H απόφαση του Γιάννη και το σταυροδρόμι της ελπίδας

Tι θα γίνει λεβέντες, αργεί πολύ η ανακοίνωση της αποχώρησης του Γιάννη και των άλλων Αντετοκούνμπο από την Εθνική ομάδα; Ρωτάω επειδή βλέπω κάτι μαυροντυμένα καλόπαιδα να ετοιμάζουν ομοιώματα με σκούρο πρόσωπο και να ανάβουν τους πυρσούς, όπως κάνουν κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, για να περνάνε ευχάριστα την ώρα τους μέσα στην κακοκαιρία.

Όταν δεν επιστρατεύουν το παραμυθένιο παραμύθι περί «του αχάριστου που λέει πάντα “όχι” στην Εθνική ομάδα», καίνε τις φωτογραφίες με τους μαύρους της Εθνικής ομάδας και ξεκινούν εμετικά hashtag σαν εκείνο το περυσινό #NotMyNationalTeam. Φέτος, που υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να κατεβάσουμε στη Μανίλα κάτασπρη ομάδα με ξανθοκάστανα μαλλιά και γαλανά ματάκια, είναι θέμα χρόνου να ερωτευτούν ξανά την ομάδα τα ελληνόψυχα άβαταρ με τα σημαιάκια. Ιδίως αν βρουν γόνιμο έδαφος για να καταγγείλουν «τον Νιγηριανό», που δεν τιμά ο άθλιος το ιερό ελληνικό διαβατήριο…

Στην πραγματική ζωή, στο μεταξύ, ο Γιάννης με το χειρουργημένο αριστερό γόνατο ζήτησε από την ομάδα να τον περιμένει. «Θέλει να δει πώς θα πάει», μου είπε άνθρωπος που ζει την αποστολή εκ του σύνεγγυς. Να πατήσει το πόδι του στο παρκέ δηλαδή, να μετρήσει τις αντοχές του, να αισθανθεί τον πόνο ή την απουσία του πόνου. Με τις μπαταρίες γεμάτες και με τη φλόγα -όπως πάντοτε- αναμμένη.

Ο Γιάννης πιέζεται από τους Μπακς να γυρίσει άμεσα στο σπίτι του και να αφήσει τις βλακείες, πιέζεται έντονα μάλιστα, αλλά θέλει να παίξει στο Μουντομπάσκετ και ζυγίζει τις πιθανότητες και τις συνέπειες. H τελική απόφαση θα είναι δική του και μόνο δική του, όχι ανεπηρέαστη φυσικά. Κοινός θνητός στη θέση του, ο Κώστας ας πούμε, θα προλάβαινε μια χαρά το Παγκόσμιο, δύο μήνες μετά την αρθροσκόπηση. Έτερος σταρ στη θέση του, χρησιμοποιήστε το παράδειγμα της αρεσκείας σας, θα έλεγε εξαρχής «όχι», «σόρι» και «αφήστε τις βλακείες». Ο Γιάννης, προς τιμήν του, είπε: «Βλέποντας και κάνοντας». Για να τον βρίζουν οι φελλοί και οι φαιοί.

Η συμμετοχή του στο Παγκόσμιο Κύπελλο παραμένει δύσκολη και αμφίβολη, αλλά ουδείς τολμά και ουδείς δικαιούται να την αποκλείσει. Επιτρέψτε μου να ρισκάρω ένα προγνωστικό: ο Γιάννης είτε θα αποχωρήσει από την ομάδα μέσα στο επόμενο δεκαήμερο (ας πούμε μέχρι τη βραδιά του πρώτου φιλικού) είτε θα παίξει στις 30 Αυγούστου κόντρα στη Νέα Ζηλανδία, στο τρίτο ματς της Εθνικής, με προπονήσεις αρκετών ημερών στα πόδια του. Εκτός των άλλων, δεν θέλει να πάρει την ομάδα στον λαιμό του, με ήξεις-αφίξεις και κωλυσιεργία.

Οφείλω να ομολογήσω ότι με έζωσαν κάμποσα φίδια όταν είδα τα αδέλφια να απουσιάζουν από την πρώτη συγκέντρωση, η οποία μάλιστα έμοιαζε με κρυφό σχολειό, αφού δεν ανακοινώθηκε καν η ακριβής ώρα του προσκλητηρίου στο ΟΑΚΑ. Εκτός των άλλων, κυκλοφορούν περίεργες φήμες σχετικά με τις σχέσεις του Γιάννη με τον Δημήτρη Ιτούδη, φήμες που φρόντισε να υποδαυλίσει ο ίδιος ο Βαγγέλης Λιόλιος, με την ανεξήγητη μυστικοπάθεια και με την τακτική της στοχευμένης (μη) ενημέρωσης.

Υποψιάστηκα ότι η ΕΟΚ και ο Ιτούδης δεν γνώριζαν το παραμικρό για την απουσία των Αντετοκούνμπο, αλλά η υπόνοιά μου διαψεύστηκε αρμοδίως. «Ο Θανάσης και ο Κώστας ήταν αδειούχοι και θα έρθουν αύριο, ενώ με τον Γιάννη μιλάμε συνεχώς», μου είπε άνθρωπος έμπιστος, όταν αποφάσισα να σηκώσω το τηλέφωνο για να μάθω από πρώτο χέρι. Ο Ιωάννης Παπαπέτρου, που εμφανίστηκε στο ΟΑΚΑ με πολιτικά και δήλωσε τραυματίας στον ώμο, υπολογίζεται να μπει στις προπονήσεις από βδομάδα.

«Εμείς οι Έλληνες πάντοτε λιγότεροι είμαστε, στους αγώνες του έθνους», αστειεύτηκε ο συνομιλητής μου. «Λιγότεροι, αλλά γενναίοι». Ξεκινάμε, λοιπόν, με γενναιότητα και -με το συμπάθιο η έκφραση- όπου μας βγάλει. Υπάρχει ωστόσο μία παράμετρος που δεν γίνεται να αγνοηθεί. Οι ομάδες που καλώς εχόντων των πραγμάτων θα βρεθούν στο μονοπάτι της Εθνικής μας καθ’ οδόν προς (λέμε τώρα) την τετράδα του Μουντομπάσκετ θα ταξιδέψουν στη Μανίλα με σημαντικότατες ελλείψεις:

* Η Λιθουανία, το σημαντικότερο εμπόδιο στη β’ φάση, θα πάει στις Φιλιππίνες χωρίς τους Σαμπόνις, Γκεντράιτις, Ουλάνοβας, Γκουντάιτις, Γκριγκόνις, Λεκάβιτσιους και άλλους. Απ' όσο γνωρίζω, ουδείς από τους προαναφερθέντες είναι τραυματίας. Οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, δήλωσαν κουρασμένοι ή απλώς βαριούνται να τρέχουν στις Ασίες αυγουστιάτικα, εποχή κυκλώνων κιόλας.

* Η Σερβία, πιθανότατος αντίπαλος στους «8», δεν θα έχει τον καταπονημένο Γιόκιτς, δεν θα έχει τον Μίτσιτς που ανακάλυψε στα 29 το ΝΒΑ, δεν θα έχει τους Κάλινιτς-Λούτσιτς, μετράει 5-6 τραυματίες, και παρατάσσει μία ομάδα παρόμοια με αυτή που νικήθηκε από Ρογκαβόπουλο και Μωραΐτη στα Λιόσια. Μοναδική ηχηρή προσθήκη είναι αυτή του σπουδαίου Μπογκντάνοβιτς. Αν δεν λοξοδρομήσει και αυτός μέχρι τα τέλη Αυγούστου.

Τα παραπάνω σημαίνουν ότι μία πλήρης Εθνική Ελλάδας θα είχε μπροστά της σημαντική ευκαιρία παγκόσμιας διάκρισης. Ακόμα και χωρίς τους Σλούκα, Καλάθη, δεν αποκλείεται να τους καταφέρει τους Λιθουανούς και τους Σέρβους. Με απόντα τον Γιάννη, όμως, ο πήχης θα τοποθετηθεί πιο χαμηλά. Μήπως αυτή η συγκυρία γίνει πρόσθετο κίνητρο για τον ίδιο τον Greek Freak; Δεν το αποκλείω, αλλά θα πρέπει πρώτα να του αναλύσει κάποιος τα δεδομένα, διότι ο Γιάννης δεν είναι από κείνους που θα καθίσουν να μελετήσουν σενάρια, αγκύλες και διασταυρώσεις. Εσείς βεβαίως μπορείτε να δείτε το πρόγραμμα με την ησυχία σας:

Ξέρω τι λέτε, διαβάζω τα χείλη σας: μπορούμε να τους νικήσουμε και χωρίς τον Γιάννη αυτούς που λέγαμε. Ίσως να είναι έτσι, ίσως και όχι. Σε κάθε περίπτωση, χρήσιμο είναι να θυμόμαστε ότι υπάρχει ανηφόρα μέχρι να δούμε μπροστά μας Λιθουανούς, Μαυροβούνιους και Μεξικανούς, πόσο μάλλον Σέρβους, στο παρκέ της Mall Of Asia Arena. Η δίχως αύριο αναμέτρηση με τη Νέα Ζηλανδία είναι ένας ύπουλος σκόπελος, ενώ και η πρεμιέρα, με παρτενέρ την Ιορδανία, κρύβει παγίδες. Εγώ, που είμαι γεροντάκι, δεν ξεχνώ ποτέ τη νίλα που πήγαμε να πάθουμε το 2006 απέναντι στο Κατάρ. Πρωταθλητές Ευρώπης τότε, ακριβώς δύο εβδομάδες πριν από το θαύμα της Σαϊτάμα.

Όποια και αν είναι η σύνθεση της ελληνικής ομάδας στις Φιλιππίνες, ο πρώτος και αδιαπραγμάτευτος στόχος της θα είναι να βγει ζωντανή από τον Γ' Όμιλο, όπου -θυμίζω- φωλιάζει και το θηρίο των ΗΠΑ. Ας ξεπαστρέψουμε Νεοζηλανδούς και Ιορδανούς ώστε να αποφύγουμε τους αγώνες κατάταξης για τις θέσεις 17-32 και μετά κοιτάζουμε ψηλότερα.