Οι παγκίτες γέμισαν τις μπαταρίες

Επτά ή οκτώ λεπτά μετά την έναρξη του κρίσιμου ντέρμπι με τη Φενέρ, ο Παναθηναϊκός ήταν φτυστός η ομάδα-φάντασμα που ηττήθηκε τη Δευτέρα από τον Άρη. Οι παίκτες του Σάρας έβαζαν τα καλάθια σε ρυθμό προπόνησης, ο Ναν και οι συνοδοιπόροι του έμοιαζαν καταβεβλημένοι από την κούραση, το παρκέ του ΟΑΚΑ έγερνε προς τη λάθος κατεύθυνση, οι πιο βιαστικοί έσπευσαν να ψιθυρίζουν το «τετέτεσται». Μέχρι εδώ ήταν, λοιπόν; Τόσο γρήγορα άδειασε το ρεζερβουάρ της μηχανής;

Ώσπου, ο μέχρι τότε άπραγος Εργκίν Αταμάν αποφάσισε να βοηθήσει την ομάδα του ποντάροντας τα ρέστα του στους λιγότερο καταπονημένους παίκτες, αυτούς που πέρασαν μήνες ολόκληρους στα φυσιοθεραπευτήρια ή στην άκρη του πάγκου. Η μπαταρία γέμισε μεμιάς.

Ο Ντίνος Μήτογλου έφυγε για τον πάγκο και άφησε το πόστο του στον Χουάντσο Ερνανγκόμεθ, με το μάγουλο φράπα. Το δίδυμο Γκραντ και Ναν οπισθοχώρησε και έκανε χώρο στον Παναγιώτη Καλαϊτζάκη και στον Λούκα Βιλντόσα. Ο Ματίας Λεσόρ, που έχανε τη μία μάχη μετά την άλλη, αποσύρθηκε για να μελετήσει λίγο καλύτερα το παιχνίδι και αντικαταστάθηκε από τον Κώστα Αντετοκούνμπο.

Ως διά μαγείας, ο Παναθηναϊκός έγινε Παναθηναϊκός. Η μαγεία του φετινού Παναθηναϊκού δεν είναι τόσο τα σλάλομ του Κέντρικ Ναν, όσο τα δόντια και τα νύχια που δεν αφήνουν τον αντίπαλο να ανασάνει. Η ίδια άμυνα που έδωσε 12 σερί ελεύθερα σουτ στο ξεκίνημα του αγώνα (7-19) δέχθηκε μόλις 42 πόντους στα τελευταία τρία δεκάλεπτα, με 14/35 εντός παιδιάς και 11 χαμένες μπάλες.

Τι κι αν η επιθετική λειτουργία έμεινε σαράντα λεπτά χωρίς ρυθμό και έδωσε ξανά περισσότερα λάθη (11) παρά ασίστ; Τι κι αν το τελευταίο «πράσινο» τρίποντο σημειώθηκε στο φινάλε της α’ περιόδου, για να ακολουθήσουν 7 τούβλα σε ισάριθμες απόπειρες;

Το μοναδικό άστοχο μακρινό σουτ που πόνεσε τον Παναθηναϊκό απόψε ήταν αυτό του Τζέριαν Γκραντ στην εκπνοή, αφού μπορούσε να ισοφαριστεί το βαρύ -14 της Κωνσταντινούπολης (69-83). Θα ήταν όμως υπερβολή στα όρια της ύβρεως, να φύγει κάποιος μελαγχολικός από το ΟΑΚΑ για την απώλεια της διαφοράς.

Ο Παναθηναϊκός έφτασε πια στο 16-10, πάτησε στην τρίτη θέση της κατάταξης, έχει στις πλάτες του τους πάντες πλην Ρεάλ, Μπάρτσα και ανανεώνει διαρκώς το δικαίωμα στο όνειρο. Ακούσατε τι τραγουδούσαν οι οπαδοί του λίγο πριν το φινάλε; «Στο Βερολίνο θα είναι ωραία, με το έβδομο παρέα». Και μόνο που ακούγεται τέτοιο πράγμα χωρίς να μοιάζει με σενάριο αρρωστημένης φαντασίας, πρόκειται για θρίαμβο.

Ας μη ξεχνάμε πόσους τραυματισμούς χρειάστηκε να κουβαλήσει ο Παναθηναϊκός σε αυτό το πρώτο τετράμηνο της σεζόν. Ακόμα και η αποψινή, πολύτιμη νίκη σημειώθηκε χωρίς τον Κώστα Σλούκα και με ανενεργούς τους Παπαπέτρου, Μπαλτσερόφσκι.

Σύμφωνοι, ο Παναθηναϊκός κέρδισε το αποψινό ντέρμπι με μίνιμουμ λάδι στη μηχανή του. Σχεδόν όλοι οι παίκτες του, πλην του Ναν, έμειναν άσφαιροι ή σε ρηχά νερά. Ο Ματίας Λεσόρ σκόραρε επειδή κυνηγούσε οτιδήποτε πετούσε στον εναέριο χώρο του, αλλά ουδέποτε τροφοδοτήθηκε. Ο Γκριγκόνις έβαλε ένα τρίποντο στην αρχή και μετά εξαφανίστηκε. Ο πολύ καλός Χουάντσο δεν βρήκε ούτε ένα σουτ. Ο Βιλντόσα χρειάστηκε να σουτάρει τρία συνεχόμενα μέσα σε δέκα δευτερόλεπτα για να βάλει ένα.

Ποιος σκοτίζεται όμως για τις ασίστ και για την κυκλοφορία της μπάλας, όταν το Σχέδιο Β είναι Σχέδιο ΑΑΑ; Ο Κέντρικ Ναν έπιασε πελάτες όλους τους φρουρούς τύπου Μπιμπέροβιτς που έριξε πάνω του ο Σάρας μετά το πρώτο 15λεπτο και πέτυχε 21 από τους τελευταίους 40 πόντους του Παναθηναϊκού (μετά το 34-30), πασάροντας μόνο από το δεξί στο αριστερό και τούμπαλιν.

Κυνήγησε και στην άμυνα ωστόσο ο Αμερικανός (π.χ. τον Σκότι Γουίλμπεκιν) και πρόσθεσε κι ένα εκκωφαντικό θαυμαστικό στο τέλος της φράσης, με την τάπα του στον Νικ Καλάθη 2 λεπτά πριν το τέλος, με το σκορ στο 69-61. «Από την άμυνα ξεκινούν όλα», ήταν σαν να έλεγε σε εαυτόν και αλλήλους. Ήταν βέβαια ο Παναγιώτης Καλαϊτζάκης αυτός που έδειξε νωρίτερα τον τρόπο. Το πρώτο δεκάλεπτο του Νικ ήταν ένα μικρό αριστούργημα.

Κάπως έτσι, ο ίδιος Παναθηναϊκός που ρεζιλεύτηκε από τον Άρη συνέτριψε έναν αντίπαλο που χτίστηκε για να κατακτήσει το τρόπαιο. Με αυτό το μπάσκετ, βέβαια, και με τόσους παίκτες χαμένους στο διάστημα και στη θολούρα, η Φενέρ δεν πρόκειται να κατακτήσει κανένα τρόπαιο. Δικό της πρόβλημα.

Ο Παναθηναϊκός, πάλι, μπαίνει στην τελική ευθεία της κανονικής περιόδου από θέση ισχύος και δεν φοβάται κανέναν αντίπαλο, παρά το δύσβατο μονοπάτι που τον περιμένει. Όταν επιστρέψει στα ευρωπαϊκά γήπεδα, στις 29 Φλεβάρη αυτού του παράξενου δίσεκτου έτους, θα κληθεί να ορθώσει ανάστημα απέναντι στην ασυναγώνιστη Ρεάλ στη Μαδρίτη.

Προηγουμένως, όμως, έχει να διαχειριστεί μία στριφνή εβδομάδα, όπου το φάιναλ-8 του Κυπέλλου συνδυάζεται με ένα δυνητικά κρίσιμο ματς πρωταθλήματος με την ΑΕΚ στα Λιόσια. Ας περιμένουμε να δούμε ποιο από τα δύο πρόσωπά του θα εμφανίσει στο εντός των τειχών μισοσκόταδο.