Τον τύφλωσε το μαύρο γυαλί

Οι αριθμοί κλειδί του πρώτου αγώνα δεν ήταν τελικά τα 16 τρίποντα του Ολυμπιακού ούτε τα +5 ριμπάουντ της Φενέρμπαχτσε, ούτε καν τα 14.000 εισιτήρια. Ήταν το 72 και το 96, που τριβέλιζαν το μυαλό των επιφυλακτικών: το σκορ της δεύτερης περυσινής αναμέτρησης με τη Μονακό. Η υπενθύμιση, ότι με 1-0 δεν προκρίθηκε ποτέ κανένας.

Ο Ολυμπιακός μπήκε μεν συγκεντρωμένος στο αποψινό ματς -ίσως επειδή το στραπάτσο των Μπακς παραήταν φρέσκο και ανάγλυφο στα κορμιά για να αγνοηθεί- , αλλά αφέθηκε να ξεγελαστεί από το 26-10 του 11ου λεπτού και πίστεψε ότι η δουλειά τελείωσε. Το πατροπαράδοτο τρίλεπτο της φούριας και του ναρκισσισμού συνέβη τη χειρότερη δυνατή στιγμή. Πάνω που η Φενέρ έμοιαζε έτοιμη να παραδοθεί.

Αλίμονο, όμως, μία ομάδα που έχει στο δυναμικό της 15-16 πρωτοκλασάτους παίκτες και στον πάγκο της έναν δις εστεμμένο προπονητή έχει το αβαντάζ του ατελείωτου πάγκου και των ποιοτικών λύσεων. Τι κι αν έλειπαν οι Ουίλμπεκιν, Μπούκερ, Μπιέλιτσα; Ο Κάρσεν Έντουαρντς είναι ο ίδιος γκαρντ που κάποτε έβαλε 8 τρίποντα σε ένα δωδεκάλεπτο με τη φανέλα των Σέλτικς.

Ο Ολυμπιακός τον αντιμετώπισε με μία άμυνα μπλαζέ, όπου ο φρουρός του (Γουόκαπ) έπαιζε λίμπερο, ώστε να δίνει και βοήθειες σε οτιδήποτε άλλο περνούσε από τον ορίζοντά του. Τα δύο απανωτά τρίποντα του Αμερικανού με τα κοτσιδάκια και τα βαμμένα νύχια στο 26-10 έγιναν αναπνευστήρας για τους Τούρκους.

Είναι άτοπο να ισχυριστεί κανείς ότι ο αγώνας κρίθηκε στη β’ περίοδο, αλλά τότε ήταν που η Φενέρ ένιωσε δυό πήχες ψηλότερη απ’ ότι την έδειχνε η βαθμολογία. Ομάδα αθλητική που βρίσκει τρόπους να ανανεώνει τις επιθέσεις της είναι ντε φάκτο επικίνδυνη, αφού ξενοιάζει και νιώθει τη μπάλα πιο ελαφριά.

Στο δεύτερο δεκάλεπτο, όπου ο Ολυμπιακός εμφανίστηκε με ένδυμα περιπάτου και με μαύρο γυαλί που τελικά τον τύφλωσε, τα ριμπάουντ ήταν 4-12 υπέρ της Φενέρμπαχτσε και το σκορ 13-27. Ο χειρότερος οιωνός για τους Πειραιώτες ήταν οι πεντάδες με τις οποίες τελείωσε το πρώτο μέρος. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας αναγκάστηκε να ξαναβάλει Γουόκαπ, Φαλ και Βεζένκοβ για να σταματήσει τη διαρροή, ενώ ο Δημήτρης Ιτούδης έβαλε Μαχμούτογλου, Μπιρσέν και Κώστα Αντετοκούνμπο.

Όταν έγινε η σούμα του πρώτου ημιχρόνου, οι Γκούντουριτς, Ντόρσεϊ ήταν άποντοι, αλλά το ρεζερβουάρ τους ξεχείλιζε από βενζίνη. Ο Σέρβος είχε παίξει μόλις 3 λεπτά και ο Ελληνοαμερικανός 6. Έμελλε οι δυό τους να γίνουν ενορχηστρωτές της τουρκικής αντεπίθεσης.

Ο Μάρκο Γκούντουριτς παρέλαβε τη μπαγκέτα από τον φορτωμένο με φάουλ Καλάθη, πέτυχε 8 πόντους, μοίρασε 4 ασίστ, περιόρισε τον ορίζοντα του Σλούκα με το «μέγεθός» του και μάζεψε το επιθετικό ριμπάουντ που έκοψε τα γόνατα του Ολυμπιακού (δεύτερο συνεχόμενο) στο 76-77. Ο Τάιλερ Ντόρσεϊ έβαλε άλλους 8 πόντους και έγινε αγκάθι για την ελληνική άμυνα με την ικανότητά του στην προσωπική φάση.

Το 16+6+5 του πληθωρικού Νάιτζελ Χέις-Ντέιβις (που έβαλε 11 πόντους στην δ’ περίοδο) δίνει στον ίδιο τον τίτλο του MVP, ο Μότλεϊ με τον Πιερ έκαναν άφθονη ζημιά όπως και ο ζεστός Έντουαρντς, αλλά χωρίς τον Γκούντουριτς σε ρόλο ...Παπαλουκά, η Φενέρ δεν θα κέρδιζε ποτέ.

Σε επίπεδο τακτικής, φοβάμαι ότι ο Ολυμπιακός πλήρωσε την κάπως εκβιαστική προσπάθειά του να επιτεθεί στη χλιαρή άμυνα του Έντουαρντς στις αρχές της γ’ περιόδου. Ο παίκτης που χρεώθηκε τον ρόλο του πορθητή ήταν ο Τόμας Γουόκαπ, αλλά ο Αμερικανοέλληνας από το Τέξας δεν είναι καμωμένος για τέτοιες αποστολές. Ο Ολυμπιακός έπαψε να παίζει μπάσκετ Ολυμπιακού και έχασε τον ρυθμό του (ιδίως οι σουτέρ του, όπως ο Βεζένκοβ και ο Κάνααν), με αποτέλεσμα να απωλέσει τους συνηθισμένους χυμούς του.

Το πρόβλημα, όμως, άρχιζε και τελείωνε στα αμυντικά τρικ του Ιτούδη, που ξεχαρβάλωσαν ολοκληρωτικά το παινεμένο passing game των «ερυθρολεύκων»: 16 ασίστ για 14 λάθη, ενώ η Φενέρ είχε 21/7 αντίστοιχα.

Τα επιθετικά ριμπάουντ των παικτών του Ιτούδη δημιούργησαν τρομακτική δυσαναλογία στα δίποντα (26 έναντι 45), η άμυνα παραδόθηκε στα συνεχή λέι-απ και οι Τούρκοι πέτυχαν 31 πόντους στο κρισιμότερο δεκάλεπτο της χρονιάς, μέσα σε γήπεδο ηφαίστειο που όμως εισέπραττε το άγχος τα ομάδας και το ξανάστελνε πίσω στους παίκτες.

Ο Ολυμπιακός δεν θα αλώσει ποτέ την Πόλη αν οι περιφερειακοί του παίκτες μαζέψουν πάλι 5 ριμπάουντ και οι πέντε μαζί. Στο ματς της Τετάρτης, οι ίδιοι είχαν μόλις 3. Συγγνώμη, αλλά αυτή δεν είναι επίδοση πλέι-οφ. Το ριμπάουντ δεν είναι αποκλειστική αρμοδιότητα των ψηλών. Ιδίως σε άμυνα με αλλαγές.

Αλίευσα κάπου -νομίζω σε «τιτίβισμα» του φίλου Χρήστου Καούρη- ότι μόλις 8 από τις 18 σειρές πλέι-οφ της τελευταίας πενταετίας έφτασαν στο 2-0. Και μόνο ένα από τα έξι πρόσφατα συναπαντήματα 1ου με 8ου! Η πλούσια και φιλόδοξη Φενέρ δεν είναι δα η χειρότερη όγδοη που εμφανίστηκε ποτέ σε προημιτελικά για να τη θεωρήσουμε εύκολο θύμα και ο Ολυμπιακός δεν διαθέτει ακόμη την αστρονομική στόφα ομάδων όπως η Μπάρτσα, η Ρεάλ ή η ξεχασμένη ΤΣΣΚΑ.

Η αίσθησή μου είναι ότι απόψε οι «ερυθρόλευκοι» πλήρωσαν την απειρία τους σε αυτό το υψόμετρο με το αραιό οξυγόνο. Δεν έχουν τρέξει ακόμη τα απαραίτητα χιλιόμετρα για να φτάσουν σε ένα ξερό 2-0 και καλούνται να τα τρέξουν με την ψυχή στα δόντια, στη δύσβατη ανατολική ακτή του Βοσπόρου. Αλλά η Φενέρ δεν είναι Μονακό και το σουλτανάτο δεν είναι πριγκηπάτο.