Παναθηναϊκός: Έχει το καλύτερο ρόστερ της μετά Ζοτς εποχής, αλλά χρειάζεται υπομονή!

• Τα πλεονεκτήματα
• Τα μειονεκτήματα

Η εντυπωσιακή ολική επαναφορά του Παναθηναϊκού στο μετεγγραφικό παζάρι του καλοκαιριού, ήταν ίσως το πιο καλοδεχούμενο και πολλά υποσχόμενο μπασκετικό νέο, ενόψει της σεζόν που αρχίζει σε λιγότερο από δύο εβδομάδες.

Τρία χρόνια μετά την αποχαιρετιστήρια συνέντευξη του Δημήτρη Γιαννακόπουλου και την ανακοίνωση ότι η οικογένειά του παύει να στηρίζει οικονομικά την «πράσινη» ΚΑΕ, ο παραμένων μεγαλομέτοχος δεν επέστρεψε απλά στις διοικητικές επάλξεις, αλλά «σκηνοθέτησε» την διόλου ευκαταφρόνητη ενίσχυση της ομάδας.

Σε τέτοιο βαθμό, που το εφετινό ρόστερ του «τριφυλλιού», δείχνει το πληρέστερο και το ποιοτικότερο της μετά Ομπράντοβιτς εποχής (1999-2012), ενώ ο προπονητής είναι μακράν ο πιο επιτυχημένος της τελευταίας πενταετίας στην Ευρώπη.

Κοινώς, η «δουλειά» που έγινε το καλοκαίρι έβαλε τις βάσεις για την επιστροφή των «πρασίνων» στο κορυφαίο επίπεδο του ανταγωνισμού και όλα δείχνουν ότι οι εποχές που ο «εξάστερος» βολόδερνε στις τελευταίες θέσεις της Euroleague και ήταν ο «σάκος» του μποξ για τον Ολυμπιακό, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί!

Το παραπάνω συμπέρασμα, νομίζω, ότι δεν επιδέχεται αμφισβήτησης. Ωστόσο, επειδή οι «πράσινοι» προχώρησαν στην απόκτηση 11 νέων παικτών (οι περισσότεροι εκ των οποίων είχαν σημαντικό χρόνο συμμετοχής στις προηγούμενες ομάδες τους) και καλούνται να φτιάξουν από την αρχή μία ομάδα υψηλών προδιαγραφών και στόχων, εκτιμώ ότι η υπομονή και οι χαμηλοί τόνοι αποτελούν τις σημαντικότερες αρετές που πρέπει να έχουν την συγκεκριμένη περίοδο.

Το ότι ο Παναθηναϊκός επέστρεψε για τα καλά, είναι η καλύτερη δυνατή εξέλιξη για το ελληνικό πρωτάθλημα, την ελληνική μπασκετική πιάτσα και φυσικά για τον ανταγωνισμό της Euroleague αλλά και τον «αιώνιο αντίπαλό» του, τον Ολυμπιακό, ο οποίος πλέον ξέρει ότι για να μην χάσει τα ηνία, δεν πρέπει να εφησυχάσει ούτε δευτερόλεπτο!

Αν διαφωνώ σε κάτι με την νοοτροπία του coach Αταμάν, όπως αποτυπώνεται από τις πάμπολλες δημόσιες τοποθετήσεις του για την κατάληξη της σεζόν (πριν καν αρχίσει), είναι με την τοποθέτηση του πήχη στο υψηλότερο σημείο πριν καν στήσει το αγωνιστικό παζλ μέσα στο γήπεδο.

Τι θέλω να πω με αυτό; Ότι τουλάχιστον στην παρούσα φάση, ένας έμπειρος και καταξιωμένος προπονητής σαν τον 57χρονο Τούρκο, ίσως να έπρεπε να κρατήσει χαμηλότερους τόνους και να μην βάλει (με το καλημέρα) τόσο πίεση στους παίκτες του, ειδικότερα από την στιγμή που ο πρώτος αγωνιστικός μήνας είναι καυτός και περιλαμβάνει τρία «αιώνια» ντέρμπι.

Θα μου πείτε, βέβαια, ότι ο Αταμάν πάντα έτσι ήταν και αυτό δεν του έχει βγει σε κακό, οπότε ας περιμένουμε να δούμε πως θα κυλήσει το ξεκίνημα της νέας χρονιάς και να τα ξαναπούμε. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι όση πληρότητα και ποιότητα (ξεχειλίζουν η αλήθεια είναι) κι αν έχει η ομάδα του σε όλες τις θέσεις, δεν απαιτείται υπομονή, συγκέντρωση στην σκληρή δουλειά, καθώς και πίστη και στήριξη στο εγχείρημα.

Τα πλεονεκτήματα

Από 'κει πέρα, παρακολουθώντας την ομάδα στα δύο πρώτα της αγωνιστικά δείγματα στο «Nick Galis International Tournament», διέκρινα μεγάλη δίψα από τους καινούριους πρωτοκλασάτους παίκτες της (Σλούκας, Λεσόρ και Ερνανγκόμεζ) να δείξουν πράγματα με το που συστήθηκαν στο «πράσινο» κοινό.

Η δουλειά που έχει ρίξει στο γυμναστήριο ο νέος αρχηγός της ομάδας, αλλά και το κίνητρο να αποδείξει πράγματα στην προηγούμενη ομάδα του, σε συνδυασμό με την εμπειρία και την ποιότητα που τον χαρακτηρίζουν, αποτελούν από μόνα τους μεγάλα πλεονέκτηματα.

Η αξιοσημείωτη επιθετικότητα που βγάζει ο Λεσόρ παίζοντας με πλάτη στο καλάθι, η προσαρμοστικότητα που έδειξαν οι αποφάσεις του Χουάντσο και ο εντελώς μεταμορφωμένος Γκριγκόνις (όλα δείχνουν ότι θα αποτελέσει εσωτερική μετεγγραφή), οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η παραπάνω τετράδα, θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό το πόσο ψηλά θα φτάσει η ομάδα στη νέα σεζόν.

Δύο εξίσου μεγάλα «συν» για την ομάδα του Αταμάν, είναι οι παραστάσεις του αλλά και οι υψηλές απαιτήσεις που έχει από τους παίκτες του, καθώς επίσης και τα πολλά περιθώρια βελτίωσης που έχει το ρόστερ, προϊόντος του χρόνου. Όταν παίκτες των δυνατοτήτων του Μήτογλου, του Παπαπέτρου, του Μπαλτσερόφσκι και των υπολοίπων αφομοιώσουν πλήρως τους ρόλους τους, τότε ο Παναθηναϊκός ενδεχομένως να παρουσιαστεί και καλύτερος από τις μετριοπαθείς προβλέψεις.

Το τελευταίο μεγάλο κέρδος του «εξάστερου» σε σχέση με την περυσινή σεζόν, είναι ότι η εφετινή αφετηρία δεν βρίσκει τον μεγάλο του αντίπαλο σε τόσο πλεονεκτική θέση όσο ήταν τον Οκτώβριο του 2022. Η γραμμή της εκκίνησης στην τρέχουσα χρονιά, βρίσκει τον Ολυμπιακό να έχει μεν διατηρήσει τον βασικό του κορμό και να έχει ενισχυθεί μέσα στην ρακέτα, συνάμα όμως και να έχει χάσει δύο παίκτες, που ήταν τα σημαντικότερα σημεία αναφορά της διετούς κυριαρχίας του σε Ελλάδα και Ευρώπη.

Με άλλα λόγια, η νέα αγωνιστική περίοδος δεν ξεκινάει με τους «ερυθρόλευκους» σε αντικειμενικά θέση ισχύος (από την άποψη ότι είχαν πολλές απουσίες κι ακόμη δεν έχουν ολοκληρώσει το ρόστερ τους) και αυτό είναι μία παράμετρος στην οποία πρέπει να «χτυπήσει» ο Παναθηναϊκός.

Τα μειονεκτήματα

Στα πλην της ομάδας, όπως, την είδαμε στην Ρόδο, συγκαταλέγονται η εμφανής έλλειψη αμυντικής ταυτότητας που έχει η περιφέρειά της, καθώς επίσης και ο θεωρητικά μεγάλος χρόνος που θα απαιτηθεί ώστε να επιτευχθεί ο αγωνιστικός ρυθμός που της δώσει την ευκαιρία να προσεγγίσει τα επιθυμητά standards απόδοσης.

Αν εξαιρέσουμε τον Τζέριαν Γκραντ (που όμως λογίζεται ως back up combo guard) και τον Δημήτρη Μωραϊτη (θα πάρει χρόνο συμμετοχής κυρίως στην Basket League), κανένας από τους υπόλοιπους «κοντούς» της ομάδας (Σλούκας, Βιλντόζα, Γκάι, Γκριγκόνις), δεν φημίζονται για τον αμυντικογενή προσανατολισμό στο παιχνίδι τους.

Όσον αφορά την απόκτηση αυτοματισμών και ρυθμού με 11 νέα πρόσωπα, που έχουν συνηθίσει να έχουν από σημαντικό έως πρωταγωνιστικό ρόλο στις προηγούμενες ομάδες τους, η λογική λέει ότι ο κόσμος του Παναθηναϊκού θα πρέπει συμφιλιωθεί με μία πραγματικότητα, που θα έχει να κάνει με αρκετά σκαμπανεσβάματα στην απόδοση της ομάδας, από παιχνίδι σε παιχνίδι (ειδικότερα στην Ευρώπη).

Κοινώς, το πρόγραμμα των έξι εντός έδρας αγώνων στις πρώτες εννέα αγωνιστικές της Euroleague, αποτελεί μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για τον Παναθηναϊκό να μαζέψει νίκες στο ΟΑΚΑ, ώστε να βάλει τα θεμέλια για την μετέπειτα βαθμολογική του αναρρίχησή του, με φόντο το πλεονέκτημα έδρας που θα διευκολύνει τον στόχο του Final 4.