Ολυμπιακός: Μια κλάση ανώτεροι οι Πειραιώτες και το πήραν απόλυτα δίκαια (vids)

Και ήρθε και πάλι αυτή η μέρα που θα γράψουμε και πάλι πως το βόλεϊ είναι ίσως το πιο δίκαιο άθλημα. Ένα άθλημα που αυτός που κερδίζει είναι καλύτερος από τον αντίπαλό του στο συγκεκριμένο ματς και αυτός που κατακτά τον τίτλο, είναι συνολικά καλύτερη ομάδα από τις άλλες. Ναι υπάρχουν και οι εκπλήξεις, αλλά αυτές είναι η εξαίρεση ενός κανόνα που θέλει τον καλύτερο να είναι στην κορυφή δίκαια.

Γιατί το γράφω πάλι αυτό; Γιατί παρά τα προβλήματα που υπήρξαν με τον κορονοϊό, με σχεδόν όλες τις ομάδες να έχουν το ένα κρούσμα μετά το άλλο, το φετινό πρωτάθλημα ολοκληρώθηκε με τον Ολυμπιακό να το κατακτά δικαιότατα. Οι Πειραιώτες έπαιξαν στο μεγαλύτερο διάστημα το πιο όμορφο βόλεϊ, κέρδισαν όλα τα ντέρμπι που είχαν βαθμολογική σημασία, εκτός του πρώτου με τον Φοίνικα στη Σύρο και πραγματικά δεν άφησαν το παραμικρό περιθώριο αμφισβήτησης σε κανέναν.

Πραγματικά τα πράγματα όσον αφορά τον τίτλο είναι τρομερά απλά. Οι «ερυθρόλευκοι» σήκωσαν το 30ο τίτλο της ιστορίας τους γιατί χωρίς καμία αμφιβολία, ήταν καλύτεροι. Και έγιναν καλύτεροι μέσα από την δουλειά και τα ρίσκα που πήραν το καλοκαίρι. Μεγαλύτερο από όλα αυτό με τον πασαδόρο. Ο Κώστας Στιβαχτής πήρε την μπαγκέτα του μαέστρου από τον Δημήτρη Καζάζη και την τίμησε και με το παραπάνω.

Στα 41 του ο έμπειρος πασαδόρος έκανε το πρωτάθλημα της ζωής του, δίνοντας αρχικά πολλές απαντήσεις σε όλους (προσωπικά και εγώ δεν πίστευα πως θα έπιανε αυτό το ρίσκο στον Καζάζη) και κατάφερε στο τέλος να αναδειχθεί και πολυτιμότερος παίκτης. Έγινε μάλιστα ο πρώτος Έλληνας πασαδόρος που το καταφέρνει, κάτι ιδιαίτερα σπουδαίο, αν σκεφτούμε πως αυτόν τον προσωπικό τίτλο δεν έχει κερδίσει ούτε καν ο Βασίλης Κουρνέτας.

Ο Στιβαχτής, ειδικά μετά και την απόκτηση του Νικολάκη, ήταν σαν να έπαιζε εντελώς απελευθερωμένα. Άρχισε να παίζει τον Όκολιτς που στο ξεκίνημα δεν τον «τάιζε» σχεδόν καθόλου και εκμεταλλεύτηκε ιδανικά τον Φρομ, Ο Γερμανός στα πρώτα ματς φαινόταν να είναι εκτός παιχνιδιού, σαν να μην μπορούσε να διαχειριστεί τις γρήγορες πάσες του έμπειρου πασαδόρου. Από το σημείο όμως που ο Στιβαχτής ανέβηκε επίπεδο, τα πάντα άλλαξαν και με τον Φρομ. Αυτό φαίνεται και στα στατιστικά που είχε ο Βερολινέζος, αλλά και από τις επιθέσεις που τελείωνε, επιθέσεις που θύμιζαν σε μεγάλο βαθμό τον Αλεξίεφ.

Αυτό ακριβώς είναι και ο Φρομ, ένας ακραίος που μπορεί να κερδίσει «σκοτωμένες μπάλες», όπως έκανε και ο Βούλγαρος και μόλις το έδειξε στο τάραφλεξ όλα τελείωσαν. Και τελείωσαν γιατί με τέτοιο Φρομ και τέτοιους Μιγιαΐλοβιτς και Έγκλεσκαλνς, δεν υπήρξε ομάδα που να μπορούσε να κοιτάξει τους Πειραιώτες στα μάτια σε βάθος χρόνου. Σε ένα παιχνίδι θα μπορούσε, αλλά συνολικά στο πρωτάθλημα όχι.

Σε απλά ελληνικά τα πάντα κρίθηκαν το καλοκαίρι και στο ρίσκο που πήρε ο Καζάζης, ο οποίος είναι ο μεγάλος κερδισμένος της χρονιάς. Ο ήρεμος Καζάζης έχοντας παίξει τη θέση του πασαδόρου με μεγάλη επιτυχία και βρισκόμενος για πολλά χρόνια πίσω από τον τεράστιο Σάκη Μουστακίδη, ήξερε ακριβώς τι έπρεπε να πει στον Στιβαχτή για να του αλλάξει το μυαλό και να τον κάνει από μια εξαιρετική δεύτερη πάσα, σε πρώτη που μπορεί να οδηγήσει μια ομάδα στον τίτλο. Ακούγεται απλό, αλλά σίγουρα δεν είναι, λίγοι, ελάχιστοι πασαδόροι μπορούν ενώ έχουν μάθει για χρόνια να είναι αλλαγές των ξένων και μέσα σε μία χρονιά να γίνονται πρωταγωνιστές και ο 41χρονος το κατάφερε. Σε αυτό το κομμάτι και όχι μόνο ο τεχνικός του Ολυμπιακού παίρνει άριστα και μπράβο του.

Όπως άριστα πήρε σχεδόν σε όλα τα ντέρμπι, από το διάβασμα που έκανε στους αντιπάλους του, το κοουτσάρισμα στα παιχνίδια και την ηρεμία που έβγαλε σε όλη την χρονιά. Κλείνοντας, ξαναλέμε πως το βόλεϊ είναι δίκαιο άθλημα, ο Ολυμπιακός κατέκτησε απολύτως δίκαια το 30ο του πρωτάθλημα γιατί είχε τον καλύτερο πασαδόρο, τους καλύτερους ακραίους (Φρομ, Μιγιαΐλοβιτς), τον πιο αποτελεσματικό διαγώνιο (Έγκλεσκαλνς), τον καλύτερο κεντρικό (Όκολιτς) και το καλύτερο λίμπερο (Ζήσης) και στον πάγκο βρισκόταν ο καλύτερος προπονητής της χρονιάς. Τόσο απλά ήταν τα πράγματα...

ΥΓ: Καλή η 2η θέση του Φοίνικα, αλλά η αλήθεια είναι πως με τα λεφτά που έδωσαν οι Συριανοί, σίγουρα θα περίμεναν κάτι παραπάνω από το να είναι 9 βαθμούς πίσω από την κορυφή. Οι «πειρατές» πρέπει να βρουν τα λάθη και να μην τα επαναλάβουν, προκειμένου του χρόνου να παλέψουν ακόμα περισσότερο για τον τίτλο.

ΥΓ1: Ένα σημαντικό κεφάλαιο του ελληνικού βόλεϊ έκλεισε χθες. Ο Σωτήρης Πανταλέων σταμάτησε το άθλημα που αγάπησε και αγαπήθηκε. Μια μεγάλη απώλεια για έναν άνθρωπο που μόνο φίλους έκανε, παρότι ποτέ του δεν έκρυψε την λατρεία του για τον Παναθηναϊκό.

ΥΓ2: Μια από τις μεγαλύτερες μεταγραφές του καλοκαιριού για τον Ολυμπιακό ήταν ο Δημήτρης Ζήσης. Ο λίμπερο των «ερυθρολεύκων» ήταν απλά απολαυστικός συνεχίζοντας στον ίδιο ρυθμό από την περσινή φοβερή του χρονιά με τον Παναθηναϊκό. Πραγματικά είναι λίμπερο που άνετα θα μπορούσε να κάνει καριέρα στο εξωτερικό και σε μεγάλη ομάδα γιατί δεν του λείπει τίποτα. Έχει εξαιρετική υποδοχή, είναι σκυλί στην άμυνα και έχει ψυχή που βγάζει σε κάθε ματς.

ΥΓ3: Σε καμία περίπτωση δεν αφήνω αιχμές για το αν ο Ολυμπιακός πήρε δίκαια τον τίτλο (ΔΙΚΑΙΟΤΑΤΑ το πήρε), αλλά πραγματικά μακάρι φέτος να είναι η πρώτη και τελευταία χρονιά που το πρωτάθλημα δεν κρίνεται σε playoffs. Καταλαβαίνω πως λόγω κορονοϊού υπήρξαν σημαντικά προβλήματα, αλλά πραγματικά πρωτάθλημα χωρίς playoffs είναι σούπα χωρίς αλάτι...