Η χαρά της δημιουργίας

Μισή ώρα μετά το πρώτο τζάμπολ της σεζόν, όσοι παρακολουθούσαν το ματσάκι του Φαλήρου ένιωθαν ήδη αισιόδοξοι και βέβαιοι για το μίνιμουμ που περιμένουν από την ομάδα τους: ο φετινός Ολυμπιακός δεν έχει καμία δουλειά να μπλέξει με το κάτω πάτωμα της βαθμολογίας.

Με όλους τους αστερίσκους που συνεπάγεται η 1η του Οκτώβρη. Με όλα τα «αρκεί να» και τα «εφ’ όσον».

Και πράγματι, αυτό προέκυπτε από την εικόνα του αγώνα με τη Βασκόνια, ιδίως του πρώτου ημιχρόνου.

Οι ισορροπίες του παρκέ θύμιζαν λιοντάρια εναντίον χριστιανών, άνδρες με παιδιά. Είναι όμως έτσι ή μήπως επρόκειτο για φθινοπωρινή οφθαλμαπάτη;

Εάν πρέπει να διαβάσει κανείς την εξίσωση ανάποδα, ξεκινώντας από τον παρονομαστή, θα επισημάνει πρώτα τα χάλια της Βασκόνια και θα αποστρέψει το βλέμμα μετά βδελυγμίας.

Αλλά μαύρο χάλι στην πρεμιέρα παρουσίασαν και η Ούνιξ και ο Παναθηναϊκός και η Ζενίτ και η Μακάμπι και η Ζαλγκίρις και ο Αστέρας και η Φενέρ και η Άλμπα, ας μη ρίξουμε στο ίδιο πηγάδι την Εφές και την ΤΣΣΚΑ.

Ο αντίπαλος θα παίξει καλά όταν του δώσεις δικαιώματα και θα τρακάρει σε τοίχο όταν τον στήσεις μπροστά του τούβλο τούβλο.

Ο Ολυμπιακός της πρώτης στροφής ήταν αυτό ακριβώς: ένα αδιαπέραστο τείχος, υπερβολικά σκληρό για τα νεροπίστολα της νεανικής ομάδας του πελαγωμένου Ντούσκο Ιβάνοβιτς.

Ιδίως στο α’ ημίχρονο, οι «ερυθρόλευκοι» τα έκαναν όλα σωστά και επιβραβεύτηκαν με ένα εκκωφαντικό +29 (στο 19ο λεπτό). Εάν η Βασκόνια ήρθε στην Ελλάδα αποδυναμωμένη, δικό της πρόβλημα.

Ο Ολυμπιακός έπραξε αυτά που έπρεπε για να την ξεφορτωθεί, χωρίς χωρατά και χωρίς οίκτο. Ήδη βρίσκεται στο +1 σε σύγκριση με την περυσινή σεζόν, όταν ηττήθηκε από τους Βάσκους μέσα-έξω.

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας έφτιαξε δύο πεντάδες με διακριτούς ρόλους -και με 11ο απόψε τον Γιώργο Πρίντεζη- και προτίμησε να ρίξει πρώτη στη μάχη αυτήν που μπορεί να κρατήσει ψηλά τον πήχη της άμυνας.

Ο Ουόκαπ δεν είναι καλύτερος παίκτης από τον Σλούκα ούτε απειλεί ιδιαίτερα το καλάθι, αλλά γίνεται ανάχωμα και κρύβει τον ορίζοντα, όταν ορθώνει ανάστημα μπροστά σε μικρόσωμους γκαρντ.

Η πληθωρική παρουσία των Παπανικολάου, Βεζένκοφ κλείνει όλες τις τρύπες γύρω από τον τερματοφύλακα Φαλ, ενώ η αθλητικότητα του Ντόρσεϊ δίνει φτερά στον αιφνιδιασμό, μετά το κλέψιμο ή την αλλοίωση.

Ο Σλούκας κατέφτασε διαβασμένος από τον πάγκο σε ρόλο …Παπαλουκά και φρόντισε να αξιοποιήσει συμπαίκτες τους οποίους γνωρίζει καλά από πέρυσι (Μάρτιν, ΜακΚίσικ, Ζαν-Σαρλ, Πρίντεζη), ενώ η ενέργεια του Λαρεντζάκη είναι πολυτέλεια όταν ο αντίπαλος αρχίσει να κουράζεται.

Η μέγγενη έσφιγγε ανελέητα επί 20 λεπτά και η Βασκόνια τελείωσε το ημίχρονο με 14 λάθη, πολλά από τα οποία έγιναν εύκολα καλάθια στην άλλη άκρη.

Ο Ολυμπιακός δεν χρειάστηκε να ξεπεράσει το 50% εντός παιδιάς για να φτάσει στην 25άρα της ανάπαυλας (19/38 σουτ) ούτε να διαπρέψει στον έλεγχο της εναέριας κυκλοφορίας (19-17 ριμπάουντ, 2-2 τάπες).

Άμυνα που κρατάει τον αντίπαλο στους 22 πόντους δεν φοβάται τίποτε και κανέναν. Ο Ολυμπιακός νίκησε με ιλιγγιώδη διαφορά ενώ πέτυχε μόλις 75 πόντους, λες και ήταν η παλιά καλή Εθνική Ελλάδας!

Με καλή χημεία, με ομαδική δουλειά, με ιδρώτα, με έμφαση στην άμυνα, με χίλιους δυό τρόπους για να κρύβει την όποια έλλειψη ταλέντου.

Εάν θέλετε να το γράψω διαφορετικά, ο Ολυμπιακός του Μπαρτζώκα παρέδωσε ολοκληρωμένο το πλάνο που προσπαθεί από την αρχή της σεζόν να σκαρώσει ο Παναθηναϊκός του Πρίφτη.

Η διαφορά είναι ότι οι «κόκκινοι» διαθέτουν όχι έναν, αλλά δύο εξαιρετικούς δημιουργούς. Οι «πράσινοι» του 2021 φοβάμαι ότι δεν έχουν ούτε μισόν.

Η σεζόν έχει πολλή ανηφόρα τώρα που χειμωνιάζει και ο Ολυμπιακός θα βρει στον δρόμο του εμπόδια υψηλότερα από το αποψινό.

Αλλά -για να επανέλθω σε αυτό που έγραφα στον πρόλογο- ο Ολυμπιακός μοιάζει να απέχει αρκετά σε κλάση από τις ουκ ολίγες ομάδες της τρίτης ταχύτητας.

Παράλληλα, φαίνεται να απογαλακτίζεται όχι μόνο από τον απόμαχο Σπανούλη, αλλά και από τον Πρίντεζη, που σήμερα αγωνίστηκε μόλις 6,5 λεπτά.

Η σύγκρουση της ερχόμενης Παρασκευής με τη φορμαρισμένη Ρεάλ Μαδρίτης στο Φάληρο θα μας προσφέρει ένα πιο αξιόπιστο μέτρο σύγκρισης.

Μουτρωμένα πρόσωπα, πάντως, δεν είδα χθες στο Φάληρο. Και δικαίως.