Το “win-win” με Φουρνιέ και Πετρούσεφ και το αέναο «αλληλοσπρώξιμο» Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού!

• Ο ένας «σπρώχνει» τον άλλον!
• Η λογική της απόκτησης του Εβάν Φουρνιέ
• Πως ο Φουρνιέ επηρεάζει τις εξελίξεις με Πετρούσεφ

Η αλήθεια είναι ότι καθώς, πλησίαζε η εβδομάδα της επιστροφής στο γραφείο, δεν περίμενα με τίποτε τόσο καλοδεχούμενο φόρτο εργασίας (σε σημείο με το να μην ξέρεις με τι να πρωτοασχοληθείς) πριν καλά-καλά συμπληρωθούν 24 ώρες!

Αν και ακόμη απέχουμε 25 μέρες πριν το πρώτο επίσημο αγωνιστικό ραντεβού στην Ρόδο για το Super Cup (28-29/09), με τα πρώτα φιλικά να είναι προ των πυλών, με την αντίστροφη μέτρηση για τις εκλογές της ΕΟΚ να έχει αρχίσει και με την μετεγγραφολογία να μην κάνει... break ούτε τον Σεπτέμβριο (θα εκπλαγώ αν ο Παναθηναϊκός δεν απαντήσει στο «μπαμ» του Ολυμπιακού με Φουρνιέ), φαίνεται ότι ο Σεπτέμβριος θα περάσει σαν... νεράκι και πολύ γρήγορα θα επιστρέψουμε στους γνωστούς μας αγωνιστικούς ρυθμούς.

Ο ένας «σπρώχνει» τον άλλον!

Ας μπούμε, όμως, σιγά-σιγά στο ζουμί του κειμένου. Είναι ξεκάθαρο ότι το ελληνικό μπάσκετ έχει επιστρέψει στις εποχές που τα βλέμματα όλης της μπασκετικής Ευρώπης βρίσκονται πάνω του. Κι αυτό γιατί οι «αιώνιοι αντίπαλοι» είναι δύο οργανισμοί με τρομερή αλληλεπίδραση. Για την ακρίβεια ο ένας «τρέφεται» από τον άλλο. Και η επιτυχία του ενός σπρώχνει και επηρεάζει τον άλλον!

Δεν είναι τυχαίο ότι τα τελευταία 31 χρόνια, από την σεζόν 1992-1993 και μετά, ο Παναθηναϊκός (19) και ο Ολυμπιακός (10) έχουν κατακτήσει όλα τα πρωταθλήματα εκτός από ένα (το 2002 που η ΑΕΚ έσπασε το «δίπολο») κι άλλο ένα που δεν τελείωσε λόγω της πανδημίας (2020).

Και μάλιστα σε όλα τα σερί, γίναμε στο ίδιο έργο θεατές. Τι θέλω να πω; Ότι μετά την πρώτη πενταετία της «ερυθρόλευκης» κυριαρχίας (1993-1997), ο Παύλος και ο Θανάσης Γιαννακόπουλος έφεραν στο ΟΑΚΑ την αφρόκρεμα των διαθέσιμων παικτών αλλά και τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς, με αποτέλεσμα να χτίσουν μία δυναστεία που έβαψε «πράσινα» τα 13 από τα επόμενα 14 πρωταθλήματα!

Ακολούθησε η ενεργοποίηση των αδελφών Αγγελόπουλων που έριξαν πολύ χρήμα στο «λιμάνι», αποδυνάμωσαν τον μεγάλο τους αντίπαλο με την «αρπαγή» του Σπανούλη (2010) και πανηγύρισαν το πρώτο τους πρωτάθλημα (2012)! Η κατάκτηση, δε, των back to back ευρωπαϊκών τίτλων σε Πόλη (2012) και Λονδίνο (2013) και η δίψα του Δημήτρη Γιαννακόπουλου να διαδεχθεί επάξια τον πατέρα και τον θείο του, αποτέλεσαν το έξτρα κίνητρο για να επιστρέψουν οι τίτλοι στο «πράσινο» στρατόπεδο (2013 & 2014).

Έκτοτε, οι «ερυθρόλευκοι» πήραν δύο συνεχόμενα πρωταθλήματα (2015 & 2016), το «τριφύλλι» τα επόμενα τέσσερα (2017-2021), ο Ολυμπιακός κυριάρχησε απόλυτα στην διετία 2021-2023 (νταμπλ στην Ελλάδα και δύο Final 4 στην Ευρώπη) και ο Παναθηναϊκός απάντησε πέρυσι με μία από τις κορυφαίες σεζόν της ιστορίας του, «ράβοντας» το 7ο αστέρι στην Euroleague και παίρνοντας και πάλι τα σκήπτρα στην Stoiximan GBL.

H off season που διανύουμε και η εντυπωσιακή ενίσχυση του ρόστερ των Πειραιωτών (πήραν Ντόρσεϊ, Έβανς, Βιλντόζα και Φουρνιέ στα guard και Βεζένκοβ στα forward) χωρίς ακόμη να υπάρξει κάποια χτυπητή αποχώρηση, απέδειξαν ότι ο Παναγιώτης και ο Γιώργος Αγγελόπουλος έχουν ξεκάθαρη στόχευση για την νέα σεζόν: να ανακτήσει η ομάδα τους τα ηνία στην Ελλάδα και να επιστρέψει στην ξανά κορυφή στην κορυφή της Ευρώπης (στα 100 χρόνια του συλλόγου), εκεί όπου έφτασε τόσο κοντά πέντε φορές στα τελευταία δέκα χρόνια (από το 2015 και μετά πήγαν σε 5 Final 4 και σε 3 ευρωπαϊκούς τελικούς).

Όλα δείχνουν, λοιπόν, ότι θα δούμε μία συναρπαστική μπασκετική χρονιά με τον πρωταθλητή και τον τρίτο της περυσινής Euroleague, να έχουν τον πρώτο λόγο για να επιστρέψουν στο Final 4, που θα διεξαχθεί τον ερχόμενο Μάιο στην Βαρκελώνη (συγκεντρώνει περισσότερες πιθανότητες) ή στο Άμπου Ντάμπι (θα αποτελέσει έκπληξη).

Η λογική της απόκτησης του Εβάν Φουρνιέ

Όπως θα διαβάσατε στο blog του Κωνσταντίνου Μελάγιες, δεν γίνεται να προκύψει τέτοια ευκαιρία σε ιδανικό timing (σε αντίθεση με το τι έγινε πέρυσι με τον Ναν) κι ένας τόσος σοβαρός οργανισμός όπως αυτός του Πειραιά, να την αγνοήσει.

Δεν γίνεται να θέλει να έρθει ένας παίκτης τόσο μεγάλου βεληνεκούς και με εντυπωσιακά διαπιστευτήρια στο σκοράρισμα και να του πει η ομάδα «συγνώμη το ρόστερ έχει κλείσει»!

Ειδικότερα όταν ο συγκεκριμένος παίκτης, με τον οποίο υπήρχε επαφή το τελευταίο δεκαήμερο, έχει κατεβάσει στο μεσοδιάστημα τις αρχικές του απαιτήσεις, ταιριάζει πλήρως στον τρόπο που παίζει ο Μπαρτζώκας κι έχει και τεράστια δίψα για να κατακτήσει τον πρώτο τίτλο της καριέρας του!

Κι επιπλέον έχει και κάτι που, εν πολλοίς, έλλειπε από την ομάδα πέρυσι, την απόφαση αλλά και την ατομική δημιουργία... Αλήθεια, ποια ομάδα θα ρισκάρει φέτος αφήνοντας τους Πειραιώτες να σουτάρουν ανενόχλητοι πίσω από τα 6,75;

Πέραν του πόσο κολακευτικά είχε εκφραστεί για τον Ολυμπιακό στην διάρκεια του Final 4 του Βελιγραδίου (2022), βλέποντας τους οπαδούς του να παραμένουν στις θέσεις τους για να στηρίξουν την ομάδα τους στον αδιάφορο μικρό τελικό.

Αλλά για να επανέλθω στην προηγούμενη παράγραφο, ναι, καλά διαβάσατε. Ο Παριζιάνος νεοαποκτηθείς guard των «ερυθρολεύκων» δεν έχει κατακτήσει τίποτε στην καριέρα του. Ούτε στα τρία πρώτα χρόνια της επαγγελματικής του καριέρας στην πατρίδα του (Ναντέρ και Πουατιέ), ούτε στα 12 χρόνια του στο ΝΒΑ (Νάγκετς, Μάτζικ, Σέλτικς, Νικς και Πίστονς), ενώ κανένα από τα οκτώ μετάλλια που έχει κρεμάσει στο λαιμό του με την Εθνική Γαλλίας, δεν ήταν χρυσό!

Κι επειδή, αυτομάτως, πλέον ο πήχης στο «λιμάνι» ανέβηκε στην κορυφή όλων των διοργανώσεων, ο δύο φορές αργυρός ολυμπιονίκης με τους «τρικολόρ» (2021 & 2024), έρχεται για να αποτελέσει το τέλειο αντίβαρο για την αυξημένη πίεση με την οποία αναγκαστικά θα ζουν καθημερινά όλοι στον Πειραιά.

Πως ο Φουρνιέ επηρεάζει τις εξελίξεις με Πετρούσεφ

Για να δούμε, όμως, την απόκτηση του Φουρνιέ και από μία άλλη οπτική γωνία, από την στιγμή που ο Γάλλος ήταν διαθέσιμος και πρόθυμος να μετακομίσει στην Ελλάδα, το «ναι» του Ολυμπιακού ήταν μονόδρομος και για έναν ακόμη λόγο.

Η ενίσχυση της περιφέρειας της ομάδας με έναν τόσο σπουδαίο σκόρερ, καθιστά αυτομάτως πιο «βατή» (και από επικοινωνιακής άποψης) την ενδεχόμενη αποχώρηση του Πετρούσεφ. Γιατί κακά τα ψέματα, από την οριστικοποίηση της επιστροφής του Βεζένκοβ και μετά, ο 24χρονος διεθνής Σέρβος ψηλός ήταν ένας μεγάλος «ευχάριστος πονοκέφαλος» για τον οργανισμό.

Πρώτον γιατί ο Φιλίπ έδειξε στους Ολυμπιακούς Αγώνες ότι βρίσκεται σε εξαιρετική κατάσταση και όντας στην καλύτερη ηλικία της καριέρας του, μετά από μία χρονιά ταλαιπωρίας μεταξύ ΝΒΑ και Ευρώπης, είναι λογικό να επιζητά σεβαστό χρόνο συμμετοχής και να τον προβληματίζει το status του στο «ερυθρόλευκο» rotation.

Από την μία πλευρά, όμως, δεν είναι εύκολο να πεις σε έναν παιχταρά “δεν χωράς, οπότε πρέπει να φύγεις” και από την άλλη, καμία ομάδα δεν θέλει έναν δυσαρεστημένο παίκτη στο ρόστερ της, ειδικότερα όταν τον πιστεύει πάρα πολύ, αλλά ξέρει ότι δεν θα παίξει όσο ενδεχομένως αξίζει...

Και δεύτερον, γιατί υπάρχει έτοιμη λύση (Ερυθρός Αστέρας) για την προοπτική του δανεισμού του, σε ένα περιβάλλον, το οποίο ικανοποιεί την επιθυμία του ίδιου του παίκτη, έχει Έλληνα προπονητή που διατηρεί καλές σχέσεις με τους Πειραιώτες (Γιάννης Σφαιρόπουλος) και είναι φίλα προσκείμενο με τον σύλλογο (αδελφά σωματεία).

Κάπως έτσι, επομένως και ειδικότερα αν οι «ερυθρόλευκοι» πείσουν τον Πετρούσεφ να επεκτείνει για μία ακόμη διετία το συμβόλαιό του (τελειώνει το 2026), η μετεγγραφή Φουρνιέ και το σενάριο μετακόμισης του Σέρβου power forward στο Βελιγράδι, βγάζει τον Ολυμπιακό από την δύσκολη θέση της συγκεκριμένης υπόθεσης και αφήνει όλες τις πλευρές απόλυτα ικανοποιημένες.

Άλλωστε, αν παραχωρηθεί δανεικός ο Φιλίπ Πετρούσεφ, στον Ερυθρό Αστέρα θα έχει την ευκαιρία να παίζει μίνιμουμ 25 λεπτά και να επιστρέψει του χρόνου ακόμη πιο ώριμος και ψημένος, ενώ ταυτόχρονα ο αριθμός των ξένων του Ολυμπιακού θα μειωθεί σε οκτώ και σε επτά (αν αποχωρήσει και ο ΜακΚίσικ), μέχρι τον Φεβρουάριο του 2025, οπότε έχει τοποθετηθεί αρχικά η επιστροφή του Έβανς.

Υγ.: Με άλλη κατεύθυνση άρχισα να γράφω και διαφορετικό προσανατολισμό πήρα στην πορεία. Γι' αυτό και τις επόμενες μέρες, θα ακολουθήσει ένα ακόμη κείμενο με ανέκδοτες ιστορίες από την αθλητική διαδρομή του Γάλλου νεοαποκτηθέντος άσου του Ολυμπιακού.