Παρέλαση πριν από την παρέλαση

Ο Παναθηναϊκός παρασύρθηκε σε μια αλλόκοτη κατηφόρα όταν βγήκε στον πηγαιμό για τις δυτικοευρωπαϊκές πρωτεύουσες (Παρίσι, Μαδρίτη), αλλά το μάτι του γυάλισε ξανά όταν είδε μπροστά του τις δύο ομάδες που του θύμισαν τις κορυφές της «πράσινης» άνοιξης που προηγήθηκε.

Πρώτη του υποκλίθηκε η ηττημένη του ημιτελικού του Βερολίνου Φενέρμπαχτσε, δεύτερος ο χαμένος φιναλίστ των εγχώριων τελικών Ολυμπιακός. «Ξέρετε, οι πρωταθλητές είμαστε εμείς», έμοιαζαν να λένε οι παίκτες του Εργκίν Αταμάν, μόλις αντίκρυσαν τις κιτρινογάλαζες και τις ερυθρόλευκες φανέλες.

Εάν ο Παναθηναϊκός πόνταρε επί σειρά μελαγχολικών ετών στον παράγοντα ΟΑΚΑ για να μείνει όρθιος και αισιόδοξος, η απόκοσμη αυτοπεποίθηση με την οποία τον πότισε το δίμηνο Μαΐου-Ιουνίου 2024 έστειλε στην άκρη του πάγκου ακόμα και το εκστασιασμένο κοινό του. Την απώλεια του εντός των τειχών Super Cup δεν τη θυμάται πια κανένας στο στρατόπεδο του «τριφυλλιού». Όπως και πέρυσι. Και πολύ σωστά.

Οι φθινοπωρινοί αγώνες της Euroleague είναι σχεδόν ασήμαντοι για τις ομάδες που γνωρίζουν ότι ο Απρίλιος θα τις βρει στα πλέι-οφ, αλλά όταν ξημερώνουν τα ντέρμπι του Ολυμπιακού πρωταθλήματος οι καιροί ου μενετοί. Ο Παναθηναϊκός κατέκτησε τον εγχώριο τίτλο του 2023-24 επειδή σε μία παράξενη νύχτα του χειμώνα βρήκε τρόπο να αλώσει το ΣΕΦ, τοποθετώντας ισχυρό θεμέλιο για το αβαντάζ έδρας στους τελικούς της Basket League.

Θα κέρδιζε τον τίτλο αν αναγκαζόταν να παίξει τον 5ο τελικό στο Φάληρο; Μπορεί ναι, αλλά πιθανότατα όχι. Απόψε, στο ίδιο ΣΕΦ, πέτυχε ακριβώς τον ίδιο ρούμπο. Ο Ολυμπιακός καλείται να βγάλει καυτά κάστανα από τη ζεματιστή φωτιά και από το γυάλινο παρκέ του ΟΑΚΑ, εάν θέλει να επιστρέψει στον θρόνο. Κρίνοντας από την εικόνα του αποψινού ντέρμπι, έχει να τραβήξει πολλή ανηφόρα μέχρι να φτάσει στη φουφού. Αίφνης, η διαφορά ανάμεσα στους δύο «αιώνιους» μοιάζει χαώδης. Δεν είναι βέβαια, αλλά οι πρωταθλητές την έκαναν να μοιάζει τέτοια.

Το γυμνό μάτι είδε τον Παναθηναϊκό να σουτάρει με εξωπραγματικά ποσοστά από το τρίποντο, στο δύσκολο ξεκίνημα του ντέρμπι (3 στα 4), στο πρώτο του ημίχρονο (10/18), στην τρίτη περίοδο (12/21), σε όλο τον αγώνα συνολικά (13/26). Είναι όμως λάθος να καταφύγει κανείς στη μεταφυσική για να αναζητήσει εξηγήσεις.

Ο Αταμάν είχε δίκιο όταν επισήμανε ότι σχεδόν όλα τα σουτ των παικτών του έγιναν υπό εξαιρετικές προϋποθέσεις. Η άμυνα των «κόκκινων», απέναντι σε έναν αντίπαλο που έπαιξε επί 40 λεπτά με τρεις χειριστές, ήταν υπερβολικά αργή στις αντιδράσεις και στις προσαρμογές της. Για πολλοστή φορά τις τελευταίες εβδομάδες, ο αντίπαλος έκανε ημίχρονο (σχεδόν) 50 πόντων, αυτή τη φορά το πρώτο και όχι το δεύτερο.

Ο Τούρκος υπηρετεί πιστά το μπάσκετ των μεγάλων γκαρντ και έφερε ένα ακόμη alpha male για να τον προσθέσει στο ήδη θαυματουργό τρίο των Σλούκα, Ναν, Γκραντ. Όσοι δεν γνωρίζουν πόσο σημαντική προσωπικότητα είναι ο Λορέντζο Μπράουν προφανώς δεν βλέπουν ούτε Euroleague ούτε Eurobasket.

Ώσπου να θυμηθεί ο Φουρνιέ ποιον είχε απέναντί του, ο Αμερικανοϊσπανός είχε ήδη πετύχει 3/3 τρίποντα, απέναντι σε αντίπαλο που αρχικά έδειχνε ικανός να κυριαρχίσει με το πατροπαράδοτο μπάσκετ του. Ο Ναν βρήκε γρήγορα τον ρυθμό του χάρη στην αρωγή του Μπράουν, ο Γκραντ χάρη στην ξενοιασιά που του πρόσφερε η ρέντα των άλλων δύο, ο αλάνθαστος Σλούκας κατέφτασε για να ενορχηστρώσει ήρεμος χωρίς να χρειαστεί πολλά σουτ.

Τι είχε να αντιπαραβάλει ο Ολυμπιακός απέναντι σε αυτό το κουαρτέτο των δαιμόνων; Ένα μπάσκετ ασυνάρτητο που μόνο τον Ολυμπιακό του σκακιστή Μπαρτζώκα δεν θυμίζει. Ο Φουρνιέ παίζει μόνο επίθεση και μόνο από μακριά (απ’ όπου μάλιστα εμφανίστηκε διστακτικός την πιο κρίσιμη αναλαμπή, με το σκορ στο 67-76), ο Ντόρσεϊ δεν παίζει ούτε επίθεση ούτε άμυνα, ο Βιλντόσα διακρίνεται μόνο σε βοηθητικούς ρόλους, ο Γουόκαπ με τον Παπανικολάου έμειναν στο Παρίσι, ο Λαρεντζάκης παραγκωνίστηκε, ο Πίτερς γύρισε δύο χρόνια πίσω.

«Το ψάχνουμε και εμείς, να βρούμε τι φταίει», είπε στο τέλος ο Σάσα Βεζένκοβ. Καθισμένος άβολα στο τιμόνι μίας ομάδας που μοιάζει φτιαγμένη από άλλον προπονητή, ο Γιώργος Μπαρτζώκας δυσκολεύεται να βρει πεντάδες με ισχυρό αμυντικό φίλτρο και οπλισμένη με υπομονή όταν αυτή είναι ο καλύτερος σύμβουλος. «Να θυμηθούμε τις αρχές μας», εκλιπαρούσε τους παίκτες του σε κάποιο τάιμ-άουτ. «Κάποια στιγμή θα επιστρέψουμε», υποσχέθηκε αργότερα. Πλέον, είναι η δική του ζωή αυτή που τραβάει την κατηφόρα. Στο επόμενο πενθήμερο, θα την επισκεφτούν κατά σειρά η Ρεάλ και η Μπαρτσελόνα.

Ο Παναθηναϊκός πέτυχε τα δύο μεγάλα διπλά ελλιπέστατος, αλλά οι απουσίες του βοήθησαν τον Αταμάν να φτιάξει ένα σχήμα σφιχτό σαν γροθιά, με τα «εγώ» να βγαίνουν μπροστά σε κάθε δυσκολία, τους χαμάληδες πολυτελείας τύπου Χουάντσο να μπαλώνουν αμέτρητα κενά και τους παίκτες που χρειάζονται ρυθμό (Όσμαν) να ψάχνουν το σουτ χωρίς να φοβούνται την αλλαγή.

Στο δεύτερο μέρος ο Αταμάν τράβηξε στον πάγκο τον συμπατριώτη του και έπαιξε το ντέρμπι με 7 παίκτες, που διέπρεψαν όλοι, σε ρόλους συχνά υπηρεσιακούς (Μήτογλου στο «5», Γκραντ στο «3»). Ο μπερδεμένος Ολυμπιακός, που σημειώνω ότι έπαιζε πλήρης -αλλά με αρκετούς παίκτες απροπόνητους και καταπονημένους- βρήκε μόνο σκόρπια βεγγαλικά και πάντως όχι τον παρασυρμένο από τα κύματα εαυτό του.

Η σεζόν είναι ακόμη νεαρή, αλλά, είπαμε, τα δύο ντέρμπι της κανονικής περιόδου έχουν τον τρόπο τους να γίνονται πέτρα στο λαιμό του ηττημένου και φτερά στα πόδια του νικητή. Εάν ο Παναθηναϊκός πετύχει το back-to-back, θα έχει να λέει ότι η σπορά έγινε Οκτώβριο μήνα, με μία θεαματική παρέλαση μία μέρα πριν από την παρέλαση.