Οποιονδήποτε οπουδήποτε, αλλά...

To τέλος του Γενάρη βρίσκει τον Ολυμπιακό πρώτο και καλύτερο στην κορυφή της Euroleague, αγκαζέ με τη «βασίλισσα» Ρεάλ που όμως του έχει υποκλιθεί δύο φορές, αντιμέτωπο ωστόσο με ένα στριφνό διαγώνισμα σε μία από τις κρισιμότερες καμπές της σχολικής περιόδου.

Πόσες νίκες θα πετύχει, εάν υποχρεωθεί να παίξει χωρις τον Κώστα Σλούκα με τη Φενέρμπαχτσε (την Τρίτη στην Τουρκία), την δις πρωταθλήτρια Εφές (την Παρασκευή στο Φάληρο) και δυνητικά τον Παναθηναϊκό (στον ημιτελικό του Κυπέλλου σε δύο εβδομάδες στο Ηράκλειο);

Δεν είχα προλάβει να διαβάσω το ιατρικό ανακοινωθέν την ώρα που έγραφα αυτές τις αράδες, ωστόσο οι τραυματισμοί στη μέση είναι άτιμοι και ο αισίως 33χρονος Σλούκας ντε φάκτο πιο εύθραυστος απ’ ότι ήταν στα νιάτα του.

«Μπορούμε να νικήσουμε οποιονδήποτε οπουδήποτε οποτεδήποτε, χωρίς οποιονδήποτε», θα πουν στο Φάληρο. Ο Ολυμπιακός νίκησε στο ΟΑΚ δίχως τον Βεζένκοβ, στη Μαδρίτη και στη Βιτόρια χωρίς τον Παπανικολάου, στη Μπολόνια χωρίς τον (ναι, ναι) Σλούκα.

Αλλά το δείγμα γραφής του αποψινού αγώνα με τη αφελή Μακάμπι δεν μπορεί να θεωρηθεί ιδιαίτερα ενθαρρυντικό. Με τον Σλούκα παροπλισμένο από τα τέλη του πρώτου ημιχρόνου, ο Ολυμπιακός επέτρεψε στους -αδύναμους εκτός Τελ Αβίβ και ελλιπείς- Ισραηλινούς να διεκδικήσουν το παιχνίδι μέχρι το τέλος, ενώ έχασε τον μπούσουλα στα λίγα λεπτά που χρειάστηκε να παίξει χωρίς (τον Σλούκα και) τον Ουόκαπ.

Ο Αμερικανός κράτησε τη μπαγκέτα του μαέστρου με σταθερό χέρι (12 ασίστ σε σκάρτα 25 λεπτά), το κοντέρ σταμάτησε στους 95 πόντους, αλλά ένας αντίπαλος πιο κωλοπετσωμένος από τη Μακάμπι θα χτυπούσε στην καρωτίδα και θα έκανε ζημιά, σαν αυτή που προκάλεσαν στο Φάληρο η Βαλένθια και ο Ερυθρός Αστέρας.

Όσο και αν ξεγελούν οι 89 πόντοι της ομάδας του Όντεντ Κάτας, ήταν η άμυνα του Ολυμπιακού αυτή που κράτησε τα μπόσικα, όταν τα κόκκινα δάχτυλα εκτόξευαν τούβλα. Ο Ουέιντ Μπόλντγουιν έμεινε άσφαιρος από το 13ο λεπτό μέχρι το 37ο, ο Μπόνζι Κόλσον που κόντεψε να διαλύσει τον Παναθηναϊκό) από το 7ο έως το 40ό και η ορφανή από Λορέντζο Μπράουν Μακάμπι έψαχνε για ήρωα στα σκουπίδια.

Δεν ξέρω από πού ξεφύτρωσε αυτός ο Ρόμαν Σόρκιν, ούτε αν έχει ξαναβάλει στη ζωή του 17 πόντους σε ένα δεκάλεπτο (όπως το αποψινό τρίτο), αλλά ο Ολυμπιακός δεν θα έχανε από τον Σόρκιν. Ο Μπαρτζώκας τον έβλεπε να οργιάζει, με αντίπαλο τον Κώστα Παπανικολάου στην πίσω γραμμή, αλλά δεν έκρινε σκόπιμο να αλλάξει την άμυνά του.

Το ίδιο συνέβη στο ξεκίνημα του αγώνα, όταν οι βασικοί έλαβαν άπαντες ψήφο εμπιστοσύνης στο πρώτο τάιμ-άουτ με το σκορ στο 10-21, αλλά και στο φινάλε, όπου ο Ολυμπιακός άρχισε και (ουσιαστικά) τελείωσε την δ’ περίοδο με τέσσερις «παγκίτες» στο παρκέ δίπλα στον Ουόκαπ: ούτε Βεζένκοφ ούτε Φαλ ούτε Παπανικολάου ούτε Κάνααν.

Ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης έμεινε στο παρκέ μολονότι σούταρε ανενόχλητος δύο οβίδες αέρος αέρος και αντάμειψε τον προπονητή του με άμυνες και πόντους και ριμπάουντ που αποτελείωσαν τη Μακάμπι. Η εξέδρα, που άλλοτε θα γκρίνιαζε, έσπευσε να στηρίξει τον παίκτη μετατρέποντας το όνομά του σε ιαχή. Να που σιγά σιγά ο υπέροχος Ολυμπιακός του Μπαρτζώκα εκπαιδεύει το μαθημένο σε ποδοσφαιρικού προσήμου αντιδράσεις κοινό του…

Στο τέλος της βραδιάς, δεν υπήρχε «ερυθρόλευκος» με περισσότερα από 26 λεπτά συμμετοχής. Εάν εξαιρεθεί ο Λούντζης του άγονου τετραλέπτου, όλοι όσοι έπαιξαν σκόραραν, όλοι όσοι πάτησαν παρκέ μάζεψαν τουλάχιστον 1 ριμπάουντ, όλοι πλην του Βεζένκοβ (!) μοίρασαν τουλάχιστον 1 ασίστ, όλοι πλην του Πίτερς κέρδισαν φάουλ.

Το τρίποντο του Αμερικανού στο 73-69 ήταν το πιο «βαρύ» καλάθι της βραδιάς, ο Ουόκαπ έβαλε κι αυτός ένα αλα-Περιστέρι για να κόψει το βήχα των Ισραηλινών προς το τέλος, ενώ ο πάγκος, συνολικά, πρόσφερε 42 πόντους και καντάρια ενέργειας, χωρίς εκπτώσεις στην ποιότητα.

«Ο μόνος τομέας που με άφησε δυσαρεστημένο ήταν το αμυντικό ριμπάουντ», είπε ο Μπαρτζώκας λίγο πριν σβήσουν τα φώτα. Αλλά η Μακάμπι είναι μία ομάδα που ρίχνει τρία και τέσσερα κορμιά για να κρατάει τις φάσεις ζωντανές μετά από άστοχα σουτ.

Όταν ο Όντεντ Κάτας λανσάρισε μία πεντάδα με τέσσερις ψηλούς για να εκμεταλλευτεί την αθλητικότητά της, γέλασε κάθε πικραμένος. Ο παίκτης που χρεωνόταν τον γοργοπόδαρο ΜακΚίσικ δεν τον προλάβαινε ούτε στο ριπλέι, ενώ τα πειράματα με την άμυνα ζώνης τιμωρήθηκαν με γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας, πληθώρα από ελεύθερα σουτ, κίνηση μακριά από τη μπάλα και χαώδη ρήγματα.