Ο «δολοφόνος» Έι Τζέι Σλότερ!

1. Παιδί του καλοκαιριού, ο Έι Τζέι Σλότερ γεννήθηκε στις 3 Αυγούστου του 1987 για να αλλάξει λίγο τις συνήθειες στη γυναικοκρατούμενη οικογένεια του Άντονι και της Μπονίτα. Ο 27χρονος γκαρντ έχει τρεις αδελφές, οι δύο εκ των οποίων είναι μεγαλύτερές του και η Αντονίτα είναι η μικρότερη. Ο πατέρας του έπαιζε μπάσκετ σε κολεγιακό επίπεδο, το ίδιο και η μεσαία της οικογένειας Τόνι, ενώ η Αντονίτα που είναι τώρα στο κολέγιο είναι μέσα στις καλύτερες δέκα των Ηνωμένων Πολιτειών στην ηλικία της. Πέρασε, μάλιστα, πρόσφατα μια μεγάλη περιπέτεια υγείας, αφού έπαθε θρόμβωση στο πόδι και κινδύνεψε η ζωή της, ενώ οι γιατροί απέκλειαν το ενδεχόμενο να παίξει ξανά μπάσκετ. Η μικρή, που δηλώνει ευθαρσώς ότι κερδίζει τον αδελφό της σε μονό, το ξεπέρασε και συνεχίζει την καριέρα της…

2. Η μεγάλη του αδυναμία είναι προφανής, αρκεί να κοιτάξεις το αριστερό του μπράτσο. Η φιγούρα της μητέρας του και το όνομά της έχει γίνει τατουάζ στο χέρι του, κυρίως εξαιτίας των όσων έχει περάσει και ξεπεράσει στη ζωή της. Η Μπονίτα είχε διαγνωστεί πριν μερικά χρόνια με καρκίνο στον εγκέφαλο και κατόρθωσε να ζήσει, είναι τυφλή από το ένα μάτι, είχε υποστεί καρδιακή προσβολή, προσβλήθηκε με λύκο και προβλήματα στα νεφρά. «Ήταν δύσκολο να πιστέψω πως όλα είναι τόσο στραβά με μένα», έλεγε την εποχή που ο γιος της ήταν στο κολέγιο, όμως είναι ακόμα ακμαία και κυρίως ζωντανή.

3. Οι πρώτες εικόνες του Σλότερ ήταν ο πατέρας του, ο οποίος αποτελεί το είδωλό του, μαζί με τον Μάικλ Τζόρνταν. «Ήταν ένας παίκτης που πάντα ήταν απολαυστικό να τον παρακολουθείς», εξηγεί ο νέος παίκτης του Παναθηναϊκού και θα συμπληρώσει. «Μου άρεσε να παρακολουθώ και τον μπαμπά μου. Συνήθιζα να βάζω παλιά του παιχνίδια από το κολέγιο και να τα χαζεύω».

4. Το πρώτο όνειρο του Σλότερ ήταν το κολέγιο, αλλά όχι οποιοδήποτε. «Στην ντουλάπα του υπήρχε όποιο μπλουζάκι του Λούισβιλ μπορούσες να φανταστείς», διηγείται η μητέρα του, κάτι φυσιολογικό αφού ήταν η πανεπιστημιακή ομάδα της περιοχής του και εκείνη στην οποία έπαιξε η μεγαλύτερή του αδελφή Τόνι. Αγαπημένοι του παίκτες ήταν ο Ρις Γκέινες (σ.σ. νούμερο 15 στο ντραφτ του 2003) και ο Φραντσίσκο Γκαρσία (σ.σ. νούμερο 23 στο ντραφτ του 2005 και με αξιοπρεπή καριέρα στο ΝΒΑ), όμως η ομάδα του Ρικ Πιτίνο δεν είχε χώρο για εκείνον. «Ποτέ δεν είχα ουσιαστικά κάτι από το Λούισβιλ, αλλά δεν με πειράζει. Τα πράγματα εξελίχθηκαν πολύ καλά για μένα».

5. Μετά την αποφοίτησή του από το Shelby County High School, το West Kentucky ήταν εκείνο που του πρόσφερε υποτροφία. «Είναι ένας εξαιρετικός σουτέρ, που μπορεί και να εκτελέσει μετά από προσπάθεια άλλων, αλλά και να δημιουργήσει για τον εαυτό του. Έχει εξαιρετικό χειρισμό της μπάλας και κάλλιστα μπορεί να σταθεί ως combo guard και στο επόμενο επίπεδο», ήταν οι συστάσεις του Μάικ Κλαρκ, προπονητή του στο γυμνάσιο που θα έβγαιναν πέρα ως πέρα αληθινές. Ένα από τα πρώτα θύματα του Σλότερ θα ήταν το πανεπιστήμιο του Λούισβιλ, με τον ίδιο να πετυχαίνει 25 πόντους και την ομάδα του να κερδίζει 68-54. «Είναι περίεργο να κερδίζεις την ομάδα που ονειρευόσουν απ’ όταν ήσουν παιδί. Αλλά είναι και γλυκό», σχολίαζε μετά το ματς.

6. Στο κολέγιο κατόρθωσε να ξεχωρίσει και να ζήσει στη δεύτερή του χρονιά την καλύτερη εμπειρία της καριέρας του, όπως την χαρακτηρίζει, το «sweet sixteen» τον Μάρτιο του 2008. Τα στατιστικά του, ωστόσο, εκτοξεύτηκαν τις επόμενες δύο χρονιές με 16 πόντους και 3,6 ασίστ στην τρίτη του χρονιά και με 17,6 πόντους και 4,4 ασίστ στη σεζόν της αποφοίτησης. Πήρε το πτυχίο του στην κοινωνιολογία και την εποχή του ντραφτ θεωρούταν το 13ο καλύτερο διαθέσιμο γκαρντ για το ντραφτ. «Είναι ένα παιχνίδι αναμονής. Θα μου άρεσε να με διαλέξει μια ομάδα, αλλά ακόμα κι αν αυτό δε συμβεί, πάλι θα έχω μια ευκαιρία να παίξω στο ΝΒΑ». Το καλοκαίρι του 2010 δεν επιλέχτηκε από καμία ομάδα.

7. Πρώτος προορισμός του στη μετά κολεγιακή εποχή ήταν η Ιταλία. Η Μπιέλα του προσέφερε συμβόλαιο και ο Έι Τζέι Σλότερ αναγκαζόταν για πρώτη φορά να φύγει μακριά από το σπίτι του. «Λυπάμαι που πρέπει να φύγω μακριά από τους δικούς μου ανθρώπους, αλλά είμαι χαρούμενος που θα αφιερωθώ στο σπορ που αγαπάω», έλεγε τότε και ετοιμαζόταν για τη νέα περιπέτεια. «Είμαι ευγνώμων για την ευκαιρία που μου δίνεται. Είναι εκπληκτικό ότι θα παίξω μπάσκετ σε μια άλλη χώρα και θα πληρωθώ κιόλας γι’ αυτό. Δεν έχουν πολλοί άνθρωποι την πολυτέλεια να κάνουν αυτό που αγαπάνε».

Η Ιταλία που έφερε γούρι… Στο πρώτο του επίσημο ματς στη χώρα, αλλά και γενικότερα στην Ευρώπη πέτυχε 27 πόντους απέναντι στην Pepsi Κασέρτα με 3/3 2π., 3/4 βολές και 6/7 τρίποντα! «Δούλεψα σκληρά στην προετοιμασία και περίμενα ένα καλό ματς, αλλά δεν πίστευα ότι θα χάσω μόνο ένα σουτ!», θα έλεγε μετά το ματς, που θα ήταν εντέλει και το καλύτερό του στη σεζόν, στο φινάλε της οποίας θα είχε μέσο όρο πόντων 10,5, μέσο όρο ασίστ 1,3 και χρόνο συμμετοχής που κυμαινόταν κοντά στα 25 λεπτά!

8. Η επόμενη πρόκληση ήταν στο Βέλγιο και στη Μονς, με την οποία έπαιξε και στο Eurocup. Κορυφαία του στιγμή η μονομαχία στα προκριματικά της διοργάνωσης με τον Ντερόν Γουίλιαμς, που τότε λόγω του λοκ άουτ έπαιζε στην Μπεσίκτας, στην οποία βγήκε νικητής, τόσο ατομικά όσο και ομαδικά. Στο Βέλγιο εμπλούτισε τις εμπειρίες του και σαν άνθρωπος, αφού όπως παραδέχεται «στην Ευρώπη έγινα άντρας και ωρίμασα. Έμαθα να μαγειρεύω, να καθαρίζω, να πλένω, να μπορώ να τα κάνω όλα μόνος μου».

9. Από το Βέλγιο βρέθηκε στην κοντινή Γαλλία. Η Σολέ ήταν η επόμενη ομάδα που θα του έδινε την ευκαιρία να παίξει επαγγελματικά μπάσκετ, αφού τα καλοκαίρια του ήταν γεμάτα απορρίψεις από ομάδες του ΝΒΑ. Ανεξάρτητα με το πού δοκίμαζε ή πόσο καλά τα πήγαινε στα καλοκαιρινά καμπ… «Η Σολέ επικοινώνησε με τον ατζέντη μου τέλη Ιουλίου. Με ήθελε και η Ορτέζ και, μάλιστα, είχε εκφράσει το ενδιαφέρον νωρίτερα, όμως είχε ακούσει σπουδαία πράγματα για τη Σολέ, ήταν μια ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό και η απόφασή μου ήταν εύκολη». Η σεζόν του, ωστόσο, ήταν κάκιστη, τα στατιστικά του έπεσαν, η Σολέ τερμάτισε στη δέκατη θέση, αλλά η Ελάν Σαλόν θα έσωζε τον Σλότερ.

10. Στη δεύτερη χρονιά του στη Γαλλία, θα είναι εντελώς διαφορετικός! Θα κάνει εξαιρετικά ματς στο Eurocup, με αποκορύφωμα τα παιχνίδια του με τη Σάσαρι κόντρα στην οποία πέτυχε 22 και 24 πόντους εντός και εκτός έδρας αντίστοιχα και η άνοδός του θα ‘ναι κατακόρυφη. Από τους 13,5 πόντους θα πάει στους 17,6 και από τις 3,9 ασίστ θα ανέβει στις 4,6. Ακόμα και ο χρόνος συμμετοχής του θα εκτοξευτεί στα 34 λεπτά από τα 27 που ήταν στην πρώτη του σεζόν στο γαλλικό πρωτάθλημα, ενώ θα είναι βασικός σε όλα τα ματς και θα κάνει ρεκόρ 32 πόντων απέναντι στη Γκραβελίν!

11. «Όσο πιο κοντά στη λήξη του φτάνει ένα ματς, τόσο περισσότερο του αρέσει να παίρνει εκείνος τα σουτ. Είναι σχεδόν μαζοχιστικό». Ένας συμπαίκτης του προσπαθούσε μάλλον με χιούμορ να εξηγήσει το παρατσούκλι «δολοφόνος» που του δόθηκε στη Γαλλία, εξαιτίας της συνήθειάς του να εκτελεί στο τέλος των αγώνων. Εκείνος την εξηγεί κάπως πιο αθώα… «Όταν ήμουν μικρός και έπαιζα στον κήπο μου μετρούσα πάντα τρία, δύο, ένα και σούταρα για να βάλω το buzzer beater. Από τότε μου έμεινε η συνήθεια και όταν μπορώ να πάρω ένα τέτοιο σουτ στην πραγματική ζωή, είναι το καλύτερό μου».

12. Η Σαλόν θα έσπευδε να του ανανεώσει το συμβόλαιο τον προηγούμενο Απρίλιο, συναισθανόμενη ίσως πως θα υπάρξουν μνηστήρες για να τον αποκτήσουν. Αντίθετα, μάλιστα, από τα συνηθισμένα η ανανέωση ήταν διετής, δηλαδή ως το 2016. Εκείνο, όμως, που φέρνει τον παίκτη στον Παναθηναϊκό είναι μια ρήτρα στο συμβόλαιό του πως θα μπορούσε να φύγει αν η ομάδα δεν συμμετείχε στο Eurocup. Μια συμμετοχή που δεν κατόρθωσε να εξασφαλίσει, αφού αποκλείστηκε από τα ημιτελικά των πλέι οφ του γαλλικού πρωταθλήματος.

13. Η στιγμή για τα αγαπημένα του… Εκτός, φυσικά, από την Μπονίτα. Άντρας ηθοποιός ο Ντένζελ Ουάσινγκτον, γυναίκα ηθοποιός η Γκαμπριέλ Γιούνιον, τραγουδίστρα η Μπιγιονσέ, αριθμός το «4», χρώμα το κόκκινο… Για το τελευταίο έχει χρόνο να αναθεωρήσει!!