Τον πρόδωσε ο παραμορφωτικός καθρέφτης

Το ΟΑΚΑ είναι ο ιδανικός σύμμαχος του Παναθηναϊκού, έρχονται όμως και στιγμές που γίνεται παραμορφωτικός καθρέφτης, ικανός να κρύψει τις αδυναμίες των πρωταθλητών και να ρετουσάρει την εικόνα τους, αποπροσανατολίζοντας δικαίους και αδίκους, εχθρούς αλλά και φίλους.

Οι «πράσινοι» έχουν να διασχίσουν έναν ορμητικό χείμαρρο και θα χρειαστεί να υπερβάλουν εαυτούς για να φτάσουν με στεγνά πόδια στην απέναντι όχθη. Οι τραυματισμοί των Λεσόρ, Γιούρτσεβεν και η παρατεταμένη απουσία του Γκριγκόνις δημιουργούν κενά που δεν καλύπτονται εύκολα και φορτώνουν τα πόδια των 7-8 βασικών με υπερβολική κόπωση. Τα λέγαμε και τις προάλλες, στο Old School.

Η απόφαση του Εργκίν Αταμάν να αφήσει τη λαβωμένη γραμμή κρούσης χωρίς ενίσχυση αγγίζει το όριο της αλαζονείας, αφού ο ένας σέντερ της ομάδας παίζει μόνο άμυνα, ο άλλος μόνο επίθεση (και δεν είναι καν σέντερ), ο τρίτος τίποτε από τα δύο ένεκα και της απραξίας, ενώ το βασικό «τεσσάρι» έχει μείνει αβοήθητο και χάνει λάδια, αφού αναγκάζεται να παίζει ξύλο με τα αντίπαλα θηρία 30-35 λεπτά σε κάθε αγώνα.

Ο Ζακ ΛεΝτέι, «M-V-P, M-V-P» για την εξέδρα που γαλουχήθηκε με ΜακΑντού και Μενεγκίν, σήκωσε το βλέμμα και δεν πίστευε στα μάτια του, αφού δεν υπήρχε αντίπαλος στο οπτικό πεδίο του. Ο ίδιος παίκτης που πρόσφατα έχασε τα αυγά και τα πασχάλια μέσα στην άμυνα του Ολυμπιακού (3 πόντοι σε 27 λεπτά) έζησε νύχτα καριέρας απέναντι στους «πρασίνους», μολονότι τραυματίας, ενθουσιάζοντας τους παλιόφιλούς του στον Πειραιά.

Ακόμα και ο άτσαλος Γκιλέσπι βρήκε τρόπο να προσθέσει 11 πόντους αρπάζοντας τη μπάλα από το κοτσάνι, ενώ το δίδυμο Μίροτιτς-Νέμπο παρακολουθούσε το ματς με πολιτικά. Η Αρμάνι κέρδισε το ματς με ένα σωρό απουσίες χωρίς να απειληθεί, ενώ ο Παναθηναϊκός παρατάχθηκε με την ίδια σύνθεση που θα κληθεί να βγάλει κάστανα από τις φωτιές στο επόμενο δίμηνο. Όχι πλήρης, αλλά, με όρους Φεβρουαρίου, «πλήρης».

Ο Παναθηναϊκός είχε κόσμο στο πλευρό του, αλλά το μιλανέζικο Φόρουμ, με την πατροπαράδοτη κόκκινη κατηφόρα του, δεν γίνεται να στολιστεί με πράσινες γιρλάντες. Φτερά στα πόδια είχαν οι Ιταλοί, όχι οι Έλληνες. Πελαγωμένος από νωρίς, ο Αταμάν έβαζε και έβγαζε παίκτες δίχως ορατό σχέδιο, σε ρυθμό απελπισίας, ωστόσο η απογοήτευση τον ανάγκαζε να αλλάξει σχέδιο σε χρόνο μηδέν. Στο τέλος έσπευσε πρώτος να εξαφανιστεί.

Ο κορυφαίος της επιθετικής λειτουργίας Κώστας Σλούκας σημαδεύτηκε ανελέητα στην άμυνα και αιμορράγησε όσο κανένας άλλος. Ο Κέντρικ Ναν ξαναβρήκε τον κακό εαυτό που εκνευρίζεται με το παραμικρό και αμελεί επιδεικτικά να προστατεύει τον εαυτό του από τα αχρείαστα φάουλ. Οι δυο τους έγραψαν 40 πόντους και 11 ασίστ, αλλά δεν ήταν σε καμία περίπτωση αλάνθαστοι.

Ο Τσέντι Όσμαν ήταν ασταμάτητος στο ανοιχτό γήπεδο, σταματημένος στο κλειστό. Ο Τζέριαν Γκραντ εξαφανίστηκε στην πορεία του αγώνα, ενώ ο Λορέντζο Μπράουν παραμένει φάντασμα με δύο διαβατήρια. Ψηλός που να διακρίθηκε ντυμένος στα πράσινα δεν υπήρξε.

Τι είδους άμυνα περίμενε ο ντεφορμέ -και ξεκάθαρα νικημένος από τον Έτορε Μεσίνα- Αταμάν όταν (στο 21-24) σκαρφίστηκε σχήμα με Μπράουν, Σλούκα, Όσμαν, Παπαπέτρου και Κώστα Αντετοκούνμπο; Ποιος θα έβαζε καλάθι, όταν (στο 54-46) βρέθηκαν στο παρκέ όλοι οι αμυντικοί καμικάζι ταυτόχρονα;

Ο Παναθηναϊκός έμεινε στην επική ανατροπή απέναντι στη Ζαλγκίρις, ενώ όφειλε να σταθεί στο -20 του πρώτου ημιχρόνου, που ήταν εικόνα πραγματική και όχι αντικατοπτρισμός. «Έπαιξα σαν πολεμιστής», καυχήθηκε ο ΛεΝτέι των 33 πόντων, των 12/17 σουτ και των 8 ριμπάουντ. Στο απέναντι αποδυτήριο, οι φανέλες ήταν ξεΐδρωτες και το μπαρούτι αραιωμένο με ζάχαρη. Το μέτωπο των μαχών δεν είναι το ΟΑΚΑ, αλλά τα μαρμαρένια αλώνια της Ευρώπης.

Το άσχημο μαντάτο είναι ότι ο Παναθηναϊκός δεν έχει πετύχει νίκη εκτός Ελλάδας μέσα στο 2025: τρία σουαρέ σε εχθρικά γήπεδα, τρεις ήττες. Το καλό νέο, είναι ότι στο επόμενο δίμηνο (μέχρι τις 26 Μαρτίου) θα χρειαστεί το διαβατήριό του μόνο μία φορά, για την «λάιτ» εκστρατεία στο Βιλερμπάν.

Ο Αταμάν υπολογίζει ότι με 6 νίκες σε ισάριθμους αγώνες στο ΟΑΚΑ (Φενέρ, Εφές, Ρεάλ, Άλμπα, Παρί, Ερυθρός Αστέρας) η τετράδα είναι εξασφαλισμένη και ο δρόμος προς το Άμπου Ντάμπι στρωτός. Μάλλον έχει δίκιο ο Τούρκος, αλλά τα πατριωτάκια του καταφτάνουν την επόμενη εβδομάδα στο κονάκι του για απανωτά ντέρμπι με στόχο να του υπενθυμίσουν ότι λογαριάζει χωρίς τον μουσαφίρη.