Προσοχή, δεν είναι κρουαζιέρα

Η νέα εποχή για την Εθνική μπάσκετ ξεκινάει με οιωνούς που μοιάζουν, αν μη τι άλλο, αλλόκοτοι.

Από εκεί που είχαμε στρατιά προπονητών στο Προολυμπιακό τουρνουά (πέντε αν δεν έχασα το μέτρημα), ξαφνικά δεν υπάρχει κανένας ή τουλάχιστον δεν υπάρχει κανένας που να έχει φορέσει τα μπλε έστω μία φορά.

Παίκτες από τους «αιώνιους» υπάρχουν, αλλά δεν υπάρχουν, αφού και οι δύο μαζί (Λούντζης, Καββαδάς) μετρούν ακριβώς 5:21 συνολικής συμμετοχής στην Euroleague, ενώ ο τρίτος που κλήθηκε (Κασελάκης) έμεινε πίσω και θα αγωνιστεί μόνο στο παιχνίδι της Κυριακής.

Τέτοιου είδους παραχωρήσεις, βέβαια, όπως η τελευταία, υπήρξαν και στο παρελθόν από τον Παναθηναϊκό και μάλιστα με παίκτες πρωτοκλασάτους, όπως ο Νικ Καλάθης.

Η στήριξη του Ολυμπιακού προς τον Βαγγέλη Λιόλιο μπορεί να είναι αυτονόητη, αλλά θα περιμένω να τη δω στο εγγύς μέλλον με παίκτες κομβικούς για την Εθνική.

Το κρίσιμο ντέρμπι του Φεβρουαρίου με την Τουρκία εκτός έδρας θα διεξαχθεί, θυμίζω, Δευτέρα. Τότε θα μετρηθεί στ’ αλήθεια το πνεύμα συνεργασίας και αλληλεγγύης των δύο «αιωνίων».

Ευτυχώς το δεύτερο μεταξύ τους ντέρμπι για το πρωτάθλημα πέφτει πιο αργά...

Ο νέος άνεμος ξεκίνησε να φυσάει από το επικοινωνιακό πεδίο και με τακτικές παρεξηγήσιμες, ενώ η πεπατημένη των προηγούμενων «παραθύρων» εγκαταλείφθηκε χωρίς λόγο, στο όνομα μίας δυσεξήγητης περεστρόικα.

Το καλύτερο που βρίσκω να τονίσω, είναι ότι η ομάδα πλαισιώνεται από πρόσωπα κοινής αποδοχής και αναμφισβήτητων ικανοτήτων, που έχουν ιδρώσει τη φανέλα της και την έχουν χρυσώσει.

Αλλά ο Νίκος Ζήσης δεν πρόκειται να βάλει κανένα τρίποντο αυτή την εβδομάδα και ο Δήμος Ντικούδης δεν θα κερδίσει κανένα ριμπάουντ.

Η παρουσία τους δεν αποτελεί εγγύηση αγωνιστικής προόδου, τουλάχιστον όχι άμεσα. Όποιος αμφιβάλλει, ας ρωτήσει τον Διαμαντίδη και τον Αλβέρτη.

Το ματσάκι στο Νιούκασλ (το οποίο είναι πολύ πιο όμορφο από ότι ακούγεται) δεν είναι φιλικό ούτε αδιάφορο ούτε κρουαζιέρα στον ποταμό Τάιν.

Ξεκινάμε από το μηδέν, όλοι στην ίδια αφετηρία. Το βροντερό 15-3 των προηγούμενων «παραθύρων» -διοργάνωσης θνησιγενούς, που έπρεπε να καταργηθεί προ ετών- βοήθησε στην κλήρωση, αλλά πλέον δεν χρησιμεύει σε τίποτε.

Η ομάδα οφείλει να παρουσιαστεί ετοιμοπόλεμη και ισχυρή, διότι μια νίκη πάνω, μια νίκη κάτω μπορεί να κάνει διαφορά, όταν γίνει η σούμα των προκριματικών του Μουντομπάσκετ 2023.

Το θρίλερ απέναντι στην ίδια Βρετανία προ τετραετίας (με το νικητήριο τρίποντο του Γιάννη Αθηναίου 3’’ πριν το φινάλε της παράτασης) υπενθυμίζει πόσους σκοπέλους κρύβει μία τέτοια αναμέτρηση.

Τότε μάλιστα είχαμε και Μπουρούση, Βασιλόπουλο, Μήτογλου, Μαργαρίτη, Λαρεντζάκη, παίκτες που ανέβαζαν αισθητά τον δείκτη της ποιότητας και της πείρας.

Μπορεί η σημερινή Εθνική των «παραθύρων» να εμφανίζεται συνολικά πιο ψημένη από εκείνη της 24 Νοεμβρίου 2017, αλλά δεν παύει να είναι μία Εθνική Ελπίδων.

Ορισμένοι παίκτες της αγωνίστηκαν στο Προολυμπιακό τουρνουά της Βικτόρια -με καθοδηγητή όμως ολόκληρο Πιτίνο- αλλά σε Παγκόσμια και Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα οι μοναδικοί που μετράνε κάποια χιλιόμετρα είναι οι συναρχηγοί Αγραβάνης, Καββαδάς.

Τι χιλιόμετρα δηλαδή, μέτρα! Μία συμμετοχή έκαστος σε Ευρωμπάσκετ και αυτή υποτυπώδη.

Όταν ακουστεί το προσκλητήριο για το Ευρωμπάσκετ του 2022, σε εννέα ή δέκα μήνες από σήμερα, πιθανότατα δεν θα ακουστεί ούτε ένα από τα ονόματα της Εθνικής του Νιούκασλ.

Για τις παλινωδίες της διοίκησης Λιόλιου στο θέμα του Ομοσπονδιακού προπονητή, ή μάλλον των Ομοσπονδιακών προπονητών, τα έγραψα και σε προηγούμενο σημείωμα και μπορείτε να τα διαβάσετε εδώ: .

Ο Θανάσης Σκουρτόπουλος προσφεύγει στα δικαστήρια, ο Δημήτρης Ιτούδης αφήνει τις διαπραγματεύσεις σε άλλους χωρίς να βιάζεται, ο Σωτήρης Μανωλόπουλος βρίσκεται σε καραντίνα και η Εθνική πέφτει στο νερό με υπηρεσιακό προπονητή τον Σάββα Καμπερίδη, που έπεσε στον πάγκο σχεδόν ουρανοκατέβατος.

Δεν αποκλείεται καθόλου βέβαια να ξεκινήσει τη θητεία του με 2-0 και να γίνει ένας από εκείνους τους προπονητές που μένουν στα βιβλία των ρεκόρ με «άπταιστη διαδρομή»!

Ο μειλίχιος Καμπερίδης, «κορίτσι» στη συμπεριφορά του, απέδειξε στη θητεία του στον Άρη ότι είναι ικανότατος και έχει πετσί σκληρότερο από ότι φαίνεται στο γυμνό μάτι.

Θυμάμαι μάλιστα ότι ήταν από τις πρώιμες επιλογές και του Σκουρτόπουλου για πόστο βοηθού, αλλά η πρόσληψη μπλοκαρίστηκε στους βυζαντινισμούς της Ομοσπονδίας, οπότε ο διαλλακτικός Σκουρτόπουλος στράφηκε αλλού για να μη ξεκινήσει τη θητεία του με σύγκρουση.

Μία από τις πρώτες κινήσεις του Βαγγέλη Λιόλιου ήταν να ναυλώσει τσάρτερ και να προσκαλέσει σε αυτό δημοσιογράφους όλων των μέσων (χωρίς διακρίσεις, ομολογώ), κίνηση που συζητήθηκε με διάθεση όχι ακριβώς θετική.

Δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία για τις καλές προθέσεις του νέου προέδρου και -ιδίως- των συνεργατών του, διαβλέπω όμως ότι η αρτηριοσκληρωτική πρακτική της εποχής Βασιλακόπουλου αποτελούν διαρκή γνώμονα και μόνιμο επιχείρημα στα χέρια των καινούριων.

«Ό,τι και αν κάνουμε, τα χάλια των προηγούμενων αποκλείεται να τα φτάσουμε». Χμ, ναι, αλλά δεν φτάνει αυτό.

Ο Καίσαρ πρέπει όχι μόνο να μην είναι Καίσαρ, αλλά και να φαίνεται τίμιος και να είναι τίμιος. Τέλος πάντων, το περδίκλωσα το σχήμα λόγου, αλλά πιστεύω συνεννοηθήκαμε.

Η διάθεση για δημιουργική αντιπολίτευση είναι αυτονόητη από αυτή τη στήλη, σε τσάρτερ δεν μπαίνω ποτέ ανεξαρτήτως προσώπων, αλλά η Εθνική ομάδα δεν μπαίνει στην ίδια συζήτηση, ανεξαρτήτως πάλι προσώπων.

Πιστεύω ότι η παρουσία της «γαλανόλευκης» στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Άπω Ανατολής (Ινδονησία, Ιαπωνία, Φιλιππίνες) είναι αναγκαία συνθήκη προόδου, οπότε εύχομαι νίκες, καλές εμφανίσεις, χαμόγελο και στο τέλος αυτής της πορείας -που θα κρατήσει 22 μήνες- να είμαστε όλοι φίλοι.

Ο Παναγιώτης Γιαννάκης το έλεγε αυτό το τελευταίο και αποδείχθηκε εύστοχο, διότι στο φινάλε της δικής του θητείας, όχι, δεν ήμασταν πια όλοι φίλοι.

Ο Ζήσης και ο Ντικούδης το θυμούνται καλά, αλλά οι διεθνείς του Νιούκασλ ήταν οι περισσότεροι μειράκια ή παιδόπουλα τω καιρώ εκείνω.

Έκτοτε πέρασαν χρόνια και η «επίσημη αγαπημένη» παρουσίασε σημάδια αποσύνθεσης (ιδίως στο Ευρωμπάσκετ του 2017), αλλά μία νίκη στην Αγγλία, σαν αγώνα ίδιο με τον αυριανό, ακριβώς πριν από τέσσερα χρόνια, ανανέωσε τον έρωτα για συναπτή τετραετία.

Το κληροδότημα του καλού μάγου Ρικ Πιτίνο, με την παραλίγο πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες, είναι θαυμάσιο λίπασμα για την επόμενη μέρα.

ΥΓ: Επειδή ζούμε σε νέα εποχή με όρους ελεύθερης αγοράς, οι αγώνες της Εθνικής μπάσκετ θα μεταδοθούν όχι από την ΕΡΤ, αλλά από συνδρομητικό κανάλι. Το αφήνω αυτό στην κρίση σας, γιατί μπορώ να γίνω πολύ κακός και με φοβάμαι ώρες ώρες.