Παναθηναϊκός: Αναμνήσεις από το μέλλον

To Bερολίνο απέχει από το Μόναχο 590 χιλιόμετρο, έξι ώρες δρόμο στα γερμανικά άουτομπαν που δεν έχουν όριο ταχύτητας. Ο Παναθηναϊκός φρόντισε να χαράξει διαδρομή μέσω Κούλουρης, αλλά η καρδιά των 3.000 Ελλήνων που βρέθηκαν στο λημέρι της Μπάγερν επέστρεψε έγκαιρα στη θέση της, την ίδια ώρα που κάποιοι στον Πειραιά έβαζαν τις σαμπάνιες στην κατάψυξη.

Εν τέλει, η βραδιά στη Βαυαρία ποτίστηκε με πράσινες μπύρες, και συγγνώμη αν αυτό σας φάνηκε γκρίζα διαφήμιση. Ο Παναθηναϊκός πρόβαρε τα γερμανικά του απόψε στο Μόναχο, θα τα προβάρει ξανά την ερχόμενη Πέμπτη απέναντι στην οικοδέσποινα του φάιναλ-φορ, και ελπίζει να τα λουστράρει για τα καλά στις έξι εβδομάδες που θα ακολουθήσουν.

Deutschland über alles, θα τραγουδήσει το κοινό του, μεθυσμένο από την τρελή πορεία του τελευταίου τετραμήνου, αυτήν που είχε αφετηρία τις ρουλέτες του Μόντε Κάρλο. Την ίδια ώρα που ο άσπονδος Ολυμπιακός θα αγγίζει με τα δάχτυλά του τα καυτά κάστανα του Μονακό ή της Βαρκελώνης, ο Παναθηναϊκός θα δρέπει τους καρπούς των κόπων του, με εαρινό ένδυμα στο ιδανικότερο μονοπάτι που θα μπορούσε να ονειρευτεί ο Εργκίν Αταμάν.

Για να φτάσει στο φάιναλ-φορ, το πρώτο του από το μακρινό 2012 και την εποχή Ομπράντοβιτς (και Παύλου και Θανάση και Διαμαντίδη και Ιτούδη και …Σάρας), o Παναθηναϊκός θα κληθεί να βαδίσει δίπλα στον καλύτερο φίλο του, δηλαδή την έδρα, απέναντι στη Μακάμπι ή τη Βίρτους ή τη Βασκόνια, όποια τέλος πάντων ξεχωρίσει από την κοκορομαχία των πλέι-ιν.

Αρκεί να νικήσει και ο ίδιος την Άλμπα, θα συμπληρώσει ο προσεκτικός της παρέας, αλλά ας αφήσουμε τα χωρατά. Εκτός τρομακτικού απροόπτου στο ραντεβού της ερχόμενης Πέμπτης, στο ΟΑΚΑ θα εμφανιστεί στις 23 Απριλίου η νικήτρια μίας μονής αναμέτρησης που θα διεξαχθεί κεκλεισμένων των θυρών στο Βελιγράδι: Μακάμπι-Βίρτους ή Μακάμπι-Βασκόνια.

Ακόμα και αν ο Παναθηναϊκός στραβοπατήσει στο ηφαίστειο της Καλογρέζας, όπως στραβοπάτησε στο αντίστοιχο ματς της κανονικής περιόδου (που πάντως μοιάζει σαν να έγινε πριν από χρόνια…), δεν θα έχει πολλά να φοβηθεί από ένα ουδέτερο γήπεδο με παγωμένες εξέδρες, όσο κι αν το συνήθισαν τους τελευταίους μήνες οι Ισραηλινοί.

Καλό θα είναι πάντως να μείνει εκτός νυμφώνος η Βασκόνια, διότι θα προέρχεται από διαδοχικά do-or-die διπλά σε Μαδρίτη, Μπολόνια και Βελιγράδι, οπότε θα έχει στο κορμί της μπαρούτι. Ελπίζω να μη σας μπέρδεψα και πρώτα απ’ όλα ελπίζω να μη μπερδεύτηκα ο ίδιος.

Ποιος το περίμενε, λοιπόν αυτό, ότι στις 5 του Απρίλη σύσσωμος ο Παναθηναϊκός θα έπεφτε με τα μούτρα στο κυνήγι των εισιτηρίων για το φάιναλ-φορ; Πέρασαν 6 χρόνια από την τελευταία φορά που έπαιξε (χωρίς επιτυχία) σειρά πλέι-οφ με πλεονέκτημα έδρας, 5 από την τελευταία εμφάνισή του σε post-season, μόλις 11 μήνες από τον δεύτερο συνεχόμενο εγκλωβισμό του στο υπόγειο της βαθμολογίας.

Ο Αταμάν πάει ολοταχώς για προπονητής της χρονιάς, κάμποσοι παίκτες με πρώτο τον Σλούκα βάζουν υποψηφιότητα για τις κορυφαίες πεντάδες αν όχι για τον τίτλο του ΜVP, ενώ ο έλεγχος προόδου του 2024 είναι καλύτερος και από αυτόν της Ρεάλ: 7 θρίαμβοι στα τελευταία 8 παιχνίδια, μόνο μία ήττα από ξένη ομάδα (Ζαλγκίρις) το τελευταίο δίμηνο, 8 σερί νίκες στο εσχάτως άπαρτο ΟΑΚΑ, 9 διπλά μέσα στην ίδια σεζόν, η καταμέτρηση συνεχίζεται.

Ομολογήστε το, βάλατε κι εσείς τα γέλια και αναζητήσατε ζουρλομανδύα, όταν ακούσατε τον Εργκίν Αταμάν να μιλάει για Βερολίνο στις 21 Νοεμβρίου, σε ένα ΟΑΚΑ σκεπασμένο από γκρίζα σύννεφα. Ακόμα και στην τελική ευθεία, πριν τη νίκη επί της Ρεάλ, το σταθμισμένο (και δικό μου) προγνωστικό έβλεπε τον Παναθηναϊκό πιο κοντά στην 6η θέση παρά στη 2η.

«Ξαναθυμήθηκα τα παιδικά μου χρόνια», είπε ο Ιωάννης Παπαπέτρου, όταν ο απεσταλμένος της Nova του έφερε στο μυαλό τις πέτρινες νύχτες που η ομάδα έζησε την προηγούμενη δεκαετία. Σαν ανάμνηση από το μέλλον! Ο «Πάπι» δεν είναι πια αρχηγός, ωστόσο η παρουσία του ανεβάζει τον δείκτη της ποιότητας και προσδίδει βάθος σε μία ομάδα που έφτασε μέχρι εδώ σκαρφαλωμένη στις πλάτες 5-6 ανθρώπων.

Ο Παναθηναϊκός έφυγε στεγνός από το βροχερό Μόναχο χάρη στη βοήθεια που ήρθε από τον πάγκο. Ο Παπαπέτρου επιστρατεύτηκε μετά το κρύο τρίλεπτο του Γκριγκόνις, έπαιξε 18 λεπτά σερί, έδωσε 8 πόντους, έκανε την ομάδα πιο ψηλή και πιο δυνατή. Ο Χουάντσο ήταν ο ικανός μπασκετμπολίστας που χρυσοπληρώθηκε για να αφήσει το ΝΒΑ και όχι ο ηθοποιός του Netflix.

Ο Βιλντόσα έδωσε ανάσες στον Γκραντ, που μπήκε άσχημα στο παιχνίδι και άργησε να βρει τον εαυτό του. Ο Κώστας Αντετοκούνμπο πρόσφερε ένα αξιοπρεπέστατο δεκάλεπτο όταν ο Αταμάν χρειαζόταν απεγνωσμένα ένα κορμί για να προφυλάξει τον Λεσόρ από τα φάουλ και την κόπωση. Ο Σλούκας ήταν ο Σλούκας, ο ηγέτης που κλείνει στόματα με την απόδοσή του τώρα που η σεζόν πλησιάζει την τελική ευθεία.

Οι πέντε παγκίτες πέτυχαν 36 από τους 82 πόντους της ομάδας και ο Παναθηναϊκός έμοιαζε με κανονική ομάδα μπάσκετ, ακόμα και όταν ο Ναν έχανε το μυαλό του και έπαιζε Nunn-ball. Για να το πω διαφορετικά, η απόδοση των «εφεδρικών» επέτρεψε στον Αταμάν να ρίξει στο παρκέ μία πεντάδα χωρίς το αστέρι του στο τελευταίο βιράζ.

Η Μπάγερν προηγήθηκε με 65-64, ισοφάρισε σε 70-70, αλλά το ορειβατικό τρίποντο του Τζέριαν Γκραντ έδωσε την ώθηση για την τελική επίθεση. Ο Σλούκας παρέλαβε τη σκυτάλη και την παρέδωσε στον Ερνανγκόμεθ, κατόπιν ανέλαβε ο Ναν και η σεμνή τελετή έλαβε τέλος.

Με την ατμόσφαιρα που επικρατούσε στο Μόναχο, άλλωστε, ο Παναθηναϊκός ήταν σαν να έπαιξε με πλεονέκτημα έδρας τρεις ολόκληρες εβδομάδες πριν ξεκινήσουν τα πλέι-οφ. Χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την Αθήνα, αλλά πολύ κοντά στο Βερολίνο.