Σκωτσέζικο ντους!

1. Η αγάπη για το παιχνίδι…

Στις 25 Απριλίου του 1963 ο γιος του Ντέιβιντ του πρεσβύτερου και της μακαρίτισσας από το 2008 Τζοάν, ήρθε στη ζωή στη Γλασκώβη. Οι γονείς του ήταν εκείνοι που αποτέλεσαν την πρώτη του έμπνευση στη ζωή κι εκείνοι που θα τον εισχωρούσαν στο χώρο του ποδοσφαίρου, όμως όχι με τον τρόπο που συνηθίζεται. Γιατί η πρώτη ενασχόληση του Ντέιβιντ Μόγιες με την ασπρόμαυρη θεά έμοιαζε περισσότερο με το ρόλο του φροντιστή.

«Όταν ήμουν μικρός, ο πατέρας μου με έπαιρνε μαζί του για να βλέπω τα ματς. Κυνηγούσα τις μπάλες, έβλεπα τους παίκτες και λάτρευα να ήμουν γύρω απ’ όλα. Μετά τα ματς μάζευα τις φανέλες και τις έδινα στη μητέρα μου να τις πλύνει. Τις έβλεπα να είναι κρεμασμένες όλη την εβδομάδα και τις μάζευα πάλι για το επόμενο παιχνίδι. Έτσι ήταν η παιδική μου ηλικία, έτσι λειτουργούσε η οικογένειά μου. Τα Σαββατοκύριακά μας ήταν για τις ομάδες του μπαμπά που έπαιζαν. Νομίζω ότι από τότε κληρονόμησα ένα ταλέντο για την οργάνωση, το σχεδιασμό και την λειτουργία μιας ποδοσφαιρικής ομάδας».

2. Η τρέλα για την επιτυχία!

Ο ρόλος του ball boy και του φροντιστή άλλαξε όταν ο Ντέιβιντ Μόγιες άρχισε να ξεπερνάει την παιδική και να μπαίνει στην εφηβική ηλικία. Εντάχθηκε στην ακαδημία του πατέρα του και αγωνίστηκε υπό τις εντολές του στους Drumchapel Amateurs, όπου έμεινε μόνο δύο χρόνια. Κατόπιν, ήρθε η μεταγραφή στη Σέλτικ, μια ομάδα καταδικασμένη να κερδίζει, έστω και στις νεαρές ηλικίες.

«Πήρα πολλά στοιχεία από την ομάδα που έπαιξα. Από τον τρόπο που αντιμετώπιζε όλους τους παίκτες, ακόμα και τους 12χρονους. Έπρεπε πάντα να φοράς κουστούμι, πουκάμισο και γραβάτα. Ήσουν παίκτης της Σέλτικ και ήταν κάτι σπουδαίο. Το πιο σημαντικό, όμως, στοιχείο ήταν η αφοσίωση στη νίκη. Ο Τζίμι Λάμσντεν (σ.σ. συνεργάστηκαν στην Έβερτον), ο οποίος ήταν ο πρώτος προπονητής μου στη Σέλτικ και ο οποίος δε συνήθιζε να χάνει, πάντα μας έλεγε ότι η ήττα μοιάζει με φόνο. Δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή από τον κόσμο». Στις αναφορές του, φυσικά, και υπάρχει επιρροή και από τον πατέρα του. «Έβλεπα πως έτρεχαν την ομάδα και πόση πειθαρχία υπήρχε. Θεωρώ ότι είχα σπουδαία παιδεία γύρω από το ποδόσφαιρο».

Βέβαια, ως παίκτης έκανε και εκείνος την… αμαρτία του, παρασυρόμενος από την λαγνεία για χρήμα και δόξα. «Ήμουν τόσο αποφασισμένος να προχωρήσω και να κάνω μεγάλη καριέρα που πήρα τηλέφωνο τον προπονητή της Βόρειας Ιρλανδίας για να του πω ότι η μαμά μου κατάγεται από το Πόρτρας. Ήθελα να έχω διεθνή συμμετοχή. Δυστυχώς, όμως, είχαν αρκετούς κεντρικούς μέσους και δεν με ήθελαν». Η καριέρα του, όπως μαρτυρά και η απόρριψή του από τη Β. Ιρλανδία, δεν υπήρξε ποτέ σπουδαία. Έπαιξε σε εφτά ομάδες, κατέκτησε ένα πρωτάθλημα με τη Σέλτικ, στην οποία έμεινε μόλις τρία χρόνια και σταμάτησε το ποδόσφαιρο στην Πρέστον Νορθ Εντ το 1998, σε ηλικία 35 ετών.

3. Γεννημένος προπονητής!

Εκείνο το χρονικό διάστημα που συνήθως φαντάζει ατελείωτο στους ποδοσφαιριστές αφότου τελειώσουν την καριέρα τους, κράτησε ελάχιστα για τον Ντέιβιντ Μόγιες. Ίσως γιατί το μόνο που ήθελε να γίνει ήταν προπονητής και το ενδιάμεσο φάνταζε το απαραίτητο στάδιο εκπαίδευσης. Άλλωστε, είχε πάρει το δίπλωμα από τα 22 του χρόνια και όσο ήταν εν ενεργεία παίκτης, συνήθιζε να σημειώνει τις τακτικές και τις ασκήσεις που έκαναν οι προπονητές του. Λίγο μετά την πρώτη του προπονητική πρόκληση, μάλιστα, είχε ταξιδέψει στη Γαλλία, προκειμένου να δει από κοντά τον τρόπο λειτουργίας της Εθνικής Σκωτίας στο μουντιάλ. Τότε, δηλαδή το καλοκαίρι του 1998, ήταν ήδη ενεργός προπονητής.

Στην Πρέστον, όπου είχε διατελέσει παίκτης, έγινε πρώτα βοηθός του Γκάρι Πίτερς κι όταν εκείνος απολύθηκε τον Ιανουάριο του 1998, ο Μόγιες ανέλαβε. Αποστολή πρώτη; Να σώσει την Πρέστον. Το κατάφερε! Αποστολή δεύτερη; Να την ανεβάσει κατηγορία. Το κατάφερε, έχοντας σχεδόν το ίδιο υλικό με την πρώτη του σεζόν; Αποστολή τρίτη και επικίνδυνη; Να τη φτάσει στην Πρέμιερ Λιγκ. Έχασε στον τελικό των πλέι οφ το 2001, όμως η υπέρβαση που είχε πραγματοποιήσει φάνταζε απίθανη λίγο καιρό πριν. Το όνομά του είχε πλέον γίνει γνωστό. Κι όταν στις 14 Μαρτίου του 2002 ήρθε η πρόταση της Έβερτον, ο Ντέιβιντ Μόγιες δε θα μπορούσε να απορρίψει την πρόκληση. Έφυγε από την Πρέστον με ρεκόρ 113-67-63.

4. Σχέση ζωής…

«Όταν πήρα την απόφαση, υπήρχαν κάποιοι φίλοι μου, που με κοιτούσαν στραβά… Μου έλεγαν: «Έβερτον; Δεν έχεις καμία τύχη». Η ομάδα του Λίβερπουλ έψαχνε τρόπο να αποφύγει τον υποβιβασμό κάτι που φυσικά και κατάφερε… Εκείνο που δεν ήξερε ότι θα έβρισκε ήταν έναν προπονητή που θα συναγωνιζόταν τον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον και τον Αρσέν Βενγκέρ. «Εκείνη την εποχή υπήρχαν μερικές ακόμα προσφορές. Τρεις-τέσσερις ομάδες, κάποιες ήταν και στην Premier League. Μόλις μου έγινε η πρόταση, δεν το σκέφτηκα καθόλου. Ήξερα ότι δεν έπρεπε να την απορρίψω». Ο Ντέιβιντ Μόγιες είχε πολλά να διηγηθεί στην επέτειο των δέκα χρόνων στον πάγκο της Έβερτον. Τα δέκα έγιναν 11, ο Σκωτσέζος αποτέλεσε τον μακροβιότερο προπονητή πίσω από τον Φέργκιουσον και τον Βενγκέρ και συχνά στέκεται στις αντιδράσεις που είχαν άνθρωποι γύρω του.

«Θυμάμαι έναν τεχνικό διευθυντή από μια άλλη ομάδα στο πρωτάθλημα που ερχόταν πάντα και μου έλεγε «η Έβερτον είναι η ομάδα για σένα. Η Έβερτον φίλε μου». Δεν ξέρω γιατί το είχε έτσι στο μυαλό μου. Όμως, πάντα το θυμάμαι». Εκείνος είχε δίκιο. Οι φίλοι του που μετά από δύο χρόνια τον συμβούλευαν να προχωρήσει γιατί «έχεις ήδη κάνει αρκετά», άδικο. Ο Ντέιβιντ Μόγιες έμεινε με τη λογική «να σπάσω τα τετριμμένα» και δικαιώθηκε. Επί των ημερών του η Έβερτον κατόρθωσε να παίξει στο Europa League, να παίξει στα προκριματικά του Champions League (σ.σ. αποκλείστηκε στα προκριματικά από τη Βιγιαρεάλ), να καθιερωθεί την τελευταία εξαετία πάνω από την όγδοη θέση, ενώ στα 11 χρόνια του Μόγιες τερμάτισε κάτω από την πρώτη οκτάδα μόλις δύο σεζόν. Αναδείχθηκε τρεις φορές προπονητής της χρονιάς στην Premier League – το 2002-03, το 2004-05, 2008-09 – και δέκα φορές προπονητής του μήνα. Ο μισθός του στην Έβερτον ήταν κοντά στα 5 εκ. ευρώ ετησίως.

5. Οι επιρροές του…

Στην δεκαετή επέτειο με την Έβερτον, του ζητήθηκε να πει τους δέκα ανθρώπους που τον έχουν επηρεάσει περισσότερο. Ο Ντέιβιντ Μόγιες δε δίστασε, ούτε χρειάστηκε πολύ χρόνο να το σκεφτεί. Ξεκίνησε από τον πατέρα του, συνέχισε με τον Andy Roxburgh πρώην ομοσπονδιακό τεχνικό της Σκωτίας και αργότερα της UEFA και ακολούθησε ο προπονητής του στην Ντανφέρμλιν Iain Munro. Ιδιαίτερη μνεία έκανε στον Μπίλι ΜακΝίλ, ο οποίος ήταν τεχνικός του στην Σέλτικ και για τον οποίο ανέφερε πως «η καριέρα μου εκεί δεν ήταν η ίδια μετά που έφυγε».

Λίγο παράξενο είναι πως στις επιλογές του συμπεριλαμβάνεται ο ιδιόρρυθμος Τζον Μπεκ, για τον οποίο εξηγεί: «Μπορεί να πετούσε φλιτζάνια με τσάι, μπορεί να έβαζε τους παίκτες της Κέιμπριτζ κάτω από παγωμένα ντους και σίγουρα δεν ήταν κανενός αγαπημένος, όμως ήταν πρωτοπόρος. Έκανε ειδικές διατροφές, προετοιμασία και σπέσιαλ πρόγραμμα πολύ πριν τους υπόλοιπους. Ήταν δογματικός, όμως είχε επιτυχία». Ακολούθησε ο Γουόλτερ Σμιθ, τον οποίο συμβουλεύτηκε πριν αποδεχτεί την πρόταση της Έβερτον, ο Τέρι Κούπερ, ο Τέρι Βέναμπλς και φυσικά ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον.

«Ο τρόπος που ελέγχει την Μάντσεστερ όλα αυτά τα χρόνια. Τον θυμάμαι όταν ήταν στην Αμπερντίν κι εγώ ακόμα παίκτης στον πάγκο της Σέλτικ. Θυμάμαι πως πετάγονταν οι φλέβες του στο λαιμό του. Τώρα, είναι πιο ήρεμος. Αλλά δεν τον είδα ποτέ ως έναν ηλικιωμένο, αλλά ως έναν άνθρωπο που θέλει σαν τρελός να κερδίζει και παράλληλα είναι ταπεινός. Πάντα ερχόταν να πιούμε ένα ποτό και να μιλήσουμε μετά τα παιχνίδια μας».

6. Η βόμβα…

Η καριέρα του ήταν ακόμα στις αρχές. Κι ένα τέτοιο γεγονός θα μπορούσε να την τινάξει στον αέρα, ειδικά όταν πρόκειται για έναν προπονητή μόλις 38 ετών που ξεκινούσε την καριέρα του. Το 2001 ο Ντέιβιντ Μόγιες μπλέχτηκε σε καυγά μαζί με δύο ακόμα παίκτες του στην Αυστρία κι ενώ η Πρέστον ήταν εκεί για φιλικά προετοιμασίας. Το θέμα βγήκε στις σκανδαλοθηρικές εφημερίδες της Αγγλίας και το γεγονός από μόνο του ότι βγήκε με παίκτες του ήταν μεγάλο, πόσω δε μάλλον ότι μπλέχτηκαν και σε καυγά. Παρέα του ήταν ο Πολ ΜακΚένα και ο Τέπι Μοϊλάνεν και όλοι τους βρέθηκαν κατηγορούμενοι για το γεγονός.

Αρχικά, δεν υπήρξε επίσημη αντίδραση από το σύλλογο, όμως στη συνέχεια τοποθετήθηκαν τόσο ο Μόγιες όσο ο Ντέρεκ Σο. «Το επεισόδιο το οποίο συνέβη μετά το τέλος του tour μας, όσο κι αν το μετανιώνω, έχει λυθεί στο εσωτερικό της ομάδας. Πήρε πολύ μεγαλύτερες διαστάσεις απ’ όσο έπρεπε και εμείς δεν ασχολούμαστε πλέον με αυτό», είπε ο Σκωτσέζος τεχνικός και τον κάλυψε ο πρόεδρός του. «Κάποιοι έκαναν το θέμα μεγαλύτερο απ’ ό,τι ήταν. Ο Ντέιβιντ μου εξήγησε πως είχε η κατάσταση και μιλήσαμε για το θέμα και όλα λύθηκαν».

7. Η κόντρα…

Η πρώτη αντίδραση στο ενδεχόμενο πρόσληψης του Ντέιβιντ Μόγιες στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ την προηγούμενη άνοιξη, ήταν αντανακλαστική. Τι θα γίνει με τον Γουέιν Ρούνεϊ; Η αιτία βρίσκεται στο 2007. Ο Σκωτσέζος τεχνικός κατέθεσε αγωγή κατά του Άγγλου επιθετικού και της εκδοτικής εταιρίας της αυτοβιογραφίας του και ζήτησε αποζημίωση 300.000 λιρών για ηθική βλάβη και συκοφαντία. Ο Γουέιν Ρούνεϊ, ο οποίος εμφανίστηκε στο αγγλικό ποδόσφαιρο κι έκανε το ντεμπούτο του με προπονητή τον Μόγιες, έγραψε ότι ο πρώην τεχνικός του ήταν εκείνος που ουσιαστικά τον ώθησε να φύγει από την Έβερτον. Η δικαστική διαμάχη έληξε ένα χρόνο μετά με συμβιβασμό, κάτι που ικανοποίησε τον Σκωτσέζο τεχνικό.

«Χαίρομαι που το θέμα λύθηκε και το όνομά μου «καθάρισε». Όσοι με γνωρίζουν, ξέρουν ότι έχω αξιοπρέπεια και τιμή. Απογοητεύτηκα και ήθελα ο κόσμος να μάθει πως ό,τι γράφτηκε ήταν εντελώς αναληθές. Δεν σκοπεύω να έχω οικονομικό όφελος από την υπόθεση και θα δώσω όλα τα λεφτά στο σύλλογο βετεράνων της Έβερτον», ήταν η δήλωσή του μετά το δικαστήριο, ενώ πριν μερικά χρόνια οι σχέσεις του με τον Ρούνεϊ αποκαταστάθηκαν. «Με πήρε τηλέφωνο και ήθελε να μου ζητήσει συγγνώμη. Μου είπε ότι είχε κάνει λάθος με το βιβλίο του. Μου έδωσε την εντύπωση ότι δεν ήταν μια κίνηση που του επέβαλλαν να κάνει, αλλά κάτι που το ήθελε αληθινά».

Ο Ρούνεϊ, μάλιστα, ήταν ανάμεσα στους δέκα αγαπημένους του παίκτες στην Premier League, τους οποίους κατονόμασε όταν του ζητήθηκε. Οι υπόλοιποι εννέα ήταν οι Τιερί Ανρί, Άλαν Σίρερ, Ντένις Μπέργκαμπ, Ρόι Κιν, Στίβεν Τζέραρντ, Τζιανφράκο Τζόλα, Πολ Σκόουλς, Πατρίκ Βιεϊρά, Σεσκ Φάμπρεγκας και Ράιαν Γκιγκς.

8. Η φιλοσοφία του…

«Αν δεν μπορείς να αποδεχτείς την ήττα, δεν μπορείς να νικήσεις». Το μότο του τον έκανε αρκετά σκληρό, ώστε να μπορεί να φτάσει σε επιτυχίες. Ίσως τον έκανε και σκληρότερο απ’ όσο θα έπρεπε, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μια εικόνα του απρόσιτου και δυνάστη! «Η αλήθεια είναι ότι έχω αρχίσει να γίνομαι πιο μαλακός και έχω βελτιώσει τη διαχείριση των παικτών μου. Ξέρω πως όλοι με έχουν για πολύ σοβαρό, αλλά η αλήθεια είναι ότι είμαι καλόκαρδος. Το πρόσωπό μου φταίει που φαίνομαι έτσι. Ακόμα φωνάζω σε κάποιους ανθρώπους, όμως δε γίνεται να φέρεσαι πλέον έτσι στους παίκτες. Δεν είμαι, όμως, ο τύπος προπονητή που θα αγκαλιάσω τον παίκτη μου. Δεν είναι το στυλ μου. Αγαπάω τους παίκτες μου, όμως αν κάτι δεν μ’ αρέσει θα τους το πω στο πρόσωπο. Ελπίζω να το εκτιμούν».

Ένα έθιμο στην Έβερτον όλα αυτά τα χρόνια, μαρτυρά πως ο Ντέιβιντ Μόγιες δεν είναι τόσο σκληρός, όσο τον παρουσιάζουν. Κάθε νέα μεταγραφή πρέπει να τραγουδήσει καραόκε στην πρώτη του μέρα στο προπονητικό κέντρο και λέγεται, μάλιστα, πως ο χειρότερος στην ιστορία ήταν ο Φιλ Νέβιλ. Ο Ντέιβιντ Μόγιες δουλεύει πολύ πάνω στο πλάνο της ομάδας του, ξεψειρίζει τις μεταγραφές (σ.σ. ενδεικτικό ότι είδε τον Λέσκοτ σε 24 ματς, πριν τον πάρει) με την αιτιολογία ότι «δεν έχω περιθώριο να κάνω λάθος» και η πιο μεγάλη του επιθυμία είναι ένα ιδιωτικό αεροπλάνο για να μπορεί να ταξιδεύει ανά πάσα στιγμή και να βλέπει παίκτες.

9. Τα όνειρα…

Κάπως περίεργα είναι η αλήθεια! Έχοντας ολοκληρώσει την προσωπική του ευτυχία με δύο ενήλικα και σπουδαγμένα παιδιά, έχοντας το δικό του εξ ημισείας αγωνιστικό άλογο, τα όνειρά του σχετίζονται με το ποδόσφαιρο. Άντε καμιά φορά και με το γκολφ, που είναι το δεύτερο αγαπημένο του άθλημα. Σε μια συνέντευξη που έδωσε προηγούμενο του 2012 στο «France Football», ο Ντέιβιντ Μόγιες αποκάλυψε το όνειρό του να δουλέψει στο γερμανικό πρωτάθλημα!

«Πάντα είχα την ελπίδα να δουλέψω στο εξωτερικό κι αν είχα επιλογή θα πήγαινα στην Γερμανία. Μ’ αρέσει η νοοτροπία, αλλά και όλα όσα συμβαίνουν εκεί», δήλωσε και αποκάλυψε πως ένα άλλο του όνειρο είναι να ταξιδέψει στη Λατινική Αμερική και κυρίως στη Βραζιλία, την Αργεντινή και τη Χιλή για να δει πως λειτουργούν οι ακαδημίες και πως προπονούνται εκεί τα παιδιά. Αντιθέτως, προς το παρόν κρατάει κλειστή την πόρτα για την Εθνική Σκωτίας… «Ίσως όταν είμαι μεγαλύτερος. Προς το παρόν δεν με ενδιαφέρει το ποδόσφαιρο σε Εθνικό επίπεδο, θέλω να μείνω στο συλλογικό».

10. Σερ Άλεξ… Μόγιες!

Οι Άγγλοι είναι ειδικοί στο είδος. Από τη στιγμή που έγινε γνωστό ότι ο Ντέιβιντ Μόγιες θα διαδεχτεί τον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον και ορμώμενοι από την κοινή καταγωγή τους, ξεκίνησαν το γαϊτανάκι με τις συμπτώσεις. Οι πατέρες τους που δούλευαν για την ίδια εταιρία στην Σκωτία, η κοινή τους πρώτη ομάδα στη Σκωτία και μια ολόκληρη λίστα από… τυχαία γεγονότα. Από τη λίστα, όμως, ξεχωρίζει εκείνο το απόγευμα του 1998, όταν ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον συνάντησε τον Ντέιβιντ Μόγιες.

«Μου ζήτησε να πιούμε ένα τσάι παρέα. Έψαχνε τότε για βοηθό. Συναντηθήκαμε, όμως έδωσε τη δουλειά στον ΜακΚλάρεν. Δεν είχα πρόβλημα με αυτό γιατί απολάμβανα τη δουλειά μου στην Πρέστον, αλλά αν μου είχε δοθεί η ευκαιρία δε θα την είχα απορρίψει». 16 χρόνια μετά το τσάι μοιάζει να έχει ξινίσει…