Μία ήττα που «πονάει», αλλά δείχνει ότι κάτι καλό έρχεται!

Ας ξεκινήσουμε ανάποδα, ρίχνοντας πρώτα μία ματιά στην περυσινή συγκομιδή των Πειραιωτών μετά τις πρώτες 11 αγωνιστικές. Ε, λοιπόν στην σεζόν που κατέγραψαν την πιο εντυπωσιακή πορεία στον μαραθώνιο των 34 αγωνιστικών και κατέκτησαν την πρώτη θέση με ρεκόρ 24-10, είχαν μόλις μία νίκη παραπάνω (ρεκόρ 7-4) από τον αντίστοιχο εφετινό απολογισμό, στο ίδιο ακριβώς σημείο της διαδρομής.

Κι όλα αυτά, χωρίς τους αλλεπάλληλους τραυματισμούς (Γουίλιαμς-Γκος, ΜακΚίσικ, Φαλ, Μιλουτίνοφ και Σίκμα) που τους έχουν χτυπήσει μέσα στους πρώτους δύο μήνες της χρονιάς.

Πάμε τώρα να δούμε τι έγινε απόψε στο Μοντεκάρλο, όπου ο Ολυμπιακός – χωρίς να πιάσει μεγάλη απόδοση και να είναι κυριαρχικός στις μικρές και σημαντικές λεπτομέρειες που κάνουν την διαφορά – έκανε ίσως την πιο πειστική εμφάνισή του εκτός των συνόρων, έχοντας την μεγαλύτερη διάρκεια στην απόδοσή του (σε εκτός έδρας παιχνίδι).

Χωρίς να έχει δει κανείς το ματς, το τελικό 85-77 αδικεί κατάφωρα την προσπάθεια των παικτών του Γιώργου Μπαρτζώκα. Μπορεί οι «ερυθρόλευκοι» να υστερούσαν σε αθλητικότητα κι ενέργεια σε σχέση με τους Μονεγάσκους και να μην είχαν πολλές λύσεις στην επίθεση, ωστόσο, έδειξαν ότι η ποιότητα, η «χημεία» και το know how που χαρακτηρίζει το παιχνίδι τους, θα εξαργυρωθεί σε μεγάλο βαθμό μόλις επιστρέψουν και οι τρεις απόντες, που θα εκτοξεύσουν το βάθος και το rotation και θα εξαλείψουν τα κενά διαστήματα, που λόγω κούρασης (ειδικότερα του Γουόκαπ), τους κόστισαν στο τέλος.

Κακά τα ψέματα, όταν οι πρωταθλητές φέρνουν το παιχνίδι στο +1 στην ανάπαυλα (38-39), επιστρέφοντας από το -9 (30-21) κι έχοντας σε πολύ κακή βραδιά έναν από τους πιο κομβικούς παίκτες του στην άμυνα (Παπανικολάου 0π., 1ρ., 3ασ. & 3λ. με 0/2 σουτ σε 24'), τότε είναι ξεκάθαρο ότι έχουν σπουδαίο μέταλλο και ξέρουν να διαχειρίζονται άριστα τις δύσκολες καταστάσεις.

Σε όλα τα παραπάνω, προσθέστε ότι το επιθετικό παιχνίδι της ομάδας στηρίχθηκε σε όλο το πρώτο μέρος, μόνο στο ρεσιτάλ του Αϊζάια Κάνααν (17π. με 4/6 τριπ.) κι ενώ όλοι υπόλοιποι σούταραν με 42,8% εντός πεδιάς (8/20 σουτ), αλλά και ότι οι φιλοξενούμενοι έμειναν κάποια στιγμή ακόμη και 6 ολόκληρα λεπτά χωρίς καλάθι!

Με την διαφορά αθλητικότητας των δύο ομάδων να κυμαίνεται σε δυσθεώρητα ύψη, οι Πειραιώτες δούλεψαν σκληρά στο αμυντικό κομμάτι (σε καταστάσεις πέντε εναντίον πέντε) και το μόνα τους προβλήματα, ήταν οι πόντοι που χάρισαν στο transition από φθηνά λάθη (7 στο σύνολο) απόρροια της ασφυκτικής πίεσης των γηπεδούχων πάνω στην μπάλα και από τις δεύτερες επιθέσεις.

Το ίδιο ακριβώς έργο παίχτηκε και στα 4,5 τελευταία λεπτά, παρ' ότι ως τότε ο Ολυμπιακός είχε διαχειριστεί άψογα – τηρουμένων των αναλογιών – το ματς και είχε momentum νίκης. Aυτό συνέβη επί το πλείστον, επειδή ο Πίτερς πήρε την σκυτάλη από τον εκπληκτικό Κάνααν του 1ου μέρους και κράτησε επιθετικά την ομάδα (11 από τους 15 πόντους τους στην 3η περίοδο), σε συνδυασμό με την σταδιακή εκτελεστική άνοδο του Γουόκαπ.

Το ότι «άντεξε» μετά τα δύο διαδοχικά τρίποντα-«μαχαιριές» που δέχτηκε (55-52 στο 27') κι απάντησε με σερί 5-13, παίρνοντας προβάδισμα 5 πόντων στο 33ο λεπτό (60-65), έδειξε ότι πνευματικά και μπασκετικά, ήταν έτοιμος για ένα «διπλό», που θα έκανε μεγάλο θόρυβο και θα τον ανέβαζε στην 4η θέση.

Αν από το 35'30” κι εντεύθεν, τον πρόδωσαν οι δυνάμεις του και τελείωσε το ματς με επιμέρους σκορ 6-15, αυτό οφείλεται στην κούραση και το μικρό rotation, από τα οποία εξηγείται και η αστοχία του Γουόκαπ σε 2 βολές κι ένα “πέναλτι” από τα 3 μέτρα), αλλά και η αμυντική ολιγωρία κοντά στο καλάθι απέναντι στα «κατσίκια» που διεκδικούσαν όλες τις μπάλες και κυριάρχησαν πλήρως στα ριμπάουντ (+12 συνολικά και +7 επιθετικά).

Σε όλα αυτά, βάλτε κι ένα μεγάλο τρίποντο ανάλογο της κλάσης του Μάικ Τζέιμς (24π. & 6ασ.) για το προσπέρασμα (76-73 στο 38'20”) κι έχετε όλα τα συστατικά της ολικής ανατροπής της Μονακό από το -5 στο +8.

Στην διάρκεια του live είχα επισημάνει ότι το ματς θα κριθεί περισσότερο από την επίθεση και τις μικρές λεπτομέρειες, καταθέτοντας ότι ο Ολυμπιακός θα είναι μέσα στην διεκδίκηση της νίκης αν ξεπερνούσε τους 74 πόντους (μέση εφετινή του παραγωγικότητα πριν το ματς) και θα κέρδιζε αν σκόραρε μίνιμουμ 80. Αυτό φυσικά θα συνέβαινε και με το παραπάνω, αν τα λάθη του ήταν κοντά στα 10 (και όχι 13) και η υστέρηση στα «σκουπίδια» δεν ήταν τόσο επώδυνη!

Ένα ερωτηματικό που δημιουργήθηκε και στο οποίο δεν έχω απάντηση, είναι η χρησιμοποίηση του Μιλουτίνοφ σε όλη την 4η περίοδο (με 4 φάουλ από το 32ο λεπτό), η οποία κατά την γνώμη μου πλήγωσε την αμυντική σκληράδα των «ερυθρολεύκων» μέσα στο «ζωγραφιστό» (στο σπρώξιμο για την καλύτερη θέση), σε συνδυασμό με την άμυνα με αλλαγές. Μόνο ο Ντόντα Χολ (8π., 6ρ. & 1κοψ.), είχε 4 πόντους, 3 ριμπάουντ και 1 τάπα στο 4ο δεκάλεπτο.

Για την ιστορία, τα ριμπάουντ στο τελευταίο δεκάλεπτο ήταν συνολικά 11-6 υπέρ της ομάδας του Σάσα Ομπράντοβιτς, με τα πέντε να είναι επιθετικά.

Συμπερασματικά, το μεγάλο κέρδος των δευτεραθλητών Ευρώπης έγκειται στο ότι κοίταξαν στα μάτια για 39 λεπτά μία από τις πιο ποιοτικές ομάδες της διοργάνωσης εκτός έδρας, χωρίς να έχουν σπουδαία απόδοση στην επίθεση και με τον Γουόκαπ να μένει στο παρκέ για 34 λεπτά.

Πλην των Κάνααν (20π. & 4ασ. με 5/8 τριπ.), Πίτερς (15π. με 4/5 τριπ.) και Γουόκαπ (16π., 4ρ. & 4λ.), που σκόραραν συνολικά 51 πόντους, οι υπόλοιποι επτά παίκτες που χρησιμοποίησε ο Μπαρτζώκας είχαν 26 πόντους με 11/21 σουτ!

Ο πλήρης Ολυμπιακός (με Γουίλιαμς-Γκος στο παρκέ) θα είχε πιθανότατα αποδράσει νικηφόρα από το Μοντεκάρλο, οπότε παρά την ήττα (έτσι όπως ήρθε «πόνεσε»), οι οιωνοί για την συνέχεια δείχνουν ενθαρρυντικοί. Λαμβάνοντας υπ' όψιν το πόσο θα «γεμίσει» προσεχώς, ποιοτικά και ποσοτικά (με Μήτρου Λονγκ και Πετρούσεφ), στις θέσεις “1”, “4” και “5”...