Η ληστεία της δεκαετίας

Η μετακίνηση του Ιωάννη Παπαπέτρου από το Φάληρο στο ΟΑΚΑ σφραγίστηκε τον Ιούλιο του 2018, δικαιώνοντας μία φήμη που σερνόταν από πολλές εβδομάδες. Στο πρόσωπο του Παπαπέτρου, ο πρωταθλητής Παναθηναϊκός (που τότε είχε Καλάθη, Θ. Αντετοκούνμπο, Λάνγκφορντ, Γκιστ, Λοτζέσκι, Παπαγιάννη, Τόμας, Παππά, Μήτογλου, Λεκάβιτσιους, Λάσμε, Βουγιούκα και Τσάβι Πασκουάλ προπονητή) απέκτησε έναν μελλοντικό αρχηγό, μεγαλωμένο σε πράσινα σεντόνια.

Η καριέρα του Παπαπέτρου στο «τριφύλλι» ολοκληρώθηκε άδοξα το καλοκαίρι του 2022, νωρίτερα απ’ ό,τι θα ‘πρεπε, όταν το όνομα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς βάρυνε τη ζυγαριά προς τη λάθος κατεύθυνση. Ο Παναθηναϊκός έχασε εκείνη τη μέρα τον σημαντικότερο παίκτη του, αλλά κάποιοι στις εξέδρες πανηγύριζαν. Αλλά αυτό είναι αντικείμενο για κάποιο άλλο σημείωμα.

Δύο μέρες μετά τη φυγή του Παπαπέτρου, στις 12 Ιουλίου 2018, ο Ολυμπιακός, που είχε μόλις αντικαταστήσει τον Γιάννη Σφαιρόπουλο με τον Ντέιβιντ Μπλατ ανακοίνωσε την απόκτηση του αποδεσμευμένου από τη Μπαρτσελόνα Σάσα Βεζένκοβ. Ο φόργουορντ με τα τρία διαβατήρια, 23 ετών τότε, βρήκε στον Πειραιά έναν ήδη ισχυρότατο ελληνικό πυρήνα: Σπανούλης, Πρίντεζης, Παπανικολάου, Μάντζαρης, Αγραβάνης, Μπόγρης, δίπλα σε Μιλουτίνοφ, Ουίλιαμς-Γκος, Στρέλνιεκς, Τουπάν, ΛεΝτέι, Ποκουσέφσκι.

Έγραψα, τότε, ότι ο Παναθηναϊκός πέτυχε έναν σπουδαίο ρούμπο, αλλά ο Ολυμπιακός απάντησε με ισχυρή ρελάνς. Ως είθισται, με καθύβρισαν οι πάντες, «κόκκινοι» και «πράσινοι». Συνηθισμένα τα βουνά στα χιόνια. Εάν συνέβαινε κάτι διαφορετικό, πιο μονόπαντο, θα ανησυχούσα σφόδρα.

Ανήμερα της μετακίνησης του Βεζένκοβ στον Ολυμπιακό, έγραφα τα εξής σε αυτήν εδώ την πολύπαθη στήλη, με τίτλο «Ο ρούμπος και η ζοχάδα» και ημερομηνία 12 Ιουλίου 2018:

«Υποψιάζομαι ότι πρόκειται για κανονική κλοπή. Ληστεία μετά φόνου, θα έλεγε ο μακαρίτης Συρίγος. Έναν χρόνο μικρότερος και λιγότερο «παιγμένος» από τον Παπαπέτρου, ο 23χρονος Βεζένκοβ έχει το ταβάνι του πολύ πιο ψηλά από τον παίκτη του οποίου το ντουλαπάκι κληρονομεί. Και μεγαλύτερα περιθώρια εξέλιξης.

Διαθέτει επίσης πιο αξιόπιστο σουτ (τομέας όπου ο Ολυμπιακός πονάει, αλλά προαπαιτούμενος για το μπάσκετ του Μπλατ) και μεγαλύτερο κορμί. Αλλά και πιο αργά πόδια.Θα παίξει πιο μέσα από ό,τι ο Παπαπέτρου, ίσως και …πολύ μέσα, στο small ball που αγαπάει ο Μπλατ. Επίσης, θα μουτρώνει σπανιότερα.

Χρειάζεται βεβαίως ψήσιμο, mentoring, ενδυνάμωση και ενέσεις αυτοπεποίθησης για να ξαναμπεί στις ράγες όπου τον είχε τοποθετήσει ο Γιώργος Μπαρτζώκας στην προπέρσινη, χαμένη για τη Μπάρτσα, χρονιά. Σε βαθμό ετοιμότητας για την Εuroleague, ο Βεζένκοφ είναι πιο πίσω από τον Παπαπέτρου (επειδή «κόλλησε» κάπως πέρυσι), αλλά σαφώς πιο μπροστά από τον Μήτογλου.

Το βέβαιο είναι, ότι αντικαταστάθηκε αμέσως ο Έλληνας παίκτης που αποχώρησε από το λιμάνι.Σε μία εποχή όπου τα ελληνικά διαβατήρια πρώτης ποιότητας και παραγωγικής ηλικίας σπανίζουν, η στρατολόγηση του Βεζένκοβ θα πρέπει να θεωρηθεί -με τη σειρά της- θρίαμβος.

Ο Ολυμπιακός μπορεί να έχασε την όποια μάχη για την υπογραφή του Παπαπέτρου, αλλά στο τέλος της ημέρας αποχαιρέτησε έναν παίκτη που προφανώς δεν επιθυμούσε να μείνει.Μπορεί να έγινε γαλόνι στη στολή του νέου εργοδότη του, ο Ιωάννης, αλλά στο μπρα-ντε-φερ των διοικήσεων η μία καρέκλα ήταν άδεια.

Ο Παναθηναϊκός ενίσχυσε τον ισχνό ελληνικό πυρήνα με μία μετεγγραφή μακράς πνοής, αλλά θα χρειαστεί κάμποσο χρόνο για να μετουσιώσει αυτό το στοιχείο σε στέρεο κύτταρο του dna της ομάδας».

Καλά το είχε διαβάσει ο παλιός, δεν συμφωνείτε; Ο Βεζένκοβ μπορεί να χρειάστηκε 1-2 χρόνια προσαρμογής, στη βαριά σκιά του Γιώργου Πρίντεζη με τη διαπλανητική βαρύτητα, αλλά σε βάθος χρόνου έγινε κάτι που ο σημερινός Παπαπέτρου δεν μπορεί ούτε να ονειρευτεί: υποψήφιος MVP της Euroleague, μέλος της κορυφαίας πεντάδας στα 27 του, ηγέτης (ή συν-ηγέτης ενός Ολυμπιακού) που ακόμη απογαλακτίζεται από την εποχή των Σπανούλη και Πρίντεζη.

Και ακρογωνιαίος λίθος της ομάδας που επέστρεψε από την αυτοεξορία για να κατακτήσει τίτλους και να περπατήσει ξανά στην ευρωπαϊκή κορυφογραμμή. Σήμερα, ο Βεζένκοβ μετράει 19,2 πόντους και 7,2 ριμπάουντ, 2 ασίστ και 1,3 κλεψίματα στην Euroleague, με 45% στο τρίποντο, 71% στο δίποντο και 88% στις βολές. Βάσει στατιστικής, είναι ο κορυφαίος παίκτης της διοργάνωσης με PIR πάνω από 25, όταν ο δεύτερος (Λεσόρτ) βρίσκεται μόλις στο 21,4. Το τεστ του γυμνού οφθαλμού επιβεβαιώνει τα ψυχρά νούμερα και με το παραπάνω.

Θα είχε ενδιαφέρον βέβαια να μαθαίναμε πόσο ίδια ή πόσο διαφορετικά θα ήταν τα στατιστικά του ίδιου Βεζένκοφ σε κάποια άλλη ευρωπαϊκή ομάδα ή στο ΝΒΑ. Κάτι μου λέει, ότι αυτό θα αργήσει πολύ να συμβεί. Ο Σάσα δεν έχει κανέναν λόγο να πάει να μπλέξει στα Σακραμέντα, το δε μέλλον του εντός Ευρώπης είναι αλληλένδετο με του Ολυμπιακού για τα επόμενα 2,5 χρόνια.

Για να είμαστε τίμιοι απέναντι στην Ιστορία, βέβαια, θα πρέπει να θυμίσουμε ότι ο Βεζένκοβ τρύπωσε από το παράθυρο της τελευταίας στιγμής στο ρόστερ του Ολυμπιακού το 2019-20. Η πρώτη σεζόν του στα κόκκινα ήταν θεαματικά ασήμαντη: 3,8 πόντοι σε 10,2 λεπτά συμμετοχής στην Ευρώπη.

Θυμάμαι ότι η απόφαση για ανανέωση της συνεργασίας ελήφθη την ύστατη ώρα. Ποιος ξέρει πού θα είχε καταλήξει ο Βεζένκοβ και πώς θα είχε γραφτεί έκτοτε το στόρι, το προσωπικό του και του Ολυμπιακού; Την επόμενη χρονιά, η συγκομιδή του διπλασιάστηκε και κάτι άρχισε να ανθίζει στην τσουρουφλισμένη γη που άφηναν πίσω τους Μπλατ και Κεμζούρα.

Η επιστροφή στο λιμάνι του Γιώργου Μπαρτζώκα, που είχε βοηθήσει τον Βεζένκοβ να βρει τα πατήματά του στη Μπάρτσα (όπου ο μικρός είχε υπογράψει τετραετές συμβόλαιο το 2015) ήταν το χαμόγελο που ο ακόμη άγουρος Αλέξανδρος χρειαζόταν για να κοιτάξει το μέλλον με αισιοδοξία.

Την περίοδο 2016-17, ο Βεζένκοβ είχε γράψει 7,5 πόντους φορώντας μία από τις πιο βαριές φανέλες της Ευρώπης. Πιο πριν, το 2014-5, ήταν πρώτος σκόρερ, δεύτερος ριμπάουντερ και MVP της ελληνικής Α1 πριν ακόμη σβήσει 20 κεράκια στην τούρτα των γενεθλίων του. Δυσκολεύομαι να καταλάβω, πώς και γιατί ειδήμονες και μη βιαστήκαμε να τον χαρακτηρίσουμε καμένο χαρτί.

«Ο Σάσα έγινε αυτός που έγινε όταν κατάλαβε ότι δεν αρκεί ένα αξιόλογο σουτ για να κάνει μεγάλη καριέρα», έλεγε τις προάλλες ο Γιώργος Μποζίκας, συνεργάτης του Μπαρτζώκα στον Ολυμπιακό. Και είχε δίκιο.

Πλέον ο Βεζένκοβ είναι κόμπρα στο παιχνίδι χωρίς τη μπάλα, εξαιρετικός ριμπάουντερ, πασέρ επιπέδου (φετινού) Ολυμπιακού, αλλά και ικανός αμυντικός, καλύτερος πάντως από τον παίκτη που μέχρι πρόσφατα γινόταν στόχος για κάθε αντίπαλο προπονητή. Χρησιμοποιεί όχι μόνο το μυαλό και την τεχνική, αλλά και το κορμί του, όχι μόνο το κορμί, αλλά και το μυαλό του.

Ίσως το τελευταίο βήμα να είναι η ικανότητά του να ισορροπεί στο τεντωμένο σχοινί κρίσιμων αγώνων: η πνευματική δύναμη και ετοιμότητα. Στον ημιτελικό του Βελιγραδίου με την Εφές τα χέρια του έμοιαζαν να τρέμουν περισσότερο από ό,τι αρμόζει σε επίδοξο MVP (5 πόντοι, 1/8 τρίποντα), ενώ η φετινή στατιστική της Euroleague μαρτυρά ότι ο Βεζένκοβ δεν έχει βάλει τρίποντο μετά το 32ο λεπτό εδώ και πολλές εβδομάδες.

Σε κάθε περίπτωση, αυτό που συνέβη το καλοκαίρι του 2018 ήταν πράγματι ληστεία μετά φόνου. Και ο δράστης φορούσε κόκκινα.