Το σπριντ του Αντρέ Σίρλε!

Ζωή στα άκρα…

«Ο μπαμπάς μου πάντα είχε πάθος με την ταχύτητα. Συνήθιζε να οδηγεί το αυτοκίνητο πολύ γρήγορα. Μόνο, όμως, όταν η μαμά μου δεν ήταν εκεί. Τότε, καθόμουν στο μπροστινό κάθισμα και το απολάμβανα». Στα παιδικά τραύματα και στις παιδικές αναμνήσεις βρίσκουν εξηγήσεις τα περισσότερα πράγματα. Ο Γιόακιμ Σίρλε, οικονομολόγος στο επάγγελμα, δεν φοβόταν πολλά στη ζωή του. Τη Λουίς, όμως, τη φοβόταν και το μυστικό μπαμπά και γιου έμεινε για πολλά χρόνια θαμμένο.

«Έχω τρεις βαθμούς ποινής στο δίπλωμά μου», παραδέχεται ο Γερμανός μεσοεπιθετικός κι εκεί που ετοιμάζεται η μαμά του να τον κατσαδιάσει την καθησυχάζει. «Όλοι είναι από παράνομο παρκάρισμα». Στην οικογένεια η ταχύτητα είχε πάντα τον πρώτο λόγο. Η αδελφή του Αντρέ, Σαμπρίνα, είχε κατακτήσει το πρωτάθλημα Γερμανίας στο στίβο σε νεαρή ηλικία και το ξεπέταγμα του Γερμανού στη δική του καριέρα θα ερχόταν πρωτίστως χάρη στην ταχύτητά του. Μια ταχύτητα που παρά τις αντιρρήσεις της μαμάς, παρέμεινε στη ζωή του.

«Δεν υπάρχει το πολύ γρήγορα για μένα, λατρεύω την ταχύτητα», παραδέχεται και πώς να κάνει διαφορετικά, αφού την εποχή που έπαιζε στο Λεβερκούζεν έκανε την απόσταση 35 χιλιομέτρων από το Ντίσελντορφ όπου έμενε μέσα σε είκοσι λεπτά! Τα άκρα γοητεύουν τον Σίρλε, ο οποίος κατά τα άλλα παραμένει το παιδί της μαμάς και του μπαμπά. Ακόμα δεν έχει μάθει να μαγειρεύει και κάθε καλοκαίρι επιστρέφει στο σπίτι του στο Λούντβιγκσχαφεν για να απολαύσει το σνίτσελ με τον πουρέ της μαμάς του, για να συναντηθεί με τους κολλητούς του, που έπαιζαν ερασιτεχνικά μαζί και δεν είχαν τη δική του τύχη και για να νιώσει ασφαλής. «Μ’ αρέσει να κάθομαι στο παλαιό μου δωμάτιο. Εκεί ξέρω το περιβάλλον, τη γειτονιά, τους ανθρώπους. Και το «ξενοδοχείο μαμά» είναι το καλύτερο του κόσμου». Έστω κι αν της χάλασε το χατίρι λίγο πριν την ενηλικίωσή του.

Το όνειρο και το σχολείο!

«Ποτέ δεν είχα άλλο όνειρο. Σαν παιδί πάντα είχα το ποδόσφαιρο στο μυαλό. Ήθελα να γίνω σαν τους μεγάλους σταρ. Οποιοσδήποτε φτάσει να παίζει στην Εθνική ομάδα, φανταζόταν ότι θα γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής». Ο Σίρλε διέφερε από τα παιδιά της ηλικίας του, που είχαν τα ίδια όνειρα. Δεν μπήκε σε αθλητικό σχολείο, αλλά μέχρι τα 16 του ακολουθούσε την… παραγγελιά της μαμάς του. «Ήθελε να αποφοιτήσω από το σχολείο», θυμάται ο Αντρέ, ο οποίος στα πρώτα χρόνια της καριέρας του βρισκόταν πάντα σε εγρήγορση. «Έτρεχα για να προλάβω από το σχολείο στο σπίτι. Από το σπίτι στην προπόνηση. Από την προπόνηση στο σπίτι».

Από τα πέντε του χρόνια, ο Αντρέ Σίρλε ήταν στην ακαδημία της ομάδας της περιοχής του. Στα 16 του χρόνια ήρθε η πρόταση από τη Μάιντζ και τότε ήταν που αναγκάστηκε να αφήσει το κανονικό σχολείο και να ολοκληρώσει σε τεχνικό λύκειο. «Όταν ήμουν μικρός υποστήριζα την Καϊζερσλάουτερν. Ήμουν στο γήπεδο όταν κατέκτησε το πρωτάθλημα το 1998. Μου είπαν, όμως, πως πρέπει να ξεχάσω το παρελθόν μου και τις προτιμήσεις μου μόλις πήγε στο Μάιντζ».

Η ομάδα νέων του συλλόγου, στην οποία ανέβηκε σταδιακά περνώντας από όλα τα στάδια, τού έδωσε την πρώτη διάκριση της ζωής του. Το 2009 κατέκτησε το πρωτάθλημα απέναντι στο μεγάλο φαβορί, τη Ντόρτμουντ του Μάριο Γκέτσε και πήρε το διαβατήριο για την πρώτη ομάδα. Εκεί τον περίμενε ο Τόμας Τούχελ που πήρε τη γενναία απόφαση να εμπιστευτεί έναν 18χρονο και να καθιερώσει στη βασική ενδεκάδα. «Είναι ο άνθρωπος που επηρέασε περισσότερο απ’ όλους την καριέρα μου. Σε εκείνον χρωστάω ό,τι είμαι τώρα», παραδέχεται ο Σίρλε με τον τεχνικό του να τον υμνεί τόσο για την αγωνιστική του αξία, όσο και για τον χαρακτήρα του.

«Ο Σίρλε έχει ένα σπάνιο χάρισμα. Είναι παίκτης του προπονητή, ακούει και μαθαίνει πολύ γρήγορα». Ο Τούχελ ήταν εκείνος που τον καθοδήγησε στην απόφαση να αλλάξει θέση, με γνώμονα το μέλλον του. Του εξήγησε πως στον άξονα υπήρχαν παίκτες στην ηλικία του, όπως ο Γκέτσε, ο Οζίλ και ο Ρόις κι έπρεπε να βρουν κάτι διαφορετικό για εκείνον, ώστε να έχει όσο το δυνατόν πιο ανοικτό ορίζοντα μπροστά του. Αποφάσισε να μεταφερθεί στα άκρα και δη στο αριστερό. Εκεί θα είχε να ξεπεράσει μόνο τον Λούκας Ποντόλτσκι. Στα πρώτα δείγματα έδειχνε ότι θα μπορούσε!

Ο Σίρλε έκανε το ντεμπούτο του στον Αύγουστο του 2009 απέναντι στη Λεβερκούζεν κι ένα μήνα μετά πέτυχε δύο γκολ κόντρα στη Μπόχουμ. Έκλεισε την πρώτη του χρονιά με 33 ματς, πέντε γκολ και τρεις ασίστ κι όπως αποδεικνυόταν θα ήταν απλά ζέσταμα για την επόμενη! Το 2010, το Μάιντζ ζούσε το όνειρο… Έστω και για μερικούς μήνες, όσο περίπου διαρκούν όλα τα όνειρα μικρομεσαίων ομάδων στην Γερμανία, πριν έρθει ο εφιάλτης της Μπάγερν. Για εφτά αγωνιστικές ήταν στην κορυφή, αήττητη. Την έκτη αγωνιστική κέρδισε την ομάδα του Μονάχου με 2-1 και η δημοτικότητα του Σίρλε, μαζί με εκείνη των Σαλάι και Χόλντμπι είχε εκτοξευτεί. Οι τρεις τους έγιναν οι διάσημοι «Bruchwegstadion Boys», ένα συγκρότημα με κιθαρίστα, ντράμερ και τραγουδιστή που πανηγύριζε κάθε γκολ με ένα μικρό σόου στο σημαιάκι του κόρνερ.

Μάλλον φυσιολογικά, τα μυαλά τους πήραν αέρα, ο Τούχελ χρειάστηκε να τους απαγορεύσει να δίνουν συνεντεύξεις για έξι εβδομάδες για να τους επαναφέρει στην τάξη και στο φινάλε τους έσωσε την καριέρα. Η Μάιντζ ολοκλήρωσε τη σεζόν στην πέμπτη θέση, ο Σίρλε ολοκλήρωσε τη σεζόν με 15 γκολ και σε μια πολύ συγκινητική βραδιά, ο κόσμος της ομάδας αποχαιρέτησε τους τρεις δικούς του ροκ σταρ. Ο προορισμός του Αντρέ Σίρλε ήταν το Λεβερκούζεν.

Αντρέ εκτός συνόρων!

«Πέρασα υπέροχα στη Μάιντζ και ευχαριστώ τους πάντες σε αυτό το σύλλογο. Την ομάδα, το περιβάλλον, τον κόσμο. Όλα για μένα πήγαν τέλεια». Η Μπάγερ ξόδευε περίπου 10 εκ. ευρώ για να τον αποκτήσει… «Μου φαίνονται υπερβολικά για έναν παίκτη 20 χρονών», δήλωνε τότε ο Ρούντι Φέλερ για τον γεννημένο στις 6 Νοεμβρίου του 1990 επιθετικό. Ο βετεράνος άσος θα αναγκαζόταν λίγο καιρό μετά να παραδεχτεί πως «τώρα τα χρήματα μου φαίνονται λίγα». Ο Αντρέ Σίρλε είχε συναίσθηση όσων συνέβαιναν γύρω του. «Φυσικά και γνωρίζω ότι τα λεφτά είναι πολλά. Όμως με νοιάζουν τα ποδοσφαιρικά νούμερα, όχι τα εκατομμύρια. Ανυπομονώ για τη νέα μου ομάδα και τους στόχους μας».

Στα ποδοσφαιρικά νούμερα, ο Σίρλε δεν τα πήγε άσχημα. Στην πρώτη του χρονιά στο Λεβερκούζεν πέτυχε εφτά γκολ, έδωσε έξι ασίστ, έγινε διεθνής με τη Γερμανία και το αγαπημένο παιδί του Μίκαελ Μπάλακ, ο οποίος εκτός των άλλων ήταν και το είδωλό του. «Ήταν δίπλα μου από την πρώτη στιγμή. Μου έδωσε πολλές συμβουλές και με βοήθησε σε δύσκολες στιγμές της πρώτης μου σεζόν». Ο σπουδαίος Γερμανός μέσος θα έπαιζε και ρόλο μιας άτυπης προξενήτρας. Η Τσέλσι, μετά από δική του παρακίνηση, θα ενδιαφερόταν για τον Αντρέ, όμως η μεταγραφή του δεν έγινε με την πρώτη.

Η Λεβερκούζεν αρνήθηκε την πρόταση και ο Σίρλε έμεινε στην Γερμανία. Τη σεζόν 2012-13 συνέχισε με έντεκα γκολ, εφτά ασίστ και το καλοκαίρι ήρθε η δεύτερη πρόταση. Ο Γερμανός μέσος ήταν στη Μύκονο λίγο πριν ολοκληρωθεί η μεταγραφή και στις 25 Ιουνίου στο Λονδίνο για να υπογράψει στην Τσέλσι. «Είναι μια τιμή για μένα να παίξω σε αυτό το σύλλογο και με αυτούς τους σπουδαίους οπαδούς», δήλωνε το νέο μεταγραφικό απόκτημα των «μπλε», οι οποίοι ξόδεψαν 25 εκ. ευρώ για να τον αποκτήσουν και τον… ευλόγησαν με περίπου 5 εκ. ετήσιο συμβόλαιο.

Στην Τσέλσι, ο Αντρέ απέκτησε αμέσως φίλους. Πρώτο και καλύτερο τον Ζοσέ Μουρίνιο, ο οποίος τον πέρασε από το καθιερωμένο καψώνι στην προετοιμασία και τραγούδησε μπροστά σε όλη την ομάδα. Ο Σίρλε τα πήγε περίφημα ερμηνεύοντας το «Burn» του Usher και άκουσε τους συμπαίκτες του να τραγουδούν μαζί του. Στο Λονδίνο βρισκόταν συχνά με τον παλιόφιλό του από τη Μάιντζ, Λιούις Χόλντμπι, όμως ακόμα δεν έχει καταφέρει να βρει σπίτι και προτιμάει να μένει σε ξενοδοχείο. Στην πρώτη του χρονιά στην Τσέλσι πέτυχε εννέα γκολ σε 43 ματς και παρότι άκουγε κατά καιρούς την κατσάδα του Πορτογάλου τεχνικού, κατόρθωσε και να κερδίσει την εμπιστοσύνη του.

Στο φινάλε πήρε το βραβείο του Γερμανού αθλητή που εκπροσωπεί καλύτερα τη χώρα στο εξωτερικό και ήταν ό,τι σπουδαιότερο μαζί με την καθιέρωσή του στην Εθνική ομάδα. Με τα πάντσερ έκανε ντεμπούτο στις 17 Νοεμβρίου του 2010 απέναντι στη Σουηδία και παρότι δεν κατόρθωσε να μπει στην ομάδα του Παγκοσμίου Κυπέλλου, ήταν σε εκείνη που έπαιξε στο Euro του 2011. Κολλητός του από την Γερμανία είναι ο Μάρκο Ρόις, τον οποίο και κατηγορεί ότι χρησιμοποιεί τα περισσότερα καλλυντικά από κάθε άλλο παίκτη και για τον οποίο σίγουρα ήθελε να παίξει.

Χθες το κατάφερε… Στο γήπεδο, εξάλλου, συνηθίζει να ξεχνάει την εντολή της μαμάς του. Ο Τόμας Τούχελ με έκπληξη και θαυμασμό μιλούσε για τον παίκτη του που μπορεί να τρέξει 500 μέτρα με τεράστια ταχύτητα μέσου όρου 24 χιλιόμετρα την ώρα. Ο Αντρέ δεν άκουσε τη Λουίζ. Το χθεσινό τρέξιμο, όμως, μάλλον δεν την τρόμαζε.