Το κλίμα έγινε εύκρατο

Η ομάδα που -για να δανειστώ τον τίτλο προηγούμενου σχολίου- αδικούσε συστηματικά τον εαυτό της έπαψε να αδικεί τον εαυτό της. Ο Παναθηναϊκός έμαθε σιγά σιγά να καμουφλάρει τα ελαττώματά του και να ακουμπάει πάνω στα προτερήματά του, ώστε να αποφεύγει, τουλάχιστον, τις χαζές και άσκοπες ήττες.

Τρία ραντεβού με ομάδες από το μεσαίο ράφι, τρεις νίκες: 88-85 τη Βίρτους, 77-58 τη Βιλερμπάν, 81-67 τη Ζαλγκίρις. ΟΑΚΑ, ΟΑΚΑ, ουδεμία είδηση μέχρι εδώ, και …Κάουνας, εκεί όπου ηττήθηκε ακόμα και η χρυσοποίκιλτη Μπαρτσελόνα του Σάρας. Τι λέγαμε τις προάλλες; Το κλίμα στην Ευρώπη μπορεί να αλλάξει από πολικό σε εύκρατο μέσα σε 10 φθινοπωρινές μερούλες.

Η τριπλή ένεση αισιοδοξίας και αυτοπεποίθησης κατέφτασε την κατάλληλη στιγμή, ακριβώς πριν το πρώτο «ντέρμπι αιωνίων», τη στιγμή μάλιστα που ο Ολυμπιακός σκουντουφλάει. Ο Ντέγιαν Ράντονιτς, που στις 22 Νοεμβρίου μετρούσε μέρες, σήμερα μετράει νίκες.

Ο Παναθηναϊκός έπαιξε οργιαστικό μπάσκετ στο γήπεδο όπου θα διεξαχθεί το επόμενο φάιναλ-φορ επειδή ακριβώς λειτούργησαν σωστά όλα τα κλειδιά του, δίχως να χρειαστούν οι κλειδαριές λάδωμα.

Ο Ντέρικ Ουίλιαμς και ο Ντουέιν Μπέικον γέμισαν τα καλάθια με 25+19 πόντους (και συνολικά 16/32 σουτ) χωρίς να παραβιάζει ο ένας τον ζωτικό χώρο του άλλου. Ο Νέιτ Ουόλτερς, που καθημερινά υπενθυμίζει πόσο στοίχισε στον Παναθηναϊκό η απουσία του στο ξεκίνημα της σεζόν, νοικοκύρεψε το παιχνίδι και έδωσε κατευθύνσεις όταν οι υπόλοιποι έψαχναν πυξίδα.

Ο Γιώργος Παπαγιάννης (6 πόντοι, 13 ριμπάουντ, 3 τάπες, 3 ασίστ) μοίρασε σωστά τις δυνάμεις του (χάρη και στο τρικ του Ράντονιτς, που ξεκούρασε τον βασικό ψηλό του στο πρώτο μισό της γ’ περιόδου) και κυριάρχησε στις ρακέτες στην τελική ευθεία, ενώ ξεκίνησε άσχημα.

Οι Καλαϊτζάκηδες έπαιξαν δυναμική άμυνα, ο Πάρις Λι μοίρασε παιχνίδι και κυνήγησε, ο Ματέους Πονίτκα κυνήγησε το τριπλ-νταμπλ του πολύ φτωχού χωρίς να επωμιστεί περιττές ευθύνες. Το rotation παραμένει σφιχτό και ανελέητο για τους παίκτες που τραβούν το κουπί, αλλά οι ελάχιστες αλλαγές βοηθούν στη σφυρηλάτηση της χημείας και στο ξεκαθάρισμα των ρόλων.

Έστω χωρίς τον ξεχασμένο Γκριγκόνις, ο Παναθηναϊκός είχε θαυμαστή ισορροπία και πήρε καλό βαθμό σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού, ένα πράσινο κομπιούτερ μέσα σε καταπράσινο γήπεδο που καταπίνει εύκολα τους άτολμους φιλοξενούμενους.

Εκτός των άλλων, οι «πράσινοι» έριξαν στο τραπέζι το πείσμα της ομάδας που κουβαλάει πληγωμένο εγωισμό και ίσως οφείλει ένα «ευχαριστώ» στη Φενέρμπαχτσε για αυτό το τραύμα. Μετά το στραπάτσο της Κωνσταντινούπολης, στραπάτσο βεβαίως μόνο για τους αιθεροβάμονες που περίμεναν μεγαλεία στο σπίτι της ομάδας που προπορεύεται, ο Παναθηναϊκός μετράει μόνο νίκες και μόνο νύχια.

Για όποιον δεν μέτρησε τη θερμοκρασία της φούσκας όπου σιγοβράζουν καμιά δεκαριά ομάδες στα μέσα της βαθμολογίας, το «τριφύλλι» απέχει μισό βηματάκι από την προνομιούχο οχτάδα. Μετά την ήττα της Μακάμπι στο Μόναχο, δεν είναι περισσότερες από 8 οι ομάδες που έχουν καλύτερο ρεκόρ από τον ίδιο.

Ο Παναθηναϊκός εμφανίστηκε αισθητά βελτιωμένος και ασυνήθιστα συγκεντρωμένος στο αμυντικό πλάνο του, νηφάλιος στις επιθετικές επιλογές του (ιδίως όταν αντιμετώπισε άμυνα με αλλαγές) και ψύχραιμος όταν κλήθηκε να αντιμετωπίσει την σχεδόν ολική, σχεδόν επαναφορά της Ζαλγκίρις: 56-60 από 28-47, στο «έμπα» της δ’ περιόδου.

Ο Ντουέιν Μπέικον, που ήρθε από το πουθενά Νοέμβριο μήνα, του δίνει έναν παίκτη που σκοράρει εκτός συστημάτων όταν δεν λειτουργεί τίποτε: αυτό που λείπει λ.χ. από τον φετινό Ολυμπιακό! Η τελική λυπητερή χρεώνει στους παίκτες του Ράντονιτς μόλις 8 λάθη για 16 ασίστ, +3 ριμπάουντ, 13/16 βολές και 56% στο δίποντο.

Τα δεύτερα ημίχρονα του Ντέρικ Ουίλιαμς (19 πόντους σήμερα) τείνουν να γίνουν κανόνας παρά εξαίρεση, αλλά περισσότερο απ’ όλα εντυπωσιάζει η προπονητική σφραγίδα που αίφνης εμφανίζεται ανάγλυφη στο παρκέ. Όπως και αν το ζυγίσει κανείς, ο Ντέγιαν Ράντονιτς είναι ο μέγας νικητής του τελευταίου δεκαημέρου.

Οι μόλις 125 πόντοι που δέχθηκαν συνολικά οι «πράσινοι» στα τελευταία δύο ευρωπαϊκά παιχνίδια μοιάζουν με μουσική στα μάτια του Σέρβου, τα ίδια μάτια που πόνεσαν από τους -επιεικώς- 100+7 της Φενέρμπαχτσε.