Fly me to the… Moon!

1. Το γεγονός ότι γεννήθηκε στις 13 Ιουνίου του 1980 έχει γίνει ως τώρα γνωστό. Ο νέος άσος του Ολυμπιακού ήρθε στη ζωή στο Goodwater της Αλαμπάμα και τα σωματικά του προσόντα ήταν εκείνα που τον ώθησαν να παίξει μπάσκετ. Όπως ο ίδιος έχει διηγηθεί έκανε το πρώτο του κάρφωμα στην 7η τάξη, δηλαδή σε ηλικία περίπου 13 ετών. «Μιλάμε για την πρώτη φορά που κάρφωσα σε επίσημο παιχνίδι, αυτό μετράω».

2. Στο γυμνάσιο που φοίτησε δεν ξεχώρισε ούτε για τις επιδόσεις του στο μπάσκετ, αλλά ούτε και για τους βαθμούς του. Μοιραία, βρέθηκε στο Meridian Community College στο Μισισίπι, όπου ξαφνικά εκτίναξε την απόδοσή του. Στην πρώτη του χρονιά στο κολέγιο είχε 20,8 πόντους και 8,7 ριμπάουντ μέσο όρο και τότε ήταν που έκανε την πρώτη λάθος κίνηση.

3. «Κάποιος τον είχε συμβουλέψει τελείως λάθος. Δήλωσε συμμετοχή σε ένα ντραφτ για το οποίο δεν ήταν έτοιμος και φυσικά δεν επιλέχτηκε. Άκουσε τότε εκείνη τη συμβουλή και αν τον ρωτήσετε θα σας πει και ο ίδιος πως αυτό κατέστρεψε την καριέρα του». Κάπως έτσι είχε περιγράψει ο Μπράιαν Κολάντζελο, πρόεδρος του Τορόντο που έμοιαζε το 2008 να έχει ανακαλύψει χρυσάφι, την επιλογή του Μουν το 2001. Υπάρχει, ωστόσο, και μια άλλη παράμετρος. Εκείνη που θέλει τον Αμερικανός να χάνει την υποτροφία του στο κολέγιο εξαιτίας των κακών του βαθμών. Και, μάλιστα, την έχασε ενώ είχε στείλει επιστολή για μεταγραφή στο σπουδαίο Mississippi State!

4. Από εκεί το σημείο και μετά ξεκίνησε η… νομαδική ζωή. Ο Τζαμάριο Μουν θα γυρνούσε από πόλη σε πόλη, από ομάδα σε ομάδα, θα έφτανε να παίξει μέχρι και στο Μεξικό και σε ορισμένες περιπτώσεις σε κάκιστες συνθήκες. «Όλοι με ρωτάνε για την εμπειρία στο Μεξικό, όμως εκεί ήταν καλά. Υπήρχαν μέρη που φοβόσουν να χτυπήσεις γιατί δεν υπήρχε ούτε καν πάγος. Κι αν χτυπούσες δεν έλεγες τίποτα». Ο Αμερικανός έπαιξε σε 13 ομάδες μέσα σε εφτά χρόνια πριν βρει το γούρι του.

5. Ένα από τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς του είναι το χιούμορ. «Λίγο-πολύ όλοι έχουμε μια τρέλα στην οικογένεια», εξηγεί και είναι γνωστός για τα πειράγματά του στον Λεμπρόν Τζέιμς, αλλά και για τον αυτοσαρκασμό του. «Έμαθα ότι είχα σελίδα στη wikipedia και πήγα να τη διαβάσω. Προφανώς υπάρχει κάποιος εκεί που με παρακολουθεί κι έχει γράψει ένα σωρό ομάδες που έπαιξα. Αλλά η αλήθεια είναι πως ούτε εκείνος κατόρθωσε να τις πετύχει όλες!».

6. Μετά την αποτυχία του να γίνει ντραφτ και την αποπομπή του από το κολέγιο, ο Τζαμάριο έκανε την επιλογή που μια φορά κι ένα καιρό δικαίωσε τον Τρέισι ΜακΓκρέιντι. Εγγράφηκε το καλοκαίρι στη «Mount Zion Christian Academy», μια ακαδημία που είναι γνωστή για την προετοιμασία παικτών για το ΝΒΑ. Εκεί έζησε και τη χειρότερη εμπειρία της ζωής του. Μαζί με τον άσο της Ντιναμό Σάσαρι Στίβεν Χάντερ (σ.σ. εκείνος είχε επιλεχτεί το νούμερο 15 του ντραφτ του 2001) μοιράζονταν ένα απελπιστικά μικρό δωμάτιο, μέχρι που αποφάσισαν να το σκάσουν!

«Δεν είχαμε τηλεόραση, ούτε τηλέφωνο. Κάναμε προπόνηση στην εκκλησία, μαθήματα στην εκκλησία και μετά ήμασταν υποχρεωμένοι να γυρίσουμε στο δωμάτιό. Απέξω υπήρχε μια κλειδαριά και μια έκλειναν μέσα. Μαζί με τον Στίβεν κοιτούσαμε έξω από το παράθυρο που υπήρχε στο χολ και αποφασίσαμε να πηδήξουμε. Τρέξαμε στα ΜακΝτόναλντς και πήρα τηλέφωνο για να έρθουν να με πάρουν. Δεν ήταν καθόλου όπως το περίμενα. Ήταν μια σκέτη τρέλα».

7. Σε όλες τις μπασκετικές του αναζητήσεις, ο Μουν ήθελε πάντα να έχει μαζί του ένα σκυλί. Από μικρό παιδί που η οικογένειά του είχε ντόπερμαν (και όπως λέει το χρησιμοποιούσε ως πιτσιρικάς για να τον κάνει βόλτες μέσα στο σπίτι ωσάν άλογο), μέχρι το δικό του μπουλντόγκ που αργότερα και κατόπιν γυναικείας παρέμβασης έγινε δύο σιχ τσου. Το ένα, μάλιστα, του το χάρισε ο Άντονι Πάρκερ όταν συναντήθηκαν στο Τορόντο.

8. Η αγάπη του για τα σκυλιά είναι τέτοια που ένα από τα πρώτα τατουάζ που «χτύπησε» και το πιο αγαπημένο του είναι με το μπουλντόγκ που λέγαμε και πιο πάνω. «Είναι ένας σταυρός με μια μπάλα μπάσκετ στην κορυφή κι ένα σκύλο στη μέση. Είναι τα τρία πράγματα που αγαπάω παραπάνω. Ο Θεός, το μπάσκετ και τα σκυλιά». Φυσικά, αγαπάει τη γυναίκα του, όπως και την κόρη του που γεννήθηκε το 2009.

9. Στο βιογραφικό του, ο Ολυμπιακός μοιάζει να είναι η πρώτη του ευρωπαϊκή απόπειρα! Κι όμως, δεν είναι. Σε απροσδιόριστη χρονικά στιγμή, ο Τζαμάριο Μουν είχε βρεθεί στη Ρωσία, αλλά δεν άντεξε περισσότερες από πέντε μέρες. «Πήγα με την υπόσχεση ότι θα έχω έναν καλό μισθό, όμως κατέληξα να περάσω πέντε δυστυχισμένες μέρες σε ένα σκοτεινό προάστιο της Μόσχας χωρίς ποτέ να έρθει η πρώτη επιταγή. Ήμουν πολύ μακριά για να μην πληρώνομαι. Ίσως αν ήμουν στην Αμερική να το άντεχα. Όταν μου είπαν να περιμένω άλλη μια εβδομάδα, κάλεσα τον μεταφραστή μου και του ζήτησα να με πάει στο αεροδρόμιο».

10. Ένας από τους βασικούς άξονες της ζωής του Τζαμάριο Μουν είναι η πίστη του στο Θεό. Ακόμα κι όταν σκέφτεται το ταξίδι που πέρασε για να μπορέσει να παίξει στο ΝΒΑ. «Ο Θεός ξέρει πάντα καλύτερα. Θα μπορούσα να είχα πετάξει μια ευκαιρία στα 22 μου χρόνια, αν μου είχε δοθεί και να μην πάρω ποτέ δεύτερη. Τώρα, όμως, την εκμεταλλεύτηκα», έχει δηλώσει και παράλληλα έχει εξηγήσει τη βάση της πίστης του.

«Το λάθος είναι ότι οι άνθρωποι προσπαθούν να πάρουν μια κατάσταση στα χέρια τους. Ξεχνάμε πως πρέπει όλα να τα βάζουμε τα χέρια του Θεού. Πρέπει να τον ακολουθούμε, είναι ο ηγέτης μας. Εγώ αυτό κάνω. Δεν ανησυχώ για τίποτα, χαμογελάω πάντα γιατί ξέρω πως όλα είναι στα χέρια του Θεού».

11. Φυσιολογικά, λοιπόν, στις συνήθειές του – τουλάχιστον στην Αμερική – πριν από κάθε παιχνίδι, ήταν μια επίσκεψη στο κοντινότερο παρεκκλήσι. Επίσης, του αρέσει και να σουτάρει για περίπου μια ώρα πριν αρχίσει το ζέσταμα της ομάδας του.

12. Η πιο αξιοσημείωτη στιγμή στην καριέρα του, πριν παίξει στο ΝΒΑ, ήταν η συμμετοχή του στους Χάρλεμς τη σεζόν 2004. Η αμοιβή του ήταν 2.000 δολάρια την εβδομάδα και αποδέχτηκε την πρόταση, ενώ στο παρελθόν την έχει πολλάκις απορρίψει. «Πάντα τους έβλεπα στην τηλεόραση και άκουγα τον κόσμο να μιλάει γι’ αυτούς. Την τελευταία φορά που μου το πρότειναν σκέφτηκα «γιατί όχι; Έχω παίξει παντού ήδη»». Με τους Χάρλεμς έζησε και μια από τις πιο εξευτελιστικές του εμπειρίες σε παρκέ, αφού αστόχησε σε κάρφωμα!! Και δεν μιλάμε για ομάδα, αλλά για τους Χάρλεμς.

13. Τα λεφτά που πήρε για εκείνη τη χρονιά ήταν εξωφρενικά πολλά για τα στάνταρ του, αφού είχε φτάσει στο σημείο να παίζει στο CBA με 800 δολάρια την εβδομάδα. «Να φανταστείς ότι τότε πίστευα ότι ζω τη μεγάλη ζωή! Αλλά επιβίωνα κι αυτό είχε σημασία. Ήταν απλά ένα ακόμα βήμα για να βρεθώ εδώ που είμαι», δήλωνε όταν η ιστορία του έκανε το γύρω του ΝΒΑ.

14. Ο άνθρωπος που άλλαξε την πορεία του ήταν ο Μίκεαλ Ρέι Ρίτσαρντσον, ο βετεράνος άσος του ΝΒΑ. Τον συνάντησε τη σεζόν 2006-07 στους Άλμπανι Πατρόνς και ο αντισυμβατικός γκαρντ (σ.σ. είχε αποβληθεί για βίου από το πρωτάθλημα γιατί απέτυχε στο τεστ ναρκωτικών και τιμωρήθηκε ως προπονητής του CBA) τον βοήθησε να αντιληφθεί τι πρέπει να αλλάξει το παιχνίδι του.

«Αυτός ο άνθρωπος μου είπε τι χρειάζεται να κάνω για να βρεθώ εκεί που θέλω. Σε εκείνον τα χρωστάω όλα. Πάντα σκόραρα και έπαιρνα ριμπάουντ, αλλά μια μέρα τον ρώτησα τι ακριβώς μου λείπει. Μου είπε να βρω κάτι που δεν κάνουν οι υπόλοιποι. Το σκέφτηκα και την επόμενη μέρα του ζήτησα να μου δώσει να μαρκάρω τον καλύτερο παίκτη του αντιπάλου. Αφοσιώθηκα σε αυτό και από τότε αυτό θέλω να κάνω».

15. Μια έτερη αφοσίωση του Τζαμάριο Μουν είναι τα κλασικά αυτοκίνητα. Έχει στη συλλογή του μια Box Chevy του ’89, μια Caprice του ’89, ένα Impala του ’64 και μια Buick convertible. Το πρώτο του αυτοκίνητο, μάλιστα, το οποίο ήταν και το αγαπημένο του, εκλάπη δύο φορές! «Στα δικά μου μέρη είναι πολύ δημοφιλές αυτοκίνητο. Ευτυχώς που υπήρχε η ασφάλεια. Μετά την πρώτη φορά που μου το έκλεψαν, πήγα και αγόρασα ξανά ακριβώς το ίδιο». Εσχάτως, εκσυγχρόνισε τα γούστα του και πρόσθεσε στη συλλογή του μια Dodge Challenger του 2009 και ένα Ford F-150.

16. Μια ακόμα περιπέτεια που πέρασε ήταν το 2004, όταν ο ιδιοκτήτης των Κεντάκι Κόλονελς αποφάσισε να σταματήσει να πληρώνει τους παίκτες του. Ο Μουν έπαιξε για ένα διάστημα απλήρωτος, πριν η ομάδα διαλυθεί τελείως. «Τότε, έπαιρνα 200 δολάρια την εβδομάδα και μόλις πήραν χαμπάρι όλοι τι θα γίνει, πήγαν και εξαργύρωσαν τις επιταγές τους και τελείωσαν τα λεφτά. Ήμουν χαρούμενος απλά και μόνο που έπαιζα. Πρέπει να ζήσεις και αυτό το συναίσθημα».

17. Εξίσου άσχημο συναίσθημα ήταν και η διαρκής απόρριψη. Είτε από ομάδες, είτε από συμπαίκτες του… «Οι άνθρωποι πάντα αμφέβαλαν για μένα, ακόμα και στα μικρότερα πρωταθλήματα. Μου έλεγαν ότι δεν πρόκειται ποτέ να παίξω στο ΝΒΑ και υπήρξαν ομάδες που με έκοψαν. Εγώ κάθε μέρα έκανα το ίδιο. Πήγαινα στο γήπεδο και έκανα ό,τι είχα μάθει».

18. Το μεγάλο μπαμ ήρθε τη σεζόν 2007-08, όταν από το πουθενά ο Τζαμάριο Μουν βρήκε συμβόλαιο το ΝΒΑ και στους Τορόντο Ράπτορς και όλοι έμειναν άφωνοι με τις επιδόσεις του. 8,5 πόντους και 6,3 ριμπάουντ ανά αγώνα και μια πρόσκληση να συμμετάσχει στο διαγωνισμό καρφωμάτων του All Star Game. «Είναι ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Είναι σα να παίζω σε μια ταινία και απλά προσπαθώ να κάνω το καλύτερο για να βελτιώσω την εξέλιξή της».

19. Για τα επόμενα χρόνια θα έπαιρνε όσα είχε στερηθεί τα προηγούμενα χρόνια και ίσως περισσότερα. Έπαιξε στο Τορόντο, έπαιξε στο Μαϊάμι και υπέγραψε το πρώτο του μεγάλο συμβόλαιο του 2009 στους Κλίπερς με 6 εκ. ευρώ για δύο χρόνια.

20. Στον Ολυμπιακό, εκτός από τα δεδομένα αθλητικά του προσόντα, τις εντυπωσιακές φάσεις και την καλή του άμυνα, έρχεται να φέρει και το χαμόγελο! «Ζεις μόνο μια φορά, οπότε κάθε μέρα που ξυπνάω προσπαθώ να είμαι όσο πιο ευτυχισμένος γίνεται, να χαμογελάω και να φέρνω το χαμόγελο στα πρόσωπα της οικογένειάς μου και των φίλων μου. Κάθε μέρα για μένα είναι ίδια. Ξυπνάω ευτυχισμένος».