Ολυμπιακός: Μαρτύρησε στην τελευταία περίοδο χωρίς να φάει ξύλο

Η ήττα του Ολυμπιακού στην Τουρκία ήταν απολύτως λογική. Η αγωνιστική του απόδοση στο τελευταίο δεκάλεπτο ήταν εκτός λογικής. Και αυτό νομίζω στεναχώρησε περισσότερο από το αποτέλεσμα. Γιατί πολύ απλά δεν μας έχει συνηθίσει σε τέτοια εικόνα. Κάτι σαν την διαφήμιση με τα σοκολατάκια «μας κακομαθαίνετε κύριε πρέσβη».

Μας «κακόμαθαν» φέτος με το μπάσκετ τους και δημιούργησαν απαιτήσεις χωρίς να το καταλάβουν. Χωρίς να επεκταθώ καθώς πρόκειται για δύο θέματα που δεν είναι της στιγμής θα αναφέρω δύο σκέψεις μου.

Η πρώτη σκέψη έχει να κάνει με την πήχη ο οποίος έχει ανέβει υπερβολικά ψηλά μετά το ρεκόρ 6-2 και τις εμφανίσεις σε αυτά τα οκτώ ματς. Για αυτό ευθύνεται το μπάσκετ της ομάδας και όχι η ίδια η ομάδα η οποία δεν επικοινώνησε κάτι τέτοιο ούτε έδειξε στοιχεία αλαζονικής στάσης. Καλό θα είναι ένας μικρός επαναπροσδιορισμός και μία υπενθύμιση πως η φετινή ομάδα θα τερματίσει από 6η έως 10η. Δική μου άποψη αυτή την οποία εκφράζω από πριν καν ξεκινήσει η σεζόν και στην οποία επιμένω.

Η δεύτερη έχει να κάνει με την πρώτη φετινή «κρίση» η οποία ίσως και να πλησιάζει. Αυτή θα την φέρει η ήττα σε ένα από τα δύο εντός έδρας ματς που ακολουθούν (Μακάμπι, Παναθηναϊκός). Αν αποφύγουν τις δύο αυτές «λακκούβες» θα κερδίσουν δύο εβδομάδες όταν και θα παίξουν σε Καζάν και Βελιγράδι. Όπως στα παρκέ της Euroleague καμία νίκη δεν είναι δεδομένη για τον Ολυμπιακό, άλλο τόσο δεδομένες είναι οι 2-3 μικρές «κρίσεις» που θα εμφανιστούν.

Αυτές τις «κρίσεις» οφείλουν στον Ολυμπιακό να τις διαχειριστούν με λογική και κυρίως όλοι μαζί. Δεν μπορούν να έχουν την απαίτηση από τον κόσμο να διαχειριστεί 2-3 μαζεμένες ήττες με ηρεμία και να μην το κάνουν οι ίδιοι.

Αυτά τα γενικά και πάμε στα ειδικά.

Έχασε από την επίθεσή του

Ο Ολυμπιακός πιστεύω πως δεν έχασε από την άμυνά του, αλλά από την επίθεσή του. Να ξέρετε πως όσο ισχύει το «μέσα από την καλή άμυνα βρίσκεις εύκολους πόντους στην επίθεση», άλλο τόσο ισχύει και το «με κακές επιλογές στην επίθεση, δέχεσαι εύκολα καλάθι πίσω».

Οι παίκτες του Γιώργου Μπαρτζώκα έμειναν πιστοί στο πλάνο τους στο μεγαλύτερο μέρος των τριών δεκαλέπτων κι αποφάσισαν ξαφνικά να κάνει ο καθένας τα δικά του στο τελευταίο. Η μπάλα ακούμπαγε με μεγάλη συχνότητα στο low post, Φαλ και Πρίντεζης έβρισκαν σκορ και όσο συνέβαινε αυτό τόσο έκλεινε πιο βαθιά η άμυνα της Εφές. Όσο έκλεινε πιο βαθιά η άμυνα της Εφές τόσο περισσότερο χώρο δημιουργούσε στο τρίποντο για τους περιφερειακούς και τον Βεζένκοβ.

Γενικά η άμυνα της τουρκικής ομάδας δεν φημίζεται για την σκληράδα της ούτε για την καλή της λειτουργία. Θα έλεγα στον βαθμό πως αδιαφορούν για τα αμυντικά τους καθήκοντα. Αρκεί να έχει μία νορμάλ τακτική ο αντίπαλος.

Η τελευταία περίοδος ήταν η χαρά της μπασκετικής ανοησίας. Και να έλεγε κανείς πως τους «έδειραν» οι αντίπαλοι, να πω οκ, αλλά δεν τους ακουμπούσαν καν. Αποφάσισαν έτσι από μόνοι τους να κάνουν δώρα λες και ήρθαν τα Χριστούγεννα. Χωρίς ίχνος λογικής έδιναν καλάθι και φάουλ. Χωρίς ίχνος λογικής τους έμενε η μπάλα στα χέρια κι ακουγόταν η κόρνα των 24''. Χωρίς ίχνος λογικής είδαμε παίκτη να διαμαρτύρεται στον διαιτητή και την ίδια ώρα ο προσωπικός του αντίπαλος σκόραρε. Χωρίς ίχνος λογικής πνίγηκαν και πήγαν σε βιαστικές και εγωιστικές επιλογές.

Σουτ χωρίς πάσα, προσπάθειες μακριά από τις ικανότητες τους. Σαν να ξέχασαν ποιοι είναι και να προσπαθούν να κάνουν πράγματα στο παρκέ τα οποία αποδεδειγμένα δεν μπορούν. Δεν ξέρω αν κι εκεί χρειάζεται ένας μικρός επαναπροσδιορισμός σε ατομικό επίπεδο όπως αυτός που ανέφερα πιο πάνω σχετικά με τους φετινούς στόχους.

Ουσιαστικά ο Ολυμπιακός μαρτύρησε χωρίς καν να φάει ξύλο. Σκόραρε 3 πόντους χωρίς καν να σκληρύνει η άμυνα των γηπεδούχων. Σκόραρε 3 πόντους χωρίς καν να πάνε στην επαφή οι παίκτες του Αταμάν και να το ανεχτούν οι διαιτητές. Δεν είναι πως υπέφεραν κατόπιν πίεσης.

Θα κλείσω το κομμάτι της τελευταίας περιόδου με την δήλωση του Φαλ, «σταματήσαμε να παίζουμε άμυνα και όλοι ήθελαν μόνο να σουτάρουν».

Πήρε πολλά από τους ψηλούς, λίγα από τους κοντούς

Ο Μπαρτζώκας για πρώτη φορά φέτος είδε και τους τέσσερις ψηλούς του να προσφέρουν πράγματα. Στην επίθεση όλοι, στην άμυνα όχι όλοι. Ο Φαλ ήταν κέρβερος, ο Πρίντεζης με την κλάση του στο παιχνίδι με πλάτη, ο Βεζένκοβ ένιωσε καλά ξανά μετά από καιρό, ακόμη κι ο Μάρτιν τελείωσε καλά τις φάσεις που πήρε την μπάλα.

Αντιθέτως πήρε ελάχιστα πράγματα από τους περιφερειακούς του. Τίποτα από τη θέση «2», τίποτα από τη θέση «3» και λίγα πράγματα από τη θέση «1» χάρη στον Ουόκαπ κυρίως. Συμβαίνουν αυτά. Κάθε παίκτης έχει δικαίωμα σε μία και δύο και τρεις κακές βραδιές.

Πυραυλοκίνητη η περιφέρεια της Εφές

Ο Εργκίν Αταμάν παίζει με τρία γκαρντ στο παρκέ. Και πως να μην το κάνει όταν στην περιφέρεια του υπάρχουν οι Μίτσιτς, Λάρκιν, Μπομπουά, Μπράιαντ και Σίμον. Πρόκειται μακράν για την καλύτερη περιφέρεια στην Euroleague.

Αυτοί οι πέντε παίκτες μπορούν να σκοράρουν 20 πόντους με την ίδια ευκολία με την οποία μπορούν να δημιουργήσουν 10 ασίστ. Μπορούν να παίξουν όλοι «ένας εναντίον ενός», μπορούν να παίξουν όλοι pick 'n' roll, μπορούν όλοι να σουτάρουν και με τους τρεις τρόπους (στατικά, μετά από δική τους ντρίμπλα, βγαίνοντας από σκριν μακριά από την μπάλα), μπορούν όλοι να τελειώσουν με floater.

Για να τους περιορίσεις (και όχι να τους σταματήσεις) χρειάζονται πολλά πράγματα μεταξύ των οποίων και μία δυνατή προσευχή. Σίγουρα πάντως δεν πρέπει να τους βοηθήσεις κι εσύ να βρουν ρυθμό όπως έκανε στο πρώτο λεπτό ο Ντόρσεϊ με τον Μπομπουά.

Ο Αταμάν κι η «τιμωρία» στους παίκτες μετά το Μιλάνο

Η Αναντολού Εφές ξεκίνησε πολύ άσχημα τη σεζόν γιατί 3-4 κομβικοί παίκτες της δεν αγωνίζονταν. Μετά την ήττα στο Μιλάνο ο Αταμάν πήρε μία απόφαση η οποία δεν άρεσε σε κάποιους παίκτες. Αυτοί εξέφρασαν την δυσαρέσκειά τους στον προπονητή τους ο οποίος το θεώρησε σαν μία μικρή «επανάσταση» και θέλησε να τους κόψει την φόρα.

Άφησε για αρκετά ματς εκτός 12άδας, ορισμένους πρωτοκλασάτους παίκτες. Τέσσερις, όχι έναν και δύο. Αλλες φορές τους έβαζε 12άδα και δεν αγωνίζονταν δευτερόλεπτο. Προσθέστε και την απουσία του Σίμον λόγω τραυματισμού. Ο Τούρκος προπονητής έχασε 2-3 παιχνίδια, αλλά κέρδισε πολλά περισσότερα τα οποία θα τα βρει μπροστά της η Εφές.

ΥΓ: Με το σκορ στο 58-54 ο Ουόκαπ σούταρε τρίποντο από τη γωνία. Από τη γωνία, το τονίζω. Αστόχησε. Ο «Robocop» γύρισε πρώτος στην άμυνα κι έκλεψε την μπάλα υποχρεώνοντας «καπάκι» τον Μπομπουά να υποπέσει στο 3ο του φάουλ. Ο παίκτης που σούταρε από τη γωνία στην μία πλευρά του γηπέδου, βρέθηκε πρώτος στην άλλη πλευρά. Αυτό δείχνει πολλά.

ΥΓ 2: Πολύ σωστά έδωσε οδηγία ο Αταμάν για να κάνουν επίθεση στο τέλος οι παίκτες του. Αυτό δείχνει πόσο σέβεται τον Ολυμπιακό και πόσο πιστεύει στην ποιότητά του αφήνοντας ανοικτό το ενδεχόμενο ισοβαθμίας και βαριάς ήττας στο ΣΕΦ. Ανυπόστατο για μένα σενάριο το πρώτο αφού οι Τούρκοι θα κάνουν τουλάχιστον τρεις περισσότερες νίκες από τους «ερυθρόλευκους».

ΥΓ 3: Πάλι είδαμε διαφημίσεις αντί για παιχνίδι.

ΥΓ 4: Κάθε ματς πριν από ντέρμπι και κάθε ματς μετά από ντέρμπι Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού είναι επίφοβο. Πόσω δε μάλλον όταν αντιμετωπίζεις μία καλοδουλεμένη ομάδα όπως είναι η Μακάμπι. Προσοχή λοιπόν.