Είδαμε και στο πρωτάθλημα γιατί αποκλείστηκαν ΑΕΚ και Παναθηναϊκός…

Σε Περιστέρι και Αγρίνιο είδαμε όχι ένα νέο επεισόδιο, αλλά μέρος από τα προηγούμενα για τον Παναθηναϊκό και την ΑΕΚ αντίστοιχα. Με λίγα λόγια στο ποδόσφαιρο όλα εξηγούνται και σαν να ήθελαν ο Ατρόμητος και ο Παναιτωλικός να εξηγήσουν σε όλους γιατί αποκλείστηκαν την περασμένη Πέμπτη ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ αντίστοιχα από την συνέχεια των ευρωπαϊκών διοργανώσεων. Την ίδια ώρα, όχι τυχαία, ο ΠΑΟΚ, ο οποίος αυτή τη στιγμή δεν είναι απλώς στην καλύτερη κατάσταση όλων, αλλά παίζει και το καλύτερο ποδόσφαιρο, στρογγυλοκάθισε στην κορυφή της βαθμολογίας, αφήνοντας όλους τους άλλους να τον κυνηγούν (και τον Ολυμπιακό μαζί), έστω από απόσταση αναπνοής.

Ενας Ολυμπιακός που προσπαθεί να μάθει να ζει με το νέο προπονητή του, περιμένοντας μεταγραφές, πιθανότατα τις περισσότερες από κάθε άλλον διεκδικητή του τίτλου, αλλά όντας και πολύ γερά μέσα στην διεκδίκηση του πρωταθλήματος παρά τα όποια (μεγάλα) προβλήματά του. Αν σκεφτεί μάλιστα κανείς όχι τι έγινε στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, αλλά μόνο το -1, καταλαβαίνει ότι οι ερυθρόλευκοι θα μοιράζονταν την κορυφή με τον ΠΑΟΚ.

Όλα αυτά δημιουργούν για μία ακόμη σεζόν ένα συναρπαστικό περιβάλλον ανταγωνισμού σε σχέση με τον τίτλο και φυσικά δημιουργούν προσδοκίες σε όλους για την κατάκτησή του. Όχι, δεν υπάρχει φαβορί στα μάτια μου και ασφαλώς ο ένας βαθμός διαφορά που έχει ο ΠΑΟΚ, δεν τον καθιστά τέτοιο.

Επιστρέφοντας όμως σε ΑΕΚ και Παναθηναϊκό, νομίζω είναι φανερό ότι και οι δύο αντιμετωπίζουν προβλήματα, μεγαλύτερα των λαθών του Μπρινιόλι ή του Αθανασιάδη. Η ΑΕΚ σταθερά και συνεχόμενα δεν μπορεί να πάρει ματς στα οποία σε γενικές γραμμές είναι καλύτερη. Ατυχη μπορεί να είναι μία φορά, άντε δύο ή τρεις. Οταν, όμως, αυτό συμβαίνει στην ομάδα του Αλμέιδα από την αρχή της σεζόν μία φορά ανά δύο εβδομάδες, παύει να είναι ατυχία και είναι ανικανότητα.

Επιπλέον, στο Αγρίνιο η ΑΕΚ μετά το 2-0 σταμάτησε να παίζει και ειδικά μετά το 2-1 άφησε τον Παναιτωλικό μέχρι το 2-2 σχεδόν να γίνει αφεντικό. Οσο για τον Παναθηναϊκό, διαπιστώνει κανείς ξεκάθαρα ένα έλλειμμα αυτοπεποίθησης και σιγουριάς στο παιχνίδι του. Αν το ματς για οποιονδήποτε λόγο σε οποιοδήποτε σημείο στραβώσει, τότε ο Παναθηναϊκός παραδίνεται σχεδόν σε κάθε αντίπαλο. Επιπλέον στο ματς στο Περιστέρι διαπιστώσαμε και πρόβλημα νοοτροπίας. Οι παίκτες του δεν μπήκαν στο ματς για να βγάλουν αντίδραση για τον αποκλεισμό, αλλά έπαιζαν σχεδόν σαν να φορούσαν παντόφλες και όχι ποδοσφαιρικά παπούτσια.

Ο Ιβάν μίλησε για τα πολλά εύκολα γκολ που τρώει η ομάδα του, αλλά στην πραγματικότητα στο Περιστέρι ο Παναθηναϊκός την… έφτιαξε την τύχη του εκτός από τα λάθη και με την κάκιστη νοοτροπία του και αυτό είναι το δίχως άλλο, χειρότερο και από τα λάθη του Μπρινιόλι ή του Λοντίγκιν. Διότι τέτοια λάθη, ή λάθη σαν αυτά του Αθανασιάδη, προκύπτουν συνήθως σε περιβάλλον ανασφάλειας και τόσο η ΑΕΚ, όσο και ο Παναθηναϊκός εδώ και εβδομάδες έχουν πάψει να αισθάνονται την σιγουριά και την αυτοπεποίθηση του πρωταθλητισμού ή της ανωτερότητας.

Ματς το οποίο στο 14’ κερδίζεις με 2-0, κόντρα σε εμφανώς κατώτερο αντίπαλο, δεν το παίρνεις μόνο αν είσαι ανασφαλής, αν τρέμεις και τον ίσκιο του. Και η ΑΕΚ αυτό ακριβώς έπαθε στο Αγρίνιο. Μετά το 2-1 αισθάνθηκε ότι κινδυνεύει να μην πάρει το ματς και δεν το πήρε. Και το αισθάνθηκε γιατί δεν είναι σίγουρη πλέον για τον εαυτό της. Αλμέιδα και Γιοβάνοβιτς έχουν να κάνουν αρκετή δουλειά στο ψυχολογικό κομμάτι πριν κάνουν δουλειά στο αγωνιστικό και αυτό είναι το μόνο σίγουρο από αυτό που βλέπουμε και από τους δύο τις τελευταίες εβδομάδες…