Η μπίλια στο 40 πράσινο

Η ρουφιάνα η ρουλέτα είναι άτιμο πράγμα. Η μπίλια μπορεί να γυρίζει όλη την ώρα στο μαύρο, να πηδάει από το 11 του Ντιαλό στο 55 του Μάικ Τζέιμς και από το 15 του Κέμπα Γουόκερ στο 45 του Ντόντα Χολ, να κάθεται για ένα σχεδόν γεμάτο δευτερόλεπτο στο 2 του Έλι Οκόμπο και ξαφνικά να κάνει έναν πήδο και να προσγειώνεται στο μοναδικό τετραγωνάκι που έχει χρώμα πράσινο: το νούμερο 40, που φοράει στη φανέλα του ο Μάριους Γκριγκόνις.

Λίγο ακόμη και θα έγραφε πάλι το κοντέρ του Παναθηναϊκού «ζερό», από εκείνα που κοροϊδεύουν τον τζογαδόρο κατάμουτρα και πονάνε πολύ, αφού αρπάζουν την ήττα μέσα από τα δόντια της νίκης. Η πρώτη του κλέφτη ήταν το Βελιγράδι, η δεύτερη η Κωνσταντινούπολη, ε, είχε σειρά να χαμογελάσει αυτός, στον τόπο όπου πότε πότε δικαιώνονται ακόμα και οι τυχοδιώκτες.

Το ριφιφί στο Μόντε Κάρλο μοιάζει με καινούρια αρχή, ενώ τα δύο απανωτά διπλά επί εδάφους σχεδόν γαλλικού έφεραν το «τριφύλλι» στο πάνω μισό της βαθμολογίας, με περισσότερες νίκες (8) παρά ήττες (7). Ψηλότερα από τον Ολυμπιακό, θα σπεύσουν να επισημάνουν όσοι βιάστηκαν να υψώσουν τα μαύρα πανιά στη δυσοίωνη εκκίνηση της σεζόν.

Τι θρίλερ, αλήθεια! Ο Παναθηναϊκός επέστρεψε από το -15 και κέρδισε το ματς με την επίθεσή του, αφού γέμισε το αντίπαλο καλάθι με 35 πόντους στο τελευταίο δεκάλεπτο: 90-91 από το 67-56 του 30ού λεπτού. Όταν χρειάστηκε έναν «X-factor» μέχρι να ξυπνήσει ο απαραίτητος Κέντρικ Ναν, τον βρήκε στο πρόσωπο του Λούκα Βιλδόσα, εύστοχου δύο φορές από τα 6,75 μέτρα όταν το γήπεδο έγερνε και το σκηνικό στηνόταν για να δώσουν την παράστασή τους ο Τζέιμς, ο Οκόμπο και ο ξεχασμένος Κέμπα Γουόκερ.

Ο Εργκίν Αταμάν ανακάτευε την τράπουλα με κινήσεις που κυμαίνονταν από το μελετημένο στην απελπισία, ώσπου βρήκε το σχήμα για να μικρύνει το γήπεδο στα μάτια των αντιπάλων: ο ξεκούραστος Χουάντσο στο «4» δίπλα στον παθιασμένο αν και αβοήθητο κατά διαστήματα στις ρακέτες, Λεσόρ, ο Γκριγκόνις στο «3», ο Σλούκας να μαζεύει την τρέλα του Ναν (συχνά και ως «δυάρι»), ο Ναν να γεμίζει με την τρέλα του όλο το Πριγκιπάτο.

Όταν ξεκίνησε το κρεσέντο του Αμερικανού, το σκορ ήταν 69-58 και ο ίδιος είχε ακριβώς 1 πόντο στο μητρώο του. Έπειτα, ξεκίνησε το γλέντι: 80-73 με δικό του τρίποντο, 80-77 με δύο δικές του ασίστ, 82-81 με δικό του κλέψιμο στο ανοιχτό γήπεδο. Όταν ο οίστρος του Ναν κόπασε, είχαν ανεβεί στο παλκοσένικο οι υπόλοιποι: καλάθι του Σλούκα σε χρόνο μηδέν για το 88-86, φόλοου του Λεσόρ για το 88-88, τριποντάρα του Γκριγκόνις στην εκπνοή για το τελειωτικό προσπέρασμα.

Ο Παναθηναϊκός είχε ακριβώς 2,5 δευτερόλεπτα για να αναζητήσει το σουτ τους νίκης, ευγενική προσφορά του μυαλοφυγόδικου Οκόμπο, ο οποίος υπέπεσε σε παράβαση στη βολή που (ανεξήγητα) έχασε επίτηδες και επέτρεψε στον Εργκίν Αταμάν να καταστρώσει σχέδιο. Κάτι άλλο σχεδίασε ο Τούρκος από αυτό που είδαμε, αλλά ο ψύχραιμος Ντίνος Μήτογλου έγινε «σκαλοπάτι» και έδωσε την ασίστ της χρονιάς.

Όταν η μπάλα έφυγε από τα δάχτυλα του Γκριγκόνις σαν τηλεκατευθυνόμενη ρουκέτα, ο μισός Παναθηναϊκός ήδη πανηγύριζε. «Ήταν η ληστεία της χρονιάς», είπε γελώντας ο Λιθουανός όταν ξαναμέτρησε τους σφυγμούς του. Τι λέγαμε πιο πάνω; Ριφιφί στο καζίνο.

Αντίθετα με τον Ολυμπιακό, που ζει τη δική του μελαγχολία, ο Παναθηναϊκός έχει την αθλητικότητα, τα πόδια και τις περιφερειακές λύσεις για να ακολουθήσει τη Μονακό στους 90 πόντους. «Οι ήττες που προηγήθηκαν μας βοήθησαν να πετύχουμε αυτή τη νίκη», τόνισε ο Αταμάν μετά τον θρίαμβο. Και ομολόγησε, ότι η αντίδραση των παικτών του στο -15 καταδεικνύει την πρόοδο της ομάδας: «Σε προηγούμενους αγώνες, παραδώσαμε τα όπλα μόλις είδαμε τον αντίπαλο να ξεφεύγει».

Να, λοιπόν, που την έστριψε ο Παναθηναϊκός τη σκοτεινή γωνία του Δεκέμβρη. Ο δρόμος προς το Μονακό πέρασε από το Βελιγράδι και από την Πόλη. Επόμενος σταθμός το Μιλάνο. Εάν η «διαβολοβδομάδα» ολοκληρωθεί με δύο εκτός έδρας νίκες, σε γήπεδα όπου ου παντός πλειν, το νέο έτος θα ξεκινήσει με Αλκυονίδες μέρες.