Η ζωή τραβάει την κατηφόρα

Oι ψυχροί αριθμοί δεν συνιστούν δα καταστροφή, ουδείς φεύγει κλαμμένος από το «Παλάθιος ντε Ντεπόρτες» με ένα τιμητικό -4 στην καμπούρα του, αλλά τα λόγια παρηγοριάς δεν χρησιμεύουν σε τίποτε, πέρα από την εσωτερική κατανάλωση. Ο Παναθηναϊκός του Οκτωβρίου μυρίζει περισσότερο καλοκαίρι παρά φθινόπωρο, περισσότερο κοντομάνικο παρά σηκωμένα μανίκια.

Η τουρνέ στις κατάφωτες δυτικοευρωπαϊκές πρωτεύουσες ολοκληρώθηκε με μισοσκόταδο: δύο ήττες σε τρεις ημέρες, παθητικό 84+90 πόντων, μαύρες τρύπες σε όλα τα μήκη και πλάτη της δωδεκάδας, εικόνα ομάδας απροετοίμαστης, ένας διπλός άσχημος οιωνός εν όψει της διαβολικής εβδομάδας που ακολουθεί.

Τι είδους άνεμοι θα φυσήξουν στο ΟΑΚΑ και τι κανόνια θα βροντήξουν τη μέρα της παρέλασης, εάν ο Παναθηναϊκός χάσει και από τη Φενέρμπαχτσε (στην Κωνσταντινούπολη) και από τον Ολυμπιακό (στο Φάληρο); Τα δύο ντέρμπι χωρίζουν μόλις 48 ώρες και καμιά χιλιοστή χιλιόμετρα. Ο Αταμάν και οι παίκτες του θα πρέπει να τρέξουν πολύ για να καλύψουν τις δυσοίωνες αποστάσεις και το χαμένο έδαφος του Οκτώβρη.

Η προσπάθεια που έγινε για να ανατραπεί το διψήφιο προβάδισμα της Ρεάλ -με πρωταγωνιστές τους Ναν, Ερνανγκόμεθ και Παπαπέτρου- ήταν ασφαλώς αξιέπαινη, αλλά οι έπαινοι λένε μόνο τη μισή αλήθεια και μάλιστα το λάθος μισό της. Ο Παναθηναϊκός οφείλει να αφιερώσει τις επόμενες ημέρες όχι σε χάδια, αλλά σε αυτοκριτική. Και να αναρωτηθεί για ποιους λόγους εμφανίστηκε ξανά αδιάβαστος.

Στο Παρίσι ο Αταμάν είπε ότι αιφνιδιάστηκε από το αλέγκρο και ξένοιαστο μπάσκετ των Γάλλων, αλλά το αλέγκρο και ξένοιαστο μπάσκετ των Ισπανών το ξέρουν και οι πέτρες στη «γηραιά ήπειρο». Η φετινή Ρεάλ μοιάζει με φάντασμα του καλού εαυτού της, εξ ου και οι διαδοχικές ήττες που υπέστη πριν την επίσκεψη των «πρασίνων», αλλά στην κατσαρόλα ρίχνει μετρημένα κουκιά, όποιοι και αν είναι οι παίκτες που φορούν τις ολόλευκες στολές.

Οι Καστιγιάνοι επέβαλαν τον ρυθμό τους ανενόχλητοι και βρήκαν ένα σωρό ανενόχλητα περιφερειακά σουτ πριν καλά καλά οι επισκέπτες πάρουν την πρώτη ανάσα. «Μα, αυτοί τα βάζουν όλα», παραπονιόταν το κοινό των πρωταθλητών Ευρώπης στα social media. Ναι, τα έβαζαν όλα επειδή εκτελούσαν χωρίς την παραμικρή πίεση. Ο Παναθηναϊκός (48% με 11/23) σούταρε καλύτερα από τη Ρεάλ (45% με 15/33) στην πορεία της αναμέτρησης, αλλά ας μην αφήσουμε τους αριθμούς να χαλάσουν ένα ωραίο αφήγημα.

Ο Αταμάν είδε την ομάδα του να παραπαίει σαν υπνωτισμένη και φώναξε το ιππικό πριν συμπληρωθεί τετράλεπτο: Σλούκας, Παπαπέτρου, Χουάντσο αντί των Μπράουν, Όσμαν, Μήτογλου, με το σκορ στο 14-3. Η ρέντα των δύο εφεδρικών φόργουορντ βοήθησε τον Παναθηναϊκό να ορθοποδήσει, αλλά η Ρεάλ ήταν ήδη στρογγυλοκαθισμένη στην καρέκλα του αφεντικού και δεν ξεκόλλησε ποτέ από αυτήν.

Για δεύτερη φορά μέσα σ’ ένα τριήμερο, οι «πράσινοι» εμφανίστηκαν αργοί σε όλες τις αντιδράσεις, σαν να προσπαθούν ακόμη να συνέλθουν από το άγριο μεθύσι του Μαΐου και του Ιουνίου. Τα χαμένα αμυντικά ριμπάουντ, 10 στο δεύτερο ημίχρονο, οφείλονταν μάλλον σε υπνοβασία (ειδικά τα 3 του κοντοπίθαρου Καμπάτσο) παρά σε πραγματική υπεροχή των Ισπανών ψηλών. Ας μη συζητήσουμε για τα ομαδικά φάουλ που έμειναν ανεκμετάλλευτα.

Η Ρεάλ τελείωσε τον αγώνα με 4 λάθη, ολογράφως τέσσερα, όλα στο πρώτο ημίχρονο. Η παινεμένη άμυνα του Παναθηναϊκού δεν εμφανίστηκε ποτέ στο γήπεδο, με εξαίρεση το καλό ξεκίνημα του Παπαπέτρου πάνω στον Μούσα. Όταν μάλιστα ο Τσους Ματέο βρήκε παίκτη για να σημαδέψει (Σλούκας), η αιμορραγία έγινε ακατάσχετη.

Το κρεσέντο του Αλμπέρτο Αμπάλδε μετά το 50-48, με αφετηρία μάλιστα το αντιαθλητικό φάουλ που του έκανε ο Ναν όταν ο Παναθηναϊκός είχε ευκαιρία ισοφάρισης, έκοψαν τη φόρα των πρωταθλητών Ευρώπης όταν η ζυγαριά του αγώνα κλυδωνιζόταν. Στη σκακιέρα αναμετρήθηκαν βασιλιάς με βασίλισσα, με κάμποσους πύργους στο πλευρό τους, αλλά ένας αξιωματικός χωρίς πολλά γαλόνια έκανε τη διαφορά. Στην αργκό τους λένε και «τρελούς».

Ο Παναθηναϊκός λειτουργεί περίπου στο 30 τοις εκατό της μηχανής του και δεν έχει αλλού να πάει παρά μόνο προς τα πάνω, περιμένει πολλά από πολλούς που για διάφορους λόγους υστερούν αλλά είπαμε, η παρηγοριά δεν του χρησιμεύει ιδιαίτερα στην εποχή της βαθμοθηρίας και στη χρονιά των «πρέπει».

Φοβάμαι ότι ο πρωταθλητής θα χρειαστεί τουλάχιστον ένα μεγάλο «διπλό» την επόμενη εβδομάδα για να απομακρύνει τη γκρίνια και τη φθινοπωρινή συννεφιά. Όσο και αν πολλαπλασίασε το ανάστημά του με το ιστορικό «νταμπλ» της περασμένης άνοιξης, δεν είναι πλέον σε θέση να αιφνιδιάσει κανέναν. Και αυτό ίσως να είναι το μεγαλύτερό του πρόβλημα φέτος.