Για να γυρίσει ο ήλιος, θέλει δουλειά πολλή...

• Παναθηναϊκός: Δεν έπεισε ότι μπορεί ακόμη να διεκδικήσει κάτι σε σοβαρή έδρα
• Ολυμπιακός: Το 20λεπτο της παρηγοριάς και το πρόβλημα με το “stretch five”!

Με βάση το πρόγραμμα της εβδομάδας και λαμβάνοντας υπ’ όψιν τα «απόνερα» του ντέρμπι και ιδίως τις ξαφνικές απουσίες των Σλούκα και Βιλντόζα για τους «πράσινους», οι αποστολές των «αιωνίων αντιπάλων» στην 6η στροφή της κανονικής περιόδου, ήταν ευθύς εξαρχής δύσκολες.

Αν θεωρήσουμε, λοιπόν, τον τελικό απολογισμό (0/2) λίγο-πολύ αναμενόμενο ας επιχειρήσουμε να καταγράψουμε τι κρατάμε και τι πετάμε από τις δύο αναμετρήσεις με Μπαρτσελόνα και Φενερμπαχτσέ αντίστοιχα, λαμβάνοντας υπ’όψιν ότι τόσο ο Παναθηναϊκός, όσο και ο Ολυμπιακός έχασαν από δύο ομάδες, που μέχρι στιγμές δείχνουν ότι θα είναι από τα φαβορί για μία θέση στην πρώτη 4άδα (κάτι που σημαίνει πλεονέκτημα έδρας για τα playoffs), μετά το τέλος του «μαραθωνίου» στην regular season της EL.

Παναθηναϊκός: Δεν έπεισε ότι μπορεί ακόμη να διεκδικήσει κάτι σε σοβαρή έδρα

Θα μου πείτε χωρίς τους θεωρητικά δύο καλύτερους δημιουργούς της ομάδας (ασχέτως αν ο Βιλντόζα δεν το έχει δείξει), τι περίμενες;

Σύμφωνοι, οι «πράσινοι» ταξίδεψαν στην Καταλονία με δύο σημαντικές απουσίες και τουλάχιστον στην 4η περίοδο, διασκέδασαν τις κακές εντυπώσεις των πρώτων τριάντα λεπτών, φεύγοντας από το γήπεδο με ένα τελικό σκορ (80-72), που σίγουρα δεν ανταποκρίνεται στην μορφή που είχε ο αγώνας στην μεγαλύτερη διάρκεια, αλλά αυτό δεν είναι το ζητούμενο, ούτε αντανακλά στους στόχους με τους οποίους χτίστηκε η εφετινή ομάδα.

Και το ξέρουν όλοι στον οργανισμό, με πρώτον τον Αταμάν, που έβαλε από την αρχή πολύ ψηλά τον πήχη και είναι ο πρώτος που θέλει να δικαιωθεί!

Ωστόσο, η εικόνα που παρουσίασε η ομάδα του στο “Palau Blaugrana” δεν πλησίασε καν στα standards των επιδιώξεων και των φιλοδοξιών που κυριαρχούν στο «πράσινο» στρατόπεδο. Αν βγάλουμε την 1η περίοδο, που μόνο στο εκτελεστικό κομμάτι (χάρη στον ορεξάτο Τζέριαν Γκραντ) ο «εξάστερος» άντεξε στο μεγάλο πλεονέκτημα που έδωσε στους γηπεδούχους ο «καταιγισμός» των επιθετικών ριμπάουντ (4), το διάστημα από το 10’ έως το 30’, ήταν εφιαλτικό και συνάμα αποκαρδιωτικό.

Σκεφτείτε ότι λόγω των απουσιών του Λαπροβίτολα και Γιοκουμπάϊτις, ο Ρουζέ Γκριμάου είχε στην διάθεσή του μόλις έναν καθαρό point-guard (Σατοράνσκι) και παρ’ ότι η ομάδα του υστέρησε αισθητά στην δημιουργία και τελείωσε το ματς με μόλις 10 ασίστ, αυτό δεν την εμπόδισε να ανοίξει το σκορ και με ένα επιμέρους double σκορ 54-27 στις δύο ενδιάμεσες περιόδους και τα δύο πρώτα λεπτά της 4ης, να μετατρέψει τα τελευταία 8 λεπτά σε τυπική διαδικασία φιλικού ματς.

Το σερί 5-25 που έτρεξε στο παραπάνω διάστημα ο Παναθηναϊκός, με μία πεντάδα που σπάνια παίζει μαζί (Γκραντ, Μωραϊτης, Μαντζούκας, Μήτογλου και Μπαλτσερόφσκι με μικρή συμμετοχή από Γκάϊ και Σαμοντούροφ) και υποχρεώνοντας τους «μπλαουγκράνα» σε 1/10 σουτ και 6 λάθη στα τελευταία 7’18”, τα λέει όλα για το πόσο νωρίς κρίθηκε το ματς!

Σε ένα παιχνίδι, λοιπόν, που για την νικήτρια Μπαρτσελόνα δεν ήταν δημιουργικό (αν εξαιρέσουμε την 3η περίοδο με 6 ασίστ και μηδέν λάθη) και ουσιαστικά «αποφασίστηκε» από την κυριαρχική υπεροχή στα επιθετικά ριμπάουντ (13 σε 30’) και το σκοράρισμα μέσα στο ζωγραφιστό, ο Εργκίν Αταμάν είναι απολύτως λογικό να είναι προβληματισμένος για την συνέχεια.

Ο Έρνανγκόμεθ (0/2 σουτ σε 18’), μετά την πολύ θετική εικόνα στο ΣΕΦ, επέστρεψε και πάλι στο status του «άφαντου», ο Μήτογλου (6π., & 6ρ. με 2/8 σουτ σε 31’) δεν βρέθηκε σε καλή βραδιά, ο Λεσόρ (9π. & 4ρ. με 2/5 σουτ σε 19’) ήταν «άοσμος», ο Γκάϊ (6π., 2ας., 2κλ. & 4λ. με 1/5 σουτ σε 20’), δεν άρπαξε την ευκαιρία.

Επομενως, αν υπολογίσουμε ότι οι «πράσινοι» είχαν καλύτερο παίκτη τον Γκραντ (15π., 1ρ. & 1ασ. με 6/9 σουτ σε 32’), που όμως δεν είναι playmaker, τον σοβαρό Γκριγκόνις (11π., 3ρ. & 3ασ.) και τους Μπαλτσερόφσκι (12π. & 4ρ. με 5/5 διπ. σε 17’) και Μωραϊτη (5π., 2ρ., 4ας. & 1κλ. και μηδέν λάθη σε 11’), οι οποίοι κατέβαλαν φιλότιμες προσπάθειες στην 4η περίοδο, πως θα μπορούσαν να κοιτάξουν την Μπαρτσα στα μάτια, έχοντας 13 λιγότερα ριμπάουντ και 41% εντός πεδιάς;

Ο Τούρκος τεχνικός ξέρει καλά ότι η ομάδα του χρειάζεται χρόνο, ειδικότερα τώρα που θα έχει στην διάθεσή του νέο παίκτη (Ναν), ο οποίος προορίζεται για πρωταγωνιστικό ρόλο, γνωρίζει ταυτόχρονα, όμως, ότι ο ρυθμός των αγώνων στην Euroleague είναι αμείλικτος καθώς επίσης και ότι έχει πολλά ζητήματα να λύσει (δημιουργία, ριμπάουντ και περιφερειακή άμυνα), μέχρι η ομάδα του να είναι σε θέση να διεκδικεί τη νίκη σε κάθε αγώνα, ώστε να σταθεροποιηθεί εντός της πρώτης 8άδας, για να είναι κοντά στα playoffs.

Υγ.: Ο Παναθηναϊκός πήρε μόλις μία ασίστ από τον παίκτη που κάλυψε την θέση του «άσου» για 32 λεπτά (Γκραντ) και οι υπόλοιπες 14, προήλθαν από τον Μωραϊτη (4 σε 11’) και από τους υπόλοιπους παίκτες της ομάδας, οι οποίοι δεν φημίζονται για τις δημιουργικές τους ικανότητες.

Ολυμπιακός: Το 20λεπτο της παρηγοριάς και το πρόβλημα με το “stretch five”!

Στην Πόλη, το «άθλιο» ξεκίνημα του Ολυμπιακού και η υστέρηση στις λεπτομέρειες της 4ης περιόδου – με αποκορύφωμα τα καθοριστικά τρίποντα ενός ακόμη σέντερ (Παπαγιάννης) που σουτάρει – να κατέστησαν την ήττα (79-77) από την Φενερμπαχτσέ πιο δυσκολοχώνευτη απ' όσο αναμενόταν.

Η αλήθεια είναι ότι τόσο ο οργανισμός της τουρκικής ομάδας και ο Δημήτρης Ιτούδης με τον βασικό κορμό της περυσινής ομάδας, αλλά και ο “Big Papa”, είχαν για διαφορετικούς λόγους «κυκλώσει» το συγκεκριμένο ματς. Την ίδια ώρα που οι «ερυθρόλευκοι» έψαχναν το πρώτο ευρωπαϊκό «διπλό» εκτός των συνόρων για να «χτίσουν» ένα momentum και να αφήσουν πίσω τους το απόλυτο “limit down” (περισσότερο λόγω απόδοσης και λιγότερο για το αποτέλεσμα) της σεζόν στο τελευταίο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό.

Οι μεν πρώτοι γιατί είχαν υψηλό κίνητρο λόγω του περυσινού αποκλεισμού τους από το Final 4, σε μία συγκλονιστική σειρά playoffs με δύο ανατροπές έδρας, η οποία κρίθηκε στα 5 ματς! Ο δεύτερος για να πάρει την προσωπική του ρεβάνς από τα διαδοχικά «χουνέρια» που του είχε κάνει ο Φαλ (πολλώ δε μάλλον και με την παρουσία του Μιλουτίνοφ) στα συνολικά 18 «αιώνια» ντέρμπι της τελευταίας διετίας και να αποδείξει ότι έχει αλλάξει πολύ την νοοτροπία του μέσα στο παρκέ.

Οι τρίτοι τους το έκαναν πιο εύκολο με τον εντελώς κοιμισμένο και αποσυντονισμένο τρόπο με τον οποίο βγήκαν στο παρκέ. Το 13-1 του 4ου λεπτού, το -16 στο 9' (29-13), αλλά κυρίως τα τέσσερα ελεύθερα μακρινά σουτ των γηπεδούχων (τρία στην σειρά έβαλε ο Πιερ) και το 90% στα δίποντα της 1ης περιόδου, ήταν τα πλέον ανησυχητικά μηνύματα. Γιατί αν οι Πειραιώτες είχαν μία αδιαπραγμάτευτη σταθερά στο παιχνίδι τους, μέχρι τώρα, αυτή είχε να κάνει με την πολύ σκληρή απροσπέλαστη άμυνά τους.

Λαμβάνοντας υπ' όψιν τα παραπάνω, λοιπόν και παρά την σχετική βελτίωση που παρουσίασαν στο δεύτερο δεκάλεπτο στο επιθετικό κυρίως κομμάτι, η συνολική εικόνα του 1ου μέρους (πρώτη φορά φέτος πήγαν στ' αποδυτήρια για την ανάπαυλα χωρίς κλέψιμο) δεν προμήνυε ποτέ και με καμία δύναμη, ότι το ματς μπορεί να κριθεί στο τελευταίο σουτ.

Και ειδικότερα από την στιγμή που πέραν των γνωστών απουσιών (ΜακΚίσικ και Σίκμα) και της περιόδου προσαρμογής που περνάει ο Μπραζντέικις, εδώ και περίπου δύο εβδομάδες οι πρωταθλητές παίζουν με τον Γουόκαπ να διανύει μία σταδιακή – πλην όμως φυσιολογική – καθίζηση στην απόδοσή του (στα τρία τελευταία ευρωπαϊκά ματς έχει μ.ο. 5,0π. με 1/15 τριπ.).

Επομένως, το ότι ο Ολυμπιακός παρουσίασε τόσο εντυπωσιακή βελτίωση στο 2ο μέρος (με αποκορύφωμα την 3η περίοδο στην οποία κατέγραψε 9 ασίστ έναντι μόλις 2 λαθών, 8/8 δίποντα και σχεδόν εκμηδένισε την υπεροχή της Φενέρ, που τελείωσε με 4/11 σουτ) και διεκδίκησε στα ίσα τη νίκη μέσα σε μία πολύ «καυτή» έδρα, αποτελεί ίσως το πιο «γλυκόπικρο» κέρδος με το οποίο θα μπορούσε να επιστρέψει από την Τουρκία.

Πολλώ δε μάλλον μετά από τόσο άσχημο ξεκίνημα και προερχόμενος από την αρνητική επίδραση που έχει πάντα μία ήττα και μία κακή εμφάνιση σε ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό.

Όχι μόνο γιατί απέδειξε πόσο ικανός είναι αν γυρίσει ολοκληρωτικά ο διακόπτης, επιστρέψουν οι απόντες και η άμυνα με την επίθεση βρεθούν στο ίδιο μήκος κύματος και διάρκειας! Και σε όλα αυτά δεν συμπεριλαμβάνω και το ενδεχόμενο μελλοντικής ενίσχυσης στην θέση “4”, πολύ απλά γιατί αυτό – για την ώρα – δεν βρίσκεται στην ατζέντα της διοίκησης και δεν πρόκειται να μπει, αν κι εφόσον η ομάδα δεν δοκιμαστεί σε έναν σεβαστό αριθμό αγώνων που θα παίξει πλήρης.

Παρ' αυτά, οι «ερυθρόλευκοι» θα μπορούσαν κάλλιστα να έχουν φύγουν νικητές από την Κωνσταντινούπολη σε ένα πολύ απαιτητικό παιχνίδι! Το ότι δεν συνέβη, οφείλεται σε μία σειρά από παραμέτρους που «συγχρονίστηκαν» εις βάρος τους στην τελευταία περίοδο σε σημεία που υπολείπονταν μίας κατοχής και ουσιαστικά έχουν να κάνουν με όλες τις μικρές λεπτομέρειες που στο μπάσκετ, παίζουν τόσο σημαντικό ρόλο... Ειδικότερα σε ένα ματς που κρίνεται στην τελευταία κατοχή...

Έχουμε και λέμε:

• Οι δευτεραθλητές Ευρώπης δεν αξιοποίησαν καθόλου τα 3 ομαδικά φάουλ, με τα οποία φόρτωσαν την Φενέρ στα πρώτα 55 δευτερόλεπτα της τελευταίας περιόδου. Αντίθετα, οι γηπεδούχοι πήγαν στο bonus πριν συμπληρωθούν τα πρώτα τρία λεπτά (οι φιλοξενούμενοι στο 35'13''), κάτι που κόστισε φθηνούς πόντους (5/5 βολές) σε δύο περιπτώσεις: την συζητήσιμη προσπάθεια του Γουίλμπεκιν για τρεις πόντους με το πόδι απλωμένο και σε μία επαφή που πήρε ο Μαντάρ.
• Τα τρία επιθετικά ριμπάουντ που πήραν ο Μότλεϊ (2) και ο Χέιζ-Γουίλιαμς σε διαδοχικές κατοχές, τα οποία αύξησαν την διαφορά στους 3 και τους 4 πόντους αντίστοιχα και τους στέρησαν την ευκαιρία να περάσουν μπροστά στο σκορ.
• Tα δύο τρίποντα-«μαχαιρές» του Γιώργου Παπαγιάννη για το 74-71 (36'48”) και το 79-74 (38'50”). Ήταν το δεύτερο σερί ματς που οι «ερυθρόλευκοι» πληγώνονται από τα μακρινά σουτ του αντίπαλου “stretch five” (στο προηγούμενο ήταν ο Μήτογλου), ενώ θυμίζω ότι από τα τρίποντα του Σμάϊλαγκιτς ξεκίνησε και η ολική επαναφορά της Παρτίζαν, που έφτασε να προηγηθεί μέχρι και με -14 μέσα στο ΣΕΦ.

• Το μικρό rotation στο οποίο εμμένει ο Μπαρτζώκας σε ειδικότερα σε ματς που βρίσκεται πίσω στο σκορ και προσπαθεί να ανατρέψει την κατάσταση. Το ότι του βγήκε με τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ και την Παρτίζαν στο Φάληρο, δεν σημαίνει ότι με τον υψηλό ρυθμό στον οποίο αγωνίζονται και την επιβάρυνση που έχουν οι παίκτες, θα μπορούν να έχουν συνέχεια το καθαρό μυαλό και την φρεσκάδα που απαιτούν οι αποφάσεις της τελευταίας στιγμής. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο αγωνιζόμενος με ενοχλήσεις Μιλουτίνοφ δεν βγήκε καθόλου στην 4η περίοδο, οι Παπανικολάου και Πίτερς έπαιξαν ολόκληρο το 2ο 20λεπτο, ενώ οι μοναδικές αλλαγές του 2ου μέρους ήταν ο Σέρβος με τον Φαλ στο 28'30”, ο Γουίλιαμς-Γκος με τον Γουόκαπ στην λήξη της 3ης περιόδου και ο «νατουραλιζέ» playmaker (ήταν σκιά του εαυτού του) με τον Κάνααν και τούμπαλιν στα μέσα της 4ης.

Υγ.1: Σημαντικός παράγοντας της επιθετικής βελτίωσης του Ολυμπιακού στο 2ο μέρος, τα ρήγματα (Γουίλιαμς-Γκος) που προκάλεσαν ανισορροπία στην άμυνα της Φενέρ και η δημιουργία που προήλθε από τους ψηλούς και ημίψηλους παίκτες της ομάδας (Φαλ, Μιλουτίνοφ, Παπανικολάου, Πίτερς και Μπραζντέικις είχαν τις 13 από τις 22 ασίστ των «ερυθρολεύκων»).

Υγ.2: Ορατή δια γυμνού οφθαλμού είναι πλέον από παιχνίδι σε παιχνίδι η σοβαρή βελτίωση που παρουσιάζει το παιχνίδι του Γιώργου Παπαγιάννη. Ο 26χρονος Έλληνας διεθνής σέντερ (15π., 2ρ., 2κλ., 1κοψ. με 3/5 τριπ.), ήταν πλέον καθοριστικός παίκτης της Φενέρ (πέτυχε τους 8 τελευταίους πόντους της), είχε εξαιρετική αντιμετώπιση στο post up του Φαλ και γενικότερα τελείως αλλαγμένο mindset. Με αυτό το τελευταίο να κάνει την μεγαλύτερη διαφορά.