Παναθηναϊκός: «Διπλό» από χρυσάφι με μπασκετάρα, χαρακτήρα και step up Σλούκα!

Παρακολουθώντας την εξέλιξη του αγώνα και βλέποντας τους πρωταθλητές Ευρώπης να παίζουν μπασκετάρα, καταθέτοντας ποιότητα, πάθος, σκληράδα αλλά και καθαρό μυαλό για 28-29 λεπτά, θυμόμουν τα λεγόμενα του Χέιζ-Ντέιβις στην συνέντευξη που παραχώρησε στο Gazzetta, πριν από το ματς και δεν σας κρύβω ότι μειδιούσα...

«Ας χάσουμε τώρα από τον Παναθηναϊκό κι ας τον νικήσουμε τον Μάιο...», υπερθεμάτισε ο μέχρι την 4η αγωνιστική, πρώτος σκόρερ της Φενερμπαχτσέ στην Euroleague (σ.σ.: απόψε ήταν “άφαντος” με 3π. και 1/6 σουτ σε 24'), υπογραμμίζοντας ότι μεγαλύτερη σημασία έχει πως τελειώνει μία ομάδα την σεζόν, από το πως αρχίζει.

Για να λέμε του στραβού το δίκιο δεν είχε καθόλου άδικο ο 29χρονος Αμερικανός forward, που είδε την ομάδα του να χάνει για 3η φορά σε ισάριθμους αγώνες από το «τριφύλλι» μέσα στο 2024 και να γνωρίζει την 2η διαδοχική της ήττα στην διοργάνωση, μέσα στο γήπεδό της.

Το ότι η ετοιμότητα του Οκτωβρίου και του Νοεμβρίου δεν έχει πολύ σημαντική επίδραση στην τελική έκβαση της προσπάθειας, όμως, δεν σημαίνει ότι οι «πράσινοι» δεν έχουν κάθε λόγο να χαμογελάνε επιστρέφοντας στην βάση τους, με ένα «διπλό» (81-76), που τουλάχιστον πριν το τζάμπολ δεν φαινόταν να έρχεται.

Αλλά ήρθε με σπουδαία απόδοση, με πολλές και σημαντικές απουσίες, με χαρακτήρα, όταν το ματς «στράβωσε» και το σημαντικότερο, με τεράστια επίδραση από τον ηγέτη του συνόλου. Τον αρχηγό που «θύμισε» σε όλη την Ευρώπη ότι είναι ο ίδιος παίκτης που πριν λίγους μήνες έβαλε φαρδιά πλατιά την σφραγίδα του, στο 7ο αστέρι και στην αποκαθήλωση της πρώην ομάδας του από την κορυφή της Ελλάδας με ανατροπή από το 0-2 στους τελικούς.

Κι όλα αυτά συνέβησαν σε ένα χρονικό σημείο που ο Παναθηναϊκός προερχόταν από 2 σερί ευρωπαϊκές ήττες και έμοιαζε να έχει χάσει τον ρυθμό του. Καθώς επίσης και σε ένα timing, που δεν μπορούσε να είναι πιο ιδανικό, λιγότερο από 24 ώρες πριν την κάθοδο στο Στάδιο «Ειρήνης και Φιλίας» για το πρώτο ματς πρωταθλήματος κόντρα στον «αιώνιο αντίπαλο».

Ας τα πάρουμε, όμως, με την σειρά. Οι απουσίες των Γκριγκόνις, Παπαπέτρου και Μήτογλου, ανάγκασαν τον Εργκίν Αταμάν να αρχίσει με ένα αναγκαστικό σχήμα και με βασικούς τον Όσμαν και τον Ερνανγκόμεθ. Έστω κι αν ο Τούρκος περίμενε από κάποιον εκ των δύο το κάτι παραπάνω απόψε (το οποίο δεν ήρθε), σε καμία περίπτωση δεν άφησε το ματς στην μοίρα του και δεν συμβιβάστηκε στη λογική μίας θεωρητικά αναμενόμενης και φυσιολογικής ήττας.

Ίσα-ίσα, που από την στιγμή που η ομάδα ξεπέρασε γρήγορα το αρχικό προβάδισμα της Φενέρ (5-1 στο 3ο λεπτό) και παρουσιάστηκε πολύ ενεργητική σε άμυνα κι επίθεση, βραχυκύκλωσε σε μεγάλο βαθμό την επιθετική λειτουργία της πρωταθλήτριας Τουρκίας. Αυτό έγινε με το σχήμα των τεσσάρων κοντών (Σλούκας, Μπράουν, Γκραντ και Ναν) για ένα 4λεπτο στην 2η περίοδο και φυσικά στο κρίσιμο τελευταίο 3λεπτο.

Τότε δηλαδή που ήταν λες και πάτησε ένα κουμπί και διέγραψε μεμιάς το «μπλακάουτ» των 8,5 λεπτών, στην διάρκεια του οποίου οι παίκτες του Γιασικεβίτσιους «έτρεξαν» ένα επιμέρους σκορ 23-5 και πλησίασαν σε μία εντυπωσιακή ανατροπή (το 47-60 στο 28'29" έγινε 70-65 στο 36'31”).

Στην διάρκεια του live είχα γράψει ότι ο Παναθηναϊκός θα είχε σοβαρή τύχη να κερδίσει, αν σκοράρει κοντά στους 80 πόντους, κόντρα στην 3η καλύτερη άμυνα της Euroleague (μ.ο. 74,0π.). Και η αλήθεια είναι ότι στο μεγαλύτερο διάστημα της αναμέτρησης, το αγωνιστικό του πρόσωπο ήταν τόσο πειστικό που λίγοι ήταν εκείνοι που πίστευαν ότι κάποια στιγμή θα σκάσει από την πίεση των Τούρκων.

Και ο βασικότερος λόγος ήταν το καθαρό μυαλό που είχαν οι παίκτες του και η πολύ επιθετική άμυνα που έπαιξαν στα 3/4 της αγώνα. Η αναλογία 9 προς 2 των ασίστ με τα λάθη και η αντίστοιχη 6/10 της Φενέρμπαχτσέ, στην ανάπαυλα, τα έλεγε όλα!

Όταν δε, στο σχεδόν τέλειο ματς του Λεσόρ, στο killer instict του Ναν, στην σημαντική συνεισφορά του Γιούρτσεβεν (όταν ο Γάλλος χρεώθηκε με φάουλ) και στον συνδυασμό σκοραρίσματος και δημιουργίας από τον Μπράουν, προστέθηκε ο φανερά πιο ζωηρός (με βάση την γλώσσα του σώματός του και σε σύγκριση με τα πεπραγμένα του στις πρώτες 4 αγωνιστικές), Κώστας Σλούκας, ποιος να πιστέψει ότι αυτό το ματς θα μπορούσε να χαθεί...

Επειδή, όμως, αυτό που συγκέντρωνε λίγες πιθανότητες, λίγο έλλειψε να γίνει πραγματικότητα και τελικά δεν συνέβη επειδή ο 34χρονος Θεσσαλονικιός point-guard είχε κρατήσει τα καλύτερα για το τέλος (5 καυτούς πόντους εκ των οποίων το μεγάλο τρίποντο του προσπεράσματος), το 2ο εφετινό ευρωπαϊκό «διπλό» του «επτάστερου» δεν είναι υπερβολή να χαρακτηριστεί «χρυσαφένιο».

Γιατί και βαθμολογική σημασία είχε (η Φενέρ θα είναι αντίπαλος για την πρώτη 4άδα και το πλεονέκτημα έδρας)! Και ο Αταμάν απέδειξε για πολλοστή φορά ότι δεν είναι τυχαίος προπονητής, κάνοντας χαρούμενους τους - εκτός από του «τριφυλλιού» - οπαδούς της αγαπημένης του Γαλατασαράι (πικραίνοντας ταυτόχρονα εκείνους της «αιώνιας αντιπάλου» της)!

Και προήλθε με απουσίες και συλλογική συνεισφορά πέντε διψήφιων και του Γκραντ, ο οποίος είχε 9 πόντους σε 33 λεπτά (ο παίκτης που χρησιμοποιήθηκε περισσότερο). Αλλά το πιο σημαντικό απ' όλα, γιατί με μικρό rotation 8 παικτών, ο Παναθηναϊκός έδειξε ότι κατεβαίνει στο Φάληρο έχοντας – την δεδομένη στιγμή – μεγαλύτερο βαθμό ετοιμότητας από τον Ολυμπιακό που ψάχνεται.

Υγ.: Δεν είδα το ματς των «ερυθρολεύκων» στο Μόναχο γιατί έγραφα το κείμενο που διαβάζετε, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν πίστευα ότι θα γυρίσουν άπραγοι από την Βαυαρία. Και ειδικότερα με εμφάνιση deja vu από την προηγούμενη εβδομάδα στην Πόλη. Καλή η ποιότητα στην επίθεση, αλλά με μέσο παθητικό 85,6 πόντους εκτός των συνόρων, ο Ολυμπιακός δείχνει ότι έχει πολύ δρόμο να διανύσει για να ξαναγίνει ομάδα τίτλου.