Φουρτούνα μέσα σε κουτάλι

H τρικυμία της περασμένης Πέμπτης στη Μαδρίτη ξέσπασε μέσα σ’ ένα κουτάλι, αφού ο αγώνας είχε κριθεί και το μόνο που απέμενε ήταν να ξεπεραστούν αναίμακτα οι συνηθισμένες προβοκάτσιες που επιχειρούν εκ γενετής οι Ισπανοί, τις σπάνιες φορές που νιώθουν τον ώμο τους ακουμπισμένο στο καναβάτσο.

Η μοναδική τους ελπίδα, εκείνη την ώρα, ήταν να μετατρέψουν τη σειρά σε κουλουβάχατο, μπας και προκαλέσουν καμιά σύρραξη και ομαδική τιμωρία των αντιπάλων εν όψει του επόμενου αγώνα. Το κόλπο έπιασε και ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς έβραζε μέσα του. Δεν τα είχε τόσο με τους Γιουλ και με τους Ρούντι, όσο με τον εαυτό του. Θα περίμενε κανείς, προπονητής με την (και ισπανική) πείρα του «Ζοτς» να έχει τους βασικούς του αραγμένους στον πάγκο 1,5 λεπτό πριν το τέλος…

Η υπόθεση πήγε να εξελιχθεί σε τραγωδία με την επικίνδυνη λαβή -επιπέδου Καρέλιν- του Γκερσόν Γιαμπουσέλ στον Ντάντε Έξουμ, αλλά εν τέλει όλοι έφυγαν αρτιμελείς από το γήπεδο. Ο Γάλλος πρωτοπαλαιστής ήταν ουσιαστικά ο μοναδικός που τιμωρήθηκε «παραδειγματικά» (με αποκλεισμό μέχρι το τέλος της ευρωπαϊκής σεζόν), ο Κέβιν Πάντερ θα χάσει τον ημιτελικό του Κάουνας για να μάθει να μην αντιδρά στις προκλήσεις, ο Ντεκ με τον Λεσόρτ άρπαξαν από μία γερή με τον χάρακα και στους υπόλοιπους συνεστήθη να μη το ξανακάνουν, «γιατί αλλιώς…».

Ο Έξουμ, που είχε προλάβει να ρίξει μία γερή πριν γίνει σακί στα χέρια του μασίστα Γιαμπουσέλ, γλίτωσε την τιμωρία επειδή ο δικαστής τον λυπήθηκε έτσι όπως τον είδε να φεύγει από το γήπεδο με πατερίτσες. «Ελπίζω να προλάβει το Μουντομπάσκετ», έγραψε στο Twitter o φίλος μου ο Τζεφ Tέιλορ, δημοσιογράφος που συνεργάζεται με τη FIBA.

Βρε συ, Τζεφάκο, τόσα χρόνια στο κουρμπέτι και τόσες σανγκρίες στη Μαδρίτη και τόσο δασκάλεμα στο Βελιγράδι, τίποτε δεν έμαθες; Όταν σε μία υπόθεση γρονθοπατινάδας διαγκωνίζονται Ισπανοί μπασκετμπολίστες, Σέρβοι παράγοντες και αθλητές που έχουν ζήσει σε αμφότερες τις εμπλεκόμενες χώρες, τίποτε δεν είναι όπως φαίνεται στο γυμνό μάτι.

Ο Έξουμ, με τον κομμένο τένοντα και τη στραπατσαρισμένη σπονδυλική στήλη, θα παίξει κανονικά στο αυριανό ματς και μπορεί να κάνει και κανένα κάρφωμα στη μούρη του Μούσα για να βγάλει το άχτι του. Η παρ’ ολίγον τραγωδία εξελίχθηκε σε κανονική φάρσα.

Στη ζούγκλα του Βελιγραδίου, όπου η Παρτιζάν και ο Ερυθρός Αστέρας μπάζουν διπλάσιο κόσμο στα γήπεδά τους με την εξοργιστική ανοχή της διοργανώτριας αρχής, η ούτως ή άλλως κατώτερη Ρεάλ θα είναι άμαχος πληθυσμός. Υπενθυμίζω ότι η ομάδα του Ομπράντοβιτς χρειάζεται μόνο μία νίκη για να προκριθεί στο φάιναλ-φορ. Όχι δύο.

Το εκπληκτικό της υπόθεσης είναι ότι ο προβοκάτορας Σέρχι Γιουλ ήταν ο ένας από τους τρεις μπασκετμπολίστες που …δεν αποβλήθηκαν μετά το ξυλίκι της Πέμπτης. Ούτε χτύπησε κανέναν ο αρχηγός της Ρεάλ ούτε έσπευσε από τον πάγκο να μπει στον καυγά. Έκανε τη ματσαράγγα, άναψε τη σπίθα και κατόπιν έκανε το κορόιδο, με εκείνο το μνημειώδες ύφος που υποψιάζομαι ότι οι Ισπανοί προβάρουν μπροστά στον καθρέφτη.

«Εγώ; Εγώ; Εγώ, ο καλοκάγαθος, κύριε πρόεδρε; Δεν έκανα τίποτα, σενιόρες άρμπιτρος». Πόσο διαφορετικά θα είχε γραφτεί η ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ, εάν οι δικοί μας διεθνείς είχαν παγάκια στις φλέβες και αδιαφορούσαν επιδεικτικά για τις προκλήσεις των Ισπανών σε εκείνον τον αλήστου μνήμης ημιτελικό του Ευρωμπάσκετ 2007 στο ίδιο γήπεδο;

Όταν οι Έλληνες παίκτες έχασαν το μυαλό τους και παρασύρθηκαν σε κοκορομαχίες, ακόμα και οι πιο μειλίχιοι όπως ο Διαμαντίδης, ο Τσαρτσαρής και ο Παπαδόπουλος, το ματς τούμπαρε και οι Ισπανοί πήραν το πάνω χέρι ξεκαρδισμένοι από τα γέλια. Για κακή μας τύχη, δεν είχαμε ποτέ μαξιλαράκι 15 πόντων όπως η Παρτιζάν.

Δεν ξέρω πώς θα σας φανεί αυτή η άποψη, αλλά -πέρα από τα καλαμπούρια- θεωρώ μάλλον σωστές τις ποινές που επιβλήθηκαν από τη Euroleague στους πρωταίτιους των επεισοδίων της Μαδρίτης. Ο αθλητικός δικαστής ακούμπησε στη ζυγαριά όχι μόνο τα κροσέ και τα ντιρέκτ, αλλά και τους σφυγμούς της στιγμής και την κρισιμότητα του αγώνα και τον κίνδυνο να «αλλοιωθούν» οι αγωνιστικές ισορροπίες των πλέι-οφ. Προτίμησε την επιείκεια παρά την αυστηρότητα, αγνοώντας επιδεικτικά το γράμμα του νόμου.

«Η παρεκτροπή μπορεί να γίνει ευκαιρία», διαβάζω στο άρθρο που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα της Euroleague. Σαν τίτλος από βιβλίο αυτοβοήθειας δεν ακούγεται; Να πιαστούμε χέρι χέρι, να ανταλλάξουμε γλωσσόφιλα, να αγκαλιάσουμε τα δέντρα και να γίνουμε όλοι μας καλύτεροι...

Εάν υπάρχει ανορθογραφία, αυτή ξεκινάει από τη σύγκριση με προηγούμενες ποινές, όπως οι 2 αγωνιστικές που επιβλήθηκαν στον Μίλος Τεοντόσιτς στα μέσα της χρονιάς επειδή προσέβαλε έναν διαιτητή, χωρίς να σηκώσει χέρι εναντίον ουδενός. Ας μη πάμε και πιο πίσω, σε εκείνες τις μπουνοκλωτσιές στο Φάληρο (σε αγώνα Ολυμπιακού-Γαλατασαράι) που κλείδωσαν τον Γιώργο Πρίντεζη σε καραντίνα σχεδόν ένα μήνα.

Ο αγώνας της Πέμπτης κατακυρώθηκε στην Παρτιζάν, περισσότερο επειδή το αποτέλεσμα είχε κριθεί, παρά για λόγους τυπικούς. Τι θα συνέβαινε αν το σκορ ήταν 85-85 τη στιγμή της διακοπής; Φοβάμαι ότι οι ομάδες θα βρίσκονταν μέχρι σήμερα στη Μαδρίτη και ότι την πεντάδα τους θα συμπλήρωναν δικηγόροι, συμβολαιογράφοι και ίσως κανένας χουλιγκάνος από την εξέδρα.

Το στοιχείο που έριξε νερό στη φωτιά ήταν η αδιαμφισβήτητη υπεροχή της Παρτιζάν και το κρυστάλλινο 0-2, απέναντι σε μία Ρεάλ που, πέρα από κάτι χλιαρές συγγνώμες, έδειξε επίσημα τη «μεταμέλειά» της με το παράσημο που απένειμε στους Γιαμπουσέλ, Ντεκ, πενταδάτους στον αμέσως επόμενο αγώνα πρωταθλήματος.

Την Ευρώπη, όμως, οι δύο μποξέρ της Ρεάλ θα τη δουν από την τηλεόραση. Aν και θα ήταν χειρότερη τιμωρία να τους έστελναν στο φλογισμένο Βελιγράδι! Η νίκη του Ομπράντοβιτς, σχεδόν βέβαιη πια, θα είναι -αν δεν έχασα το μέτρημα- η 21η της καριέρας του σε 22 σειρές πλέι-οφ, με ένα σωρό διαφορετικές ομάδες! Ελπίζω ότι στο Κάουνας δεν θα συναντήσει κανέναν από τους πρώην εργοδότες του.