Ο Φέντερερ είναι ο GOAT για πολλούς λόγους, πέρα από τίτλους

Από… debate περί GOAT έχουμε «χορτάσει». Τόσο στο ποδόσφαιρο, όσο και στο μπάσκετ, αλλά και στο τένις.

Στην τελευταία περίπτωση, η κουβέντα αυτή έχει... φουντώσει μέσα στο 2022. Τόσο γιατί ο Ναδάλ ξέφυγε στην κούρσα με τους τίτλους σε grand slam, όσο και γιατί ο Τζόκοβιτς ακολουθεί κατά πόδας. Τώρα, ήρθε να προστεθεί και η αποχώρηση του Ρότζερ Φέντερερ για να συνεχιστεί η συζήτηση αυτή.

Αν και την θεωρώ λάθος (ο καθένας έχει ξεχωριστό στυλ και οι συγκρίσεις είναι άδικες αν γίνονται μόνο μέσα από τους τίτλους σε grand slam όπως συνήθως συμβαίνει), μπήκα στην διαδικασία να αναλύσω στο κεφάλι μου, ποιος και γιατί έχει ένα θεωρητικό προβάδισμα σε αυτή τη συζήτηση.

Ο Ναδάλ από τη μία έχει τους περισσότερους τίτλους σε grand slam. Ο Τζόκοβιτς από την άλλη αναμένεται να τον ξεπεράσει καθώς έχει μπροστά του περισσότερα χρόνια πρωταθλητισμού και δεν έχει προβλήματα τραυματισμών. Ο Φέντερερ όμως έχει περισσότερους τίτλους συνολικά (ο μόνος μαζί με τον Τζίμι Κόνορς με τριψήφιο αριθμό) και δεν υπολείπεται σημαντικά των άλλων δύο σε grand slam (20 με 21 και 22 των Τζόκοβιτς και Ναδάλ).

Αρκεί όμως το μέτρημα των τίτλων για να πει κανείς ότι από εκεί βγαίνει ο GOAT; Αρκούν τα προσωπικά επιτεύγματα; Αποψή μου πως όχι. Αν αρκούσαν τότε ο Τζόρνταν με 6 τίτλους στο ΝΒΑ (υπάρχουν 9 με περισσότερους και άλλοι 4 με τον ίδιο αριθμό τίτλων) και μόλις... πέμπτος σκόρερ όλων των εποχών, δεν θα έπρεπε να είναι ο GOAT... Σωστά;

Προφανώς κι όχι... Υπάρχει μία άλλη, πιο σημαντική παράμετρος που πρέπει να ληφθεί υπ’ όψιν, από την στιγμή μάλιστα που υπάρχουν τρεις που ανήκουν σε αυτή τη συζήτηση στο τένις.

Η παράμετρος αυτή είναι το πόσο έχει επηρεάσει ή αλλάξει ή εκτοξεύσει το άθλημα ένας αθλητής. Εδώ η κουβέντα τελειώνει για μένα. Ο Φέντερερ, όπως και η Σερένα Γουίλιαμς στις γυναίκες, άλλαξαν το τένις. Το άλλαξαν σε βαθμό που δημιούργησαν νέες γενιές μεγάλων τενιστών. Εκτόξευσαν την δημοφιλία του αθλήματος. Ο Ελβετός το έκανε με χάρη, με φινέτσα και χωρίς να δημιουργήσει ποτέ κάποιο σκάνδαλο ή να έχει προκλητική συμπεριφορά. Ήταν η τέλεια διαφήμιση για το άθλημά του. Κι αυτό του έδωσε μεγαλύτερη αξία.

Πόσοι αθλητές άλλαξαν αλήθεια ένα άθλημα; Ελάχιστοι. Ο Καρλ Λιούις παλιά και στην πορεία ο Μπολτ με την Ισινμπάγιεβα στον στίβο, ο Φελπς και πιο πριν ο Θορπ στο κολύμπι, ο Μοχάμεντ Αλι στην πυγμαχία, η Κομανέτσι και στην πορεία η Χόρχινα στη γυμναστική, ο Πλουσένκο στο καλλιτεχνικό πατινάζ και φυσικά ο Μάικλ Τζόρνταν στο μπάσκετ. Ισως να ξεχνάω κάποιον, ίσως και όχι. Οι παραπάνω όμως άλλαξαν ριζικά την μοίρα του αθλήματος που «υπηρέτησαν». Ο καθένας στην εποχή του.

Θα μπορούσα να πω το ίδιο και για τον Μαραντόνα (άποψή μου), αλλά πολλοί ίσως θα διαφωνήσουν γιατί στο ποδόσφαιρο η λίστα είναι λίγο πιο μεγάλη (με Μέσι, Ρονάλντο, Πελέ ίσως και Κρόιφ) και είναι πιο πολύπλοκη και η συζήτηση.

Για τον Φέντερερ όμως στο τένις το πράγμα είναι ξεκάθαρο. Οσους τίτλους παραπάνω κι αν πάρουν στο τέλος της καριέρας τους οι Ναδάλ και Τζόκοβιτς, στα μάτια της ισχυρής πλειοψηφίας των φίλων του τένις παγκοσμίως, αυτός θα είναι ο GOAT, απλά γιατί έκανε το τένις το Νο1 ατομικό σπορ σε όλο τον πλανήτη. Κι αυτό το αποδεικνύει πως μέχρι και φέτος, για 19 σερί χρόνια, στα ετήσια βραβεία της ATP ψηφίζεται ως ο δημοφιλέστερος αθλητής της χρονιάς. Ακόμη και την τελευταία διετία που δεν έχει παίξει σχεδόν καθόλου…