Καλπασμός πάνω στην άμμο

Το τράκο με την Άλμπα ήταν για τους «κόκκινους» του Πειραιά παγίδα εξ ορισμού. Και οι φόβοι πολλαπλασιάστηκαν από την εικόνα του πρώτου δεκαλέπτου, όταν οι ξένοιαστοι Γερμανοί πετούσαν, ενώ ο ταλαιπωρημένος σωματικά και πνευματικά Ολυμπιακός έμοιαζε σαν να τρέχει πάνω σε άμμο.

«Ήταν ένα από τα δυσκολότερα παιχνίδια της χρονιάς», ομολόγησε, ανακουφισμένος με το ροζ φύλλο στην τσέπη, ο Γιώργος Μπαρτζώκας. Το τελικό +10 ισοδυναμεί με πιστοποίηση ποιότητας και προσωπικότητας για την ομάδα του, καθώς και εύσημο για τη δύναμη της έδρας.

Όσοι προτίμησαν το μπάσκετ από το ματωμένο φεστιβάλ χασμουρητού της ασπρόμαυρης μπάλας δικαιώθηκαν στην πράξη και έφυγαν από το γήπεδο (ή από την τηλεόραση) χαμογελαστοί. Η αναμέτρηση της ερχόμενης Πέμπτης με τη δις πρωταθλήτρια Εφές στην Κωνσταντινούπολη είναι το πρώτο πραγματικό crash test των τελευταίων εβδομάδων και μία καλή ευκαιρία για ρεβάνς του χαμένου ημιτελικού του Βελιγραδίου.

Ο Ολυμπιακός θα πάει όπου τον πάνε ο Σλούκας, ο Βεζένκοφ, ο Ουόκαπ και ο Φαλ. Ωστόσο, το πραγματικό βαρόμετρο αυτής της ομάδας, αγωνιστικά και ψυχολογικά, αυτός που γίνεται με το παιχνίδι του πυξίδα για το δέον γενέσθαι, είναι ο αρχηγός της.

Ο Κώστας Παπανικολάου έκανε απόψε μία από τις καλύτερες εμφανίσεις της καριέρας του, προσθέτοντας σκοράρισμα (9 πόντους στην δ’ περίοδο, 19 συνολικά) στην άμυνα, στην ομαδική δουλειά, στο ένθεο πάθος: 9 ριμπάουντ, 3 ασίστ μέσα στο μποτιλιάρισμα, 8/13 σουτ, 3 τρίποντα, 7 πόντοι σερί μετά το 73-68. Θα κέρδιζε ο Ολυμπιακός δίχως αυτόν ή έστω με χλιαρό Παπανικολάου; Πολύ αμφιβάλλω.

Ο Σάσα Βεζένκοφ ήταν ο μόνος ζεστός στο διάστημα της κακοκεφιάς και έμεινε έτσι μέχρι το τέλος, ενώ ο Κώστας Σλούκας νοικοκύρεψε το χάος, πρόσθεσε λάδι στη μηχανή που υπολειτουργούσε και βοήθησε στην οικονομία δυνάμεων με τις πάσες (11 ασίστ, 0 λάθη) που ξεκλείδωναν την άμυνα.

Εάν δεν τον έβγαλε για κέρασμα τον ηγέτη του Ολυμπιακού ο Τζόελ Μπολομπόι, κακώς το καθυστερούν! Όχι ότι είναι εύκολη δουλειά να παρακολουθεί κάποιος τις εμπνεύσεις του Σλούκα και να υποδέχεται τις μαεστρικές πάσες του στους αιθέρες…

Η απόφαση του Μπαρτζώκα να εντάξει στην αρχική πεντάδα τις γεμάτες μπαταρίες του ξεκούραστου Σακίλ ΜακΚίσικ ήταν λαμπρή ιδέα, αλλά ο Αμερικανός -που έπαιξε καλά- φρόντισε να τα θαλασσώσει με την τεχνική ποινή (4ο φάουλ) που χρεώθηκε αδικαιολόγητα στο 46-38. Εκείνη η αλλαγή στο momentum έδωσε φιλί ζωής στην Άλμπα, αλλά ο Ολυμπιακός είχε αρκετές δυνάμεις για να καλπάσει στο τελευταίο πεντάλεπτο της «διαβολοβδομάδας».

Νωρίτερα, είχε παρουσιάσει ανησυχητικά σημάδια: τα εύκολα πικ-εντ-ρολ των Γερμανών, οι άτσαλες επιθέσεις με ελάχιστες πάσες και με σουτ στα τελευταία 3-4 δευτερόλεπτα (ιδίως όταν έλειπε ο Σλούκας), η χαμένη αυτοσυγκέντρωση μετά από τάιμ-άουτ, η φάση όπου ο Σίκμα πήρε το αμυντικό ριμπάουντ και βρέθηκε στο άψε σβήσε στην πλάτη της ελληνικής άμυνας να εκτελεί ανενόχλητος λέι-απ.

Η αμυντική πίεση των Ουόκαπ, ΜακΚίσικ στις αρχές της γ’ περιόδου έφερε καλάθια στον αιφνιδιασμό, το πρώτο σερί (7-0) και τελικά την αίσθηση ότι το αφεντικό της βραδιάς φορούσε κόκκινα και είχε και σύμμαχο την εξέδρα. Άλλο το Τελ Αβίβ, άλλο το Βερολίνο όπου ο Παναθηναϊκός μαρτύρησε, άλλο το Φάληρο.

Ουσιαστικά, η Άλμπα έμεινε στο παιχνίδι μέχρι το 70-68, όταν προστέθηκε στην εξίσωση η απαραίτητη Λαρεντζακιάδα. Με τον πολυσύνθετο Λουκ Σίκμα (των 7 ασίστ μ.ο.) εκτός ρυθμού και αποκομμένο από το low post, έργο Παπανικολάου και αυτό, η ομάδα του Βερολίνου δεν είχε νύχια για την τελική μάχη.

Στο τέλος του Οκτώβρη, είπα εντυπωσιασμένος σε έναν φίλο ότι «η Άλμπα θα πάει στο φάιναλ-φορ ή τέλος πάντων θα παίξει ρόλο στα πλέι-οφ». Όπως …Μονακό! Έκτοτε οι Γερμανοί δεν σταύρωσαν νίκη (0-7) και το δούλεμα που εισπράττω δεν περιγράφεται. Τόσο έξω πέφτουν λοιπόν οι εγνωσμένης αστοχίας προφητείες μου;

Να, όμως, που ήρθαν κάποιοι γνώστες να στηρίξουν το φληνάφημά μου. «Εδώ είναι Euroleague, ακόμα και ομάδες που βρίσκονται χαμηλά στη βαθμολογία έχουν τρομερή ποιότητα, χρειάζεται τεράστια προσπάθεια για να νικήσει κανείς την Άλμπα», υποκλίθηκε ο Μπαρτζώκας. «Οι επτά συνεχόμενες ήττες της είναι μαγική εικόνα», είπε, με δικά του λόγια, ο Σάσα Βεζένκοφ.

Οι Ισπανοί προποντάδες (Ίσραελ Γκονθάλεθ τώρα, Αΐτο Ρενέσες πριν) έχουν φτιάξει μία «άνιωθη» κολεγιακή ομάδα, που μπορεί να υστερεί σε προσωπικότητα και πείρα, αλλά κάνει πάντοτε το παιχνίδι της χωρίς να επηρεάζεται από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα και διδάσκει μπάσκετ στους υπερφίαλους που θα την πάρουν αψήφιστα.

Είναι τυχαίο ότι η Άλμπα προπορεύεται στον πίνακα με τις ασίστ, μολονότι έχει να νικήσει από τα μέσα Οκτωβρίου; Εντάξει, δεν θα πάει στο φάιναλ-φορ, όπως δεν έχει πάει ποτέ. Ποιος θα την ήθελε όμως για αντίπαλο σε σειρά πέντε αγώνων στα τέλη Απριλίου, τότε που μετράει το γεμάτο ρεζερβουάρ και το περίσσευμα ενέργειας;

Ο Ολυμπιακός προσγειώθηκε στο 7-3 και έχει αφήσει πίσω του Μαδρίτη, Βαρκελώνη, Τελ Αβίβ, Βιτόρια, Μόναχο, δεύτερος ουσιαστικά στη βαθμολογία. Μόνο η ήττα από τη Βαλένθια στο Φάληρο είναι πραγματικό στραβοπάτημα, αφού η ισχυρή Μονακό θα κάνει ζημιές παντού.

«Πλησιάζουμε στο ένα τρίτο της σεζόν και λίγο ως πολύ πάμε καλά», ήταν η κατακλείδα του Μπαρτζώκα στη συνέντευξη Τύπου. Μάλλον προς το «πολύ» παρά προς το «λίγο», κλίνω εγώ. Και ας γκρινιάζουν μέχρι ναυτίας οι επαγγελματίες ανικανοποίητοι της εξέδρας.