Το πιο «τρομακτικό» είναι το αήττητο με την 3η χειρότερη άμυνα!

Δεν σας κρύβω ότι στο ξεκίνημα της εβδομάδας, στις κλασσικές συζητήσεις-προβλέψεις που κάνουμε στο γραφείο για τους αγώνες των ελληνικών ομάδων στην Euroleague, είχα ταχθεί υπέρ του «διπλού» στην Μαδρίτη και της ήττας στην Βιτόρια.

Το σκεπτικό μου είχε να κάνει με το ότι η Ρεάλ παραμένει ακόμη αρκετά πίσω σε επιθετικό ρυθμό και στις πρώτες δύο αγωνιστικές δεν είχε καταφέρει να σκοράρει ούτε καν 75 πόντους, σε αντίθεση με τον Ολυμπιακό, που διανύει ένα διάστημα υπερβολικά υψηλής παραγωγικότητας για την εποχή.

Από την άλλη κι εκτός συγκλονιστικό απροόπτου, ένα ενδεχόμενο «διπλό» στην ισπανική πρωτεύουσα θα ξόδευε και πολλά αποθέματα ενέργειας, τα οποία δεν ξέρω πόσο εφικτό θα ήταν να ανακτηθούν, μέσα σε διάστημα 48 ωρών και απέναντι σε μία επίθεση που έως τώρα «πετάει φωτιές».

Κακά τα ψέματα, η Μπασκόνια, που πριν το τζάμπολ είχε 45% στα τρίποντα (πιο εύστοχη στην EL) και σκόραρε 92 πόντους ανά παιχνίδι (1η επίθεση στην διοργάνωση), έπρεπε να μείνει πάση θυσία κάτω από τους 85 πόντους. Αυτό θα μπορούσε να πρεσβεύει μία λογικοφανής ανάλυση, βασισμένη στα στοιχεία που είχαμε δει από τις δύο ομάδες πριν την έναρξη του αγώνα.

Αυτό που συμβαίνει με τον Ολυμπιακό, όμως, μέσα στις τέσσερις γραμμές, ξεπερνάει κάθε μπασκετική λογική και η εξήγηση έχει να κάνει με το ότι η ομάδα που έχει φτιάξει ο Γιώργος Μπαρτζώκας, έχει πάρα πολλά επιθετικά όπλα και συνάμα έχει τρομερή διάθεση και επιθυμία για να κυριαρχήσει.

Ακόμη και αν την δεδομένη στιγμή δεν μπορούν να παίξουν άμυνα με μεγάλη διάρκεια (στα 3 από τα 4 ματς έλλειψε ο κομβικός Παπανικολάου), οι Πειραιώτες έχουν την "τεχνογνωσία", την αντίληψη, τον εγωισμό αλλά και το μέγεθος για να είναι αποτελεσματικοί και στα μετόπισθεν, όταν πλέον η μορφή του εκάστοτε αγώνα το επιτάσσει.

Εκεί εκτιμώ ότι βρίσκεται το κλειδί της 8ης εφετινής νίκης (97-92) των «ερυθρόλευκων» σε ισάριθμα επίσημα παιχνίδια (13/13 αν συνυπολογίσουμε και τα φιλικά) σε Ελλάδα και Ευρώπη.

Κι αν το παράδοξο της στατιστικής θέλει τους «νταμπλούχους» να έχουν την 3η χειρότερη άμυνα της διοργάνωσης (μ.ο. 82,5π.) μετά την ολοκλήρωση της 4ης αγωνιστικής (πάνω από την Παρτίζαν και την Μπασκόνια), η ολική επαναφορά στο ματς (από το -10 στο 25ο λεπτό) προήλθε μέσα από ένα εντυπωσιακό αμυντικό 5λεπτο (από το 29'33' έως το 34'26”), στο οποίο δέχτηκαν μόλις ένα καλάθι κι έτρεξαν ένα σερί 16-2, ξεφεύγοντας με 81-76.

Από την στιγμή που η ελληνική ομάδα έφερε το ματς στα μέτρα της και μπήκε στην τελική ευθεία, έχοντας πάρει κεφάλι στο σκορ, είχε τον τρόπο αλλά και την εμπειρία για να ελέγξει τις τελευταίες κατοχές και να «κεφαλαιοποιήσει» την ανατροπή που έκανε στην 4η περίοδο. Έστω κι αν οι παίκτες του Πεναρόγια τελείωσαν το ματς με 64,7% στα δίποντα και 93,8% στις βολές.

Στην εφετινή σεζόν, άλλωστε και με τον τρόπο που έχει δομηθεί το roster και το rotation, o Ολυμπιακός έχει δυο πολύ σπάνια πλεονεκτήματα απέναντι στις υπόλοιπες ομάδες που στοχεύουν στην πρώτη 4άδα.

Πρώτον, έχει μεγάλη ευχέρεια στα κερδισμένα φάουλ (1ος με μ.ο. 24,5) η οποία εξαργυρώνεται με το σχεδόν αλάνθαστο 90,1% που έχει στις βολές (87/97), χάρη στην μεγάλη ευστοχία των περισσότερων παικτών του.

Δεύτερον και σημαντικότερον, είναι η μόνη ομάδα της Euroleague, που όλα δείχνουν ότι δύσκολα θα έχει ξένο παίκτη με διψήφιο αριθμό πόντων κατά μέσο όρο. Για την ώρα, διψήφιοι είναι μόνο τρεις Έλληνες, δηλαδή ο Βεζένκοβ (1ος σκόρερ με μ.ο. 23,0π. και ριμπάουντερ της EL με 10,2ρ.) που παίζει με ελληνικό διαβατήριο και οι Σλούκας (μ.ο. 14,0π.) και Λαρεντζάκης (μ.ο. 11,0π.).

Στον αντίποδα, ο μέχρι στιγμής πιο παραγωγικός ξένος παίκτης είναι ο Τόμας Γουόκαπ (μ.ο. 8,0π., 5,5ρ. & 2,0κλ.). Δεν βρίσκετε τεράστια πολυτέλεια για μία ομάδα, να έχει ως βασικά επιθετικά της όπλα τρεις παίκτες που αγωνίζονται ως «γηγενείς»;

Συμπερασματικά και για να το κλείσουμε, θεωρώ ότι ο Ολυμπιακός (1η επίθεση σε 40' αγώνα με μ.ο. 89,0π. και 2η αν μετρήσουμε και την παράταση των Βάσκων με την Παρτίζαν) θα έχει ακόμη πολλά περιθώρια βελτίωσης όταν βρει ρυθμό και αποκτήσει διάρκεια στην άμυνα. Η επιθετική του ποιότητα θα είναι πάντα η πρώτη του επιλογή, αλλά όταν θα καταφέρει να την συνδυάσει με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα και στα μετόπισθεν, τότε εκτιμώ ότι θα ανεβάσει ακόμη περισσότερο την απόδοσή του.

Για την ώρα, όσο νωρίς κι αν είναι ακόμη στην σεζόν (που είναι πάρα πολύ), με 3/3 εκτός και ιδίως στην Ισπανία και με μόλις μία εντός έδρας νίκη και μάλιστα σε άδειο γήπεδο, η λογική λέει ότι η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα έχει όλα τα φόντα για να εξασφαλίσει το πλεονέκτημα έδρας για 2η συνεχόμενη χρονιά.

Κάτι που αν επιτευχθεί, θα αποτελέσει τεράστια επιτυχία γιατί η εφετινή Euroleague κρίνεται ως περισσότερο ανταγωνιστική από πέρυσι, αλλά και γιατί, παραδοσιακά, το “repeat” είναι πάντα πολύ πιο δύσκολο! Γιατί όλοι σε γνωρίζουν καλύτερα και σε κυνηγούν περισσότερο...

Υγ.1: Σε στατιστικό επίπεδο, το 4/4 του Ολυμπιακού παίρνει ακόμη μεγαλύτερη αξία αν συνυπολογίσει κανείς ότι, αν και έχει αρκετούς εξαιρετικούς σουτέρ, σουτάρει μόλις με 33,1% πίσω από τα 6,75 και βρίσκεται στην 13η θέση. Σκεφτείτε μόνο ότι ο Σλούκας έχει 1/14 τρίποντα (7,1%) και πέτυχε το πρώτο του εφετινό μόλις στο αποψινό παιχνίδι.

Υγ.2: Είναι «άδικο» για τις δυνατότητες και την προσπάθεια των παικτών, να πηγαίνει στον «κάλαθο των αχρήστων» το προβάδισμα των 18 πόντων της 1ης περιόδου. Η επιμέρους διαφορά των 28 πόντων που κάλυψε η Μπασκόνια (έφτασε μέχρι το +10), από την μία δείχνει την αξία και το εκτόπισμα των νικητών, από την άλλη φανερώνει και την δυσκολία απέναντι σε γρήγορα και αθλητικά παιδιά που επιδιώκουν να πάνε στο ένας-ένας και να φτάσουν μέχρι το lay-up.

Υγ.3: Πέραν του Βεζένκοβ (26π. & 7ρ. με 10/16 σουτ) και του Σλούκα (20π., 6ασ. & 1λ. με 9/9 βολ.) που βρίσκονται σε δαιμονιώδη φόρμα και του Λαρεντζάκη (11π., 2ρ. & 2ασ.) που είναι X-Factor, σημεία αναφοράς για την 4η ευρωπαϊκή νίκη ήταν η άμυνα του Γουόκαπ (8π., 4ρ., 8ασ. & 3κλ.) και η συνολική απόδοση του Φαλ (6π., 10ρ., 3ασ. & 2κοψ.) στην 4η περίοδο.