Η επιμονή στο πλάνο Μπαρτζώκα είναι μονόδρομος

Ο Ολυμπιακός έχασε το τρόπαιο της Euroleague με τον τρόπο, που κανείς δεν θέλει να χάνει. Με καθαρή υπεροχή, με πιο λογικό πλάνο, με δημιουργία, με κίνηση, με προσήλωση στην άμυνα, με τους παίκτες υποταγμένους στην Ομάδα. Με μια σχεδόν άψογη σεζόν πλην δύο εξαιρέσεων.

Η δεύτερη εξαίρεση ήρθε στη χειρότερη στιγμή. Πολλοί θα μείνουμε αποσβολωμένοι στο μανταρίνι του Γιούλ πάνω από την συνεπέστατη άμυνα του Φαλ. Η χειρότερη για μένα στιγμή είναι το τρίποντο του Τσάτσο. Στη συγκεκριμένη επίθεση φάε άλλο καλάθι, «σπάσε τα χέρια» που λένε με ένταση οι προπονητές, ειδικά αν έχεις φάουλ να δώσεις, μην αφήσεις τον συγκεκριμένο να σουτάρει τρίποντο. Όχι αυτόν.

Τα υπόλοιπα είναι η γνωστή ιστορία. Μια χαραμάδα ευκαιρίας να βρουν, είτε με μανταρίνι είτε με πορτοκάλι είτε με ραβερσέ τρίποντο θα το βάλουν. Dura lex sed lex. Έπρεπε ο Ολυμπιακός να κάνει φάουλ στα 12” ; Σε καμιά περίπτωση κατά την ταπεινή μου γνώμη. Και ποιος θα έχανε τις βολές; Και γιατί να βάλουν αυτοβούλως την Ρεάλ μπροστά και να την κυνηγάνε; Με τον κίνδυνο non call, με τη σκυλιασμένη τους γεροπεριφέρεια, με τον Ταβάρες παρόντα, με άστοχα σουτ νωρίτερα.

A Championship Winning shot from @23Llull!

Unbelievable!#7DAYSMagicMoment pic.twitter.com/zWOvZt5Dqo

 

— Turkish Airlines EuroLeague (@EuroLeague) May 21, 2023

Στα τελευταία 12” δευτερόλεπτα όλα έγιναν, όπως έπρεπε να σχεδιαστούν. Το νικητήριο σουτ του Γιούλ έρχεται από script αθλητικού blockbuster, όχι από το πινακάκι του Τσους Ματέο. Όπως είχε έρθει το νικητήριο τρίποντο του Σλούκα στην Πόλη. Εκείνη ήταν η πρώτη εξαίρεση που προανέφερα. Εκεί το πλάνο κόλλησε στις σύνθετες άμυνες και νίκησε το ένστικτο. Και τώρα;

Λίγοι θα θυμούνται ότι η φιναλίστ ομάδα του 2023 έπαιξε το πιο πειστικό μπάσκετ φέρνοντας πάλι στο προσκήνιο το σχέδιο αντί για το hero ball. Κι αν θυμούνται κάτι, θα είναι η κατάρα της πρωτιάς. Οι μόνοι που δεν δικαιούνται να ξεχάσουν και πρέπει να συνεχίσουν στο πλάνο τους, είναι το σύνολο του Ολυμπιακού. Διοίκηση, παίκτες και κόσμος. Για το staff δε μιλάω, πως να ξεχάσουν ό,τι με κόπο έχτισαν και εμφύσησαν σε όλους τους υπόλοιπους;

Ο κόουτς Μπαρτζώκας δεν μπορεί να έχει την παραμικρή αμφιβολία. Έβαλε στο παιχνίδι του Ολυμπιακού τα πιο θελκτικά στοιχεία που μπορεί να ζητήσει κάθε σώφρων φίλαθλος. Γρήγορο passing game, σωστές αποστάσεις, διαρκή κίνηση χωρίς την μπάλα, συγκέντρωση στην άμυνα, εξασφάλιση των ριμπάουντ, τρέξιμο με λογικές συνθήκες, επίμονο κυνήγι των mis-match και τελικά αναζήτηση των καλύτερων συνθηκών για σουτ.

Έγραψα νωρίτερα για τρέξιμο με λογικές συνθήκες, ίσως κόντρα σε αυτήν την Ρεάλ χρειαζόταν και καουμπόικο τρέξιμο, να τους βγει η γλώσσα των Ταβάρες και υπολοίπων. Αλλά αυτές είναι μετά Τελικόν προφητείες, τα γράφω ή τα συζητάμε με καφενειακή ομολογουμένως άνεση. Ο κόουτς Μπαρτζώκας ξέρει πάντα καλύτερα.

Για αυτό και η πίστη στο πλάνο του είναι μονόδρομος. Οι καλύτεροι και πιο καθαροί χαρακτήρες στα αποδυτήρια. Μάστορας στην επιλογή ξένων με έναν ισχυρό κορμό Ελλήνων στη φαρέτρα του. Σύγχρονο μπάσκετ ομαδικό, όχι κρεμασμένη η ομάδα από ιδιοτροπίες και βεντετισμούς. «Ξέρω τι ψάχνω» κι όχι ονοματολογία αεροδρομίου. Δουλειά ξανά από την αρχή, όχι από το μηδέν αφού το σύνολο είναι εκεί αλλά με μια συνέχεια που άλλοι δεν έχουν, είναι σπάνια πολυτέλεια.

Ο Ολυμπιακός οργανισμός στο μπάσκετ λειτουργεί σε άλλα επίπεδα. Και σε επίπεδο management και marketing αλλά κυρίως στον τρόπο που εκπαιδεύει τον κόσμο του. Οι οπαδοί του Ολυμπιακού δεν είναι σαν του Άρη, αμιγώς μπασκετικοί. Κρυφοκοιτούν εύκολα προς το «Γ. Καραϊσκάκης» έχοντας πανηγυρίσει τόσο έντονα τόσο συχνά εκεί. Όπως όμως συνέβη σε μας τους Παναθηναϊκούς, όταν η ομάδα σου κερδίζει πανευρωπαϊκό σεβασμό, ανυπομονείς να έρθει η Πέμπτη, να έρθει η διπλή αγωνιστική, να ακούσεις τον ύμνο και να δεις τις μόνιμες γνωστές φάτσες γύρω σου, να προγραμματίσεις τα ταξίδια της άνοιξης ή και τα ενδιάμεσα, αν έχεις την άνεση.

Κι αλήθεια ποιά μπορεί να είναι μεγαλύτερη κληρονομιά από αυτήν για το Ολυμπιακό μπάσκετ, για το ελληνικό μπάσκετ; Ποιό μπορεί να είναι μεγαλύτερο μπράβο από αυτό για τον Γιώργο Μπαρτζώκα;