Τα ασχημόπαπα που έγιναν κύκνοι!

Ποιος θα το έλεγε πως λίγο μετά την έναρξη των δεύτερων ημιχρόνων σε Μονακό και Βόλο, έχοντας παιχτεί περίπου τα 2/3 των αναμετρήσεων, ότι θα υπήρχε αυτή η εξέλιξη και η βραδιά θα βαφόταν «πράσινη». Στο 26ο λεπτό, ο μπασκετικός Παναθηναϊκός ήταν στο -15 από τη Μονακό, ενώ αντίστοιχα ο ποδοσφαιρικός Παναθηναϊκός είχε κολλήσει στο μηδέν μέχρι περίπου το 60’ στο Πανθεσσαλικό. Δύο αγώνες, δηλαδή, με παρόμοια διακύμανση συναισθημάτων, με ίδιο happy end για το «τριφύλλι» και κοινό παρανομαστή στον πρωταγωνιστή. Ποιος είναι αυτός; Ότι σε ήρωες της βραδιάς μετατράπηκαν δύο παίκτες που ήταν σχεδόν τελειωμένοι πριν από λίγους μήνες. Ο μεν Μάριους Γκριγκόνις ετοιμαζόταν να αποχαιρετήσει την ομάδα, όπως συνέβη με το σύνολο του ρόστερ, ο δε Αλεξάντερ Γερεμέγιεφ βολόδερνε ως δανεικός στο Λεβαδειακό και επέστρεψε στο Κορωπί απλά για... συμπλήρωμα.

Στο μπάσκετ, ο Παναθηναϊκός έψαχνε εναγωνίως μία μεγάλη εκτός έδρας νίκη που θα επιβεβαίωνε – κυρίως στον ίδιο του τον εαυτό – ότι... επιστρέφει στην ελίτ της Euroleague. Γι’ αυτό, άλλωστε, το καλοκαίρι δαπανήθηκαν πολλά εκατομμύρια ευρώ, ώστε να γίνουν κάτοικοι ΟΑΚΑ ο Σλούκας, ο Χουάντσο, ο Βιλντόζα, ο Λεσόρ, ο Ναν και όλοι οι υπόλοιποι. Κι όμως, το μεγάλο διπλό σφράγισε ένας παίκτης που πέρσι σχεδόν λοιδορήθηκε από τον κόσμο και παρασύρθηκε από τη γενική μετριότητα της ομάδας. Ο Μάριους Γκριγκόνις. Πριν λίγους μήνες βρέθηκε με το ένα πόδι στην πόρτα της εξόδου, όμως ο Εργκίν Ατάμαν είπε «όχι». Αν εξαιρέσει κανείς τους μικρούς Έλληνες (Μαντζούκας, Καλαϊτζάκης), ο Λιθουανός ήταν ο μοναδικός που παρέμεινε στο «τριφύλλι» από την περσινή ομάδα και μέχρι στιγμής έχει δικαιώσει τον προπονητή του που τον εμπιστεύθηκε.

Δεν ξέρω αν ο Γκριγκόνις θα έπαιζε τόσο, εφόσον ο Παπαπέτρου δεν είχε τραυματιστεί, όμως μαζί με τον Μήτογλου και τον Γκραντ, ο Λιθουανός είναι ένας από τους πιο σταθερούς παίκτες της ομάδας, με σημαντικούς πόντους και κρίσιμα σουτ. Το γεγονός ότι φέτος αποτελεί ρολίστα και όχι σούπερ σταρ τον έχει βοηθήσει να απελευθερωθεί ψυχολογικά, με το χθεσινό buzzer beater στο Μονακό να είναι το επιστέγασμα της... επιστροφής του και να αποτελεί το κερασάκι στην τούρτα των εμφανίσεών του. Και μπορεί οι φίλοι του Παναθηναϊκού να ονειρεύονται Χεζόνια το ερχόμενο καλοκαίρι, όμως ο «Σούπερ Μάριο» είναι ήδη στο ΟΑΚΑ και φοράει το Νο40. Και ακόμα κι αν δεν είναι σχεδιασμένη πάνω του η τελευταία επίθεση, ο ίδιος βρήκε τον τρόπο να «σκοτώσει» τον αντίπαλο.

Στο ποδόσφαιρο, πολύ αμφιβάλλω ότι ο Αλεξάντερ Γερεμέγιεφ θα είχε έστω θέση στην αποστολή, αν ο Παναθηναϊκός δεν είχε τόσες απουσίες στο χθεσινό παιχνίδι με το Βόλο. Απλά θυμίζω ότι στον πάγκο υπήρχαν δύο τερματοφύλακες (Μπρινιόλι, Ξενόπουλος), όπως και οι σχεδόν κομμένοι Κλεϊνχέισλερ-Τσόκαϊ. Κοντά σε αυτούς και ο – σχετικά σε καλύτερη κατάσταση – Ζέκα. Με τη διαθέσιμη επιλογή του Σπόραρ ως εναλλακτική λύση, στο δικό του το μυαλό περισσότερο έμοιαζε ως κίνηση απελπισίας από τον Γιοβάνοβιτς η είσοδος στο ματς του Γερεμέγιεφ και όχι του Σλοβένου επιθετικού. Με το πράγμα να στραβώνει ξανά και τα σύννεφα να μαζεύονται γύρω από την ομάδα, ο Σέρβος τεχνικός πόνταρε στο... απρόβλεπτο, βάζοντας στο ματς το Σουηδό φορ. Και όπως είχε συμβεί και στις άλλες δύο περιπτώσεις που ο ίδιος μπήκε ως αλλαγή, ο Γερεμέγιεφ εξελίχθηκε σε «χρυσή» αλλαγή. Δύο λεπτά μετά την είσοδό του στο ματς, στην πρώτη του επαφή με την μπάλα άνοιξε το σκορ, ενώ με το δεύτερο προσωπικό του τέρμα, ήταν αυτός που έγραψε το τελικό 3-0 για τον Παναθηναϊκό στο Πανθεσσαλικό.

Ωστόσο, με τα δύο γκολ του, ταυτόχρονα δικαίωσε αλλά και... εξέθεσε τον προπονητή του. Τον δικαίωσε γιατί αποδείχθηκε επιτυχής η έμπνευσή του να τον περάσει στο παιχνίδι και ο ίδιος να εξελιχθεί σε «χρυσή» αλλαγή, όμως παράλληλα τον εξέθεσε που μέχρι στιγμής στη σεζόν μετρά μόλις 70 λεπτά συμμετοχής. Με τα στατιστικά του να τρελαίνουν κόσμο, με τέσσερα γκολ σε τρία ματς. Τουλάχιστον, ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς είχε το θάρρος να παραδεχθεί πως ο Αλεξάντερ Γερεμέγιεφ αξίζει και θα έχει περισσότερο χρόνο συμμετοχής από ‘δω και στο εξής. Άλλωστε πρόκειται για έναν ποδοσφαιριστή που ήρθε στη χώρα μας, ως πρώτος σκόρερ του σουηδικού πρωταθλήματος. Και με τη συνέπεια που δείχνει ότι έχει στο σκοράρισμα, μπορεί να εξελιχθεί στο «Μέγα Αλέξανδρο» της επίθεσης του Παναθηναϊκού. Κι αν όχι, σίγουρα αξίζει περισσότερες ευκαιρίες. Όχι μόνο για τον ίδιο, αλλά για όλη την ομάδα.