Η Ρεάλ χάνεται στον ορίζοντα...

Από τον τραυματικό τελικό του Κάουνας πέρασαν μόλις πεντέμισυ μήνες, αλλά μοιάζει να κύλησε άφθονο νερό κάτω από τις γέφυρες του Νεμούνας, του Μανθανάρες και του …Κηφισού. Η πρωταθλήτρια Ρεάλ απομακρύνεται κι αφήνει πίσω της συντρίμμια, ο Ολυμπιακός αγκομαχάει μερικά βήματα πιο πίσω από την κόκκινη αρμάδα που κόντεψε να κουρσέψει την Ευρώπη, το δε φάιναλ-φορ μοιάζει στριφνό και δύσκολο στοίχημα για τον πρωταθλητή Ελλάδας.

Το λέγαμε το μεσημέρι στο εβδομαδιαίο podcast «Old School» με τον Δημήτρη Κωνσταντινίδη (παρακολουθήστε το ολόκληρο με ένα κλικ σε αυτό εδώ το λινκ), το επαναλαμβάνω verbatim και εδώ: αυτή τη στιγμή η Ρεάλ δεν είναι για τα νύχια του Ολυμπιακού, ούτε βέβαια του Παναθηναϊκού, τον οποίο επισκέπτεται μεθαύριο.

Το Βερολίνο, βέβαια, απέχει ένα γεμάτο εξάμηνο. Ο Ολυμπιακός ασφαλώς θα βελτιωθεί παρασάγγας από τη θερμόαιμη αλλά απλώς καλή ομάδα που παρατάχθηκε απόψε στο Φάληρο. Όταν φτάσει η ώρα να εκστρατεύσει στη Μαδρίτη, θα έχει εκτός απροόπτων στη μηχανή του τον Ουίλιαμς-Γκος, τον Πετρούσεφ, τον Μήτρου-Λονγκ, τον κανονικό Μιλουτίνοφ και τον κανονικό ΜακΚίσικ. Όχι μια σειρά από άδειες και μισοάδειες φανέλες δίπλα στους 4-5 κατάκοπους.

Η Ρεάλ δεν είναι Μονακό και ο Τσους Ματέο χτύπησε τον Ολυμπιακό στο μαλακό υπογάστριο. Η σπανιόλικη άμυνα έδινε απλόχερα το σουτ στους λιγότερο επικίνδυνους παίκτες και δικαιώθηκε σε βαθμό σχεδόν απόλυτο, ιδίως όταν η μπάλα βάρυνε, τα κορμιά κουράστηκαν και το καλάθι φαινόταν πιο μικρό. Οι σκόρπιες εξάρσεις του Λαρεντζάκη ή του Γουόκαπ δεν είχαν πια σημασία.

Ο Παπανικολάου, ο ΜακΚίσικ, ο Λαρεντζάκης, ο Γουόκαπ, ο ένας μετά τον άλλον σούταραν τούβλα στην δ’ περίοδο (1/9 μετά το 31’), την ίδια στιγμή που η φοβέρα του Ταβάρες έσκιαζε τα πάντα στις ρακέτες. Η φάση του 37ου λεπτού, όταν οι παίκτες του Ολυμπιακού έκαναν 3 ή 4 απανωτά αίρμπολ από απόσταση επαφής τρομαγμένοι από τους βρυχηθμούς του θηρίου, με το σκορ στο 68-69, ήταν το μισό στόρι του ματς συμπυκνωμένο σε μερικά δευτερόλεπτα.

Σαν να μην έφτανε η δυσκοιλιότητα, ο Γιώργος Μπαρτζώκας κράτησε πολλή ώρα τους σουτέρ του στον πάγκο (Κάνααν, Πίτερς) ποντάροντας, μάταια, στην άμυνα. Το τελευταίο πενθήμερο δεν ήταν δα πετράδι στο στέμμα του, παρά τα επαινετικά λόγια και τη διαχυτικότητα του Ματέο.

Εάν θέλουμε να είμαστε τίμιοι, θα πρέπει να χαρακτηρίσουμε τον Ολυμπιακό τυχερό που έφτασε να διεκδικήσει τη νίκη μέχρι το τέλος. Το οφείλει περισσότερο στη διακαή επιθυμία των παικτών και των οπαδών του, παρά στο μπάσκετ που έπαιξε. Ωστόσο, οι χαμένες βολές (6 στο δεύτερο μέρος) και τα άστοχα τρίποντα βάρυναν στην οικονομία του αγώνα πολύ περισσότερο από τα 17 επιθετικά ριμπάουντ και τον αξιοθαύμαστο για τέτοια οδομαχία δείκτη οικονομίας (6 λάθη).

Η Ρεάλ ήταν ποιοτικά πολύ καλύτερη, και από τον αποψινό Ολυμπιακό και από την περυσινή Ρεάλ. Μέσα στο ηφαίστειο του Φαλήρου, έβρισκε τρόπους για να απελευθερώνει τους ζεστούς σουτέρ της, κράτησε ανέπαφο τον άξονα Καμπάτσο-Ταβάρες, ενώ στην άμυνα τάισε το θεόρατο τέρας από το Κάπε Βέρντε με ωμό κρέας από τον Πειραιά. Οι 41 πόντοι των Μούσα, Χεζόνια (με 13/24 σουτ, δεκατρείς καλαθάρες) είναι νούμερο εξωφρενικό, αλλά προήλθαν από ορθολογικό μπάσκετ με ωραία ροή και προπονητική σφραγίδα. Η Ρεάλ δεν χρειάζεται πια τον Γιουλ ούτε τον Ρούντι και τον Τσάτσο.

Την ήδη πολύ καλή ομάδα που -αποδεκατισμένη- κατέκτησε το τρόπαιο τον Μάιο στο Κάουνας, η προσθήκη του Καμπάτσο την έκανε χάρμα οφθαλμών. Ο Ολυμπιακός είναι τέτοιο όταν βρίσκει το μακρινό σουτ για να καμουφλάρει την εγγενή δυστοκία του, αλλά όχι με 9/31 τρίποντα, όχι με 10/16 βολές στο δεύτερο ημίχρονο, όχι με σχεδόν όλους τους παίκτες μονοψήφιους. Ακόμα και ο πρώτος σκόρερ του, ο Τόμας Γουόκαπ, χρειάστηκε 17 σουτ για να βάλει 17 πόντους και πολλές χαμένες άμυνες για να εξοικονομήσει ενέργεια.

Ο Ολυμπιακός θα ήταν μόνος τρίτος αν έβρισκε τρόπο να κλείσει θετικά τα ντέρμπι με Μονακό, Ρεάλ, αλλά οι ήττες τον καταδίκασαν να βολοδέρνει στη μέση της βαθμολογίας, σε έναν όμιλο ομάδων που στριφογυρίζουν γύρω από το 50 τοις εκατό. Το ίδιο, ακριβώς, ισχύει για τον Παναθηναϊκό, που έχασε στο νήμα τα δύο δικά του θρίλερ, Πέμπτη και Τρίτη. Σε αυτήν την παράξενη Euroleague, της γενικευμένης μετριότητας, η απόσταση από τη στρατόσφαιρα έως τη μέση γη είναι μόλις μερικά δευτερόλεπτα, λίγα εκατοστά του μέτρου.

Και έπεται συνέχεια, με τη Ρεάλ μάλιστα να παραμένει στην Αθήνα για να γιορτάσει το αποψινό στα μπουζούκια χωρίς το άγχος του ταξιδιού. Η αναμέτρηση της ερχόμενης Παρασκευής με τη Μπάγερν προσφέρει μία καλή ευκαιρία για να επουλωθούν οι πληγές του Ολυμπιακού με μέλι, αλλά οι εντός έδρας ήττες από τους «αιώνιους» της Ισπανίας μοιάζουν με κακό σημάδι για όποιον βιάστηκε να βγάλει από τώρα εισιτήριο για το Βερολίνο.