Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός: Πολύ σκληροί για να μην διεκδικήσουν Final 4!

• Παναθηναϊκός: Επέστρεψε στην «σκληράδα» του ΟΑΚΑ, χρειάζεται τον Σλούκα
• Η καλύτερη άμυνα του τελευταίου ενάμιση μήνα!
• Χωρίς δημιουργία δεν μπορεί να πάει μακριά
• Ολυμπιακός: Ο «Λεσόρ τσέπης», το «μέταλλο» και η διάσταση που λείπει!
• Το «λαβράκι» από την Μερκεζεφέντι και τα κέρδη που προσέδωσε
• Έχει βρει ρυθμό, χωρίς ακόμη να παίξει καλό μπάσκετ!

Με το επόμενο ευρωπαϊκό ραντεβού των ελληνικών ομάδων να απέχει κάτι λιγότερο από τρεις εβδομάδες (στις 29/02 ο Παναθηναϊκός θα παίξει στην Μαδρίτη με την Ρεάλ και την πρώτη του Μάρτη, ο Ολυμπιακός θα «δοκιμαστεί» στην Λιθουανία απέναντι στην Ζάλγκιρις), το break που μόλις άρχισε είναι το μεγαλύτερο στα χρονικά της διοργάνωσης μεσούσης περιόδου!

Κι αν η ερχόμενη εβδομάδα – ελέω του Final 8, που διεξάγεται σε όλα τα μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα – δεν θα είναι «νεκρή» για κανέναν από τους διεκδικητές των playoffs, η μεθεπόμενη, που θα απορροφήσει και τα «απόνερα» του αποτελέσματος στο Κύπελλο, θα είναι η τελευταία πριν η ευρωπαϊκή σεζόν μπει στην τελική της ευθεία.

Με τα ¾ της διαδρομής (76,4%) στον «μαραθώνιο» της regular season, λοιπόν, να έχει ολοκληρωθεί, είναι πλέον ξεκάθαρο ότι και οι δύο εκπρόσωποι του ελληνικού μπάσκετ, βρίσκονται σε τροχιά 6άδας και μάλιστα αμφότεροι, μπορούν ακόμη και να μπουν στην 4άδα, εξασφαλίζοντας το πλεονέκτημα της έδρας.

Πιο συγκεκριμένα, οι «πράσινοι» υπερτερούν (με 3 νίκες σε ισάριθμους αγώνες) στην τριπλή ισοβαθμία της 3ης θέσης απέναντι στην Μονακό και την Βίρτους, ενώ με έναν βαθμό λιγότερο, οι «ερυθρόλευκοι» ισοβαθμούν στην 6η θέση με την Φενερμπαχτσέ (έχασαν στην Τουρκία με 79-77), την οποία και θα υποδεχτούν στο ΣΕΦ την τελευταία αγωνιστική.

Προσωπικά, εκτιμώ ότι δύσκολα και οι δύο ομάδες μας θα είναι στις πρώτες τέσσερις της τελικής κατάταξης, κυρίως γιατί οι Μονεγάσκοι έχουν πολύ εύκολο πρόγραμμα και στις οκτώ εναπομείνασες αγωνιστικές, μπορούν κάλλιστα να πετύχουν ακόμη και 7 νίκες!

Ωστόσο, πιστεύω ότι έχουν όλα τα φόντα να τερματίσουν στην 4η και την 5η θέση. Με το μεταξύ τους ντέρμπι στο Φάληρο (14/03), τα τρία συνολικά παιχνίδια του Βελιγραδίου (δύο για τους πρωταθλητές κι ένα για το «τριφύλλι»), της Μπολόνια και του Μονάχου για την ομάδα του Αταμάν και του Κάουνας και της Πόλης για την αντίστοιχη του Μπαρτζώκα, να παίζουν τον πιο καθοριστικό ρόλο.

Μέχρι να φτάσουμε, όμως, σε εκείνες τις κρίσιμες ώρες, πάμε να αναλύσουμε μαζί τι κρατάνε και τι πετάνε από την 26η αγωνιστική, τόσο ο «εξάστερος» όσο και ο δευτεραθλητής Ευρώπης.

Παναθηναϊκός: Επέστρεψε στην «σκληράδα» του ΟΑΚΑ, χρειάζεται τον Σλούκα

Αν μία μικρή μερίδα των εν γένει πολύ απιτητικών φίλων του «τριφυλλιού» έχουν ακόμη κάποιες επιφυλάξεις για την εφετινή δυναμική της ομάδας, τότε ειδικότερα μετά την άνετη νίκη (74-63) επί της φορμαρισμένης Φενερμπαχτσέ (πριν το τζάμπολ, είχε ρεκόρ 8-2 στην EL και συνολικά 16-2 σε Ευρώπη και Τουρκία, μετά την αντικατάσταση του Ιτούδη από τον Γιασικεβίτσιους), θα πρέπει να εξαφανίστηκαν.

Σε ένα ματς, που είχε χαρακτηρισθεί κομβικό, ο Παναθηναϊκός ξεπέρασε την σημαντική απουσία του σημαντικότερου του δημιουργού του (Σλούκας) και με την συγκλονιστική ώθηση της εξέδρας, ήταν κάτι περισσότερο από αποτελεσματικός.

Παρ’ ότι σούταρε με 44,4% εντός πεδιάς, είχε περισσότερα λάθη (11) από ασίστ (9) και ήταν μονοδιάστατος επιθετικά (κατά βάση με το ένας εναντίον όλων του Ναν και λίγο με post-up από τον Λεσόρ) και ανέτρεψε μία διαφορά 12 πόντων, πλησίασε ακόμη και στην υπερκάλυψη της διαφοράς των 14 πόντων ( με την οποία έχασε τον περασμένο Οκτώβριο, στην ασιατική πλευρά της Κωνσταντινούπολης)!

Για την ακρίβεια την προσπέρασε λίγο μετά τα μέσα της 3ης περιόδου (53-38 στο 27’24”) και σχεδόν την «άγγιξε» στο τελευταίο λεπτό της αναμέτρησης (74-61 στο 39’26”).

Η καλύτερη άμυνα του τελευταίου ενάμιση μήνα!

Το σημαντικότερο απ’ όλα, όμως, είναι ότι νίκησε καθαρά, έχοντας ως βασικό πυλώνα του παιχνιδιού την «ατσάλινη» άμυνά του, που πλέον είναι η 3η καλύτερη της διοργάνωσης (μ.ο. 75,7π. και 1ος στα κλεψίματα με μ.ο. 7,4), πίσω από τον Ολυμπιακό (μ.ο. 74,7π.) και την Βαλένθια (μ.ο. 75,4π.) και η κορυφαία των τελευταίων έντεκα αγωνιστικών (μ.ο. 72,18π.)!

Είναι χαρακτηριστικό ότι στο παραπάνω διάστημα (από τις 28/12 και μετά) και ειδικότερα στους 6 αγώνες του ΟΑΚΑ (6 νίκες), οι παίκτες του Εργκίν Αταμάν παίζουν τόσο δυνατά στα μετόπισθεν που δημιουργούν ανηφόρα στον αντίπαλο και δέχονται κατά μ.ο. 66,6 πόντους! Με την 2η καλύτερη επίθεση της διοργάνωσης να περιορίζεται στους 63 πόντους!

Αυτό ακριβώς συνέβη και χθες (11/02) στο κλειστό των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων, από τα τέλη της 1ης περιόδου και μετά την είσοδο του Παναγιώτη Καλαϊτζάκη και του Χουάντσο Ερνανγκόμεθ στο παρκέ. Με τους φιλοξενούμενους να έχουν «τρέξει» ένα σερί 2-17, να έχουν κρατήσει τους «πράσινους» για επτά λεπτά χωρίς καλάθι εντός πεδιάς (0/9 σουτ και 2 λάθη) και να έχουν προηγηθεί με 7-19, ο Τούρκος τεχνικός πέρασε ταυτόχρονα στο παιχνίδι τον Έλληνα και τον Ισπανό forward και σχεδόν αμέσως η μορφή του αγώνα άλλαξε άρδην.

Το μέγεθος, η ενέργεια και η σκληράδα που πρόσφεραν στην πεντάδα του Παναθηναϊκού, έπαιξε τόσο καταλυτικό ρόλο που το επιμέρους 25-9 της 2ης περιόδου (και 31-12 από την στιγμή που μπήκαν), έφτανε και περίσσευε για να γείρει το γήπεδο και να κριθεί το παιχνίδι.

Ο Κέντρικ Ναν (23π., 3ρ. & 3λ. με 10/25 σουτ) μπορεί να εκβίασε προσπάθειες και να έπαιξε ατομικά, αλλά προσέδωσε instant scoring και απόντος του Σλούκα χρειαζόταν να κουβαλήσει την ομάδα. Ο Λεσόρ (13π., 8ρ., 2κλ. & 1κοψ.) κέρδισε κι έχασε μονομαχίες, ο Γκραντ (9π., 3ρ., 2ασ. & 3λ. με 3/7 σουτ) ήταν θετικός και ο Βιλντόζα (7π., 2ρ. & 1ασ. με 2/5 σουτ σε 8’35”) έδωσε σημαντική ώθηση στο λίγο διάστημα που έπαιξε!

Την μεγάλη διαφορά, όμως, την έκαναν οι δύο «παγκίτες» με τον Χουάντσο να έχει 5 πόντους, αλλά και 8 ριμπάουντ με 3 κλεψίματα και 3 κερδισμένα φάουλ (γι’ αυτό ο Μήτογλου έπαιξε λιγότερο απ’ όσο συνήθως) και τον Καλαϊτζάκη να έχει 6 πόντους, 4 ριμπάουντ και 2 ασίστ και να γεμίζει το παρκέ με τα τρεξίματά και την εκρηκτικότητά του σε άμυνα κι επίθεση.

Χωρίς δημιουργία δεν μπορεί να πάει μακριά

Με αυτά και με εκείνα, λοιπόν, ο Παναθηναϊκός πέτυχε το ζητούμενο, διατηρήθηκε σε τροχιά πλεονεκτήματος έδρας και «αγόρασε» ηρεμία ενόψει της ερχόμενης εβδομάδας που περιλαμβάνει 1+3 απαιτητικά παιχνίδια, αλλά και την ευκαιρία να διεκδικήσει το πρώτο του Κύπελλο μετά από 3 χρόνια!

Το γεγονός ότι μία ομάδα που τα τρία τελευταία χρόνια είχε ρεκόρ 28-65 στην Euroleague και που το καλοκαίρι «χτίστηκε» από καινούριο προπονητή και με 12 νέους παίκτες, κρατάει το πλεονέκτημα έδρας στα χέρια του, συνιστά τεράστια επιτυχία και αυτό πρέπει να το λάβουμε σοβαρά υπ' όψιν. Ανεξάρτητα αν το budget της διπλασιάστηκε!

Δεν ξέρω τι συμβαίνει με τον Σλούκα (μ.ο. 10,9π. & 5,5ασ.) και την αποθεραπεία του από τον τραυματισμό του στους προσαγωγούς (οι πληροφορίες λένε ότι δεν θα παίξει με την ΑΕΚ στο πρωτάθλημα για να είναι διαθέσιμος στο Final 8), ωστόσο, είναι ξεκάθαρο ότι η ομάδα τον χρειάζεται και με το παραπάνω.

Στα 7 παιχνίδια που έχει λείψει φέτος, ο Παναθηναϊκός δεν ξεπερνάει την μέση παραγωγικότητα των 75 πόντων (ενώ όταν παίζει σκοράρει πάνω από 85), ενώ μοιράζει τρεις ασίστ λιγότερες (μ.ο. 17,3 έναντι 14) σε σχέση με τα ματς που ο 34χρονος point guard είναι διαθέσιμος!

Κλείνοντας σε ένα ματς τόσο ειδικών ειδικών συνθηκών, η συνήθης τακτική επιβάρυνσης των βασικών παικτών από τον Αταμάν (Ναν, Λεσόρ και Γκραντ έπαιξαν από 34 έως 36 λεπτά αντίστοιχα), είναι λογικό να περάσει σε δεύτερη και τρίτη μοίρα. Πολύ απλά επειδή το αποτέλεσμα ήταν το βασικό προαπαιτούμενο.

Ωστόσο, επειδή η εβδομάδα που έρχεται θα είναι πολύ φορτωμένη και εκτός συγκλονιστικού απροόπτου θα έχει τέσσερα πολύ σημαντικά παιχνίδια σε επτά ημέρες, από ‘δω και στο εξής ο Παναθηναϊκός χρειάζεται βοήθεια από περισσότερους παίκτες.

Υγ.: Πολλά συγχαρητήρια για την άμεση αντίδραση της πράσινης ΚΑΕ στο ζήτημα που προέκυψε με τον οπαδό που απομακρύνθηκε από τα court seats, η οποία αποδεικνύει την συνέπειά της στο πολύ σημαντικό κομμάτι της πάταξής της βίας στα γήπεδα.

Ολυμπιακός: Ο «Λεσόρ τσέπης», το «μέταλλο» και η διάσταση που λείπει!

Αν οι «ερυθρόλευκοι» έχουν κερδίσει κάτι χειροπιαστό, πηγαίνοντας στην 15ήμερη διακοπή της Euroleague και παραμονές της εβδομάδες που θα κριθεί ο πρώτος ουσιαστικός τίτλος της σεζόν (Final 8), αυτό έχει να κάνει με την εδραίωσή τους στην πρώτη εξάδα της βαθμολογίας! Με έναν βαθμό διαφορά από τον «αιώνιο αντίπαλό» τους.

Είναι τόσο έντονη η αλληλεπίδραση των αποτελεσμάτων των δύο ομάδων, όμως, που η επιτυχία του ενός ή αποτυχία του άλλου, επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό την περιρρέουσα ατμόσφαιρα στο εκάστοτε στρατόπεδο! Πολλώ δε μάλλον, όταν το επόμενο πιθανό τους συναπάντημα, βρίσκεται προ των πυλών (τελικός Κυπέλλου)!

Κατά συνέπεια, τα οφέλη από το δεύτερο διαδοχικό ευρωπαϊκό «διπλό» (78-65) στην Ευρώπη, είναι πολλαπλά και προσφέρουν στον Ολυμπιακό ηρεμία κι αυτοπεποίθηση, καθώς, πλέον, μία τόσο περιπετειώδης σεζόν για τον οργανισμό, ετοιμάζεται να μπει στην τελική της ευθεία.

Κατ' αρχάς, βαθμολογικά! Οι τρεις σερί νίκες των δύο τελευταίων εβδομάδων (με Άλμπα εντός και με Μπάγερν και Βαλένθια) έφεραν τους Πειραιώτες στην πλεονεκτική θέση να κρατούν τον στόχο των playoffs στα χέρια τους και να ορίζουν την τύχη τους, όσον αφορά στην θέση που θα τερματίσουν.

Η αποφυγή του 0/2 με την ομάδα του Άλεξ Μουμπρού και η υπερκάλυψη της διαφοράς του πρώτου αγώνα (-7), πέραν του ότι απέσπασε τους δευτεραθλητές Ευρώπης δύο βαθμούς (αλλά στην ουσία τρεις ) από τις δύο εκ των τριών ομάδων που κυνηγούν την 6η θέση και την απευθείας πρόκριση στα προημιτελικά (την Βαλένθια και την Μακάμπι), άφησε ανοιχτή την πόρτα για περαιτέρω αναρρίχηση στην κατάταξη.

Μία αναρρίχηση, που μπορεί να φτάσει μέχρι και την 4η θέση, η οποία παρέχει πλεονέκτημα έδρας! Υπό την προϋπόθεση ότι οι πρωταθλητές δεν θα ξαναχάσουν στο ΣΕΦ (θα αντιμετωπίσουν την Βίρτους, τον Παναθηναϊκό, την Βιλερμπάν και την Φενέρ) και νικήσουν τα δύο από τα τέσσερα εναπομείναντα παιχνίδια τους εκτός των συνόρων (απέναντι σε Ζάλγκιρις, Εφές, Παρτίζαν και Ερυθρό Αστέρα)!

Ποιος μπορούσε να φανταστεί κάτι τέτοιο, πριν από μερικές εβδομάδες και ειδικότερα μετά τις δύο κολλητές ήττες τις οποίες γνώρισε η ομάδα (από Μπαρτσελόνα και Μπασκόνια) εντός 48 ωρών επί ισπανικού εδάφους;

Το «λαβράκι» από την Μερκεζεφέντι και τα κέρδη που προσέδωσε

Η εικόνα του Ολυμπιακού άρχισε να αλλάζει σε ένα χρονικό σημείο που ο Γιώργος Μπαρτζώκας έχασε τους δύο σημαντικότερους ψηλούς του (Φαλ και Μιλουτίνοφ). Η απόκτηση του Μόουζες Ράιτ, όμως, η προσαρμοστικότητα που επέδειξε ο 25χρονος Αμερικανός σέντερ, το μέγεθος, η ταχύτητα και η ενέργεια που προσέθεσε στη frontline, προσέδωσαν στο παιχνίδι της ομάδας του, έξτρα σκληράδα αλλά και μία επιπλέον διάσταση με τριπλό όφελος:

Πρώτον, το αμυντικό ριμπάουντ, το κόψιμο και τα deflections που δημιουργούν προϋποθέσεις αιφνιδιασμού και εύκολου καλαθιού, δεύτερον το επιθετικό ριμπάουντ, που ανανεώνει κατοχές και προσφέρει έξτρα επιθετικές λύσεις και τρίτον την αθλητικότητα και το physicality, στοιχεία που τόσο έλλειπαν από τους ψηλούς των «ερυθρολεύκων» και τα οποία είχε ο Παναθηναϊκός με τον Λεσόρ. Κι όλα αυτά έχοντας κάτι παραπάνω από θετική παρουσία στην επίθεση (μ.ο. 9,0π., 3,7ρ., 2,0κλ. & 2,0κοψ. με 64,7% στα σουτ), χωρίς να έχει συμπληρώσει ούτε 20 μέρες στον Πειραιά.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στα τρία παιχνίδια που έχει παίξει ο απόφοιτος του Τζόρτζια Τεκ, ο Ολυμπιακός έχει παρουσιαστεί πολύ πιο ενεργός από ποτέ στα κοψίματα (μ.ο. 4,0) και στα ριμπάουντ, ενώ στο μοναδικό εξ' αυτών που έχασε στις λεπτομέρειες την μάχη της ρακέτας, κατέβασε αισθητά τα νούμερα της Μπάγερν (1η στα αμυντικά και 3η στα επιθετικά ριμπάουντ στην EL) και βρήκε τον τρόπο να φύγει νικητής.

Στην “Fonteta”, μάλιστα, παρουσία και του Μουσταφά Φαλ, που επέστρεψε μετά από απουσία τεσσάρων εβδομάδων, ο 58χρονος τεχνικός των «ερυθρολεύκων» εμπιστεύτηκε περισσότερο τον Ράιτ (23'31”) από τον Γάλλο σέντερ (16'18”), ο οποίος δεν αγωνίστηκε καθόλου στην 4η περίοδο.

Έχει βρει ρυθμό, χωρίς ακόμη να παίξει καλό μπάσκετ!

Κλείνοντας, θεωρώ ότι η εμφάνιση των πρωταθλητών στην Ισπανία, είχε κι ένα αρνητικό πρόσημο το οποίο, όμως, καταδεικνύει την απόσταση που χωρίζει την απόδοση της ομάδας από το εφετινό της ταβάνι!

Τι θέλω να πω; Ότι με απλά λόγια, ο Ολυμπιακός κέρδισε (και σχετικά εύκολα) όχι επειδή έπαιξε κάποιο σπουδαίο μπάσκετ, αλλά γιατί πραγματικά δεν μπορούσε να χάσει από αυτή την Βαλένθια, που έπαιξε χωρίς τους δύο ψηλούς της, τον Ντέιβις και τον Τουρέ.

Όσο «ξύλο» και να έπαιζαν οι Ισπανοί, η ελληνική ομάδα έχει πλέον τεράστιο βάθος, μεγαλύτερη σκληράδα και περισσότερο “know how” για να ανταπεξέλθει σε αυτούς τους αγώνες των ειδικών συνθηκών, που δεν κερδίζονται τόσο με την ποιότητα, όσο με το τσαγανό.

Κι επειδή τα δύο τελευταία παιχνίδια των «ερυθρολεύκων» εμπίπτουν στην παραπάνω κατηγορία, οι νίκες ήταν υπερπολύτιμες για να σταθεροποιηθεί η ομάδα στην 6άδα και να αποκτήσει νικηφόρο momentum, λίγο πριν αρχίσουν τα πιο δύσκολα.

Από 'δω και στο εξής, όμως, ο Ολυμπιακός επιβάλλεται να αρχίζει να παίζει και πιο ποιοτικό μπάσκετ. Να έχει μεγαλύτερη διάρκεια στο παιχνίδι του, να αξιοποιεί πιο αποτελεσματικά τα σερί του και την αμυντική του ικανότητα για να τελειώνει ευκολότερα τα παιχνίδια! Καθώς επίσης και να ανοίγει ακόμη περισσότερο τις διαφορές, αντί να προσπαθεί να τις συντηρήσει.

Στο Κύπελλο έχει πιο δύσκολο bracket από τον Παναθηναϊκό (έχει ένα ρεπό) και αν διεκδικήσει το τρόπαιο στον τελικό, θα το κάνει παίζοντας σε τρία διαδοχικά βράδια, ενώ αν δεν βελτιώσει αισθητά την επιθετική του λειτουργία, ανακατεύοντας την τράπουλα και πειραματιζόμενος με την πληθώρα επιλογών που διαθέτει (αντί να πηγαίνει με την πεπατημένη συγκεκριμένων σχημάτων, τα οποία πλέον έχει μάθει όλη η Ευρώπη), θα περάσει δύσκολα τόσο στο Κάουνας, όσο στην Πόλη και το Βελιγράδι (δις).

Μέχρι τώρα, αν εξαιρέσουμε ίσως το ματς με την Μακάμπι, δεν έχει κάνει ένα πραγματικά σπουδαίο break out παιχνίδι και μία άκρως κυριαρχική εμφάνιση, στην οποία να θυμίσει έστω και λίγο την περυσινή του εικόνα. Ωστόσο, το ότι έχει καταφέρει να είναι σε καλό δρόμο, βγάζοντας ελάχιστη από την ποιότητα που διαθέτει, αφήνει υποσχέσεις για το μέλλον...

Μέχρι αποδείξεως του εναντίου... Ιδού η Ρόδος, άλλωστε, ιδού και το πήδημα...