Και τώρα, τρέξτε να τον πιάσετε

Όταν γίνει το ταμείο της σεζόν, ο Παναθηναϊκός μπορεί να εξαργυρώσει σε σκληρό νόμισμα τα κατορθώματα των πέντε γενναίων του, απέναντι στη Μπαρτσελόνα. Πώς είπατε; Όχι, δεν εννοώ τον Σλούκα, τον Ναν, τον Μήτογλου και τον Λεσόρ και τον Γκριγκόνις. Αναφέρομαι στον Μωραΐτη, τον Μαντζούκα, τον Σαμοντούροφ, τον Μπαλτσερόφσκι, άντε και τον Γκραντ: την πεντάδα που ολοκλήρωσε το ματς στο Παλάου Μπλαουγκράνα, μέσα σε ακατάσχετο χασμουρητό.

Το θυμάστε, αλήθεια, το ματσάκι της 3ης Νοεμβρίου; Ο χωρίς Σλούκα Παναθηναϊκός είχε χάσει τα αυγά και τα καλάθια και ο Εργκίν Αταμάν ανέμισε τη λευκή σημαία στο τέλος της γ’ περιόδου όταν η Μπάρτσα πήρε προβάδισμα 24 πόντων. Οι βασικοί άραξαν στους δύο πάγκους για να ξεκουραστούν, οι Καταλανοί φίλαθλοι έφυγαν πριν την ώρα τους για να προλάβουν ανοιχτά τα μπαρ στο Ραβάλ και οι «πράσινες» ρεζέρβες έκαναν το κομμάτι τους, με ένα δεκάλεπτο όπου το κοντέρ έγραψε 9-25.

«Αδιάφορο αυτό που συνέβη, και τζάμπα κόπος, αφού είναι απίθανο να ισοβαθμήσουν οι δύο ομάδες», λέγαμε τότε. Ο Παναθηναϊκός έπεσε στο 2-4 με δύο εντός έδρας ήττας (από Ολυμπιακό και Μακάμπι), ενώ η Μπάρτσα (που είχε ήδη αλώσει το Φάληρο και προερχόταν από ήττα στον πόντο στο σπανιόλικο «κλάσικο») εκτοξεύτηκε εκείνο το βράδυ στο 5-1. Ποια κρυστάλλινη σφαίρα μπορούσε τότε να διαβάσει όσα έμελλε να συμβούν στους επόμενους 4,5 μήνες; Και ποιος τολμάει πια να κάνει πρόβλεψη για την τελική ευθεία αυτής της αλλόκοτης σεζόν;

Γι’ αυτό σας λέω: Σαμοντούροφ, Μωραΐτης και Μαντζούκας. Και Μπαλτσερόφσκι. Ο Παναθηναϊκός πάτησε γερά σε εκείνο το εύθραυστο -8 και έγινε φαβορί για τη δεύτερη θέση της τελικής κατάταξης, αφού πλέον υπερτερεί σε πιθανή ισοβαθμία τόσο με τη Μπαρτσελόνα (ένεκα της συνολικής διαφοράς πόντων) όσο και με τη Μονακό (δύο νίκες). Εάν κερδίσει τα τρία παιχνίδια που έχει στο προσεχές καλεντάρι του, με Βίρτους στη Μπολόνια, Μπάγερν στο Μόναχο και Άλμπα στο ΟΑΚΑ, θα βλέπει στον τερματισμό μόνο μία πλάτη, τη λευκή της Ρεάλ.

Βεβαίως, το προβάδισμά του είναι ακόμη εύθραυστο, αφού οι δύο ομάδες που τον ακολουθούν (Ολυμπιακός και Φενέρ) τον βάζουν από κάτω σε περίπτωση ισοβαθμίας. Ωστόσο, αυτοί έχουν να παίξουν μεταξύ τους την τελευταία αγωνιστική. Με αυτά τα δεδομένα, υποψιάζομαι ότι ο Παναθηναϊκός θα εξασφαλίσει το πλεονέκτημα έδρας για τα πλέι-οφ ακόμα και αν πετύχει 2 στα 3, το επόμενο 20ήμερο. Για σιγουριά, όμως, θέλει τρεις νίκες. Και μπορεί κάλλιστα να τις πετύχει.

Όταν μιλάμε για πλεονέκτημα έδρας και για Παναθηναϊκό, αναφερόμαστε σε ένα πανίσχυρο όπλο, ικανό να λιώσει σίδερα και να ταπεινώσει ομάδες χρυσοποίκιλτες, όπως καλή ώρα η Μπαρτσελόνα. Εάν χάσατε το μέτρημα, σημειώστε ότι το «τριφύλλι» μετράει πλέον 8 συνεχόμενες νίκες στο φλογισμένο σπίτι του, με τελευταίο σκουντούφλημα την ήττα της 7ης Δεκεμβρίου από τη Ρεάλ.

Ποιος δεν φοβάται τη λάβα του ΟΑΚΑ και ποιος τολμάει πια να υποτιμήσει την ομάδα που πέτυχε εκκωφαντικό νταμπλ αυτή την κρίσιμη εβδομάδα, με τις πληγές του «εμφύλιου» ντέρμπι ανοιχτές ακόμη στο κορμί της; Οφείλω να ομολογήσει ότι δεν τον περίμενα τον Παναθηναϊκό τόσο δυνατό αυτές τις μέρες, εφ’ όσον μάλιστα είναι όλοι κι όλοι έξι πολεμιστές αυτοί που τον κουβαλάνε στους ώμους.

Πιο κοντά στην 6η θέση της τελικής κατάταξης τον έβλεπα, παρά στη 2η. Το ξέρετε δα εσείς που παρακολουθείτε το πόντκαστ Old School , με τον Δημήτρη Κωνσταντινίδη και την αφεντιά μου, και με περιμένετε στη γωνία την Τρίτη για να με ξεφωνίσετε. Ε, καλά τώρα, αν ήμουνα καλός στις προβλέψεις θα βιοποριζόμουν από το στοίχημα και θα ήμουν αραχτός σε κάποια αμμουδιά στην …Καραβαϊκή.

Τέτοιες νύχτες ονειρευόταν ο Κώστας Σλούκας το καλοκαίρι, που έριχνε τον κόκκινο κύβο στο ποτάμι και περνούσε στην απέναντι όχθη. Ο αρχηγός του Παναθηναϊκού αποθεώθηκε από το κοινό και ανταπέδωσε με υπόκλιση, αφού πρώτα παρέδωσε ένα κανονικό σεμινάριο στο παρκέ. Αυτός ήταν (ο μοναδικός) που έπαιξε κανονικό μπάσκετ στο δύσκολο πρώτο ημίχρονο, αυτός ήταν που μοίρασε δώρα στους συμπαίκτες του, αυτός που πέτυχε σχεδόν όλους τους πόντους του στο δεύτερο μέρος, αυτός που έβαλε τα βαριά κι ασήκωτα σουτ.

Και ναι, έπαιξε και μανιασμένη άμυνα, απέναντι σε μία περιφερειακή τετράδα που θα τη ζήλευε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή ομάδα. Ο Παναθηναϊκός ποντάρει -μη τα ξαναλέμε- σε μία εξάδα ετοιμοπόλεμων παικτών, ενώ η Μπάρτσα έχει τρίτο γκαρντ τον Λαπροβίτολα, τέταρτο τον Ρίκι Ρούμπιο, ας μη κοιτάξουμε και στην άκρη του πάγκου όπου στριμώχνονται δύο στελέχη της Εθνικής Ισπανίας (Μπριθουέλα, Πάρα).

Ο Εργκίν Αταμάν βρήκε τη συνταγή κάπως συμπτωματικά στα μισά της γ’ περιόδου όταν αναγκάστηκε να αποσύρει τον Κέντρικ Ναν λόγω φάουλ, αφήνοντας στο παρκέ ένα σχήμα καμικάζι, με τον Τζέριαν Γκραντ σε ρόλο κλειδί και τον Μάριους Γκριγκόνις να προσφέρει το ελιξήριο στην αφλογιστία. Ο Μήτογλου και ο Λεσόρ έπαιξαν απνευστί το δεύτερο ημίχρονο απέναντι στην πλειάδα των καλλών ψηλών της Μπάρτσα, αλλά η λυπητερή των ριμπάουντ σε αυτό το διάστημα έδειξε πράσινο, παρ’ όλο που χάθηκαν κάμποσα αμυντικά: 17 έναντι 14.

Ο Αταμάν κράτησε ξανά ανενεργό τον Παπαπέτρου, απέσυρε την ψήφο εμπιστοσύνης από τον Χουάντσο που στα δύο ματς απέναντι στα φιλαράκια του έδωσε 0+0 πόντους και πόνταρε στις γεμάτες μπαταρίες των έξι σωματοφυλάκων. Σε αυτό το κολασμένο δεύτερο ημίχρονο του πράσινου ονείρου, ο Παναθηναϊκός πέτυχε 55 πόντους έναντι 35, είχε 14/20 δίποντα και 4/6 τρίποντα, υπέπεσε σε μόλις 4 λάθη, μοίρασε 12 ασίστ.

«Είμαστε πανέτοιμοι για τα πλέι-οφ», ήταν το μήνυμα, προς κάθε κατεύθυνση. «Κοπιάστε στο ΟΑΚΑ για να μας πάρετε το εισιτήριο για το Βερολίνο μέσα από τα χέρια». Θα περάσουν μέρες ή και εβδομάδες για να ξεθωριάσει το χαμόγελο από τα χείλη των 18.000 φιλάθλων που εξάντλησαν τα εισιτήρια του αγώνα εδώ και 1,5 μήνα. Τα φουσκωμένα πανιά, τα γεμάτα πνευμόνια, παραπέμπουν σε εποχές ξεχασμένες. Ποιος θυμάται πια ότι ο Παναθηναϊκός τερμάτισε στη 16η ή 17η θέση την προηγούμενη διετία;