Ολυμπιακός: Το βράδυ που ξέχασε τις αρχές του

• Οι λόγοι της κυριαρχίας του Ζίζιτς
• Με το μυαλό στην επίθεση
• Κακός σύμβουλος ο εκνευρισμός
• Ο χαμός στην κατάταξη

Ο Ολυμπιακός ηττήθηκε στο Τελ Αβίβ και η αλήθεια είναι πως το έκανε με έναν τρόπο που δεν μας έχει συνηθίσει. Βασικά για να είμαι πιο ακριβής και δίκαιος, η Μακάμπι νίκησε τον Ολυμπιακό και του έβγαλε στο παρκέ στοιχεία στα οποία δεν μας έχει συνηθίσει φέτος.

Δεν ξέρω αν είναι συνήθεια ή τυχαίο γεγονός, αλλά για δεύτερη διαδοχική φορά οι Πειραιώτες έχασαν από μία ομάδα που βρισκόταν σε εξαιρετικά δύσκολη θέση και αγωνιζόταν με την πλάτη στον τοίχο. Η Φενέρ χωρίς ΝτεΚολό και Βέσελι και πίσω στην κατάταξη με εφτά νίκες, η Μακάμπι προερχόταν από οκτώ διαδοχικές ήττες και πίσω στην κατάταξη με εφτά νίκες.

Δεν υπάρχει λόγος να μπερδευτούμε όμως οπότε ας ξεκινήσουμε με τις αγωνιστικές συνθήκες οι οποίες καθόρισαν το αποτέλεσμα.

Οι λόγοι της κυριαρχίας του Ζίζιτς

Ο Κροάτης σέντερ λογικά θα βρει σήμερα το πρωί στο e mail του την πρόσκληση για το NBA All Star που θα διεξαχθεί στο Κλίβελαντ. Ο Άντε Ζίζιτς έκανε ό,τι ήθελε την άμυνα του Ολυμπιακού νικώντας κατά κράτος άπαντες. Δεν έκανε κάτι τρομερό, απλά τελείωνε ιδανικά όλες τις φάσεις κοντά στο καλάθι (10/12 δίποντα) και πως να μην το κάνει αφού πλην ελαχίστων εξαιρέσεων σε όλες ήταν μόνος του.

Η αρχή έγινε με το πλαϊνό pick 'n' roll που έστηνε με το γκαρντ. Ο Σφαιρόπουλος επέλεξε το σκριν να γίνεται στις 45 μοίρες έχοντας διώξει τον πλαϊνό παίκτη από την δυνατή πλευρά προκειμένου να δημιουργήσει χώρο και κυρίως να απομακρύνει από την δράση έναν αμυντικό (δηλ. τον παίκτη που μάρκαρε τον πλαϊνό επιθετικό). Ο Ζίζιτς έκανε πολύ καλό σκριν κι έκοβε ανενόχλητος. Η άμυνα της weak side (σ.σ της αδύνατης πλευράς) δεν λειτούργησε καθόλου είτε γιατί ο «ερυθρόλευκος» παίκτης που έπρεπε να δώσει βοήθεια ξεχνιόταν και καθυστερούσε για ένα δευτερόλεπτο (σ.σ ικανότατος χρόνος για να καρφώσει ο ψηλός), είτε γιατί βρισκόταν πολύ μακριά. Σε αυτό το δεύτερο έπαιξαν ρόλο και οι ιδανικές αποστάσεις που διατηρούσαν οι παίκτες του Σφαιρόπουλου στην επίθεσή τους.

Η δεύτερη μεγάλη πληγή που έδωσε δικαίωμα στον Ζίζιτς να κάνει πάρτι ήταν η κακή προσωπική άμυνα των γκαρντ του Ολυμπιακού. Θυμάμαι τρεις χαρακτηριστικές φάσεις στις οποίες Ουίλμπεκιν, ΝτιΜπαρτολομέο, Έβανς δημιούργησαν ρήγμα στην «ερυθρόλευκη» άμυνα ακριβώς στο κέντρο της. Όταν ο γκαρντ κάνει διείσδυση από το κέντρο τότε αυτομάτως δεν υπάρχει δυνατή κι αδύνατη πλευρά. Δηλαδή δεν υπάρχει βοήθεια. Δηλαδή χάνονται οι περιστροφές. Όχι πως είναι καλό να γίνονται ντράιβ από τις 45 μοίρες, αλλά αφενός μιλάμε για μπάσκετ υψηλού επιπέδου και αφετέρου σε αυτή την περίπτωση τουλάχιστον υπάρχουν αρχές στην ομαδική άμυνα.

Ο περιφερειακός λοιπόν «τρύπωνε» από τον κεντρικό διάδρομο, έβγαινε ο Φαλ να βοηθήσει και μετά ο Ζίζιτς έμενε μόνος του και κάρφωνε. Γενικά οι «ερυθρόλευκοι» έχασαν κάθε προσωπική μονομαχία, ηττήθηκαν σχεδόν σε κάθε προσωπική φάση.

Με το μυαλό στην επίθεση

Ο Ολυμπιακός χθες φάνηκε να θέλει να βρει ρυθμό από την επίθεσή του και όχι από την άμυνά του. Με μοναδική εξαίρεση τον Κώστα Παπανικολάου ο οποίος μπήκε στον ρυθμό του παιχνιδιού με τον σωστό τρόπο και τη σωστή σειρά (lay up, φόλοου, στατικό τρίποντο) ενώ στα μετόπισθεν χρησιμοποίησε άριστα τα χέρια του βάζοντάς τα πάνω στην μπάλα και κόβοντας πολλές πάσες.

Οι άλλοι παίκτες μου φάνηκε πως σκέφτονταν «να βάλω ένα σουτ μπροστά να μπω στο ματσάκι». Γενικά αυτό το μπάσκετ δεν ταιριάζει στον Ολυμπιακό αφού πρόκειται για μία ομάδα της οποίας η δύναμη είναι πρώτα η αμυντική της λειτουργία και ακολουθεί η επιθετική της.

Δεν υπάρχει πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα από τη διαφορά των δύο ομάδων στα λάθη. Οι γηπεδούχοι ολοκλήρωσαν με μόλις 4 και οι Πειραιώτες με 15. Δεν γίνεται η φημισμένη καλή άμυνα του Ολυμπιακού να υποχρεώνει τον αντίπαλο σε μόλις 4 λάθη. Αυτό σημαίνει πως η Μακάμπι δεν ένιωσε άβολα σε κανένα σημείο της αναμέτρησης κι ο Ολυμπιακός έχει συνηθίσει τους αντιπάλους να αισθάνονται άβολα.

Κακός σύμβουλος ο εκνευρισμός

Από το 28' κι έπειτα δημιουργήθηκε έντονος εκνευρισμός. Ο καθένας φάνηκε να πιστεύει πως μπορούσε μόνος του να γυρίσει το ματς και σταμάτησε να εμπιστεύεται τον διπλανό του. Σούταρε ο ένας, στράβωνε ο άλλος. Εκανε λάθος ο ένας, αναθεμάτιζε ο άλλος. Για λίγα λεπτά γύρισε ο χρόνος πίσω στο 2010.

Σε αυτό το σημείο να μου επιτρέψετε να κάνω δύο παρατηρήσεις. Τέτοια εικόνα μπορεί να παρουσιαστεί σε 1-2 περιπτώσεις μέσα στη σεζόν, δεν είναι κακό. Η λαχτάρα για τη νίκη, το αίσθημα πως «ήθελα να δώσω κάτι περισσότερο και δεν μου βγήκε» οδηγούν σε τέτοιες συμπεριφορές. Προσωπικά σίγουρα μου χάλασε την αισθητική μου, αλλά δε θα δώσω και ιδιαίτερη βάση γιατί πολύ απλά πιστεύω πως ήταν μεμονωμένο διάστημα.

Η δεύτερη παρατήρηση έχει να κάνει με το να δικαιολογήσω τον εκνευρισμό του Παπανικολάου. Ο άνθρωπος στην πρώτη περίοδο ήταν παντού σε άμυνα κι επίθεση, κάλυπτε όλα τα λάθη των συμπαικτών του και μετά έκανε το τρόλεϊ. Πήγαινε πάνω κάτω, δεν ακουμπούσε την μπάλα εκτός αν έκανε καμία επαναφορά και σε ένα βράδυ στο οποίο φαινόταν πως πατούσε καλά, δεν τον εκμεταλλεύτηκαν οι συμπαίκτες του. Κι εγώ θα νευρίαζα στη θέση του.

Ο χαμός στην κατάταξη

Ακόμη και στην πορεία του πρώτου γύρου πίστευα πως η ομάδα θα τερμάτιζε μεταξύ 6-8 στην κανονική περίοδο. Ο Ολυμπιακός μέχρι και τις 23 Δεκεμβρίου δεν είχε κάνει αγωνιστική «κοιλιά», για τρεις μήνες έπαιζε στα «κόκκινα» και κάποια στιγμή η κάμψη θα εμφανιζόταν. Απόλυτα λογικό κι όποιος νομίζει πως υπάρχει ομάδα η οποία 9 μήνες θα παίζει στο ίδιο τέμπο με την ίδια απόδοση να μου την ονοματίσει.

Επίσης μπάσκετ παίζουν κι οι άλλες 17 ομάδες, προπόνηση κάνουν κι οι άλλες 17 ομάδες. Δεν είναι μόνο χάρισμα των «ερυθρόλευκων». Με τον κορονοϊό ταλαιπωρούνται όλες οι ομάδες και αντιδρούν διαφορετικά. Λογικό είναι λοιπόν να βελτιώνεται η εικόνα τους στο παρκέ.

Οι 12 νίκες είναι μια χαρά μαξιλαράκι για τα playoffs, χρειάζεται όμως και να επιστρέψει η αγωνιστική συνέπεια που χαρακτηρίζει τον Ολυμπιακό, να επιστρέψουν οι αρχές του παιχνιδιού του που του έφεραν αυτές τις 12 νίκες.

ΥΓ: Αλλη ομάδα με τον Σλούκα στο παρκέ κι άλλη με αυτόν στον πάγκο.

ΥΓ 2: Όταν δημιουργείται mismatch στο low post είναι μία καλή ευκαιρία να γίνει φάουλ χαμηλά όσο υπάρχει το όριο των ομαδικών. Οι παίκτες χθες προτιμούσαν να το κάνουν αφού γύριζε να παίξει ο ψηλός της Μακάμπι κι έδιναν βολές.

ΥΓ 3: Με δύο νίκες στα επόμενα τέσσερα ματς ο Ολυμπιακός θα είναι αρκετά καλά. Ερυθρός στο ΣΕΦ, «διαβολοβδομάδα» στην Ισπανία με Ρεάλ και Μπασκόνια κι Αρμάνι στο ΣΕΦ. Με μία θα μπει η αμφιβολία στο μυαλό. Με καμία θα έχει πρόβλημα.

ΥΓ 4: Ποιος να φανταζόταν στις 19 Νοεμβρίου βλέποντας εκείνο το 35-8 της πρώτης περιόδου στο ΣΕΦ με την Μακάμπι, ότι στη ρεβάνς ο Ολυμπιακός θα κρατούσε την διαφορά επειδή το... έσβησε ο αντίπαλος.