Tι δείχνει τo πρώτο 6/6 στο νέο format και η κυριαρχία εκτός ΣΕΦ

Συζητώντας με φίλους και συναδέλφους για τα παιχνίδια των ελληνικών ομάδων στο πλαίσιο της 24 αγωνιστικής της Euroleague, δεν σας κρύβω ότι θεωρούσα «πονηρό» το ματσάκι στο Βερολίνο. Έστω κι αν η Άλμπα βρισκόταν σταθερά εδώ και κάμποσο διάστημα (μετά το 0/12 που έκανε στην διάρκεια του 1ου γύρου) στην ουρά της βαθμολογίας και τελευταία δεν θυμίζει σε τίποτε την ομάδα που «διέλυσε» τον Παναθηναϊκό (94-65) στις 19 του περασμένου Οκτώβρη (3η αγωνιστική)!

Είναι, όμως, ένα σύνολο που παίζει σε υψηλές ταχύτητες και αρέσκεται να σκοράρει σε γρήγορες επιθέσεις, έχει εξαιρετική δημιουργία (2η στις τελικές πάσες με μ.ο. 20,3 ασίστ) και μέχρι πρότινος ήταν η κυρίαρχη ομάδα της EL στα ριμπάουντ (πλέον είναι 2η με μ.ο. 36,2). Στην έδρα της, δε, πέραν της νίκης της χρονιάς επί των «πρασίνων», επικράτησε εύκολα (100-84) της Παρτίζαν που διεκδικεί μία θέση στα playoffs και έβγαλε τα συκώτια τόσο της Μπαρτσελόνα (86-88) όσο και της Ρεάλ (77-84) που απέδρασαν στο τελευταίο λεπτό.

Από την άποψη, λοιπόν, ότι και ο Ολυμπιακός δεν μας έχει συνηθίσει στην απόλυτη συγκέντρωση σε ματς που θεωρείται το αδιαφιλονίκητο φαβορί, σε καμία περίπτωση δεν περίμενα την εξέλιξη που είχε η αναμέτρηση στην “Mercedes-Benz Arena”!

Το τελικό 93-60 απέναντι στην Άλμπα, πέραν του ότι αποτυπώνει πλήρως την απόλυτη κυριαρχία των νταμπλούχων που δεν απειλήθηκαν σε κανένα σημείο του αγώνα (προηγήθηκαν 7-0 στο 3ο λεπτό και μετά το 8ο, η διαφορά δεν έπεσε κάτω από το +9 και έφτασε ακόμη και το +37!), είχε πολλαπλό αντίκρισμα για την ομάδα του Πειραιά. Πιο συγκεκριμένα:

* Πρώτον και σημαντικότερον, αποτέλεσε την 6η διαδοχική νίκη των «ερυθρόλευκων» στην κανονική περίοδο, σερί που δεν έχει καταγράψει ποτέ ξανά ο Ολυμπιακός στα 7 χρόνια που η Euroleague διεξάγεται με το ισχύον format! Λαμβάνοντας υπ' όψιν τον τεράστιο ανταγωνισμό που χαρακτηρίζει την εφετινή διοργάνωση, τις μικρότερες αποστάσεις που χωρίζουν τις ομάδες και τα πολλά αλλοπρόσαλλα αποτελέσματα που έχουν προκύψει στην πορεία, η αξιοσημείωτη συνέπεια και σταθερότητα που επιδεικνύουν οι Πειραιώτες, αποτελεί ένα σημαντικό πλεονέκτημα στην προσπάθειά τους να φτάσουν όσο ψηλότερα γίνεται.

* Κατά δεύτερον, το νέο θετικό αποτέλεσμα με το οποίο θα συμπληρώσει έναν μήνα ευρωπαϊκού αήττητου (τελευταία ήττα στο Μοντεκάρλο στις 10 Γενάρη), άφησε τον Ολυμπιακό μόνο πρώτο στην βαθμολογία της Euroleague (ρεκόρ 17-7) και ουσιαστικά τον έβαλε ήδη στα playoffs. Αν θεωρήσουμε ότι η τελευταία ομάδα που θα πάρει την πρόκριση στην οκτάδα, υπολογίζεται να τερματίσει με 18 νίκες, τότε η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα, πλέον χρειάζεται ουσιαστικά μία ακόμη για να εξασφαλίσει και τυπικά την συμμετοχή της στην post-season και εν συνεχεία να επικεντρωθεί στην απόκτηση του πλεονεκτήματος έδρας.

* Ήταν η 8η εφετινή τους μακριά από το ΣΕΦ σε 12 αγώνες (ρεκόρ 8-4) και αν συνυπολογίσουμε ότι τα πέντε εναπομείναντα εκτός έδρας παιχνίδια (με Βαλένθια, Αρμάνι, Ζάλγκιρις, Παρτίζαν και Ερυθρό Αστέρα) κρίνονται ως βατά, τότε οι πρωταθλητές έχουν μπει για τα καλά σε τροχιά να ξεπεράσουν και τον κορυφαίο απολογισμό της ιστορίας τους, που ήταν οι 9 νίκες στην σεζόν 2020-2021 (ρεκόρ 9-8).

* Αποτέλεσε την πιο ευρεία νίκη τους εκτός των συνόρων μετά από 21 και κάτι χρόνια (100-53 επί της Οβαρένσε στις 9/11/2001 στην Πορτογαλία) και συνέχισε να αποδεικνύει ότι ο Ολυμπιακός της παραδοσιακής συνέπειας εκτός συνόρων, φέτος έχει ανεβάσει αυτό πλεονέκτημά του σε ακόμη υψηλότερο επίπεδο, από την άποψη ότι στο ενεργητικό του έχει καταγράψει: α) τέσσερις εκτός έδρας νίκες με διψήφια διαφορά πόντων (+33 επί της Άλμπα, +24 επί του Παναθηναϊκού, +20 επί της Φενερμπαχτσέ και +10 επί της Μπαρτσελόνα) και β) είναι η μόνη ομάδα που δεν έχει χάσει στην Ισπανία (έχει 3/3 και την άλλη εβδομάδα παίζει στην Βαλένθια).

Το πιο σημαντικό απ' όλα, όμως, είναι ότι οι «ερυθρόλευκοι» δεν επηρεάζονται από απουσίες (για τρίτο σερί ματς έλλειψαν ο Σλούκας και ο Πίτερς) και αντ' αυτού, δείχνουν να απολαμβάνουν την εφετινή τους επιτυχία, να θέλουν να την επεκτείνουν αλλά και «γουστάρουν» την μπασκετική παρέα που έχει στηθεί, κάτι που είναι πασιφανές από την αγωνιστική τους διάθεση αλλά και από την «γλώσσα του σώματος» όλων των παικτών.

Η σημασία του σταθερού ελληνικού βασικού κορμού, η «χημεία», η καθοδήγηση και η φιλοσοφία του προπονητή, αποτελούν τα βασικά συστατικά πάνω στα οποία έχει «χτιστεί» και η εφετινή προσπάθεια του Ολυμπιακού, που έχει όλα τα φόντα να μας απασχολήσει μέχρι και τις 21 Μαϊου...

Υγ.1: Η πλήρης εναρμόνιση του Κώστα Παπανικολάου (11π., 4ρ., 3ασ. & 4κλ. με 4/6 σουτ) στον ρόλο του αρχηγού, δεν οφείλεται μόνο στα 10 χρόνια που αισίως συμπλήρωσε στην «ερυθρόλευκη» οικογένεια, με τις δύο διαφορετικές του θητείες (2009-2013 και 2016-σήμερα).

Υγ.2: Σημαντικό ρόλο έχουν παίξει οι παραστάσεις που απέκτησε σαν νέο παιδί στην πρώτη τετραετία του στον Πειραιά (έχοντας ως συμπαίκτες μεγάλες προσωπικότητες όπως ο Παπαλουκάς, ο Τεόντοσιτς, ο Σπανούλης, ο Μπουρούσης και ο Πρίντεζης), εν συνεχεία η εμπειρία της Μπαρτσελόνα (με Ναβάρο) και του ΝΒΑ (με Χάρντεν, Χάουαρντ στο Χιούστον και Γιόκιτς στην rookie σεζόν του στο Ντένβερ) και τέλος οι απαιτήσεις της αρχηγίας σε έναν τέτοιο σύλλογο, όπως τις αποκόμισε δίπλα στους τελευταίους αρχηγούς της ομάδας (Σπανούλη και Πρίντεζη).

Υγ.3: Τίποτε απ' όλα τα παραπάνω δεν θα είχε την δέουσα αξία, αν ο ίδιος ο Κώστας δεν διέθετε τον χαρακτήρα για να υποστηρίξει τον ρόλο του αρχηγού. Δηλαδή αν δεν μπορούσε να είναι ταυτόχρονα, η ψυχή της παρέας στα αποδυτήρια, ο συνδετικός κρίκος Ελλήνων και ξένων αλλά και μεταξύ παικτών και προπονητή και φυσικά ένας από τους πιο επιδραστικούς και ενεργητικούς μπασκετμπολίστες της ομάδας μέσα στο παρκέ.