Το τριήμερο της απελπισίας

Η ανακοίνωση που εκδόθηκε από την Ομοσπονδία μπάσκετ στις 5 τα ξημερώματα (με τη λήξη της απεργίας των δημοσιογράφων, λες και είναι απαραιτήτως δημοσιογραφική εργασία ένα δελτίο Τύπου), πάει να πει 38 ώρες πριν τον κρίσιμο αγώνα με τη Λετονία, αγγίζει τα όρια του κωμικού. «Για το πλάνο ενσωμάτωσης στην ομάδα μελών που συμμετέχουν σε ομάδες της Ευρωλίγκας, θα υπάρξει νεότερη ενημέρωση», γράφει η κατακλείδα.

Δηλαδή; Δηλαδή, πάπαλα. Διαβάζοντας ανάμεσα στις προηγούμενες γραμμές, καταλαβαίνει κανείς ότι υπάρχει συμφωνία μόνο για τον Μιχάλη Λούντζη («σε αυτόν τον αγώνα είναι πιθανή η συμμετοχή του») και αυτή με αστερίσκο, ίσως επειδή ο παίκτης του Ολυμπιακού προέρχεται από τραυματισμό, που τον άφησε εκτός προπονήσεων για 2-3 μέρες. Βεβαίως ο 24χρονος Λούντζης έπαιξε κανονικά στον κυριακάτικο αγώνα πρωταθλήματος με τον Ιωνικό και πέτυχε 6 πόντους σε ισάριθμα λεπτά συμμετοχής, αλλά αυτό είναι λεπτομέρεια.

Σε τι ακριβώς είναι απαραίτητος στον αποψινό Ολυμπιακό ο Λούντζης, που όλα κι όλα έχει 10 λεπτά συμμετοχής (και τέσσερα DNP-CD) στη φετινή Euroleague, αλλά ήταν δωδεκαδάτος στο πρόσφατο Ευρωμπάσκετ; Η χειρονομία καλής θέλησης των «ερυθρολεύκων», με τη συμμετοχή του Τζορτζ Πάπας σε κάποιες προπονήσεις της Εθνικής, δεν νομίζω ότι αντέχει σε σχολιασμό. Ο παίκτης –που απ’ όσο ξέρω λογίζεται ως νατουραλιζέ- δεν γνώριζε καν τα ονόματα των συμπαικτών του, ενώ η παρουσία του σε επίσημους αγώνες είναι μηδαμινή. Φυσικά, ο Πάπας κόπηκε από τη 12άδα.

Η απόφαση της FIBA να μεταθέσει τους αγώνες της τρέχουσας αγωνιστικής από Πέμπτη+Παρασκευή σε …σκέτο Παρασκευή χαιρετίστηκε ως θετικό βήμα συμφιλίωσης, αλλά μόνο από εκείνους που αγνοούν το τοπίο. Το μέτρο αποτελεί δώρο άδωρο, από τη στιγμή που δεν συνδυάστηκε με ανάλογη κίνηση της Euroleague. Εάν η 7η αγωνιστική της Euroleague είχε μεταφερθεί και αυτή σε Τρίτη-Τετάρτη (χθες και προχθές δηλαδή), όπως μπορούσε κάλλιστα, θα υπήρχε όντως αχτίδα φωτός.

Εφ’ όσον το πρόγραμμα έμεινε σχεδόν απαράλλαχτο, η παρουσία παικτών στους αγώνες της FIBA την Παρασκευή, ιδίως αυτών που έχουν υποχρέωση σε τρίτη χώρα (π.χ. Καλάθης), είναι πολύ δύσκολη, έως απαγορευτική για τους δύο αγώνες που ορίστηκαν να διεξαχθούν Παρασκευή: (Παναθηναϊκός-Βασκόνια, Βαλένθια-Μονακό). Οι μοναδικοί που κινήθηκαν αστραπιαία ήταν οι Ιταλοί, που είχαν την τύχη να παίζουν …μεταξύ τους τη συγκεκριμένη αγωνιστική. Το ματσάκι Αρμάνι-Βίρτους έγινε Τετάρτη και οι διεθνείς των δύο ομάδων απελευθερώθηκαν έγκαιρα για να παίξουν στην Εθνική ομάδα. Της Ιταλίας, και όχι μόνο.

Ο Παναθηναϊκός, όμως, πέφτει πάνω στην κέντα. Οι διεθνείς του είναι ανθρωπίνως αδύνατο να διακτινιστούν από το Ηράκλειο αύριο στις 20.55 και να προλάβουν το τζάμπολ του αγώνα με τη Βασκόνια. Δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι όλοι τους θα ήθελαν να παίξουν και στους δύο αγώνες (όπως και οι αντίστοιχοι του Ολυμπιακού), ενώ για κάποιους θα ήταν πιο ωφέλιμο να φορέσουν αύριο τα γαλάζια παρά τα πράσινα. Στον αγώνα με την Παρτίζαν, τον πρώτο όπου οι «πράσινοι» παρατάχθηκαν πλήρεις, οι κ.κ. Μποχωρίδης, Γ. Καλαϊτζάκης και Μαντζούκας δεν έπαιξαν ούτε δευτερόλεπτο. Ο Χουγκάζ έμεινε εκτός αποστολής. Μηδέν και μηδέν και μηδέν και μηδέν ίσον μηδέν.

Εκτός του Παπαγιάννη, ο μοναδικός Έλληνας διεθνής που χρησιμοποιήθηκε ήταν ο Παναγιώτης Καλαϊτζάκης, των 16,5 λεπτών. Γιατί λοιπόν κρίθηκε ανεδαφικό το αίτημα για συμμετοχή ενός τουλάχιστον παίκτη (π.χ. του πολύτιμου Μποχωρίδη, που ήταν πρώτος επιλαχών στο Ευρωμπάσκετ) στον αγώνα Ελλάδας-Λεττονίας; Πόσο υπολογίζονται από τον Ράντονιτς για το αυριανό ματς οι προαναφερθέντες; Η φράση «ποτέ δεν ξέρεις» είναι η μοναδική απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα.

Η ανακοίνωση της ΕΟΚ τονίζει την πιθανότητα συμμετοχής του Νικ Καλάθη (που παίζει στο αποψινό Φενέρ-Ερυθρός Αστέρας), σαν να θέλει να πικάρει τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό. Είναι, λέει, πρόθυμος, ο Νικ, «να έχει ενεργή συμμετοχή ακόμα και στον αγώνα με τη Λετονία».

Και γιατί να πάρει δύο αεροπλάνα ο 33χρονος Καλάθης για να τρέχει αλλόφρων στο Ηράκλειο; Μία πρόχειρη ματιά στο Skyscanner αποκαλύπτει ότι ο μόνος τρόπος για να φτάσει έγκαιρα στην Κρήτη (μαζί με τον Δημήτρη Ιτούδη) θα είναι να καβαλήσει το σιδερένιο πουλί αύριο στις 13.50 από την Κωνσταντινούπολη, να αλλάξει πτήση στην Αθήνα μετά από δίωρη αναμονή και να φτάσει στο Ηράκλειο στις 5 το απόγευμα, ακριβώς δύο ώρες πριν το τζάμπολ. Εάν το πράξει, αξίζει μετάλλιο. Εγώ πάντως στη θέση του θα ζητούσα εξαίρεση. «Ας πάνε να παίξουν αυτοί που θα κοιμηθούν την Πέμπτη στην Ελλάδα», θα έλεγα.

Δηλαδή, οι τέσσερις του Ολυμπιακού (Σλούκας, Παπανικολάου, Λαρεντζάκης, Λούντζης) και ο Ιωάννης Παπαπέτρου, που συμπτωματικά αγωνίζεται απόψε στο Φάληρο. Από τον Ολυμπιακό ακούγεται σιβυλλική σιωπή, αλλά η αναφορά της ΕΟΚ στον Μιχάλη Λούντζη αφήνει να εννοηθεί ότι μόνο για αυτόν υπάρχει πιθανότητα. Προσωπικά κρατώ μία επιφύλαξη, διότι είμαι βέβαιος ότι οι άλλοι τρεις «ερυθρόλευκοι» θέλουν πολύ να παίξουν στην Εθνική.

Κυνικά, ωστόσο, έχουν κάθε δικαίωμα να απόσχουν. Δύο ματς σε ένα 24ωρο και με ταξίδι ενδιάμεσα παραείναι βάρβαρο, ακόμα και για τους μαθημένους σε back-to-back αγώνες. Δεν είναι μηχανές οι παίκτες.

Α, λησμόνησα να σας πω ότι οι Σλούκας, Παπανικολάου δεν είναι καν δηλωμένοι στη FIBA για το συγκεκριμένο "παράθυρο". Αυτό σημαίνει άραγε ότι η συμμετοχή τους στα δύο ματς αποκλείεται; Ή υπάρχει περιθώριο ευελιξίας; Εάν ισχύει το πρώτο, πώς ακριβώς εξηγείται; Ποιος το συμφώνησε με ποιον και τίνος την κεφαλή πρέπει να ζητήσουμε επί πίνακι;

Όσο για την περίπτωση Παπαπέτρου, φρονώ ότι η ΕΟΚ όφειλε να εκβιάσει την έγκαιρη αποδέσμευσή του από την Παρτίζαν, όπως έγινε με τους Σέρβους διεθνείς της ομάδας, που θα παίξουν κανονικά αύριο στη Βρετανία. Το ίδιο και του Νικ Καλάθη από την Φενέρ, του Ιτούδη, που έδωσε ρεπό για αύριο στον Γκούντουριτς, όπως και η Εφές στον Μίτσιτς.

Για το εξίσου κρίσιμο ματς της Δευτέρας στο Βέλγιο, δεν ακούγεται κουβέντα. Θέλω να πιστεύω ότι εκεί θα κληθούν άπαντες (πλην των τεσσάρων που βρίσκονται στο ΝΒΑ) και θα μπουν κανονικά στο αεροπλάνο για το Μονς. Η αναμέτρηση με τους Βέλγους απέχει 3-4 μέρες από την προηγούμενη αγωνιστική της Euroleague και 3-4 από την επόμενη, ενώ το Σαββατοκύριακο που μεσολαβεί είναι ελεύθερο.

Εφ’ όσον οι ομάδες επιλέγουν τη σκληρή γραμμή και τις παιδικές κόνξες, τώρα που φαίνεται ότι τελείωσε η εποχή του κρασιού και των λουλουδιών με την πελαγωμένη νέα διοίκηση της ΕΟΚ, το ίδιο πρέπει να πράξει και ο Λιόλιος, με απειλή τιμωρίας αν χρειαστεί. Αρκετά, με το παιχνίδι των ισορροπιών και της διπλωματίας. Ποιος, επιτέλους, κυβερνά αυτόν τον τόπο; Είναι προφανές, ότι το παρασκήνιο μαίνεται και η Ομοσπονδία είναι στριμωγμένη στα σχοινιά. Και δεν υπάρχει καν, αυτή τη φορά, το άλλοθι του ...Βασιλακόπουλου.

Η κατάσταση θα έχει απλοποιηθεί κάπως εάν η Εθνική νικήσει τους Λετονούς, αλλά αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο «εάν», με κεφαλαία και τα τρία γράμματα της λεξούλας. Στην ενδεκάδα που προετοιμάζεται για το σπουδαίο ματς περιλαμβάνονται ο Γόντικας των 12 λεπτών συνολικής συμμετοχής στο πρωτάθλημα, οι ξεχασμένοι Χαραλαμπόπουλος και Ρογκαβόπουλος, οι Μουράτος, Τσαϊρέλης, Κακλαμανάκης που μετράνε τρεις εβδομάδες ανενεργοί και ούτε ένας παίκτης από τους 12+2 του πρόσφατου Ευρωμπάσκετ, αφού μετά τον Κασελάκη τραυματίστηκε και ο αναντικατάστατος Αγραβάνης. Η πιθανότητα μετάκλησης έμπειρων βετεράνων, όπως ο Μαυροκεφαλίδης και ο Ξανθόπουλος, αποκλείστηκε χωρίς προφανή εξήγηση.

Ξέρω, ξέρω. Για όλα φταίνε η ηττημένη του θλιβερού εμφυλίου FIBA και η Euroleague, που οδήγησαν το μπάσκετ στα άκρα και ξεχαρβαλώνουν με την κόντρα τους οτιδήποτε έχει απομείνει όρθιο. Εάν θέλετε τη γνώμη μου, τα «παράθυρα» πρέπει να κλείσουν διά παντός, εφ’ όσον δεν υπάρχει ισονομία και αντιπροσωπευτική παρουσία όλων των χωρών. Τι νόημα έχει να κρίνονται τα εισιτήρια πρόκρισης σε μονομαχίες μεταξύ Εθνικών ομάδων Ελπίδων και Απελπισίας;

Εύχομαι ολόψυχα την πρόκριση της Εθνικής στο Μουντομπάσκετ των Φιλιππίνων, και υποψιάζομαι ότι κουτσά στραβά η «επίσημη αγαπημένη» θα τα καταφέρει, αλλά το διαβολάκι μέσα μου θα ήθελε αποκλεισμό της Ελλάδας και της Σερβίας, ώστε να γίνει Παγκόσμιο Κύπελλο (με Λετονούς και με Βέλγους, με Τουντσέρ και Μαχμούτογλου, αλλά) χωρίς Γιάννη και χωρίς Γιόκιτς, όπως έγινε το προηγούμενο χωρίς τον πρωταθλητή Ευρώπης Ντόντσιτς. Ίσως έτσι να ιδρώσουν, επιτέλους, κάποιων τα αυτιά.