Ολυμπιακοί Αγώνες: Για το... ολυμπιακό χωριό ρε γ@μ@ το!

Σε όλη την διάρκεια του live του Gazzetta και ειδικότερα μετά το ασύλληπτο πρώτο ημίχρονο της «επίσημης αγαπημένης» που προηγήθηκε με 17 πόντους, παίζοντας σε έναν διαβολεμένο ρυθμό που βόλευε περισσότερο την αντίπαλό μας, η μόνη μου ανησυχία είναι το πόσο θα αντέξουμε σε αυτό το μοτίβο και αν θα μας κρατήσουν οι δυνάμεις μας μέχρι το τέλος.

Η Ελλάδα, που μετά το 102-84 της Βραζιλίας επί της Ιαπωνίας, χρειαζόταν νίκη με διαφορά μίνιμουμ 8 πόντων, για να εξασφαλίσει και μαθηματικά μία θέση στους δύο καλύτερους τρίτους της 1ης φάσης του τουρνουά, έκανε ένα πρώτο ημίχρονο βγαλμένο από τα πιο τρελά μας όνειρα!

Παίζοντας ένα μπάσκετ “run and gun” κι έχοντας το ιδανικό επιθετικό και αμυντικό transition, υπνώτισε τα «καγκουρώ» με καλύτερη απόδοση σε ένα στυλ μπάσκετ, που ταίριαζε πιο πολύ στην ομάδα της Ωκεανίας. Το +1 σε ριμπάουντ και σε σκορ της 1ης περιόδου, έγινε +8 και +17 αντίστοιχα στην ανάπαυλα, έχοντας επιμέρους σκορ 28-12 στο δεύτερο δεκάλεπτο και παίζοντας το απόλυτο μπάσκετ.

Για να συμβεί αυτό, ο Βασίλης Σπανούλης είδε επιτέλους την ομάδα του να βρίσκει έξτρα επιθετικούς πόλους με τον Γουόκαπ και τον Μήτογλου, δίπλα στις σταθερές σκοραρίσματος του Αντετοκούνμπο και του Τολιόπουλου και το σημαντικότερο απ' όλα, ήταν ότι αυτή η σημαντική βελτίωση, συνδυάστηκε με το καλύτερο αμυντικό παιχνίδι των διεθνών μας στην Λιλ.

Δεν υπήρχε Έλληνας παίκτης που να πάτησε το παρκέ έστω και για λίγα δευτερόλεπτα (μόνο ο Χουγκάζ δεν κλήθηκε να μπει στο ματς), που να μην κατέθεσε και την ψυχή του στα μετόπισθεν και να μην έβαζε συνεχώς τα χέρια του και το σώμα του στην «φωτιά», σε όλες τις φάσεις!

Αυτό ήταν μυστικό της αγωνιστικής μεταμόρφωσης της «γαλανόλευκης» που για πρώτη φορά στους 33ους Ολυμπιακούς Αγώνες, είχε τον απόλυτο έλεγχο του αγώνα για 40 λεπτά. Η τρομερή ενέργεια που βγάλαμε στην άμυνα, κατά κύριο λόγο από το 10ο λεπτό και μετά, ήταν θέμα χρόνου να επιδράσει θετικά και στην παραγωγικότητά μας.

Οι 53 πόντοι του πρώτου μέρους με 16/21 δίποντα στην ανάπαυλα και το παθητικό των 36 πόντων, ήταν μία συνθήκη, που αν διατηρούνταν μέχρι το τέλος του αγώνα, ήταν ξεκάθαρο ότι θα μας έβαζε σε τροχιά απευθείας πρόκρισης, χωρίς να περιμένουμε κανένα αποτέλεσμα άλλης αναμέτρησης.

Αυτό το σενάριο, όμως, απέναντι σε μία τόσο σκληροτράχηλη και αθλητική ομάδα και κόντρα σε παίκτες που είναι εξαιρετικά ανταγωνιστικοί, ήταν πολύ καλό για να βγει αληθινό. Σε όλη την διάρκεια του live, η βασική μου ανησυχία είναι το πόσο θα αντέξουμε σε τόσο up tempo στυλ παιχνιδιού. Ήταν δεδομένο ότι κάποια στιγμή οι δυνάμεις των παικτών μας, δεν θα έφταναν για παίζουν μέχρι τέλους στα «κόκκινα» και το ευτύχημα ήταν ότι η φυσιολογική «κοιλιά» που κάναμε στην 3η περίοδο, δεν μας στοίχισε τόσο πολύ.

Όταν από τους 25 πόντους στο πρώτο δεκάλεπτο και τους 28 στο δεύτερο, σκοράρεις μόλις 9 με 4/16 σουτ και παρ' όλα αυτά προηγείσαι με 12 πόντους διαφορά, τότε είσαι σε καλό δρόμο. Οι πέντε σερί πόντοι του «άσφαιρου» Γιάννη στην 3η περίοδο, μας κράτησαν σε διψήφιο προβάδισμα μέχρι το 33ο λεπτό, αλλά βλέποντας την γλώσσα του σώματος των παικτών μας στην πίεση των Αυστραλών και το πόσο γρήγορα η απόσταση έφτασε στην μία κατοχή, νομίζω ότι από ένα σημείο και μετά δεν ήμασταν λίγοι εκείνοι που φοβηθήκαμε ακόμη και το εφιαλτικό σενάριο της ήττας στο τέλος!

Εκεί που όλα έδειχναν να βαίνουν εις βάρος μας, λοιπόν, βγήκε η μεγαλύτερη αντίδραση από τους παίκτες του “Kill Bill”! Με τις αντοχές τους να τους εγκαταλείπουν, οι διεθνείς βρήκαν την δύναμη αλλά κυρίως την θέληση να βγάλουν άμυνες που δεν βγαίνουν και να βάλουν σουτ που – ειδικότερα υπό τέτοιες συνθήκες – είναι δύσκολο να μπουν. Και φυσικά αναφέρομαι στα μεγάλα τρίποντα του Τολιόπουλου και του Γουόκαπ!

Τι κι αν δεν σκοράραμε το καλάθι που χρειαζόμασταν για να κλειδώσουμε την απευθείας πρόκριση και θα χρειαστεί να περιμένουμε την σερβική βοήθεια στο αυριανό (03/08, 22.00) ματς με το Νότιο Σουδάν! Εκεί όπου θέλουμε νίκη των ορθόδοξων αδελφών μας με τουλάχιστον 3 πόντους διαφορά!

Προσωπικά μου αρκεί ότι με την πλάτη στον τοίχο, η «επίσημη αγαπημένη» παρουσίασε σπουδαίο μέταλλο και νοοτροπία refuse to lose κι έκλεισε την 1η φάση με μία μεγάλη νίκη με 77-71 απέναντι σε έναν πολύ ποιοτικό αντίπαλο.

Στο δικό μου το μυαλό, η Εθνική ομάδα είναι σαν να έχει προκριθεί. Από την άποψη ότι μετά την κυριαρχία της στο προολυμπιακό τουρνουά και την επιστροφή της στους Ολυμπιακούς Αγώνες μετά από 16 χρόνια, η ουσία είναι ότι με τις εμφανίσεις της στο “Pierre Mauroy” έδειξε ότι κάνει αργά αλλά σταθερά ανοδικά βήματα για να σταθεροποιηθεί, μετά από καιρό, στην «ελίτ» του διεθνούς μπασκετικού στερεώματος.

Το δείξαμε με την Καναδά και με την Ισπανία, χωρίς να επιβραβευθούμε στο τέλος και το ξανακάναμε με πιο εμφατικό και αποτελεσματικό τρόπο, παίζοντας με την πλάτη στον τοίχο απέναντι σε μία από τις καλύτερες ομάδες του τουρνουά.

Παίξαμε για την μπασκετική μας ζωή, για την ιστορία, για την περηφάνεια μας και για το... ξενοδοχείο μας, που λέγανε παλαιότερα οι παίκτες σε διοργανώσεις που αν έχανες, είτε πήγαινες σπίτι, είτε άλλαζες πόλη!

Στην προκειμένη περίπτωση, οι Έλληνες διεθνείς και το staff τα έδωσαν όλα για να συνεχίσουν να ζουν το όνειρο της μεγαλύτερης γιορτής στον πλανήτη, μετακομίζοντας στο Παρίσι και συγκεκριμένα στο βόρειο προάστιο του Σεν Ντενί.

Οι περισσότεροι μπασκετμπολίστες, βλέπετε, πήραν ελάχιστη γεύση από την ατμόσφαιρα, το party και το συναπάντημα 10 χιλιάδων και πλέον αθλητών από 204 χώρες που επικρατεί στο ολυμπιακό χωριό και όσοι έχουν συμμετάσχει έστω μία φορά στην διοργάνωση, ξέρουν καλά ότι Ολυμπιακοί Αγώνες χωρίς την μοναδική αυτή εμπειρία της αλληλεπίδρασης των αθλητών από όλα τα σημεία του πλανήτη, είναι σαν χωριάτικη σαλάτα χωρίς φέτα!

Υγ.1: Πριν το ματς, είχα υπολογίσει την συνθήκη της νίκης σε έναν τριπλό συνδυασμό: 20+ πόντους από τον Γιάννη (20π.), 15+ πόντους από το δίδυμο Γουόκαπ-Καλάθη (25π.) και 18+ πόντους από το δίδυμο Μήτογλου-Παπαγιάννη (15π.)...

Υγ.2: Επειδή ακούω διάφορα σενάρια ότι οι Σέρβοι θα κάτσουν να χάσουν, για να μας αφήσουν εκτός κι επειδή θα κινδυνεύουν να αποκλειστούν μόνο αν χάσουν με 24 πόντους και πάνω, είμαι κατηγορηματικός ότι θα παίξουν για τη νίκη και την 2η θέση. Γιατί κατ' αυτόν τρόπο, όσο περισσότερο νικήσει η ομάδα του Πέσιτς, τόσο περισσότερο θα αυξήσει τις πιθανότητες να βγει καλύτερη 2η και στα προημιτελικά να αποφύγει και τις τρεις ομάδες που θα τερματίσουν πρώτες στον όμιλό τους.