Ένα τανγκό για το Παρίσι

Η κρίσιμη για το εγγύς μέλλον της «επίσημης αγαπημένης» Δευτέρα ξεκίνησε με την επισημοποίηση του χρίσματος για το Προολυμπιακό τουρνουά που ολοκληρώθηκε με μία κλήρωση όχι ακριβώς ιδανική, αλλά βολική για να γεννηθούν όνειρα και για να «εκβιαστεί» η απαραίτητη πανστρατιά.

Η ετυμηγορία της κληρωτίδας θα μπορούσε να είναι λίγο καλύτερη, θα μπορούσε να είναι και πολύ χειρότερη. Χωρίς την παραμικρή αμφιβολία, καθιστά την πλήρη Εθνική Ελλάδας φαβορί για το Ολυμπιακό εισιτήριο που λαχταράμε εδώ και 15 χρόνια. Κατά κάποιον τρόπο, η πρόκριση είναι στα χέρια των Ελλήνων διεθνών και του Βασίλη Σπανούλη, που ξέρει από Ολυμπιακούς Αγώνες. Απομένει να την αρπάξουν με αποφασιστικότητα και να μην δώσουν δικαίωμα σε κανέναν από τους επικίνδυνους μνηστήρες που την εποφθαλμιούν.

Εγώ πάντως έκλεισα δωμάτιο κοντά στο «Παλέ ντε Μπερσί», όπου θα διεξαχθεί το Ολυμπιακό τουρνουά του μπάσκετ, και δίνω στην ομάδα ψήφο εμπιστοσύνησς. Από σήμερα είμαι λίγο πιο αισιόδοξος για την παρουσία του ελληνικού μπάσκετ στους Αγώνες του 2024.

Η ανάλυση της κλήρωσης και των αντιπάλων της Εθνικής στο Προολυμπιακό τουρνουά, μέσα σε πέντε παραγράφους:

1. Στο φίφτυ-φίφτυ μεταξύ Σλοβένων και Λιθουανών, μας έκατσε η παρέα του Ντόντσιτς. H Σλοβενία είναι πολύ πιο γήινη και δεν μπορεί να παίξει το υπερηχητικό μπάσκετ των Λιθουανών, οι οποίοι εξορίστηκαν στο Πουέρτο Ρίκο. Η αποδεκατισμένη Εθνική Ελλάδας του 2023 νίκησε τους Σλοβένους μέσα-έξω στα φιλικά του Αυγούστου και ασφαλώς δεν θα την φοβηθεί τώρα που θα εμφανιστεί ενισχυμένη. Θα παίξει άραγε ο ανυπόφορος κύριος Λούκα; Για το παιδί-θαύμα που προ εξαετίας οδήγησε τα πατριωτάκια του στην ευρωπαϊκή κορυφή ισχύει λίγο πολύ ό,τι ισχύει και για τον Γιάννη Αντετοκούνμπο. Μπορεί να έχει δουλειές στο ΝΒΑ μέχρι και τον Ιούνιο, μπορεί να είναι καταπονημένος, μπορεί να χρειαστεί δυό ανάσες. Εδώ που τα λέμε, τα καλοκαίρια του Γιάννη είναι γεμάτα μπάσκετ, ενώ η θερινή γυμναστική του Λούκα είναι το πήγαινε-έλα στα κεμπαπτζίδικα. Σε κάθε περίπτωση, καλύτερα οι Σλοβένοι παρά οι Λιθουανοί.

2. Η Δομινικανή Δημοκρατία θα είναι το μαύρο άλογο του τουρνουά, ιδίως αν επιστρατεύσει ξανά τον Καρλ-Άντονι Τάουνς. Θα είναι όμως διαθέσιμος ο άσος των εκπληκτικών Μινεσότα Τίμπεργουλβς; Χωρίς αυτόν, ο πήχης της ποιότητας κατακρημνίζεται και η αθλητικότητα δεν αρκεί. Ακόμα και με τον Τάουνς στις επάλξεις, οι Δομινικανοί παρουσίασαν ένα αλλοπρόσαλλo πρόσωπο στη Μανίλα. Νίκησαν την Ιταλία, αλλά γνώρισαν συντριβή από τους Σέρβους και γλίτωσαν από θαύμα απέναντι στις Φιλιππίνες. Από την ίδια «κατσαρόλα», η Εθνική μας θα μπορούσε να πάρει μαζί της το Μαυροβούνιο ή με τη Φινλανδία, ομάδες γνώριμες αλλά υπολογίσιμες και κάπως στριφνές. Η Δομινικανή Δημοκρατία με Τάουνς είναι το χειρότερο από τα τρία δυνητικά ζευγαρώματα, η ίδια ομάδα χωρίς Τάουνς είναι μάλλον το καλύτερο.

3. Την ποιοτική και μπαρουτοκαπνισμένη Κροατία, που στην προηγούμενη φάση απέκλεισε τους Τούρκους στην Κωνσταντινούπολη με επίδειξη δύναμης, θα προτιμούσα να την είχαμε αποφύγει. Την προηγούμενη φορά που σμίξαμε μαζί της σε Προολυμπιακό τουρνουά (Τορίνο 2016) πάθαμε ζημιά. Σίγουρα όμως δεν είναι φόβητρο για κανέναν, όποια σύνθεση και αν παρατάξει στο ΣΕΦ. Πρόσφατα την κερδίσαμε στο ουδέτερο Μιλάνο, πλήρεις αυτοί, πλήρεις και εμείς. Οι εναλλακτικές από αυτό το γκρουπ δυναμικότητας ήταν η Ακτή του Ελεφαντοστού, η Ανγκόλα και οι Φιλιππίνες: τρεις ομάδες επικίνδυνες (ιδίως οι δύο αφρικανικές), αλλά «άψητες». Ας μη θυμηθώ καλύτερα τι πάθαμε την προηγούμενη φορά που αντιμετωπίσαμε «άψητη» αφρικανική ομάδα αυτού του βεληνεκούς σε Προολυμπιακό τουρνουά.

4. Η Νέα Ζηλανδία είναι φυσικά η ίδια ομάδα που -παρά τις ελλείψεις της- βασάνισε άγρια τη δική μας στη Μανίλα, αλλά δεν μου φαίνεται ικανή να απειλήσει σοβαρά μία πληρέστερη Ελλάδα επί ελληνικού εδάφους. Εδώ μπορούσε να τύχει Λίβανος ή Μεξικό, αλλά και η υπολογίσιμη Γεωργία. Ας σημειωθεί, πάντως, ότι οι Νεοζηλανδοί θα πρέπει να νικήσουν τουλάχιστον μία από τις Σλοβενία, Κροατία για να αποφύγουν τον γρήγορο αποκλεισμό και να βρεθούν στο διάβα της Εθνικής μας. Θα μου επιτρέψετε να θεωρήσω ασήμαντες τις πιθανότητες που τους συνοδεύουν. Θα δώσουν θέαμα με τη «χάκα», αλλά μέχρις εκεί.

5. Για την Αίγυπτο, που μαζί με τους Δομινικανούς βρίσκεται στον υπο-Όμιλο της Εθνικής μας, θα μου επιτρέψετε να μη γράψω το παραμικρό. Εάν είναι να κινδυνεύσουμε από τους Αιγύπτιους σε οικείο περιβάλλον και με τον Πύργο του Άιφελ στον ορίζοντα, δεν χρειάζεται να κουράζουμε το κορμί και το μυαλό μας. Το ζητούμενο σε αυτό το γκρουπ δυναμικότητας ήταν να αποφύγουμε τις Μπαχάμες, οι οποίες κατέβασαν ομάδα ΝΒΑ στο προ-Προολυμπιακό της αμερικανικής ηπείρου και ασφαλώς δεν αποτελούν εύκολο θύμα. H παρέα του Έρικ Γκόρντον θα ταξιδέψει στη Βαλένθια, ενώ μακριά από την Εθνική μας έμεινε και το επικίνδυνο Καμερούν.

Το σημαντικότερο, φυσικά, είναι το αβαντάζ της έδρας. Τη Σλοβενία και την Κροατία και τον Δομίνικο, η Εθνική μας μπορεί να τους νικήσει στο Φάληρο με 14.000 κόσμο στο πλευρό της ακόμα και αν έχει απουσίες, που λέει ο λόγος. Ένα εκτός έδρας ντέρμπι με την Ισπανία ή με καμιά Λιθουανία θα έμοιαζε με μισόκλειστη πόρτα και παράλληλα θα αποθάρρυνε Έλληνες παίκτες που τυχόν το σκέφτονται. Σε τουρνουά που θα γίνει εντός των τειχών, χωρίς καθόλου ταξίδια στη διάρκεια της -σύντομης- προετοιμασίας, οι κουρασμένοι και οι ελαφρά τραυματίες θα «ντραπούν» να ζητήσουν εξαίρεση από τον Σπανούλη.

Πάνω απ’ όλα, πολλαπλασιάζονται πλέον οι πιθανότητες συμμετοχής του Γιάννη Αντετοκούνμπο, ο οποίος μπορεί να κάνει τη διαφορά σε όλα τα επίπεδα. Οι πρόσφατες δηλώσεις του («πρώτα θα κοιτάξουμε να προκριθούμε, δεν έχουμε προκριθεί ακόμη, έπειτα θα πάω με ενθουσιασμό στο Παρίσι») μοιάζουν με δέσμευση, αρκεί φυσικά να μην προκύψει πάλι κανένα πρόβλημα υγείας.

Οι πληροφορίες που συλλέγω, διαβάστε εδώ το σχετικό ρεπορτάζ που ισχύει μέχρι κεραίας, επιμένουν ότι ο Γιάννης θα παίξει στο Προολυμπιακό τουρνουά, ακόμα και αν χρειαστεί να ιδρώσει τη φανέλα των Μπακς μέχρι τους τελικούς του ΝΒΑ, με καταληκτική ημερομηνία τη 19η Ιουνίου.

Τα «ελάφια» έχουν φυσικά πιθανότητες να φτάσουν μέχρι το τέρμα, ιδίως αν κάνουν κάποιες διορθωτικές κινήσεις, αλλά αυτή τη στιγμή αγκομαχάνε και παρουσιάζουν εικόνα χειρότερη από την περυσινή. Ο Γιάννης έπαιξε στο Προολυμπιακό τουρνουά του ’16 στο Τορίνο σε ηλικία 20 ετών, αλλά τον Ιούνιο του 2021 βρισκόταν (μαζί με τον Θανάση) καθ’ οδόν προς την απόλυτη εκτόξευση και δεν μπόρεσε να βοηθήσει την ομάδα του Ρικ Πιτίνο στη Βικτόρια.

Τότε, η Εθνική μας έφτασε ένα βήμα πριν την πρόκριση, αλλά ηττήθηκε στον τελικό του τουρνουά από την Τσεχία. Και οι τέσσερις οικοδέσποινες εκείνου του περίεργου καλοκαιριού (Σερβία, Καναδάς, Λιθουανία, Κροατία) αποκλείστηκαν πανηγυρικά. Όπως αντιλαμβάνεστε, ένα τουρνουά τεσσάρων αγώνων σε άχαρες ημερομηνίες εγκυμονεί λογής λογής κινδύνους και δυσάρεστες εκπλήξεις.

Το λιγότερο που οφείλει η Εθνική να υποσχεθεί στον εαυτό της είναι ότι στις 2 Ιουλίου θα παραταχθεί στο ΣΕΦ χωρίς ελλείψεις και θα καθίσει στο τραπέζι με γεμάτη τράπουλα. Για πολλούς διεθνείς της γενιάς των 33άρηδων (Σλούκα, Καλάθη, Παπανικολάου κ.α.) το καλοκαίρι του 2024 μπορεί να είναι ο τελευταίος γαλάζιος χορός. Το τελευταίο τανγκό στο Παρίσι.

* Περισσότερα, όμως, θα πούμε αύριο, στο εβδομαδιαίο vidcast/podcast, μαζί με τον Δημήτρη Κωνσταντινίδη. Λέμε να το αφιερώσουμε ολόκληρο στην Εθνική μπάσκετ, στο Προολυμπιακό τουρνουά, στον Γιάννη, στον Βασίλη και στ’ άλλα παιδιά. Μη το χάσετε για κανέναν λόγο και με την ευκαιρία δείτε εδώ το προηγούμενο «τεύχος» και αναζητήστε και τα προηγούμενα στο YouTube και στο Spotify.