«Ελπίδα» λένε την κακοκαιρία

Όταν μετά την ήττα από τη Φενέρμπαχτσε έγραψα ότι η εμφάνιση του Ολυμπιακού ήταν -για τα δικά του μέτρα- απαράδεκτη, είδα το κείμενό μου να θάβεται κάτω από ένα βουνό από δικαιολογίες.

Ο covid-19, η απραξία, η απροπονησιά, ένα ρακούν που έκλεψε τα πλάνα, ούτε κι εγώ ξέρω τι άλλο ειπώθηκε.

Πριν συμπληρωθεί δεκαήμερο, οι απαράδεκτες εμφανίσεις εν έτει 2022 διπλασιάστηκαν και τα άλλοθι εξανεμίστηκαν.

Ο Ολυμπιακός πήγε στο Τελ Αβίβ πλήρης, προπονημένος και θεωρητικώς καλά προετοιμασμένος, για να συναντήσει έναν αντίπαλο που προερχόταν από 8 συνεχόμενες ήττες, δύο μήνες ανομβρίας και κάμποση αγυμνασιά λόγω κορονοϊού.

Στα χαρτιά, ήταν μία ιδανική ευκαιρία για να αλώσει ο Ολυμπιακός το Τελ Αβίβ, όπως ήταν ιδανική η ευκαιρία του να περάσει με στεγνά πόδια από την ανατολική ακτή του Βοσπόρου.

Ωστόσο, ήταν αυτός που έφτασε στον τερματισμό δεύτερος και καταϊδρωμένος (84-69 απόψε από τη Μακάμπι, επιεικώς), κουρελής κομπάρσος σε παραστάσεις αντιπάλων θιάσων που ανακάλυψαν τα γιορτινά τους ρούχα στα βάθη του βεστιάριου.

Έκανα την πρώτη μου μετάδοση στο «Γιαντ Ελιάου» το 1989 και δεν χρειάζεται να μου πει κανείς πόση κατηφόρα κρύβει το παρκέ του, για ομάδες που περνάνε την πόρτα του χωρίς αυτοπεποίθηση.

Ο Ολυμπιακός των τελευταίων εβδομάδων δίνει την εντύπωση ότι δεν μπορεί να νικήσει κανέναν, εκτός αν αυτός ο κανένας κάνει το λάθος να επισκεφτεί το άπαρτο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας.

Ναι, αλλά στα 8 εντός έδρας παιχνίδια που του απομένουν, ο Ολυμπιακός έχει να υποδεχθεί μεταξύ άλλων τη Μπαρτσελόνα, την ΤΣΣΚΑ, την Εφές, τη Ζενίτ, την Αρμάνι και την Ούνιξ, καθώς και τους επικίνδυνους Ερυθρό Αστέρα, Παναθηναϊκό.

Η εξίσωση του 9-0 και του 3-7 θα πρέπει να διαβαστεί και ανάποδα: στις υπόλοιπες 15 αναμετρήσεις του, ο αδύναμος εκτός συνόρων Ολυμπιακός δεν έχει ούτε μία χαλαρή βραδιά.

Όταν το «ευκολότερο» παιχνίδι του προγράμματος είναι το πάντοτε φλογερό ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, ο ορίζοντας δεν είναι καθόλου, μα καθόλου ανέφελος.

Τα δεύτερα ημίχρονα του Ολυμπιακού μακριά από το Φάληρο τείνουν να καταντήσουν ανέκδοτο: 44-25 από την Εφές (από το 44-44 της ανάπαυλας), 45-38 από τον Ερυθρό Αστέρα (ημίχρονο 36-38), 58-41 από την αποδεκατισμένη Φενέρ (ημίχρονο 36-39), 44-31 απόψε από τη Μακάμπι (ημίχρονο 40-38).

Να υποθέσω ότι είναι θέμα φυσικής κατάστασης; Συσσωρευμένης κόπωσης των βασικών; Στρεβλού rotation; Πνευματικής αδυναμίας όταν η εξέδρα μπαίνει στην εξίσωση;

Μήπως απλώς υπερτιμήσαμε τον Ολυμπιακό, όσοι τον θεωρούμε ικανό να κάνει θόρυβο στα πλέι-οφ;

Όπως και αν έχει το πράγμα, η αποψινή εικόνα του στο Τελ Αβίβ, όχι μόνο στο δεύτερο μισό του αγώνα αλλά και στο πρώτο, υπήξρε απογοητευτική.

«Ήταν μία από τις χειρότερες εμφανίσεις μας», ομολόγησε o Γιώργος Μπαρτζώκας στο μικρόφωνο της Euroleague TV. «Δεν είχαμε ούτε διάθεση ούτε κίνητρο ούτε ενέργεια ούτε μυαλό».

Αυτό όμως ήταν φανερό διά γυμνού οφθαλμού, ακόμα και για μύωπα θεατή που είχε ξεχάσει τα γυαλιά του στο σπίτι. Το «γιατί», ο καθ’ ύλην αρμόδιος μας άφησε να το βρούμε μόνοι μας.

Στο ημίχρονο του αγώνα, αναρωτιόμουν αν υπήρχε ένας τομέας, οποιοσδήποτε, στον οποίο ο Ολυμπιακός έπαιρνε ικανοποιητικό βαθμό. Δεν μπόρεσα να βρω κανέναν.

Η παινεμένη άμυνα νικήθηκε από ένα προσεκτικό, αλλά απλό πικ-εντ-ρολ που έκανε ήρωα τον θηριώδη Άντε Ζίζιτς (23 πόντοι στο 25ο λεπτό). Η Μακάμπι υπέπεσε σε 4, μόλις, λάθη.

Ρυθμός και δημιουργία δεν υπήρχαν, αφού ο Σφαιρόπουλος εγκλώβισε τον Σλούκα με την ίδια τακτική του Ράντονιτς και του Τζόρτζεβιτς: ένας αθλητικός γκαρντ σε ρόλο φρουρού, ψηλά κορμιά ακριβώς από πίσω.

Το αναντικατάστατο σκοράρισμα του Βεζένκοφ και του Ντόρσεϊ έμεινε ξανά στα αζήτητα, προκαλώντας βαρομετρικό χαμηλό.

Η τρύπα στη θέση «5» ήταν ορατή από την απέναντι όχθη της Μεσογείου, αφού ο Φαλ και ο Μάρτιν ήταν αμφότεροι εκτός τόπου και χρόνου.

Παγκίτες που άλλοτε έδιναν λύσεις, όπως ο Λαρεντζάκης, αυτή τη φορά έμειναν αόρατοι. Όσο για τον τομέα της τακτικής, ο Μπαρτζώκας επέμεινε στη μονολιθική άμυνα που μετά τις πρώτες αλλαγές άφηνε την πίσω γραμμή στο έλεος του θεόρατου Ζίζιτς (και αργότερα του αθλητικού Ρέινολντς).

Η Μακάμπι δεν χρειάστηκε καν τη βοήθεια του Ουίλμπεκιν για να καθαρίσει το ματς. Ίσως έτσι να ήταν και καλύτερα, για τον ίδια.

Όσο περνούσε η ώρα, η αδυναμία του Ολυμπιακού να βγάλει άμυνες και να τροφοδοτήσει από αυτές μία αντεπίθεση έφερνε εκνευρισμό και κατεβασμένα μούτρα.

Η ασταμάτητη μουρμούρα του Σάσα Βεζένκοφ και οι χειρονομίες προς τους συμπαίκτες του (κυρίως τον ΜακΚίσικ, που μάλιστα έσπευσε να απαντήσει) ήταν μία εικόνα που θύμισε τον τελικό του Παρισιού, για όσους έχουν γερή μνήμη.

Ναι, συμβαίνουν αυτά. Μόνο που ο φετινός Ολυμπιακός δεν θα φτάσει σε κανένα φάιναλ-φορ, εάν συνεχίσει έτσι.

Ακόμα και η συμμετοχή του στα πλέι-οφ μοιάζει πλέον αμφίβολη, αφού το αβαντάζ του 2021 εκτοξεύτηκε στα θολά νερά κάποιου άλλου λιμανιού.

Η βαθμολογία που δείχνει τους Πειραιώτες στην 3η θέση είναι κάπως απατηλή και ρίχνει κάμποση στάχτη στα μάτια, αφού το δικό τους 12-7 μοιράζονται πλέον οι τρεις ρωσικές ομάδες (που έχουν όλες να κατέβουν στον Πειραιά), ενώ και η Αρμάνι έχει μόλις 6 ήττες μετά την άλωση της Βαρκελώνης.

Το μόνο ενθαρρυντικό είναι ότι οι τουρκικές ομάδες που φιγουράρουν στην 9η θέση της κατάταξης απέχουν αρκετά (9-10). Αλλά την πρωταθλήτρια Εφές και τη σκληραγωγημένη Φενέρ δεν δικαιούται να τις ξεγράψει κανείς.

Ο θριαμβευτής της βραδιάς Γιάννης Σφαιρόπουλος, που δεν είναι δα κανένας χτεσινός ή αιθεροβάμων, έδωσε εντολή στους παίκτες του να κυνηγήσουν στο τέλος και το -17 του πρώτου αγώνα.

Ο Ολυμπιακός κατάφερε να το προστατεύσει, αλλά αυτό ήταν το μοναδικό κέρδος του. Η βραδιά ξεκίνησε με ελπίδα, αλλά «Ελπίδα» αυτές τις μέρες ονομάζουν το κύμα κακοκαιρίας.