To καλοκαίρι του μαρτυρίου

Το γράφω και φτύνω στον κόρφο μου για να μη το γρουσουζέψω, ύστερα όμως θυμάμαι ότι δεν είμαι προληπτικός, οπότε …το γράφω. Η -σχεδόν- απαρτία στο προσκλητήριο της Εθνικής ομάδας, καθώς και η προθυμία των παικτών που είχαν μόλις τέσσερις μέρες για να ανασυγκροτηθούν από τους σωματικά και πνευματικά εξαντλητικούς τελικούς της Basket League ήταν μία ευχάριστη έκπληξη.

Οι συνήθεις τερατολογίες της εποχής μιλούσαν για μία ομάδα αποδεκατισμένη και πιο αδύναμη από την περυσινή. Έξω ο Σλούκας, έξω ο Καλάθης, έξω ο Παπανικολάου, έξω ο Παπαγιάννης, έξω φυσικά ο Γιάννης, βγάλε και τον Θανάση που σακατεύτηκε, θα το κάψουμε κυρ Βασίλη μου.

Τελικά αποκλείστηκαν μόνο ο Ιωάννης Παπαπέτρου, ο οποίος ένιωσε ότι χρειάζεται χρόνο αποθεραπείας για να ξεκουράσει το ταλαιπωρημένο πόδι του, και ο Νίκος Ρογκαβόπουλος, για λόγους ανεξήγητους στο γυμνό μάτι. Βεβαίως, οι απώλειες δεν είναι αμελητέες. Για όσους είχαν πάει διακοπές τον περασμένο Σεπτέμβριο, θυμίζω ότι ο Παπαπέτρου είχε μ.ο. 15 πόντους στο Μουντομπάσκετ. Σε 25 λεπτά συμμετοχής.

Η Εθνική έχασε τρεις από τους ήδη ελάχιστους παίκτες που σήκωσαν αξιοσημείωτο βάρος στη Μανίλα, δύο από τις ήδη ελάχιστες πηγές αξιόπιστου μακρινού σουτ, αλλά και όλα τα άυλα πλεονεκτήματα που εδώ και χρόνια της προσφέρει ο κατά τη γνώμη μου αναντικατάστατος Θανάσης Αντετοκούνμπο.

Ωστόσο, οι προσθήκες σε σχέση με την ομάδα που παρά τις απουσίες της είχε ευπρόσωπη παρουσία στη Μανίλα είναι ικανές να την εκτοξεύσουν στον αεροδιάδρομο που οδηγεί προς τη Λιλ: Γιάννης Αντετοκούνμπο, Κώστας Σλούκας, Νικ Καλάθης, Ντίνος Μήτογλου.

Και δίπλα τους, ο Γουόκαπ, ο Παπανικολάου, ο Παπαγιάννης, ο Λαρεντζάκης, ο Κώστας Αντετοκούνμπο, ο Καλαϊτζάκης, ο Τολιόπουλος και όποιος άλλος γενναίος κατορθώσει να κερδίσει μία θέση στη δωδεκάδα του Προολυμπιακού τουρνουά.

Προσωπικά θα ήθελα να δω και κάποιον εκπρόσωπο της νεότερης γενιάς, αλλά ουδείς δικαιούται θέση λόγω ηλικίας. Θα πρέπει, όλοι, να την κερδίσουν. Η ένδειξη «2006» δίπλα στο όνομα του Νεοκλή Αβδάλα είναι ωραία σαν ηλιοβασίλεμα. Ή μάλλον, σαν ανατολή.

Στο αυριανό φιλικό με την Πολωνία θα αγωνιστούν προφανώς μόνο εκείνοι που εμφανίστηκαν στις προπονήσεις φρέσκοι και ορεξάτοι. Η σαρξ δεν βοηθάει σε αυτή τη φάση ούτε τον Γουόκαπ ούτε τον Σλούκα ούτε τον Παπανικολάου ούτε τον Καλάθη. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο έχει ξεπεράσει τον τραυματισμό του, αλλά είναι άγνωστο σε τι κατάσταση βρίσκεται, αφού συμπληρώνει 70 μέρες εκτός αγώνων.

Οι νεότεροι παίκτες του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού μπορεί να είχαν περιορισμένο (ή ανύπαρκτο) χρόνο συμμετοχής στους τελικούς, αλλά δεν παύουν να είναι καταπονημένοι από το βαρύ πρόγραμμα των προπονήσεων. Ο Παπαγιάννης και ο Καλάθης ξεμπέρδεψαν με τους τουρκικούς τελικούς μόλις δύο μέρες πριν το φινάλε των αντίστοιχων ελληνικών.

Δεν θα εκπλαγώ αν το ματσάκι με τους Πολωνούς εξελιχθεί σε τεστ ετοιμότητας για τους παίκτες που βρίσκονται στο λεγόμενο bubble, διεκδικούν δηλαδή την 11η και 12η θέση της τελικής αποστολής. Ακολουθεί το τουρνουά «Ακρόπολις» με παρτενέρ το Μαυροβούνιο (Τρίτη) και τις Μπαχάμες (Πέμπτη), αλλά ούτε εκεί θα βρίσκονται σε φόρμα οι βετεράνοι.

Ουσιαστικά, οι επίσημοι αγώνες με Αίγυπτο και Δομινικανή Δημοκρατία στην πρώτη φάση του Προολυμπιακού τουρνουά θα είναι μία διπλή πρόβα τζενεράλε για τη διπλή μάχη με δύο από τις Κροατία, Νέα Ζηλανδία, Σλοβενία, στις 6 και 7 Ιουλίου στο Φάληρο. Παρεμπιπτόντως, δεν νομίζω ότι ο Λούκα Ντόντσιτς θα παίξει φέτος στην Εθνική ομάδα. Επειδή όμως αυτός είναι παλαβός, καταθέτω το προγνωστικό μου με πολλές επιφυλάξεις.

Όσο και αν οι παίκτες μοιάζουν σκασμένοι, οι οιωνοί για την επιστροφή στους Ολυμπιακούς Αγώνες μετά από 16 χρόνια, είναι ενθαρρυντικοί. Ένεκα και της έδρας, φυσικά. Εάν το Προολυμπιακό ήταν να διεξαχθεί σε κανένα Πουέρτο Ρίκο, θα είχαμε περισσότερες απώλειες, πολλαπλάσια απροθυμία και πολύ λιγότερες πιθανότητες. Με 14.000 κόσμο στο πλευρό της, και με σύνθεση σχεδόν πλήρη, η Εθνική θα καθίσει στη σκακιέρα κρατώντας στο χέρι τα λευκά.

Διαβάζεται και ανάποδα φυσικά η εξίσωση. Στην αφετηρία στήνεται μία σειρά από εξουθενωμένους παίκτες και κάμποσες αδυναμίες, με προπονητή που ουδέποτε εργάστηκε σε Εθνική ομάδα, μία διοίκηση που πάσχει από ψευδαισθήσεις μεγαλείου, προετοιμασία εκτάκτου ανάγκης και αντιπάλους κωλοπετσωμένους. Ωστόσο, τα δεδομένα είναι ίδια για όλους και αυτός που σκέφτηκε την επαναφορά των Προολυμπιακών τουρνουά (που είχαν καταργηθεί μεταξύ 1992-2010) θέλει κρέμασμα.

Για τους διεθνείς που έχουν πατήσει τα 30, ο φετινός χορός θα είναι μάλλον ο τελευταίος. Ίσως αυτός είναι ο λόγος που τους ώθησε να κάνουν την καρδιά τους πέτρα και το κορμί τους λάστιχο. Ειδικά για όσους έπαιξαν και στο Μουντομπάσκετ της Μανίλα, π.χ. τον αρχηγό Παπανικολάου, το φετινό καλοκαίρι θα είναι δίμηνο μαρτυρίου.

Θα τα πούμε, λοιπόν, εκεί έξω. Περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη στιγμή στην πολύκροτη καριέρα του, ο Βασίλης Σπανούλης θυμάται εκείνο το άστοχο σουτ στο φινάλε του Ολυμπιακού προημιτελικού απέναντι στους Αργεντινούς και βουρλίζεται. Πέρασαν έκτοτε 5.783 μέρες και η «επίσημη αγαπημένη» δεν μπόρεσε να ξαναζήσει τη θέρμη της Ολυμπιακής Φλόγας.

Ο νέος Ομοσπονδιακός ξεκίνησε τη θητεία του χωρίς συμβιβασμούς και με πολύ πάθος, ελπίζοντας να γιορτάσει τα 42α γενέθλιά του στις 7 Αυγούστου στο Μπερσί, ανήμερα των προημιτελικών του Ολυμπιακού τουρνουά. Και κανένας δεν δικαιούται να στοιχηματίσει ενάντια σε αυτόν τον τύπο.