Εθνική Ελλάδας: Άπαντες παρόντες και... βλέπουμε

Οι πρώτες κρούσεις αντιμετωπίστηκαν με σχετική απροθυμία και τα πρασινοκόκκινα ρεπορτάζ μιλούσαν εκ προοιμίου για σημαντικό αριθμό απουσιών, διότι πρέπει βρε παιδί μου να ξεκουραστούν τα παιδιά, αλλά ο Βασίλης Σπανούλης ήταν κάθετος. «Θα τους καλέσω όλους», έλεγε. «Δεν θα ξεκινήσουμε με δικαιολογίες και κενά».

Κάπως έτσι, η πρώτη Εθνική του προπονητή Σπανούλη θα εμφανιστεί αύριο σχεδόν πλήρης και πάντως πιο γεμάτη από εκείνη που αγωνίστηκε τον περασμένο Σεπτέμβριο στη Μανίλα. Αποκλείστηκαν μόνο οι δύο που έχουν ακόμη πρόβλημα και θα ‘πρεπε ίσως να δουν το φάιναλ-8 του Κυπέλλου από την τηλεόραση (Σλούκας, Παπαπέτρου) και ο Νικ Καλάθης, που ζήτησε ο ίδιος να πάρει μια ανάσα.

Για όποιον υποφέρει από κρίσεις αμνησίας, η Εθνική από την οποία ζητήσαμε διάκριση στο Μουντομπάσκετ –και στραβώσαμε όταν την είδαμε να χάνει από την ισχυρότατη Λιθουανία και κατόπιν απολύσαμε και τον όχι ακριβώς αποτυχημένο προπονητή- είχε πενταδάτο τον Λούντζη, πρώτες αλλαγές στα γκαρντ τους Μποχωρίδη, Μωραΐτη, δεύτερο σέντερ τον Χατζηδάκη και βασικό «τεσσάρι» τον Θανάση Αντετοκούνμπο. Ώρες ώρες απορώ με το θράσος μας.

Ο Σπανούλης κάλεσε όλους τους –εμφανώς καταπονημένους- 30άρηδες διεθνείς του Ολυμπιακού, χωρίς να κοιτάζει ηλικίες και ληξιαρχικές πράξεις γέννησης: Παπανικολάου, Γουόκαπ, Λαρεντζάκη. Φώναξε κανονικά τον Μήτογλου, που θα προτιμούσε να παίρνει ανάσες σε κάποια παραλία στις Μαλδίβες. Γνώριζε εξαρχής, ότι κάποιοι (όπως ο αρχηγός) φέρνουν μαζί τους ενοχλήσεις και προβλήματα τραυματισμών. «Άπαντες παρόντες», ήταν μολαταύτα το σύνθημα. Και ...βλέπουμε.

Και επειδή όταν λέμε άπαντες εννοούμε άπαντες, τα μηνύματα που κατέφτασαν από τρεις διαφορετικές κατευθύνσεις πιστοποίησαν ότι πάμε για πανστρατιά στο Προολυμπιακό τουρνουά της Εθνικής.

«Όσο είμαι υγιής, θα δίνω το παρών στην Εθνική», υποσχέθηκε ρητά ο Γιάννης Αντετοκούνμπο από την Ιντιανάπολις, επιχειρώντας παράλληλα να δικαιολογηθεί για την αινιγματική περυσινή στάση του. «Δεν βλέπω τρόπο να απουσιάσω από το καλοκαιρινό προσκλητήριο και ανυπομονώ», δήλωσε ο Νικ Καλάθης από την Κωνσταντινούπολη.

Ο ολιγόλογος Κώστας Σλούκας δεν είπε τίποτε, αλλά υπέγραψε το συμβόλαιο με πράξεις. Η παρουσία του στην πρώτη συγκέντρωση, στο Φάληρο σημειωτέον και όχι στο ΟΑΚΑ, ήταν το καλύτερο μαντάτο του τριημέρου. Ο Σλούκας, που υποτίθεται ότι αγκομαχούσε στον Ολυμπιακό λόγω του Σπανούλη.

Ο καινούριος Ομοσπονδιακός άφησε εκτός νυμφώνος τον Τάιλερ Ντόρσεϊ για να εντάξει στην οικογένεια (όχι τον Ελάιζα του Περιστερίου, όπως περίμεναν οι πονηροί, αλλά) τον Ναζ Μήτρου-Λονγκ. Εκτός απροόπτου, ο Τόμας Γουόκαπ θα λάβει το χρίσμα στο αυριανό στριφνό ματς με την Τσεχία (που μας έχει γίνει κακός βραχνάς τα τελευταία χρόνια αλλά έρχεται χωρίς τον Γιαν Βέσελι) και ο Μήτρου-Λονγκ θα φορέσει τα παπούτσια του «νατουραλιζέ» τη Δευτέρα στη Χάγη.

Κανονικά το πόστο ανήκει στον αναντικατάστατο –και κορυφαίο στη Μανίλα- Γουόκαπ, αλλά ποτέ δεν ξέρει κανείς τι ξημερώνει μέχρι τον Ιούλιο. Το φρόνιμο είναι να υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις, ει δυνατόν περισσότερες από μία. Οι «εκσυγχρονιστές» πιστεύουν ότι στην Εθνική της σήμερον (και αύριον) ημέρας χρησιμεύει πρωτίστως το μακρινό σουτ του Ντόρσεϊ, αλλά εδώ μιλάμε για ελληνικό μπάσκετ: τη σχολή, που καμουφλάρει τις αδυναμίες της με σωστό διάβασμα, έλεγχο του ρυθμού, φαιά ουσία και δυναμισμό. Ο ίδιος ο Σπανούλης την υπηρέτησε ως αθλητής όσο ελάχιστοι άλλοι.

Το έτερο ζητούμενο ήταν η επιβράβευση των –ελάχιστων- Ελλήνων παικτών που κάνουν καλή σεζόν ή που θα κληθούν να αναλάβουν ευθύνες μετά το καλοκαίρι του 2024 και την σχεδόν βέβαιη αποστρατεία όσων πλησιάζουν τα 35. Το ηλικιακό φάσμα είναι μάλλον ευρύ: ο Κουζέλογλου είναι 29 ετών, ο Παναγιώτης Καλαϊτζάκης και ο Μωραΐτης 25, ο ξεχασμένος Χαραλαμπόπουλος 27, ο Κώστας Αντετοκούνμπο 26, ο Τολιόπουλος πάει στα 28, ο Ρογκαβόπουλος στα 23, ο Λούντζης στα 26.

Προσθέστε τους Μήτογλου (27), Παπαγιάννη (26), Παπαπέτρου (30) και ίσως τον Ντόρσεϊ (28), μαζί με τους νεότερους Μαντζούκα (20), Ζούγρη (19) και ίσως κάποιους από του τωρινούς 30άρηδες (Λαρεντζάκης κ.α.) θα έχετε τον πυρήνα της Εθνικής Ελλάδας που θα εμφανιστεί στο Ευρωμπάσκετ 2025 στην Κύπρο. Δεν ξέρω αν σας αρέσουν ή σας ξινίζουν, αλλά αυτούς έχουμε και με αυτούς θα πορευτούμε.

Το πρώτο στοίχημα είναι να θέλουν όλοι να παίξουν στην Εθνική βρέξει-χιονίσει και να μη ψάχνουν δικαιολογίες για κοπάνα. Το δεύτερο, και το ανέφερε σαφώς ο Σπανούλης στις προγραμματικές δηλώσεις του, να μη στραβομουτσουνιάζει κανένας όταν έχει περιορισμένο χρονο συμμετοχής. Προσωπικά, και με σπάνιες ασήμαντες εξαιρέσεις, έχω να δω τέτοιες παθογένειες από το τραυματικό καλοκαίρι του 2017. Αλλά έκτοτε έχει κυλήσει πολύ νερό στις εκβολές του Κηφισού παραδίπλα από το ΣΕΦ. Και όχι πάντοτε καθαρό.

Κάθε επίσημος αγώνας της Εθνικής σε ελληνικό έδαφος ισοδυναμεί στο θυμικό μου με ελάσσονα εθνική εορτή, οπότε θα βρίσκομαι κανονικά στο πόστο μου, συστρατευμένος, αύριο βράδυ στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Η μετωπική σύγκρουση με τον Λούκα Ντόντσιτς στις 7 Ιουλίου θα είναι για τη τωρινή γενιά η τελευταία βραδιά κρίσης, σημαδεμένη εδώ και μήνες με μπλε μαρκαδόρο.

Δεν είμαι από εκείνους που μετράνε την επιτυχία με μετάλλια, αλλά πέρασε όντως πολύς καιρός από την τελευταία φορά που χαμογελάσαμε πλατιά στο πλευρό της «επίσημης αγαπημένης». Εάν όλα πάνε δεξιά στο πολυδάπανο και πολυσυζητημένο Προολυμπιακό τουρνουά, ο Σπανούλης θα επιστρέψει καβαλάρης στο ίδιο γήπεδο όπου το 2015 φόρεσε για τελευταία φορά τα μπλε, το αχανές και αφιλόξενο «Πιερ Μωρουά» της Λιλ.

Εγώ πάντως την Εθνική θα την περιμένω στο Μπερσί, για τον προημιτελικό της Τρίτης 6 Αυγούστου. Η απόφαση των διοργανωτών να εξορίσουν το Ολυμπιακό τουρνουά μπάσκετ 225 χιλιόμετρα μακριά από τα Ηλύσια Πεδία έχει ξενερώσει κόσμο και κοσμάκη. Κάτω από τον Πύργο του Άιφελ ήθελε να παρελάσει στην Τελετή Έναρξης ο Γιάννης Αντετοκούνμπο και όχι μπροστά από κάτι μπυραρίες στα γαλλοβελγικά σύνορα.