Διυλίζουμε το κουνούπι, καταπίνουμε τις καμήλες

Η απόφαση του CAS για μείωση της ήδη μειωμένης ποινής του Ντίνου Μήτογλου ήταν έκπληξη πρώτου βαθμού. Η αρχική εισήγηση μιλούσε για τετραετή αποκλεισμό –κατά τα ειωθότα σε παρόμοιες βαριές υποθέσεις ντόπινγκ. Εάν ο πρώτος υποπολλαπλασιασμός της τιμωρίας του από 48 μήνες σε 32 ήταν, ας πούμε, αναμενόμενο, καθώς ο αθλητής βοήθησε στην εξάρθρωση του κυκλώματος εμπορίας παράνομων φαρμάκων, το δεύτερο τσεκούρωμα έπεσε από το πουθενά.

Ο Μήτογλου είχε παραδεχθεί την ενοχή του ενώπιον των πειθαρχικών οργάνων χωρίς περιστροφές. Έπαιρνε, είπε, σκευάσματα αγνώστου ταυτότητας, αλλά και μία ειδική «καθαρή» ουσία για να μην υπάρχουν ίχνη. Από την άλλη, οι περισσότεροι ντοπαρισμένοι και τ’ αδέλφια τους παριστάνουν τις αθώες περιστερές και ισχυρίζονται ότι δεν πήραν ποτέ το παραμικρό. Κατά κάποιον τρόπο, η αφελής ομολογία του Μήτογλου και η διάθεση συνεργασίας που αυτός επέδειξε ήταν κάτι σαν φρέσκο αεράκι στα γραφεία της World Athletics και μετέπειτα του CAS. Δύσοσμο αεράκι, αλλά αεράκι που φυσούσε προς τη σωστή κατεύθυνση.

Η «δικαίωση» του Μήτογλου ήρθε κόντρα σε κάθε προγνωστικό και αποτελεί φυσικά θρίαμβο των νομικών του, Ελλήνων και Αμερικανών, και πρωτίστως του Σοφοκλή Πιλάβιου που γνωρίζει τα κατατόπια του CAS απνευστί και ανακατωτά. Η WADA δεν κυνήγησε την υπόθεση όπως συνηθίζει σε κραυγαλέες περιπτώσεις από τον στίβο και τα βαρέα ανθυγιεινά σπορ, όπου συχνά εισηγείται ακόμα και αύξηση των ποινών.

Για το παράπτωμα του Μήτογλου, αποδεδειγμένο ντοπάρισμα με ισχυρό αναβολικό και όχι ψευδοεφεδρίνες και τα τοιαύτα, ο αποκλεισμός για 16 μήνες (Φεβρουάριο με Ιούλιο μάλιστα, πάει να πει μία σεζόν και κάτι ψιλά) θα πρέπει να θεωρείται πιο μίνιμουμ και από μίνιμουμ. Αυτό, όμως, δεν αλλάζει την ουσία: ο Μήτογλου πλήρωσε σε σκληρό νόμισμα το χρέος για το παράπτωμά του και επιστρέφει στην αθλητική κοινωνία καθαρός από υποχρεώσεις, με μία μουντζούρα στο μητρώο του. Καλώς ή κακώς, είτε μας αρέσει είτε όχι, αυτό είναι το ποινικό πλαίσιο: ο ένοχος εκτίει την ποινή του και επανεντάσσεται, με tabula η οποία παύει να είναι rasa μόνο όταν μιλάμε για εγκλήματα καθοσιώσεως. Το ντόπινγκ είναι πολλά διαφορετικά πράγματα, αλλά κακούργημα δεν είναι.

Χρήσιμο είναι να θυμόμαστε, ότι η ακοίμητη ελληνική «δικαιοσύνη» έχει αθωώσει όλους ανεξαιρέτως τους αθλητές που πιάστηκαν ντοπαρισμένοι και πάλεψαν με νύχια και με δόντια για να διατηρήσουν προνόμια κερδισμένα από ύποπτα ή και αμαυρωμένα κατορθώματα. Αρκετοί από αυτούς διατηρούν περίοπτες θέσεις στον δημόσιο βίο και πάντως κυκλοφορούν με το κεφάλι ψηλά ή ψηλούτσικα. Οι κοινή γνώμη εκεί παραέξω είτε τους θεωρεί «θύματα σκευωρίας» είτε τους βγάζει το καπέλο επειδή «νίκησαν τους ξένους στο ίδιο τους το παιχνίδι». Ας μη κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας.

Άνοιξα αυτή τη συζήτηση επειδή βλέπω από χθες να σέρνεται ένα ηθικοπλαστικό αφήγημα, τελείως αταίριαστο με τη χώρα όπου διυλίζεται ο κώνωψ και καταπίνεται η κάμηλος. «Να μην κληθεί ο ντοπέ Μήτογλου στην Εθνική, επειδή αποτελεί κακό πρότυπο για τη νεολαία», απαιτούν οι σταυροφόροι της αμώμου ηθικής. Ναι μεν, αλλά. Αλλά μεν, αλλά όχι. Στον δικό μου κώδικα, που συμβαίνει να είναι ίδιος με αυτόν μίας συντεταγμένης κοινωνίας, αυτός που εκτίει την ποινή του και βγαίνει από τη «φυλακή» δικαιούται ίσων ευκαιριών με όσους δεν μπήκαν ποτέ σε «κελί». Ο Μήτογλου έσφαλε, τιμωρήθηκε για το σφάλμα και ξαναγύρισε στη δουλειά του, ελπίζω μετανιωμένος και με παθήματα που έγιναν μαθήματα.

Υπενθυμίζω, με την ευκαιρία, ότι ένας από τους πιστότερους στρατιώτες της Εθνικής ομάδας, ο Νικ Καλάθης, έχει και αυτός στο βιογραφικό του ποινή πολύμηνου αποκλεισμού για ντόπινγκ, αλλά και οχτώ συνεχόμενα καλοκαίρια θητείας στην «επίσημη αγαπημένη» έκτοτε (εννέα με το φετινό, εάν και εφ’ όσον). Η τότε διοίκηση της ΕΟΚ τον βοήθησε πολύ να ξεμπερδέψει, όπως βοήθησε και η τωρινή τον Μήτογλου. Ακόμα δεν βρέθηκε Ομοσπονδία που να ένιψε τας χείρας της ενώπια με την αποκαθήλωση ενός κορυφαίου αθλητή της. Για την ασυμβίβαστη Ελλαδάρα συζητάμε τώρα.

Εάν θέλετε τη γνώμη μου, ο Μήτογλου θα πρέπει να κληθεί στην –καταπώς φαίνεται αποδεκατισμένη- Εθνική ομάδα και να αντιμετωπιστεί ως πλήρες μέλος της. Δεν γνωρίζω σε τι κατάσταση θα παρουσιαστεί μετά από 1,5 χρόνο αγωνιστικής απραξίας, αλλά δεν μιλάμε για επιστροφή από τραυματισμό ούτε για άνθρωπο που ζούσε στα βουνά μακριά από τα γυμναστήρια.

Στο μεταξύ βεβαίως ο Μήτογλου συμφώνησε να επιστρέψει στον Παναθηναϊκό, από τον οποίο αποχώρησε το 2021 επειδή η ομάδα δεν ήταν σε θέση να ικανοποιήσει τις φιλοδοξίες του. Δέκατος έκτος τότε σε κατάσταση αποσύνθεσης, δέκατος έκτος τώρα σε φάση σπασμωδικής αναδόμησης, δεν είναι δα μεγάλη η διαφορά. Ωστόσο, ο Παναθηναϊκός συγκαταλέγεται στους κερδισμένους αυτής της υπόθεσης, αφού ο Μήτογλου -που έψαξε και βρήκε χωρίς καθυστέρηση ένα στέρεο πάτημα για την επανεκκίνηση- έπεσε ουρανοκατέβατος στην ποδιά του.