Ήρεμη δύναμη…

Νεανικές ανησυχίες…

Η ζωή του Γιόνας Ματσιούλις ήταν γεμάτη ποίηση. Γεννημένος στις 2 Νοεμβρίου ή κατά άλλους στις 21 Οκτωβρίου του ίδιου χρόνου, έγινε ένας από τους πιο διάσημους Λιθουανούς ρομαντικούς ποιητές… Στοπ, λάθος! Λάθος wikipedia, λάθος μετάφραση. Όσο λάθος ήταν η προσπάθεια του άσου του Παναθηναϊκού να ασχοληθεί με τον συνονόματο του σε νεαρή ηλικία. «Σαν παιδί πάντα έπρεπε να δίνω προσοχή, ειδικά στο μάθημα της λογοτεχνίας, αλλά για να είμαι ειλικρινής δεν καταλάβαινα και πολλά». Κάπως έτσι ξεκινάει η ιστορία και ο διαχωρισμός του γνωστού ως Μαϊρόνις από τον μικρό Γιόνας που δεν έβρισκε ενδιαφέρον σε τίποτα. Πόσω μάλλον, λοιπόν, στην ποίηση.

Τα όνειρά του σχετίζονταν με στολές. Πυροσβέστης, αστυνομικός, μέχρι που η μητέρα του αποφάσισε πως κάπου πρέπει να βγάλει την ενέργειά του το παιδί της. Κάπου μακριά από το σπίτι. Στην ηλικία των οκτώ ετών αποφάσισε να τον γράψει στη μεγάλη της Λιθουανίας σχολή ή αλλιώς στο σχολείο του Άρβιντας Σαμπόνις. «Ήμουν οκτώ χρονών και πρώτος μου προπονητής ήταν ο Ρομουάλντας Πετρόνις. Ήταν μια απόφαση που πήρε η μαμά μου, γιατί μέχρι τότε δεν είχα και ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τίποτα». Ευτυχώς το βρήκε! «Αργότερα, το μπάσκετ έγινε για μένα μια ασχολία για τον ελεύθερο χρόνο μου μετά το σχολείο και άργησα λίγο να το πάρω σοβαρά», θυμάται ο Γιόνας Ματσιούλις, ο οποίος έγινε παράδειγμα της ανταποδοτικής σχέσης που υπάρχει στην προπόνηση με το αποτέλεσμα. Ένας κανόνας που βρίσκει εξαίρεση μόνο στα σπάνια ταλέντα.

«Στα δώδεκα μου χρόνια δεν έπαιζα στην ομάδα της ηλικίας μου. Δεν με έπαιρναν καν. Στα 14 κατάφερα να μπω, αλλά και πάλι όχι στους παίδες. Γύρισα στεναχωρημένος και δυστυχισμένος, παράλληλα όμως είχα πάρει μια απόφαση. Θα αποδείκνυα ότι μπορώ. Μετά από δύο χρόνια σκληρής και συστηματικής δουλειάς, με επέλεξαν στους αναπληρωματικούς. Τότε άρχισα να έχω περισσότερη πίστη στον εαυτό μου και να σκέφτομαι πως ίσως καταφέρω να παίξω στη Ζαλγκίρις». Ό,τι δίνεις, παίρνεις. «Τα όνειρά μου έγιναν μεγαλύτερα όταν με κάλεσαν στην Εθνική ομάδα Ελπίδων! Ήμουν 16 χρονών».

Μικρό και μεγάλο… πανεπιστήμιο!

Η Ζαλγκίρις είναι συνυφασμένη με το λιθουανικό μπάσκετ. Μοιάζει σαν την ιατρική σχολή που θα δώσει στον κόσμο επιστήμονες. Είναι δεδομένο πως η ομάδα του Κάουνας θα δώσει στον κόσμο μπασκετμπολίστες… Και οι περισσότεροι θα έχουν εξειδίκευση! Άλλος σκοράρει, άλλος πασάρει, άλλος παίζει άμυνα κι όμως όλοι μπορούν παράλληλα να κάνουν τα πάντα. Ο Γιόνας Ματσιούλις θα μπει στο μεγάλο πανεπιστήμιο το 2005, λίγο αφότου έχει κλείσει τα 20 του χρόνια. Θα έπρεπε, όμως, πρώτα να περάσει το μικρό πανεπιστήμιο, κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Μέσα από το Vyatutas Magnus University, όπου σπούδασε οικονομικά καθότι όπως λέει «δεν θα παίζουμε για πάντα μπάσκετ», κατόρθωσε να κατακτήσει τα πρώτα του τρόπαια. Έγινε πρωταθλητής Λιθουανίας και Ευρώπης με την ομάδα του πανεπιστημίου στα χρόνια που «είναι πραγματικά όμορφες αναμνήσεις. Αν δεν σπούδαζα εκεί, δε θα είχα την ευκαιρία να γίνω πρωταθλητής». Και ως τέτοιος άρχισε να βρίσκει τη θέση του. Έστω κι αν χρειάστηκε να παίξει ένα χρόνο στην Νεβέζις, με την οποία ως ρούκι στο λιθουανικό πρωτάθλημα είχε 13,6 πόντους και 5,8 ριμπάουντ.

Learn from the best!

Ο Γιόνας Ματσιούλις άρχισε σιγά-σιγά να έχει το δικό του «brand name» στη χώρα. Του κόλλησαν το παρατσούκλι «ταύρος», τον παρομοίαζαν με τον Τσαρλς Μπάρκλεϊ λόγω του μικρού του ύψους για «4αρι», θέση στην οποία καλούταν συχνά να αγωνίζεται. «Είναι απλά ο χαρακτήρας μου. Παλεύω για τον εαυτό μου μέσα κι έξω από το παρκέ. Πάντα θέλω να είμαι καλύτερος απ’ όλους. Αυτό νομίζω πως είναι και ιδιαίτερο χαρακτηριστικό μου».

Ως ενήλικας άρχισε να διαφέρει πολύ από το παιδί που δεν είχε διάθεση για τίποτα, κάτι που απέδειξε όταν πήρε τα πρώτα λεφτά στα χέρια του. Τα επένδυσε στο ταλέντο του, στην μετέπειτα εξέλιξή του. «Ήμουν περίπου 19 χρονών κι έπαιζα ακόμα στην ομάδα νέων της Ζαλγκίρις. Το καλύτερο ήταν ότι μου έδωσαν λεφτά, παρότι δε τα ζήτησα ποτέ, δεν υπήρχε καμία συμφωνία. Δεν ήταν πολλά, αλλά μ’ άρεσε που είχα δικά μου μετρητά. Αγόρασα βιταμίνες και συμπληρώματα διατροφής, φρόντισα την υγεία μου και το σώμα μου».

Ένα χρόνο μετά ήταν στην πρώτη ομάδα, παίρνοντας χρόνο συμμετοχής στην ευρωλίγκα. Δύο χρόνια μετά, τον ήξερε όλη η Ευρώπη, αφού εκτόξευσε τους μέσους όρους του στο 12,7 πόντους και πέντε ριμπάουντ ανά αγώνα. Ήταν, φυσικά, μια μεταβατική σεζόν για τη Ζαλγκίρις, που είχε μόλις δύο νίκες σε 14 αγώνες, όμως για ήταν αρκετό για να πάρει η καριέρα του Γιόνας την ώθηση που χρειαζόταν. Έχοντας ως αφετηρία τα δύο λεπτά που έπαιξε στη Λιουμπλιάνα το Νοέμβριο του 2005, ο Ματσιούλις γινόταν όλο και καλύτερος. Οι 22 πόντοι σε 20 λεπτά στο Ισραήλ τον Φεβρουάριο του 2008 ήταν προειδοποίηση για τις ικανότητές του και οι 29 πόντοι κόντρα στη Νανσί τον Ιανουάριο του 2009 το αποκορύφωμά του. Για να έρθει φυσιολογικά μετά και η μεταγραφή!

Η κουλτούρα του… bon viveur!

Στην Ιταλία τον ενοχλούσαν πολλά! Η κίνηση, η φασαρία, ο ρυθμός της ζωής… Ήταν διαφορετικά από τη Λιθουανία που είχε μάθει ή ακόμα και την Βαρκελώνη όπου ονειρεύεται να ζήσει, αφού έχει παίξει και λίγο στην Μπαρτσελόνα! Δεν τον ενοχλούσαν καθόλου τα 1,2 εκ. ευρώ που θα εισέπραττε ετησίως από την Αρμάνι Μιλάνο. Έτσι, θα κατόρθωνε να κάνει πραγματικότητα το όνειρό του να αποκτήσει μια Audi Q7 και αργότερα να προσθέσει στη συλλογή του και μια Porsche Panamera. Δεν κατάφερε να κάνει το ταξίδι στο διάστημα, όμως έχει χρόνια μπροστά του…

Ο Γιόνας Ματσιούλις δεν έκρυψε ποτέ την αδυναμία του στην πολυτέλεια. «Αν μπορώ να οδηγώ Πόρσε, γιατί πρέπει να οδηγώ Golf;»,αναρωτιέται και εξηγεί τη φιλοσοφία του. «Δε θεωρώ ότι είναι κακό να έχεις οικονομική άνεση. Παίρνω τις αποφάσεις βάσει των δικών μου θέλω και της οικογένειάς μου κι όχι βάσει του τι πιστεύει ο κόσμος. Για όλα υπάρχουν κριτήρια. Αν κάποιος μου δώσει 2 εκ. ευρώ για να κάθομαι στην Ανταρκτική με τους πιγκουΐνους, θα το κάνω! Αλλά αν την ίδια στιγμή κάποιος μου δώσει 1,5 εκ. για να παίξω στη Λιθουανία, θα παίξω στη χώρα μου! Πάντα υπάρχουν προϋποθέσεις για να διαλέξεις μια ομάδα από μια άλλη και δεν έπεται πως τα λεφτά είναι ο καθοριστικός παράγοντας».

Αφού πρόσθεσε πως στα κριτήρια του θα ήταν και να μην έχει έναν… τρελό Σέρβο προπονητή που θα θέλει πέντε ώρες το πρωί και άλλες τόσες ώρες το απόγευμα προπόνηση, συνέχισε με την καριέρα του… Έπαιξε δύο χρόνια στο Μιλάνο, χωρίς να καταφέρει να ξεφύγει από την μετριότητα και την απάθεια που μοιάζει να… ζει αυτή η ομάδα. Η πιο έντονη στιγμή του ήταν και η χειρότερη! Στις 11 Μαΐου του 2011, ένα μήνα πριν εκπνεύσει το συμβόλαιό του και λίγο πριν το Ευρωμπάσκετ στη χώρα του, θα υποχρέωνε τους θορυβώδεις Ιταλούς να σωπάσουν. Ο τρόπος που έπεσε στο παρκέ, οι μορφασμοί στο πρόσωπό του και οι αντιδράσεις των τριγύρω του, στον αγώνα με την Κρεμόνα, έμοιαζαν με ιατρικό ανακοινωθέν. Ρήξη χιαστών και μηνίσκου!

Επαναπροσδιορισμός διαδρομής!

Ο Γιόνας Ματσιούλις έζησε τον εφιάλτη κάθε αθλητή. Μάζεψε τα πράγματά του, τη σύζυγό του και την κόρη του και επέστρεψαν στη Λιθουανία. Η Άνιε, με την οποία γνωρίστηκαν σε ένα πάρτι στα 16 τους χρόνια, αλλά έγιναν ζευγάρι μετά τα 20 τους κι αφού συναντήθηκαν εκ νέου σε κλαμπ, είναι το στήριγμά του. Έμεινε μακριά του μόνο όταν έπρεπε να ολοκληρώσει τις σπουδές της και από τότε τον ακολουθεί παντού. «Δεν μπορώ να φανταστώ να έχω σχέση με τη γυναίκα μου απ’ το τηλέφωνο και το skype», εξηγεί ο Ματσιούλις, ο οποίος μια εβδομάδα μετά τον τραυματισμό του έβγαινε από το νοσοκομείο, χειρουργημένος.

Και χορτασμένος, αφού μόλις συνήλθε από τη νάρκωση το έριξε στην πλάκα και ζήτησε αμέσως να του φέρουν να φάει! «Θέλω να αναρρώσω όσο το δυνατόν πιο γρήγορα και να ξεκινήσω πάλι τη φυσιολογική μου ζωή», έλεγε κι επέλεξε να πάρει το χρόνο του. Έμεινε εκτός αγωνιστικής δράσης σχεδόν εννέα μήνες, ώστε να είναι σίγουρος για την επιστροφή του. Είχε προτάσεις από τη Ζαλγκίρις και τη Λιέτουβος, αλλά τις απέρριψε. «Είναι κλαμπ που κάνουν πρωταθλητισμό κι έχουν απαιτήσεις. Αν πληρώνουν πολλά λεφτά, θέλουν και αποτελέσματα κι εγώ δεν μπορώ να το υποσχεθώ». Προτίμησε την Μπαλτάι, στην οποία υπέγραψε χωρίς λεφτά. «Είναι προσωπική μου απόφαση. Έχω έντονη επιθυμία να γυρίσω γρήγορα και να επανέλθω από τον τραυματισμό μου, χωρίς να έχω την πίεση για το αποτέλεσμα».

Ο τραυματισμός του ωρίμασε τον τρόπο σκέψης του, τον έκανε πιο αποφασιστικό, πιο δυνατό, του έδωσε ένα μάθημα ζωής. «Έμαθα ότι πάντα πρέπει να μάχεσαι για τη ζωή, να μάχεσαι για μια θέση στον ήλιο να μην εγκαταλείπεις ποτέ. Επιπλέον, έτσι με μεγάλωσαν. Ποτέ δε θα γυρίσω και το άλλο μάγουλο».

Ο Γιόνας Ματσιούλις θα επέστρεφε με 16 πόντους στο ντεμπούτο του τον περασμένο Φεβρουάριο και με μια πρόταση τον Απρίλιο να επιστρέψει και στην Ιταλία. Έπαιξε ένα μήνα στη Σιένα, έπαιξε το καλοκαίρι στους Ολυμπιακούς αγώνες και τον Ιούλιο δέχτηκε την πρόταση του Παναθηναϊκού. «Είπα αμέσως «ναι». Διότι αυτές οι ευκαιρίες δεν σου εμφανίζονται κάθε μέρα. Πλέον νιώθω εξαιρετικά και πανέτοιμος να βοηθήσω την ομάδα μου. Είναι μια μεγάλη πρόκληση για εμένα να αγωνιστώ σε τόσο υψηλό επίπεδο και θέλω να δουλέψω σκληρά. Οπότε, λίγα λόγια και πολλές πράξεις».

Στην Ελλάδα κατάφερε να προσαρμοστεί καλύτερα από την Ιταλία. Βγαίνει με τους συμπαίκτες του, κάνει συνεχώς πλάκες, ασχολείται με τον υπολογιστή του και διαβάζει κάνα βιβλίο μόνο «όταν το κομπιούτερ χαλάει». Δεν τον ενοχλούν καν οι κακές συνήθειες που υπάρχουν στη χώρα μας, με εξαίρεση το κάπνισμα στο γήπεδο και στους δημόσιους χώρους. Περνάει τόσο καλά, που ζήτησε ανανέωση του μονοετούς του συμβολαίου του από τον προηγούμενο Δεκέμβριο. «Η ζωή, ο κόσμος, τα κορίτσια είναι όμορφα. Ωραίο φαγητό, ακόμα και το νηπιαγωγείο της κόρης μου είναι πολύ καλό. Γενικά μου αρέσει πάρα πολύ στον Παναθηναϊκό. Είμαι έτοιμος να μείνω για πολλά χρόνια στην ομάδα. Έχω συμβόλαιο ένα χρόνο, αλλά είμαι έτοιμος για... προσφορές».

Την κατάλληλη στιγμή ήρθαν. Και ο Γιόνας ήξερε να απαντήσει στα ελληνικά!