Ο δεκάλογος του Γιάννη Μπουρούση!

1. Ακόμα δεν τον είδαμε Γιάννη τον βαφτίσαμε… Το μπάσκετ δεν ήταν επιλογή ζωής. Ο Γιάννης Μπουρούσης δεν ήταν ποτέ από εκείνα τα παιδάκια που παρακολουθούσαν αγώνες στην τηλεόραση και έλεγαν «αυτό θέλω να γίνω όταν θα μεγαλώσω». Προτιμούσε στην Καρδίτσα, όπου γεννήθηκε (σ.σ. το 1983) και μεγάλωσε να βλέπει τον μπαμπά του να φτιάχνει έπιπλα και να ονειρεύεται να αποκτήσει κάποια στιγμή τη μαεστρία του. Παρά το γεγονός ότι τότε είχε ξεκινήσει να ασχολείται με το άθλημα, το έβλεπε ακόμα ως κάτι περιστασιακό και με την παιδικότητα που όλοι κάποια στιγμή καταπιάνονται με ένα σπορ.

Ο προπονητής του Αθλητικού Γυμνασίου Καρδίτσας ήταν εκείνος που τον... έσπρωξε στα ενδότερα του μπάσκετ. Τον ώθησε να βγάλει δελτίο και να παίξει στον Γυμναστικό Σύλλογο Καρδίτσας, όπου με προπονητή τον Κώστα Σερίφη και τον Σπύρο Παππά άρχισε να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα παιδιά. Να ξεχωρίζει όχι μόνο λόγω ταλέντου, αλλά και εξαιτίας του ύψους του, που σε εκείνη την ηλικία αυξανόταν ραγδαία. Η αθλητική φύση υπήρχε μέσα του, αφού πριν το μπάσκετ ασχολήθηκε με τον στίβο και το ποδόσφαιρο! Μόνο που το γεγονός ότι τον... έβαζαν τερματοφύλακα, μαρτυρά ότι κάτι του έλειπε.

2. Στα 17 του χρόνια θα έρθει η αλλαγή στον τρόπο που έβλεπε τα πράγματα. Το καλοκαίρι του 2000 ήταν εκείνο που του διαμόρφωνε τον επαγγελματικό προσανατολισμό του Γιάννη Μπουρούση κι εκείνο που παράλληλα, θα έκανε διάσημη την ενασχόληση του πατέρα του. Ο Γιώργος Αμερικάνος ήταν ο άνθρωπος που τον ανακάλυψε στην Καρδίτσα και μίλησε στην ΑΕΚ για την περίπτωσή του. Η Ένωση εκείνη την εποχή λάτρευε το παιδομάζωμα και ο Γιάννης Φιλίππου να αγοράζει Έλληνες, ταλαντούχους παίκτες. Αργότερα, λάτρεψε να τους αφήνει απλήρωτους ή να τους πουλάει, ωστόσο αυτό είναι μια διαφορετική ιστορία, έστω κι αν σχετίζεται και με το μέλλον του Μπουρούση.

Εκείνο το καλοκαίρι, λοιπόν, ο Μπουρούσης κατέβηκε στην Αθήνα και όπως θυμάται... «Ήταν ένα 20ήμερο, που είχα πάρει σβάρνα τα γήπεδα της Αθήνας. Προπονήθηκα με το Σπόρτιγκ, τον Πανιώνιο, τα Άνω Λιόσια και το Περιστέρι και τελικώς προέκυψε ΑΕΚ. Πήγα στην ΑΕΚ διότι δε με ήθελε κανένας άλλος. Το Σπόρτιγκ ενδιαφέρθηκε λίγο, αλλά όχι κάτι σπουδαίο κι αυτό λόγω του προπονητή του. Τότε λοιπόν, εγώ είχα έναν συγγενή, ο οποίος είχε πολύ καλές σχέσεις με τον Γιώργο Αμερικάνο. Ο παλιός θρύλος της ΑΕΚ με πρότεινε στον Κατσικάρη και κάπως έτσι ολοκληρώθηκε η διαδικασία. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Βεβαίως με είδε και ο Ντούσαν Ίβκοβιτς για να δώσει το οριστικό ΟΚ».

Η πρώτη του συνάντηση με τον «σοφό» είναι μια από τις πλέον αξιομνημόνευτες για τον 31χρονο, πλέον, σέντερ. Ο Ίβκοβιτς του είπε «τι επάγγελμα κάνει ο πατέρας σου και βγήκες τόσο ψηλός;», για να απαντήσει ο Μπουρούσης με την ειλικρίνεια και την άγνοια που λέγαμε: «Επιπλοποιός».

Τι κάνεις Γιάννη; Κουκιά σπέρνω!!!

3. Ο δρόμος προς την κορυφή θα είχε πολύ σύντομα εμπόδια… Και, μάλιστα, εμπόδια που θα μπορούσαν να αποδειχθούν αξεπέραστα. Στην πρώτη του σεζόν στην ΑΕΚ, πριν καλά-καλά ενηλικιωθεί, διαγνώστηκε ότι έχει πρόβλημα στα πόδια του και χρειάστηκε να υποβληθεί σε εγχειρήσεις και στα δύο γόνατα. Αργότερα σε συνέντευξή του θα μιλήσει για «μαγκιά της ΑΕΚ και των ανθρώπων της τότε, αφού θα μπορούσαν να με στείλουν πίσω». Το γεγονός ότι δεν το έκαναν, έκανε και τον ίδιο να αντιληφθεί την ευθύνη που είχε. Ακόμα και το ταλέντο του. «Όταν ήρθα στην ΑΕΚ και μετά την εγχείριση που έκανα στα γόνατα τότε συνειδητοποίησα ότι για να είναι οι άνθρωποι της ΑΕΚ κοντά μου και να με στηρίζουν, πίστευαν σε μένα και τότε άρχισα να το πιστεύω και εγώ».

Δεν ήταν, ωστόσο, η μόνη δυσκολία που είχε να ξεπεράσει... «Το καλοκαίρι που πήγα στην ΑΕΚ ακούστηκαν διάφορα στην πόλη μου, που με έθιγαν, αλλά αποφάσισα να τους δώσω μία κλωτσιά και να τα ξεχάσω όλα. Με ενόχλησαν για λίγο, αλλά πολύ γρήγορα τα ξέχασα και δεν ασχολήθηκα με αυτά. Κάποια στιγμή, όμως, όταν θα πάω πίσω, θέλω να δω στα μάτια αυτούς τους λασπολόγους και να δω τότε, τι θα μου πουν… Τι θα μου πουν».

Ο Λάκης Νικολάου και ο Γιάννης Χατζηκομνηνός θα αναλάβουν την αποκατάσταση του προβλήματος που θα εμφανιστεί και εν συνεχεία οι Γιάννης Μεριχωβίτης και Θανάσης Σκουρτόπουλος την επανένταξη του Γιάννη Μπουρούση, όπως και την ενδυνάμωση. «Αν δεν ήταν αυτοί οι άνθρωποι στην ΑΕΚ εκείνη τη χρονική στιγμή, ομολογώ ότι δεν ξέρω σε τι κατάσταση θα ήμουν τώρα», είχε πει σε συνέντευξή του το 2005, όταν πλέον ήταν βασικό μέλος της Ένωσης.

Να σε κάψω Γιάννη, να σ' αλείψω λάδι…

4. Για να έρθει, ωστόσο, η καθιέρωση χρειάστηκε να περάσει πολύς χρόνος... Χρειάστηκε κι ένας τραυματισμός για να έρθει το πρώτο «μπαμ». Στον δεύτερο τελικό με τον Παναθηναϊκό το 2005, ο Δήμος Ντικούδης ήταν νοκ-άουτ και ο 20χρονος σέντερ με συνολικό χρόνο συμμετοχής 34 λεπτά σε όλο το πρωτάθλημα, κλήθηκε να καλύψει το κενό του. Η ΑΕΚ κέρδισε 72-67, ο Μπουρούσης έπαιξε 25 λεπτά και είχε 10 πόντους και οκτώ ριμπάουντ, αναγκάζοντας τον Ντράγκαν Σάκοτα να μιλήσει για το ταλέντο του. «Αυτά που είδατε να κάνει σήμερα, τα κάνει κάθε μέρα στις προπονήσεις».

Ο Γιάννης Μπουρούσης σε ηλικία 22 ετών θα έκανε το ξεπέταγμα και θα έμοιαζε έτοιμος για το νέο του ρόλο στην ΑΕΚ. Το ίδιο καλοκαίρι, άλλωστε, θα στεφόταν και πρωταθλητής Ευρώπης στο Βελιγράδι με την Εθνική ομάδα, ενώ σιγά-σιγά θα άλλαζε η πορεία της καριέρας του. Η αλλαγή και η πρόοδος θα αποδειχθεί και με την πρόκληση της Μπαρτσελόνα. Ο Μιχάλης Κακιούζης τον υποδέχτηκε στην Βαρκελώνη και η καταλανική ομάδα του πρόσφερε την εμπειρία του εξωτερικού, έστω και για έναν μήνα. Αφού η Ένωση δεν θέλησε και δεν τον κράτησε στο φινάλε της σεζόν 2005-06, ο Μπουρούσης γνώρισε τις ομορφιές της Ισπανίας.

«Όταν μου παρουσιάστηκε αυτή η ευκαιρία, μου άρεσε πολύ η ιδέα. Μπορεί να αποδειχθεί πολύ καλό για εμένα να είμαι σε μια απ’ τις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης, που παίζει πολύ καλά και στην οποία θα δώσω το μάξιμουμ των δυνατοτήτων μου, ώστε να κατακτήσουμε το πρωτάθλημα». Η επιστροφή του στην Αθήνα είχε την αβεβαιότητα για την επόμενη μέρα, αλλά και πολύ ερυθρόλευκο.

Στις 27 Ιουνίου άνοιγε η κουρτίνα της νέας εποχής. Μια ερυθρόλευκη φανέλα με το νούμερο «9», αντί για το «14» με το οποίο τον είχαμε συνηθίσει στην ΑΕΚ. Μια νέα πρόκληση σε μια ομάδα που έκανε τα πάντα για να ενισχυθεί και να διεκδικήσει την πρωτιά, κόντρα σε μια «βασίλισσα» που απαξιωνόταν μέρα με τη μέρα. Ο Γιάννης Μπουρούσης θα υπογράψει για τρία χρόνια. «Σίγουρα είμαι πολύ χαρούμενος που θα φορώ τη φανέλα του Ολυμπιακού και ακόμα πιο χαρούμενος για την αντιμετώπιση που είχα από τους ανθρώπους της νέας μου ομάδας. Από την πρώτη στιγμή, τόσο η διοίκηση, όσο και ο κόουτς Σφαιρόπουλος μου έδειξαν πόσο πολύ με θέλουν στην ομάδα. Ο Ολυμπιακός προσπαθεί να δημιουργήσει κάτι πολύ μεγάλο και όλοι θέλουν να συμμετέχουν σε αυτή την προσπάθεια».

Παράλληλα, δεν θα ξεχάσει να μιλήσει με σεβασμό για την ΑΕΚ, για την οποία τα χειρότερα ακόμα δεν είχαν έρθει. «Μεγάλωσα σε αυτή την ομάδα τόσο ως άνθρωπος όσο και ως παίκτης. Δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσω όσους με βοήθησαν και στάθηκαν δίπλα μου. Έφτασε όμως η στιγμή να χωρίσουν οι δρόμοι μας και νομίζω ότι όλοι θα καταλάβουν και θα σεβαστούν την απόφασή μου. Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου στην ΑΕΚ να βρει τον δρόμο της και οι φίλοι της ομάδας να χαρούν και πάλι».

Γιάννη είχα, Γιάννη έχω κι αν ποτέ μου θα χηρέψω, πάλι Γιάννη θα γυρέψω.

5. Στον Ολυμπιακό θα χρειαστεί να επιστρατεύσει την αρετή που έμαθε στα πρώτα χρόνια της καριέρας του. Υπομονή... Ο Πίνι Γκέρσον θα τον έχει αρχικά ως τελευταία επιλογή στους ψηλούς και η συμμετοχή του θα είναι μικρότερη του αναμενόμενου. Θα χρειαστεί να φτάσει Δεκέμβριος για να κάνει το ξέσπασμά του και να ανέβει σκαλιά στην ιεραρχία του Ισραηλινού προπονητή. Οι δυο τους θα περάσουν εκ νέου... κρίση τον Μάρτιο, με αφορμή την αντίδραση του Μπουρούση σε μια αλλαγή, που είχε ως αποτέλεσμα την τιμωρία του για ένα παιχνίδι.

Σταδιακά, ο Γιάννης Μπουρούσης θα γίνει συνώνυμο με τον Ολυμπιακό. Η επόμενη σεζόν θα είναι ακόμα καλύτερη, τόσο μέσα στο γήπεδο, όσο και εκτός! Γιατί πέρα από την αγωνιστική του ικανότητα, ο 26χρονος σέντερ ήταν και από τους ηγέτες της ομάδας, ρόλο που συχνά είχαν από κοινού με τον Παναγιώτη Βασιλόπουλο. Κάτι λογικό, αφού ο έτερος... ώριμος Έλληνας της παρέας, ο Μανώλης Παπαμακάριος δεν είχε και τόσο ενεργό συμμετοχή στο παρκέ. Το φινάλε της περιόδου 2008 θα βρει τον Μπουρούση να βάλλει κατά της διαιτησίας και τον Ολυμπιακό να έχει χάσει το πρωτάθλημα. Το καλοκαίρι θα είναι και πάλι γεμάτο υποσχέσεις...

Ο Μπουρούσης θα βάλει τον πήχη ψηλά. Θα μιλήσει για την κατάκτηση του τίτλου, για την ρετσινιά του Ολυμπιακού που θέλει η γενιά του να αποβάλει και για το όνειρο της συμμετοχής στο φάιναλ φορ. Ένα προς ένα θα έρθουν πιο κοντά χάρη στη δική του απόδοση. Παρά το γεγονός ότι ένα πρόβλημα τραυματισμού τον Δεκέμβριο δεν του επιτρέπει να έχει σταθερή απόδοση σε όλα τα ματς και παρότι ο πρώτος χαμένος στόχος της χρονιάς (σ.σ. το κύπελλο Ελλάδας το 2009) παραλίγο να τα διαλύσει όλα...

«Το είχα πει και μετά τον αγώνα του πρωταθλήματος. Αν χάναμε στο ΣΕΦ θα διαλυόμασταν! Δεν ξέρω τι θα γινόταν, αλλά πιστεύω ότι όπως ήταν το κλίμα την εποχή εκείνη θα ήταν πολύ δύσκολο να συνέλθουμε και να επιστρέψουμε». Αφού ο Ολυμπιακός δεν διαλύθηκε, χάρη στη νίκη του 77-75 επί του Παναθηναϊκού, ο Γιάννης Μπουρούσης που έτρωγε καρέκλες στο κεφάλι από τους δικούς του οπαδούς μετά τον τελικό του κυπέλλου έγινε πάλι θετικός πρωταγωνιστής. Και ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να ονειρεύεται το all the way. Έστω κι αν στο φινάλε της σεζόν θα έμενε η πίκρα του Βερολίνου και των χαμένων τελικών… Τελικοί που τον σημάδεψαν όχι τόσο λόγω του χαμένου λέι απ στο φινάλε του ημιτελικού με τον Παναθηναϊκό, όσο για το «σε δέκα μέρες» που έδειχνε προς τους οπαδούς του τριφυλλιού.

Πότε ο Γιάννης δεν μπορεί, πότε ο κώλος του πονεί.

6. «Φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό τον Γιάννη»… Μια παροιμία που συνόδευε την ιστορία το καλοκαίρι του 2009. Το συμβόλαιο που είχε υπογράψει ο Μπουρουσης το 2006 είχε ολοκληρωθεί και οι διαπραγματεύσεις για την ανανέωσή του θα αποδεικνύονταν σκληρές. «Ποιος δεν θέλει να μείνει σε μια ομάδα που κυνηγάει τη κορυφή. Κακά τα ψέματα δεν το έχουμε καταφέρει και θέλω να είμαι ένας από αυτούς που θα φτάσουν μαζί με τον Ολυμπιακό στην κορυφή για πρώτη φορά μετά από τόσα χρόνια», θα πει σε συνέντευξή του στις αρχές Ιουνίου ο Έλληνας σέντερ, όμως τα λόγια από την πράξη θα απείχαν πολύ.

Δύο άκαρπες συναντήσεις του εκπροσώπου του Γιάννη Μπουρούση με τους αδελφούς Αγγελόπουλους και η έντονη φημολογία για εμπλοκή του Παναθηναϊκού, έδειχναν ότι ίσως δεν επέλθει ποτέ η συμφωνία. Ο 27χρονος άσος επέμενε για 2 εκ. ευρώ ετησίως, τη στιγμή που η πρόταση του Ολυμπιακού ήταν αρκετά πιο κάτω. Η τρίτη ήταν και… φαρμακερή, αφού στις 20 Ιουνίου προέκυψε συμφωνία για τρία ακόμα χρόνια έναντι περίπου 1,6 εκ. ευρώ ετησίως.

«Πήρα την απόφαση να μιλήσω πρόσωπο με πρόσωπο με τους προέδρους, γιατί ήθελα να τους εξηγήσω ο ίδιος πόσο πολύ θέλω να μείνω. Οι αρχικές συζητήσεις δεν είχαν θετική κατάληξη, αλλά δεν το βάλαμε κάτω και συμφωνήσαμε. Δεν ήθελα να αποχωρήσω σαν αποτυχημένος. Είμαι τρία χρόνια στην ομάδα, είμαι Έλληνας και ξέρω την ελληνική πραγματικότητα. Η Ρεάλ ήταν στο μυαλό μου, αλλά ήθελα να εξαντλήσω τα περιθώρια και να μείνω στον Ολυμπιακό».

Στα δύο χρόνια που θα επακολουθούσαν, ο Γιάννης Μπουρούσης θα ήταν σε γενικές γραμμές ο ίδιος παίκτης. Πολλά σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή του, ορισμένα εντυπωσιακά βράδια, αλλά και αρκετές… μαύρες τρύπες. Το τελευταίο τρίμηνο του 2011 ήταν εκείνο που εκτόξευσε τις μετοχές του στον Ολυμπιακό. Λες και ο τραυματισμός του Ράσο Νεστέροβιτς τον έκανε ξαφνικά να συνειδητοποιήσει τις ευθύνες που έχει και τον έκανε να αισθανθεί την ανάγκη των ερυθρολεύκων να βγει εκείνος μπροστά.

Από τον τελικό του κυπέλλου, στον οποίο ήταν ο… αφανής MVP, στους τελικούς του πρωταθλήματος, όταν ήταν σταθερά ο καλύτερος παίκτης του Ολυμπιακού, είτε στο ΣΕΦ, είτε στο ΟΑΚΑ. Ο Γιάννης Μπουρούσης δεν κατόρθωσε να πανηγυρίσει την κατάκτηση του πρωταθλήματος που τόσο ήθελε μέσα σε μια πολύ περίεργη για τον ίδιο σεζόν. Ξεκίνησε με τον τσακωμό του με τον Θοδωρή Παπαλουκά στη Σιένα, συνεχίστηκε με την αγωνιστική του απομόνωση από τον Ντούσαν Ίβκοβιτς, με πρόφαση έναν τραυματισμό στο χέρι και κακό μεταβολισμό και ολοκληρώθηκε με μια απειλή που ούτε ο ίδιος πίστευε ότι είχε ξεστομίσει στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο.

«Είμαι στη διάθεση όλων των υπευθύνων ώστε να μην συμμετέχω στην Εθνική το καλοκαίρι. Τα έχω δώσει όλα για την ομάδα, έχω παίξει με σπασμένο χέρι αλλά όπως φαίνεται κάποιοι άνθρωποι που εκπροσωπούν το μπάσκετ δεν με σέβονται ούτε σαν άνθρωπο ούτε σαν παίκτη. Με αυτές τις συνθήκες δεν μπορώ να συνεχίσω», είχε πει εν θερμώ και λίγο καιρό μετά η λογική έβαλε τα πράγματα στη θέση τους. «Όσο για τη δήλωση που έκανα μετά το ματς με τον Παναθηναϊκό, ότι δεν θα ξαναπαίξω στην εθνική, ήταν λάθος μου, ήμουν φορτισμένος ψυχολογικά. Δεν έπρεπε να μπλέξω την εθνική με τα συλλογικά. Όλοι γνωρίζουν πόσο αγαπάω την εθνική ομάδα. Και επίσης όλοι ξέρουν τι θυσία έκανα πέρσι και αγωνίστηκα με δική μου ευθύνη, παρότι τραυματίας».

7. «Σαράντα πέντε Γιάννηδες ενός κοκκόρου γνώση». Το πιο μελανό σημείο της καριέρας του. Εκείνο που ό,τι κι αν κάνει θα τον ακολουθεί και όσο κι αν θέλει να το σβήσει πάντα θα υπάρχουν κάποιοι να το υπενθυμίζουν και να το αναδημοσιεύουν. Το καλοκαίρι του 2011 οι αποκαλύψεις γύρω από το χώρο του ποδοσφαίρου έχουν ως παράπλευρο θύμα τον Γιάννη Μπουρούση. Στις συνομιλίες που καταγράφονται μιλάει με τον πεθερό του, Μάκη Ψωμιάδη, αναφέρεται με υποτιμητικά λόγια στους αδελφούς Αγγελόπουλους και συζητάει με τον τότε πρόεδρο της Καβάλας για κάποιο φάρμακο. Το σοκ ήταν μεγάλο. Για όλους και κυρίως για τον παίκτη που αφού – αυτονόητα – τελείωσε η καριέρα του στον Ολυμπιακό, ξεκαθάριζε τη θέση του.

«Μέσα από τις ομάδες, μπορεί να το διαβεβαιώσει και ο πρώην σύλλογός μου, ξέρουν ότι ελάχιστες φορές, πήρα συμπληρώματα. Το γνωρίζουν και αρμόδιοι και συμπαίκτες. Δεν ήμουν ποτέ υπέρ αυτού. Πήρα συμπληρώματα αυτή την φορά, αλλά τίποτε παράνομο. Για να ντοπαριστείς όπως λένε ή να πάρεις αυτού του είδους τα φάρμακα, πρέπει να πάρεις μια σειρά από απαγορευμένα. Αν τον πεθαμένο τον βάζουν τρία μέτρα κάτω από τη γη, εμένα με έβαλαν δεκαπέντε. Ξαφνικά. Από μια συνομιλία, που όντως είναι ύποπτη όπως ακούγεται… Εγώ αυτό που ξέρω όμως τώρα, είναι ότι έπαθα μεγάλη ζημιά , όχι μόνο ως επαγγελματίας, αλλά και ως άνθρωπος. Μέσα σε λίγα 24ωρα, ανατράπηκαν άδικα ένα σωρό πράγματα στη ζωή μου».

8. «Κάμε Γιάννη τη δουλειά σου κι ύστερα είμαι πάλι θεια σου». Το καλοκαίρι που θα επακολουθούσε θα έφερνε τη μεγάλη αλλαγή στη ζωή του Γιάννη Μπουρούση. Ο Ηλίας Ζούρος θα θελήσει να τον πάρει στη Ζαλγκίρις, ο Φώτης Κατσικάρης στην Ισπανία, ωστόσο το Μιλάνο θα κερδίσει και ο Έλληνας σέντερ θα γίνει μοντελάκι του… Αρμάνι. Στα 29 του χρόνια θα κάνει τη δεύτερη απόπειρα να αγωνιστεί στο εξωτερικό, αυτή τη φορά με κανονικό συμβόλαιο και όχι μόνο για τα πλέι οφ. Στην Ιταλία, έστω κι αν πάλι δεν θα καταφέρει να κατακτήσει όσα ήθελε, θα έχει την ευκαιρία να ηρεμήσει.

Στην παρέα του ήταν ο Αντώνης Φώτσης, αλλά και η Χριστίνα Ψωμιάδη με την οποία κατορθώνουν να κρατήσουν μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας τη σχέση τους και πλέον και το παιδί τους. «Προτιμάω την ζωή εδώ. Αυτό συζητάω με δυο-τρεις φίλους που έχω. Λέω, ότι θα μπορούσα να είχα φύγει πιο νωρίς από την Ελλάδα. Αν βρεις μια ομάδα σωστή, είναι πολύ καλά στο εξωτερικό. Έχεις την ηρεμία σου. Όταν χάνεις, δεν υπάρχει αυτή η γκρίνια, αυτή η φθορά», θα παραδεχτεί σε συνέντευξή του μερικούς μήνες μετά, όταν θα έχει βιώσει και μια από τις χειρότερες στιγμές του με την επιστροφή στο ΣΕΦ.

Στις 14 Δεκεμβρίου του 2012 «κόκκινο πανί» για τον κόσμο του Ολυμπιακού στο Φάληρο δε θα είναι ο πρώην παίκτης του Παναθηναϊκού Αντώνης Φώτσης, αλλά ο Γιάννης Μπουρούσης. Σε κάθε του επαφή με την μπάλα άκουγε έντονες αποδοκιμασίες και η ομάδα του έφυγε εντέλει ηττημένη με ένα πόντο από την Αθήνα. Ο Γιάννης Μπουρούσης θα έμενε δύο χρόνια στην Ιταλία χωρίς να κατορθώσει να κατακτήσει κάποιο τίτλο, αλλά έχοντας κατακτήσει το πιο σημαντικό. Τον εαυτό του…

9. «Γιάννης πήγε, Γιάννης ήρθε»… Στο Μιλάνο έμεινε για δύο χρόνια και μετά ήρθε η σειρά για μια άλλη σπουδαία ευρωπαϊκή πόλη! Ένα απωθημένο που κρατούσε κοντά τέσσερα χρόνια, απ’ όταν ο Μπουρούσης είχε απορρίψει την πρόταση της Ρεάλ για να μείνει στον Ολυμπιακό, θα εκπληρωνόταν. Στις 17 Ιουλίου, ο Έλληνας σέντερ θα υπέγραφε για ένα συν ένα χρόνια στη «βασίλισσα» έναντι περίπου ενός εκατομμύριου ευρώ ετησίως, με στόχο να κατακτήσει τα πάντα σε Ισπανία και Ευρώπη.

«Αποφάσισα να έρθω στη Ρεάλ Μαδρίτης, γιατί ξέρω πως είναι μεγάλη ομάδα και δεν θα έχω προβλήματα προσαρμογής. Θα προπονούμαι σκληρά, για να παίζω καλά και να κερδίσω τα πάντα. Είμαι λίγο αγχωμένος. Είναι η πρώτη μου φορά στο σύλλογο και νιώθω λίγο πιεσμένος, είναι μία μέρα με πολλά διαφορετικά συναισθήματα». Τα συναισθήματα θα παρέμεναν διαφορετικά σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς. Θα κατακτούσε το κύπελλο, θα απέκλειε τον Ολυμπιακό, θα διέσυρε την Μπαρτσελόνα στον ημιτελικό της Ευρωλίγκα, αλλά θα έχανε από την Μακάμπι στον τελικό. Θα έχει, όμως, ξανά την ευκαιρία του τη σεζόν που έρχεται, αφού στο εξωτερικό είναι πλέον άλλος άνθρωπος.

10. Όταν έρχεται η ώρα για την καταμέτρηση των γαλονιών ο Γιάννης Μπουρούση έχει πολλά να διηγηθεί και μια ιστορία να ακούσει. Έχει να πει για το 2005, για το 2009, για το 2008, για το 2010, για το 2011, για το 2013… Ακόμα και για 2012 στο μακρινό Καράκας. Έχει να πει για τα σπασμένα πλευρά με τα οποία ταξίδεψε πέρυσι στη Σλοβενία για να παίξει και παρά την πρόθεση του Αντρέα Τρινκιέρι να τον κόψει, πριν καν μπει στην εξίσωση το θέμα τραυματισμού. Έχει να πει για το σπασμένο χέρι που τον ακολουθούσε από την προετοιμασία το 2010 για το παγκόσμιο στην Τουρκία. Εξάλλου, πριν τα πει ο ίδιος τα είχε πει ο Γιόνας Καζλάουσκας.

«Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι έπαιζε με σπασμένο χέρι. Τον ευχαριστούμε λοιπόν, διότι δεν είναι καθόλου εύκολο να παίζεις με σπασμένο χέρι. Το κρατούσαμε μυστικό τόσο καιρό, αλλά τώρα μπορούμε να το αποκαλύψουμε». Μπορεί να πει για τους τσακωμούς του με τον Παναγιώτη Γιαννάκη (σ.σ. από τον οποίο σε ανύποπτο χρόνο ζήτησε συγγνώμη και τον ευχαρίστησε), για την απογοήτευση που δεν ήταν στην Ιαπωνία το 2006, για το ξύλο με τους Σέρβους στο ΟΑΚΑ και τις μηνύσεις με τον Κρστιτς, για το επεισόδιο με τον Μπόγκνταν Τάνιεβιτς στην Τουρκία… Ή απλά μπορεί να πει αυτό που καθημερινά στην Ισπανία αποδεικνύει στο παρκέ. «Όσο το ελληνικό μπάσκετ με έχει ανάγκη και με κρατάνε τα πόδια μου, έτσι ώστε να μπορώ να βοηθήσω, θα είμαι στην διάθεση της χώρας μου και του αθλήματος.»

Άλλη παιδί δεν έκανε, μόνο η Μαριώ τον Γιάννη…