Η άνοδος του Νικ Κύργιου

My big Greek fat wedding!

Το τραπέζι είχε στρωθεί… Η Νορλάιλα είχε φύγει από την προηγούμενη για να πάει μέχρι τη Μελβούρνη και να φέρει πίσω το γιο της οδικώς. Μια διαδρομή κοντά στις εφτά ώρες, με την Κανμπέρα να είναι τοποθετημένη σαν με χάρακα ανάμεσα στο Σύδνεϋ και την Μελβούρνη, αλλά πολύ πιο κοντά στην πόλη των Ολυμπιακών Αγώνων. Στο δρόμο θα είχαν να μιλήσουν για πολλά, κυρίως για το τένις και την πρόοδο του Νικ. Στο σπίτι, όπου είχαν μαζευτεί όλοι και περίμεναν θα έλεγαν περισσότερα. «Μπορούσα να δω στο πρόσωπό του πως χαλάρωσε μόλις μπήκε στην Κανμπέρα. Μετά από μια ώρα φτάσαμε σπίτι και ήδη οι τρεις κολλητοί του ήταν σπίτι. Έτσι είναι εδώ».

Το σπίτι έσφυζε από το ζωή. Τα τρία αδέλφια, ο πατέρας Γιώργος, ο θείος, η γιαγιά Λίτσα, ένα χαρούμενο, ελληνικό κυριακάτικο τραπέζι. Ήταν, μάλιστα, κάτι πολύ περισσότερο. Ήταν ένα χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Ο Νικ Κύργιος ήταν ακόμα άγνωστος σε όσους δεν ψάχνουν κάθε λεπτομέρεια του τένις. Ακόμα ήταν ένα σπουδαίο ταλέντο με εκπληκτικές προοπτικές, που είχε πολλά να παρουσιάσει σε επίπεδο νέων, αλλά τίποτα σε εκείνο των αντρών. Εκείνα τα Χριστούγεννα, πριν εφτά μήνες, περίμενε τη wild card για να παίξει στο Australian Open. Η προσμονή και η προετοιμασία τού χάλασε για λίγο τις συνήθειες, αφού έπρεπε να αρνηθεί το τιραμισού και την πάβλοβα της αδελφής του, όμως δεν μπορούσε να γυρίσει την πλάτη στο αγαπημένο του φαγητό. Αρνάκι στη σούβλα!

«Είναι η αγαπημένη μου μέρα του χρόνου. Το αρνάκι στη σούβλα είναι το καλύτερο πράγμα που μπορείς να φας. Εκτιμώ το χρόνο που έχω να περάσω με την οικογένειά μου. Είναι πολύ χαλαρά όταν είμαι εκεί, απλά πρέπει να προσέχω τι τρώω. Δεν έφαγα γλυκά αυτή τη φορά, ωστόσο είχε φάει περισσότερα απ’ όσο θα έπρεπε πέρυσι». Ένα οικογενειακό τραπέζι μπορεί να πει όλα τα μυστικά για μια οικογένεια. Η Νορλάιλα είναι γεννημένη στην Ινδονησία και γνωρίστηκε στην Αυστραλία με τον Γιώργο. Ο αδελφός του, Χρήστος ήταν ο πρώτος που έπαιξε τένις και τώρα ασκεί το επάγγελμα του δικηγόρου, ενώ η αδελφή του είναι ηθοποιός και συμμετέχει σε μιούζικαλ στην Κίνα.

Η ιστορία της οικογένειας ξεκίνησε το 1957 όταν ο πατέρας του μαζί με τη γιαγιά του Λίτσα έφυγαν από την Ελλάδα και μετανάστευσαν στην Αυστραλία. «Στο σχολείο προσπάθησα να μάθω ελληνικά, αλλά ήμουν πολύ άτακτος. Ποτέ δεν έδινα ιδιαίτερη προσοχή σε ό,τι γινόταν στην τάξη. Γι’ αυτό και μέχρι σήμερα μπορώ να καταλάβω μερικά πράγματα, όμως δεν μπορώ να μιλήσω τη γλώσσα. Μάλλον θα έπρεπε να ακούω λίγο περισσότερο στην τάξη». Τουλάχιστον άκουγε τη μαμά του…

Το ball boy του Χρήστου!

Μέσα στις τελευταίες 48 ώρες η ζωή του μοιάζει να έχει αλλάξει. Τα μέσα που λατρεύουν τέτοιες… ανακαλύψεις αναπαράγουν την εικόνα του εξαιρετικά παχουλού αγοριού που αδέξια κρατάει τη ρακέτα. Η αντίθεση εξιτάρει. Ο Νικ Κύργιος, όμως, δεν ήταν το παιδί που θα έτρωγε ό,τι έβρισκε μπροστά του χωρίς κανέναν κανόνα διατροφής. Απλά, όπως και ο ίδιος, αλλά και η μαμά του εξομολογήθηκαν, έτρωγε λιγάκι παραπάνω από το φυσιολογικό. «Ακόμα λατρεύω το φαγητό. Απλά τώρα προπονούμαι πολύ πιο σκληρά και διαχειρίζομαι καλύτερα τη διατροφή μου απ’ ό,τι παλαιότερα».

Η προφανής – στη φωτογραφία – σχέση του με το φαγητό δεν είναι η μόνη ιστορία που έχει προκαλέσει αίσθηση. Η εξομολόγηση του οκτώ χρόνια μεγαλύτερου αδελφού του πως έτρεχαν μαζί στο βουνό και παρά το άσθμα του, ο Νικ δεν σταματούσε, έδειχνε την αποφασιστικότητα και το πείσμα που είχε μέσα του. Στοιχεία που άργησε να δείξει στον αθλητισμό. «Ήταν το ball boy του Χρήστου. Τον ακολουθούσε και του μάζευε τα μπαλάκια και φυσικά ο Χρήστος δεν έδειχνε κανένα έλεος για τον μικρό του αδελφό. Ο Νικ ένιωθε εξαιρετικά περήφανος όταν περπατούσε τριγύρω και βοηθούσε τον Χρήστο», θυμάται η Νορλάιλα που είχε την ιδέα να ξεκινήσει και ο μικρός της γιος τένις.

«Κάποια στιγμή λυπήθηκα να τον βλέπω να μας ακολουθεί έτσι γύρω-γύρω και τον ρώτησα αν θα ήθελε να δοκιμάσει. Έκανε μια προσπάθεια και το… ξέσκισε! Πραγματικά το ξέσκισε! Και απευθείας πάνω από το φιλέ. Ο συγχρονισμός των κινήσεών του ήταν εκπληκτικός. Και απλά συνέχισε να του δίνω μπαλάκια. Είχαμε πάθει σοκ. Εκείνο το μικρό, στρογγυλό πραγματάκι να έχει τέτοια δύναμη στο χέρι του. Κάπου τότε ξεκίνησαν όλα, αλλά δεν έκανε μαθήματα μέχρι που έφτασε εφτά χρονών».

Ο Νικ δεν συμμερίστηκε τον ενθουσιασμό της μαμάς του. Το τένις δεν ήταν η καλύτερή του, αφού ήταν φανατικός τηλεθεατής μπάσκετ, λάτρευε και λατρεύει τους Μπόστον Σέλτικς, είχε είδωλο τον Μάικλ Τζόρνταν και τον Λεμπρόν Τζέιμς και, φυσικά, έπαιζε μπάσκετ. Μέχρι την ηλικία των 14 ετών προχωρούσε παράλληλα και στα δύο σπορ. Κάποιο έπρεπε να θυσιάσει. «Ήταν η πιο δύσκολη απόφαση που χρειάστηκε να πάρω, αλλά και η οικογένειά μου ήταν υπέρ του τένις. Νομίζω ότι το σημαντικότερο ρόλο έπαιξε ότι στο μπάσκετ τραυματίζεσαι συχνότερα και οι τραυματισμοί δεν μου επέτρεπαν ούτε να κάνω προπόνηση στο τένις. Κι εντάξει, ίσως και να ήμουν λίγο καλύτερος στο τένις».

Για ένα παιδί που με το ζόρι το πήγε η μαμά του στο πρώτο μάθημα, δεν ήταν άσχημη εξέλιξη η απόφασή του. «Η μαμά μου σχεδόν με έσερνε για την πρώτη φορά. Σιγά-σιγά άρχισα να το διασκεδάζω κι εγώ λίγο παραπάνω κι ένιωθα πως είμαι αξιοπρεπής. Στην πορεία ήρθαν τα υπόλοιπα». Ο Νικ Κύργιος επέλεξε το τένις, αλλά άφησε και το μπάσκετ να τον ακολουθεί… Μια χαρακτηριστική κίνησή του πριν από κάθε σέρβις είναι για την αγάπη που έχει στην πορτοκαλί θεά. «Είναι ένα κομμάτι που παιχνιδιού που ποτέ δε θα το αλλάξω. Λατρεύω το μπάσκετ».

The next best thing!

Αρχές του 2014, λίγες ημέρες μετά το χριστουγεννιάτικο τραπέζι και ο Νικ Κύργιος παίρνει την κάρτα για να παίξει στο Australian Open, όπου κάνει απέναντι στον Μπέντζαμιν Μπέκερ την πρώτη του νίκη σε grand slam. Ο Άντι Μάρει δε θα διστάσει στο twitter να τον αποκαλέσει «the next best thing» και να προσθέσει πως σύντομα θα μάθει ο κόσμος το όνομά του. Ο Ελληνοαυστραλός, γεννημένος στις 27 Απριλίου του 1995, θα τον ευχαριστήσει ταπεινά και θα επιστρέψει στην καθημερινότητά του. Εκείνη που τον θέλει με αφοσίωση να προπονείται και να προσπαθεί να βελτιώνεται για να φτάσει τα είδωλά του.

Ο Μαρκ Φιλιππούσης, ο Τζο Γουίλφριντ Τσόγκα και φυσικά ο Ρότζερ Φέντερερ. «Έχει προσφέρει τα πάντα στο τένις και είναι ένα τέλειο πρότυπο για όποιον παίζει τένις, αλλά ακόμα και για κάποιον που δεν παίζει. Ο τρόπος που συμπεριφέρεται εντός και εκτός γηπέδου, οι απίστευτες φιλανθρωπίες που κάνει, όλα είναι εκπληκτικά. Είναι το τέλειο άτομο». Το μόνο τελειότερο πιθανόν να είναι ο αδελφός του, που βρίσκεται συνεχώς στο πλευρό του και από τότε που ήταν μικροί τον σπρώχνει για να γίνεται καλύτερος. «Με εκπλήσσει το πόσο θετικός άνθρωπος είναι πως βρίσκει διαρκώς κίνητρα», δηλώνει ο Νικ που μαζί με έναν έτερο Αυστραλό ελληνικής καταγωγής, τον Θανάση Κοκκινάκη, έχουν κερδίσει τα πάντα στις κατηγορίες νέων και περίμεναν τη στιγμή τους για τους άντρες.

Η προπόνηση του Νικ Κύργιου γίνεται κοντά στο σπίτι του, με τον Ντες Τάισον και μεγαλώνοντας χρειάζεται να λείπει όλο και περισσότερο από το οικογενειακό τραπέζι. «Το τένις μπορεί να σε διαλύσει ψυχολογικά με τα ταξίδια και πρέπει να μένει συνέχεια θετικός, να επιμένεις και να βοηθάει ο ένας τον άλλον. Πρέπει πάντα να θυμάσαι γιατί ξεκίνησες να παίζεις», εξηγεί καθώς οι προβολείς στρέφονται όλο και περισσότερο γύρω του. Εξάλλου, με τη νίκη του επί του Ραφαέλ Ναφάλ έγινε ο πρώτος έφηβος που κερδίζει το παγκόσμιο νούμερο ένα από τότε που ο Ισπανός (σ.σ. το 2005) είχε κερδίσει τον Ρότζερ Φέντερερ. Κάποιο το χαρακτηρίζουν ως οιωνό. Για τον Νικ Κύργιο ίσως απλά είναι ένα βήμα προς το όνειρό του.

«Είναι ξεκάθαρο που θέλω να φτάσω. Θέλω μια μέρα να είμαι το νούμερο ένα και προφανώς να κερδίζω τα μεγάλα τουρνουά στην πορεία».