Παναθηναϊκός: Ο Αταμάν το φωνάζει από την Ρόδο, τον ακούει κανείς;

• Οι πρώτες δύο εβδομάδες δεν φανέρωναν αμυντικό ζήτημα!
• Η άμυνα είναι λιγότερο θέμα ικανότητας και πολύ περισσότερο επιθυμίας!
• Ο Μπράουν δεν είναι κανένα παιδάκι, για να του κάνει ο Αταμάν καψώνια!

Θυμάμαι σαν τώρα τον Εργκίν Αταμάν να παίρνει τον λόγο στο πάνελ της συνέντευξης, που άνοιξε την αυλαία του Super Cup και να αναφέρεται στον μοναδικό προβληματισμό του, πριν την έναρξη της σεζόν:

«Αν έχω μία ανησυχία για κάτι, είναι το κατά πόσο θα μπορέσουμε να ξεχάσουμε τι έγινε πέρυσι και να παίξουμε από την αρχή με συγκέντρωση και κίνητρο. Δυστυχώς, δεν είχαμε καλή προετοιμασία, τόσο πνευματικά, όσο και σωματικά. Όμως, έχουμε πολύ ποιοτικό κι έμπειρο ρόστερ και πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι μπροστά μας βρίσκεται μία χρονιά με πολύ μεγάλους στόχους...», είχε πει ο 58χρονος τεχνικός το βράδυ της 27ης Σεπτέμβρη στο ξενοδοχείο “Ρόδος Παλάς”, 48 ώρες πριν αντιμετωπίσει τον Ολυμπιακό, για πρώτη φορά στη νέα αγωνιστική περίοδο.

Αν και η εικόνα στα φιλικά, έδειχνε χαμηλό βαθμό ετοιμότητας για ένα απαιτητικό ματς, όπως τα ντέρμπι των «αιωνίων αντιπάλων», πάντως, ο Παναθηναϊκός στην Ρόδο ήταν άκρως ανταγωνιστικός και με εξαιρετικό τον Σλούκα (18 πόντοι με 7/9 σουτ σε 25'), «πούλησε ακριβά το τομάρι του», ανέτρεψε διαφορά 8 πόντων και προσπέρασε με +5, για να χάσει (85-86) τελικά στις λεπτομέρειες των τελευταίων τριών λεπτών.

Οι πρώτες δύο εβδομάδες δεν φανέρωναν αμυντικό ζήτημα!

Παρ' όλα αυτά, η απώλεια του πρώτου τίτλου της χρονιάς (συνέβη και πέρυσι) δεν φάνηκε να επιδρά αρνητικά στους «πράσινους». Μπήκαν με το δεξί στην Euroleague, παίζοντας όσο χρειαζόταν για να νικήσουν σε ένα γήπεδο όπου δεν γινόταν να χάσουν (και με αντίπαλο την Άλμπα), ενώ στην επίσημη «πρώτη» του ανακαινισμένου ΟΑΚΑ, όποτε «πατούσαν το γκάζι» χάνονταν από τα μάτια της Μπάγερν, σταματώντας στους 94 πόντους!

Αν κάποιος έριχνε μία ματιά σε όλες τις ομαδικές στατιστικές κατηγορίας της EL, μετά τις δύο πρώτες αγωνιστικές, θα συναντούσε τον «επτάστερο» σχεδόν παντού στα ανώτερα στρώματα. Μακράν πρώτος σε αξιολόγηση και πολύ ψηλά στην παραγωγικότητα, τα κλεψίματα, τα κοψίματα, την ευστοχία σε βολές και δίποντα, αλλά και πολύ χαμηλά στα λάθη.

Όσον αφορά το αμυντικό κομμάτι, δε (αν και έχω φίλους Παναθηναϊκούς, που από τότε εξέφραζαν τον προβληματισμό τους), δεν θεωρώ ότι το μέσο παθητικό των 78 πόντων ήταν τόσο ανησυχητικό...

Από την άποψη ότι και οι δύο γερμανικές ομάδες τις οποίες αντιμετώπισαν οι πρωταθλητές Ευρώπης, παίζουν ένα φύσει επιθετικογενές μπάσκετ και παραδοσιακά έχουν μεγάλη παραγωγικότητα (μετά από 4 αγώνες, η Άλμπα σκοράρει κατά μ.ο. 76,2 πόντους και στο «τριφύλλι» έβαλε 77, ενώ η Μπάγερν είναι στους 90,7 και στο ΟΑΚΑ πέτυχε 79!)

Επομένως, τίποτε απ' όλα όσα είχαμε δει να καταθέτουν οι «πράσινοι» στο παρκέ, δεν προδιέθετε ότι θα προκαλούσαν έναν αξιοσημείωτο προβληματισμό μετά την πρώτη «διαβολοβδομάδα», εκτός από κάποια σημάδια της νοοτροπίας στην άμυνα. Από την οποία μία σκληράδα της έλλειπε! Κι αυτό φάνηκε πρώτη φορά στην άδεια Πυλαία, όπου απέναντι σε έναν ΠΑΟΚ, που φέτος παίζει σε πολύ υψηλό ρυθμό και πάει σε πολλές κατοχές, τα χρειάστηκε και είδε κι έπαθε για να αποφύγει το πατατράκ, επιτρέποντας 93 πόντους!

Η άμυνα είναι λιγότερο θέμα ικανότητας και πολύ περισσότερο επιθυμίας!

Πάμε τώρα να συζητήσουμε τι έγινε σε Παρίσι και Μαδρίτη και ο Παναθηναϊκός επέστρεψε στην Αθήνα με άδεια χέρια και με το πρώτο αρνητικό σερί του στην διοργάνωση, μετά από σχεδόν 11 μήνες (από τις αρχές του περασμένου Δεκεμβρίου)!

Όταν το κοντέρ έχει γράψει παθητικό 84 πόντων στην “Accor Arena” και 90 στο “Wizink Center”, η αλήθεια είναι ότι αρχίζει να υπάρχει πρόβλημα. Ωστόσο, το πρόβλημα δεν έχει να κάνει με την ανικανότητα του «τριφυλλιού» να αμυνθεί. Με 12 από τους 15 παίκτες του εφετινού ρόστερ, οι «πράσινοι» είχαν πέρυσι την 2η καλύτερη άμυνα της EL (μ.ο. 75,9π.), πίσω μόνο από τον Ολυμπιακό (μ.ο. 74,3π.).

Αντίθετα, έχει να κάνει με την διάθεση και την νοοτροπία της μαχητικότητας! Και πάντως όχι με την λογική του «έχουμε μεγαλύτερο ταλέντο για να σκοράρουμε περισσότερο» ή του «ποιοι είναι όλοι αυτοί της Παρί για να μας κερδίσουν»!

Κοινώς, αν ο «επτάστερος» σεβόταν λίγο τον τρόπο με τον οποίο έφτασε πέρυσι στην κορυφή της Ευρώπης κι έδινε περισσότερη αξία στα συστατικά αυτής της άκρως επιτυχημένης διαδρομής, τότε πολύ πιθανό να ήταν τώρα αήττητος με 4/4!

Γιατί όταν χάνεις από τα επιθετικά ριμπάουντ (17 η Παρί και 12 η Ρεάλ), σημαίνει ότι δεν καίγεσαι τόσο για να παλέψεις και να πάρει κάτι που πρέπει να είναι δικό σου! Όταν χάνεις από τον Ναντίρ Χίφι, τον Τι Τζει Σορτς και τον Κόλιν Μάλκολμ (οι τρεις τους είχαν συνολικά 50 πόντους) και τον διαβολεμένο ρυθμό που ακολουθούν, σημαίνει ότι δεν έχεις πάρει σοβαρά τις οδηγίες του scouting!

Όταν δέχεσαι 90 πόντους από μία πολύ μέτρια Ρεάλ, που στηρίζεται μόνο στον Καμπάτσο (19 πόντους, 5 ριμπάουντ και 6 ασίστ) και στον Μούσα κι έχει λιγότερο επιδραστικούς από ποτέ, τον Ταβάρες και τον Χεζόνια (με αποτέλεσμα να είναι βασικός και να σκοράρει 13 πόντους ο Αμπάλντε), τότε το μήνυμα είναι ξεκάθαρο και σίγουρα δεν είναι ούτε ότι δεν το 'χεις ως ομάδα, αλλά και ούτε ότι δεν μπορείς! Κι ας είχε την πρώτη off night ο Λεσόρ...

Απλά έχεις λάθος προσέγγιση και αυτό είναι ίσως πιο σοβαρό και χρήζει άμεσης διόρθωσης.

Ο Μπράουν δεν είναι κανένα παιδάκι, για να του κάνει ο Αταμάν καψώνια!

Κλείνοντας, θέλω να σταθώ λίγο στον Τούρκο τεχνικό του Παναθηναϊκού, που δεν γίνεται μία φορά να μην στρέψει πάνω του την προσοχή. Ο Αταμάν έχει σίγουρα το ταλέντο να διαχειρίζεται με έναν δικό του αποτελεσματικό τρόπο τις προσωπικότητες. Αυτό έχει αποδειχθεί και δεν τίθεται κανένα θέμα εξετάσεων!

Όπως επίσης δεν υπάρχει ζήτημα αμφισβήτησής του από την μεγαλύτερη μερίδα των φιλάθλων/οπαδών της ομάδας. Και αυτό είναι απολύτως λογικό, μετά από όλα όσα πέτυχε πέρυσι, στην πρώτη του σεζόν στο ΟΑΚΑ με 12 νέα πρόσωπα! Δεν είναι λίγο πράγμα για έναν οργανισμό να κατακτά το βαρύτιμο τρόπαιο μετά από 13 χρόνια (και 12 από το Final 4) και αμέσως μετά να παίρνει και το πρωτάθλημα, από 0-2 στους τελικούς, αποκαθηλώνοντας τον μεγάλο του αντίπαλο!

Επομένως, ο Τούρκος, που έχει τα θεματάκια του (αλλά αυτά τα ξέρουν λίγοι), βρίσκεται και πολύ σωστά στο «απυρόβλητο», όσον αφορά το μέτριο ξεκίνημα (ρεκόρ 2-2), που δεν περιλαμβάνει και κάποιο μεγάλο πατατράκ, ούτε καμία ήττα που με την έννοια της λέξης θεωρείται «εκτός προγράμματος»!

Και το λέω αυτό γιατί σκεφτείτε τι θα είχε ακούσει ο Μπαρτζώκας αν έχανε από τους άσημους Γαλλοαμερικανούς και τον rookie, Τιάγκο Σπλίτερ!

Ωστόσο, αν με χάλασε κάτι από την συμπεριφορά του πάντα απρόβλεπτου, Εργκίν, ήταν η διαχείριση του Λορέντζο Μπράουν. Σύμφωνοι ο 35χρονος Αμερικανός poin- guard με το ισπανικό διαβατήριο δεν έχει δείξει ακόμη αυτό για το οποίο αποκτήθηκε και ίσως το μέτριο ξεκίνημά του να γίνει λίγο περισσότερο αισθητό, επειδή ούτε ο Σλούκας, αλλά ούτε και ο Γκραντ είναι καλά.

Ο τύπος, όμως, είναι παιχταράς, δεν έχει να αποδείξει τίποτε σε κανέναν, ενώ προέρχεται από έναν τραυματισμό! Συν τοις άλλοις, είναι 34 χρονών μπαρουτοκαπνισμένος και σίγουρα δεν αξίζει να έχει την αντιμετωπίσει που είχε στην ισπανική πρωτεύουσα.

Το να ξεκινάει δηλαδή στην πεντάδα και επειδή στο πρώτο 5λεπτο επήλθε... «τρικυμία» (να συμφωνήσω ότι δεν είναι και ο καλύτερος αμυντικός), να πληρώνει μόνο αυτός το «μάρμαρο», να τιμωρείται και να μην ξαναμπαίνει στο ματς (έπαιξε μόνο στα πρώτα 3'39”). Και στο τέλος να διαβάζει δημοσίως ότι ο προπονητής του επέλεξε να δώσει στον Σλούκα ρυθμό...

Εύχομαι να διαψευστώ, αλλά ο παίκτης μεταμόρφωσε την Εθνική Ισπανίας στο Eurobasket του 2022 (χρυσό μετάλλιο) και είχε σημαντική συνεισφορά στην περυσινή επιτυχημένη πορεία της Μακάμπι (και τον πήρε για να σου βελτιώσει την δημιουργία), δεν είναι ο χαρακτήρας που θα «καταπιεί» εύκολα τέτοια καψώνια... Με τον Αταμάν, βέβαια, όλα μπορούν να γυρίσουν εντελώς ανάποδα από το φυσιολογικό! Με την καλή έννοια πάντα...

Υγ.1: Στην Euroleague, η εικόνα κάθε αγωνιστικής αποτελεί αντικείμενο καλοπροαίρετης κριτικής και από εβδομάδα σε εβδομάδα πολλά αλλάζουν. Ειδικότερα όταν πρόκειται για διαβολοβδομάδα» με δύο παιχνίδια, τα συμπεράσματα έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα.

Υγ.2: Επομένως, ναι, ο Παναθηναϊκός των δύο πρώτων αγωνιστικών, έδειχνε ότι το είχε βρει. Για το τι συνέβη αυτή την εβδομάδα, τα είπαμε... To be continued!

Υγ.3: Αυτό που γίνεται σχεδόν κάθε χρόνο στο Μιλάνο (η ομάδα παρουσιάζεται πολύ κατώτερη των απαιτήσεων και του budget και δεν... ανοίγει μύτη), πραγματικά έχει μία και μόνη εξήγηση. Και οφείλεται στον συνδυασμό της έλλειψης πίεσης από την φίλαθλη κοινή γνώμη, της αδιαφορίας του 90χρονου ιδιοκτήτη (και των στενών συνεργατών του) για την έκβαση της επένδυσής του και φυσικά της ανικανότητας του Μεσίνα να εμπνεύσει τους παίκτες και να ανταποκριθεί στον διπλό ρόλο του προέδρου-προπονητή. Σκεφτείτε να μην είχε κερδίσει η Αρμάνι και την Παρί στο τελευταίο 2λεπτο του αγώνα της 2ης αγωνιστικής...