Εθνική Ελλάδας: «Μεγάλη δουλειά» να βλέπεις... πώρωση από το πρώτο φιλικό!

• Τι είδαμε απέναντι στην Πολωνία
• Σημαντικά «μεγέθη» πλέον οι Χαραλαμπόπουλος και Τολιόπουλος
• Οι επιλογές του Σλούκα

Εντάξει μπορεί για τους παίκτες και ειδικότερα εκείνους που ήταν στον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό των 82 αγώνων στους τελευταίους 8,5 μήνες, να είναι αρκετά επίπονο και κουραστικό, ωστόσο, για όλους εμάς τους λάτρεις της «επίσημης αγαπημένης» η εφετινή off season έχει μία μεγαλύτερη «γλύκα».

Και αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με την προοπτική επιστροφής της Εθνικής ομάδας στην κορυφαία αθλητική γιορτή του πλανήτη μετά από 16 χρόνια, αλλά κυρίως με το ότι οι υποχρεώσεις της άρχισαν αμέσως μετά τους πιο συναρπαστικούς τελικούς της τελευταίας 8ετίας, αλλά και με το γεγονός ότι η προσπάθειά της στην «καταραμένη» διοργάνωση του προολυμπιακού τουρνουά (μετράμε μία πρόκριση σε 12 συμμετοχές) θα γίνει επί ελληνικού εδάφους!

Κι έτσι οι Έλληνες φίλαθλοι θα έχουν την ευκαιρία να γεμίσουν ασφυκτικά το Στάδιο «Ειρήνης και Φιλίας» (2-7 Ιουλίου) και να την «σπρώξουν» προς την επίτευξη της πρωτιάς που οδηγεί απευθείας στην Λιλ, όπου και θα διεξαχθούν οι αγώνες της 1ης φάσης του τουρνουά των Ολυμπιακών Αγώνων.

Όπως δηλαδή είχαν κάνει και τον Ιούλιο του 2008 στο κλειστό του ΟΑΚΑ, σε ένα προολυμπιακό τουρνουά, όμως, που ήταν πιο βατό γιατί έδινε τρεις προκρίσεις σε σύνολο 12 ομάδων και το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα (με Σπανούλη και Ζήση στο παρκέ) είχε εξασφαλίσει την δική του με 4 νίκες σε ισάριθμους αγώνες (απέναντι σε Λίβανο, Βραζιλία, Νέα Ζηλανδία και Πουέρτο Ρίκο).

Καμία σχέση δηλαδή με την εφετινή μας αποστολή, που είναι σαφώς πιο δύσκολη, αν αναλογιστούμε ότι τέσσερις ομάδες (η Σλοβενία, η Κροατία, η Δομηνικανή Δημοκρατία και η Ελλάδα, από την άποψη ότι η Αίγυπτος και η Νέα Ζηλανδία θεωρούνται οι πιο αδύνατες ομάδες του τουρνουά) θα ριχτούν στην μάχη για ένα και μόνο εισιτήριο.

Οι παράμετροι που αυξάνουν τον βαθμό δυσκολίας, όμως, δεν είναι μόνο το ανταγωνιστικό τουρνουά και το format της FIBA με τις τέσσερις διαφορετικές ταυτόχρονες διοργανώσεις (σε Αθήνα, Σαν Χουάν, Ρίγα και Βαλένθια), οι οποίες θα αποφέρουν κοντά στα 11 εκατομμύρια Ευρώ στο ταμείο της...

Η πιο σοβαρή έχει να κάνει με την κατάσταση των παικτών που καλούνται να παίξουν στα «κόκκινα» για να τιμήσουν την πατρίδα τους, σε μία εποχή που υπό φυσιολογικές συνθήκες, θα έπρεπε να... σβήσουν για να ξεκουράσουν το καταπονημένο σώμα και το μυαλό τους, ώστε να γίνει η απαραίτητη συντήρηση ενόψει της νέας σεζόν.

Τι είδαμε απέναντι στην Πολωνία

Απ’ αυτή, λοιπόν, την άποψη και μόνο τα συμπεράσματα που βγαίνουν απο την χθεσινή πρώτη εικόνα των διεθνών στο παρκέ, μετά από τέσσερις σκάρτες προπονήσεις, μόνο ως θετικά μπορούν να εκληφθούν.

Αν αφήσουμε στην άκρη το νικηφόρο αποτέλεσμα (78-73) απέναντι σε έναν αντίπαλο, που τα τελευταία χρόνια κάνει συνεχή βήματα προόδου (η Πολωνία ήταν 4η στο τελευταίο Eurobasket) και προετοιμάζεται για το προολυμπιακό τουρνουά που θα γίνει στην Ισπανία, η προοδευτική βελτίωση που παρουσιάσαμε ως σύνολο μετά το πολύ κακό πρώτο δεκάλεπτο (πολύ φυσιολογικό), δείχνει πολύ μεγάλη θέληση και διάθεση για βελτίωση.

Τα νούμερα, άλλωστε, μιλούν από μόνα τους. Στην πρώτη περίοδο είχαμε 7 λιγότερα ριμπάουντ στο σύνολο (6-13) και έξι επιθετικά (1-7). Τέσσερα περισσότερα λάθη (6-2), τρία λιγότερα κλεψίματα (1-4) και 27 πόντους παθητικό, ενώ είχαμε βρεθεί ακόμη και στο -11 (16-27 στο 9’).

Αντίθετα, στο υπόλοιπο του αγώνα τα αντίστοιχα νούμερα ήταν εντελώς διαφορετικά κι αυτό έδειξε πόσο μεγαλύτερη προσήλωση παρουσιάσαμε στο αμυντικό κομμάτι, που αναμένεται να είναι το σημείο αναφοράς της ελληνικής ομάδας.

Από το 10ο λεπτό έως το τέλος του αγώνα, τα ριμπάουντ ήταν 32-28 στο σύνολο και 7-4 στα επιθετικά. Τα κλεψίματα ήταν 9-6 υπέρ μας και αυτό οδήγησε τους Πολωνούς σε 5 περισσότερα λάθη (10-15)! Το επιμέρους σκορ έφτασε ακόμη και στο +21 (62-41), 53 δευτερόλεπτα πριν το τέλος, όταν προηγηθήκαμε με +10 (78-68) και πριν η ομάδα του Ιγκόρ Μίλιτσιτς πετύχει 5 αναπάντητους πόντους και κατεβάσει την τελική διαφορά (78-73).

Επίσης από τους 27 πόντους που δεχθήκαμε στην 1η περίοδο πήγαμε σε ένα μέσο παθητικό 15,3 πόντων ανά περίοδο, στοιχείο που δείχνει την ενέργεια που καταναλώθηκε στα μετόπισθεν και την πίεση που ασκήσαμε.

Το να βλέπεις τον Σπανούλη και τους παίκτες (στο παρκέ και τον πάγκο αλλά και στο πλάι που ήταν οι εκτός 12άδας), να σφίγγουν τις γροθιές τους, να σηκώνονται όρθιοι και να πανηγυρίζουν έντονα ένα αμυντικό play στο πρώτο φιλικό «ξεμούδιασμα» μόνο υποσχέσεις σου αφήνει για το μέλλον...

Από ‘κει και πέρα και λαμβάνοντας υπ’ όψιν, ότι οι τρεις απόντες (Παπανικολάου, Γιάννης και Κώστας Αντετοκούνμπο) είναι παίκτες που θα έχουν σημαντικό ρόλο στην εφετινή προσπάθεια, είναι ξεκάθαρο ότι ο Βασίλης Σπανούλης θέλει να παρατάξει στο παρκέ ένα σύνολο με μέγεθος σε όλες τις θέσεις (το διαθέτουμε), ώστε οι περισσότερες αμυντικές και επιθετικές προσωπικές μονομαχίες να είναι mismatch υπέρ μας.

Σημαντικά «μεγέθη» πλέον οι Χαραλαμπόπουλος και Τολιόπουλος

Σε ατομικό επίπεδο, είναι φανερό ότι οι δύο Βασίληδες, ο Χαραλαμπόπουλος (11π., 4ρ. & 4ασ. με 3/4 τριπ. σε 22’) και ο Τολιόπουλος (12π., 2ασ. & 3κλ. με 3/8 τριπ. σε 17’) έχουν ωριμάσει πολύ σαν παίκτες και το παιχνίδι τους χαρακτηρίζεται από αυξημένη αυτοπεποίθηση απόρροια του συνεχώς βελτιωμένου ρόλου που είχαν τα δύο τελευταία χρόνια στις ομάδες τους (στο Πέζαρο και το Σάσαρι ο πρώτος και στον Άρη ο δεύτερος).

Επίσης, οφθαλμοφανές είναι ότι ο Παπαγιάννης (12π. & 4ρ. με 2/4 τριπ. σε 15’) έχει πολύ όρεξη να παίξει γιατί προέρχεται από μία χρονιά στην οποία είχε τον μικρότερο χρόνο συμμετοχής (μ.ο. 15,9’) μετά την πρώτη σεζόν (2018-2019) της 2ης θητείας του στον Παναθηναϊκό (μ.ο. 12,2’). Χθες (21/06), ειδικά, θα έπαιζε περισσότερο αν δεν χτυπούσε στο φρύδι του και δεν χρειαζόταν ράμματα!

Τέλος, η προσθήκη του Γουόκαπ μας παρέχει μετά από αρκετά χρόνια (από την εποχή που έπαιζαν μαζί ο Διαμαντίδης με τον Παπαλουκά) δύο point guard υψηλού επιπέδου, από την άποψη ότι ο 31χρονος ελληνοποιημένος playmaker αλληλοσυμπληρώνεται με τον Νικ Καλάθη, χωρίς να χάνουμε τίποτε σε δημιουργία και αμυντική οξυδέρκεια.

Με δεδομένο ότι ο Γιάννης Αντετοκούνμπο βρίσκεται προς της πρώτης προπόνησης με επαφή σε κατάσταση πέντε εναντίον πέντε, δεν φαντάζει απίθανο να τον δούμε για λίγα λεπτά σε ένα από τα δύο επόμενα φιλικά παιχνίδια στο πλαίσιο του τουρνουά «Ακρόπολις» (απέναντι σε Μαυροβούνιο και Μπαχάμες).

Οπότε προς τα τέλη της επόμενης εβδομάδας και παραμονές της έναρξης του προολυμπιακού τουρνουά, θα είμαστε σε θέση να πούμε περισσότερα.

Οι επιλογές του Σλούκα

Κλείνοντας, θέλω να καταθέσω την πληροφόρηση που έχω για την υπόθεση του Κώστα Σλούκα, που και φέτος τέθηκε εκτός της προσπάθειας της Εθνικής ομάδας. Ο 34χρονος MVP της εφετινής Euroleague και των τελικών της Basket League, ένιωθε ενοχλήσεις στο πόδι μετά το πέρας του πρωταθλήματος. Στο χθεσινό (21/06) blog, πριν βγει η επίσημη ανακοίνωση για τον Σλούκα, ο υπογράφων είχε προβλέψει την δυσκολία της υπόθεσης.

Έχοντας δώσει τον λόγο του στον Βασίλη Σπανούλη ότι θα είναι παρών στην μάχη του προολυμπιακού τουρνουά (εξ’ ου και η παρουσία του μαζί με τον “Kill Bill” και τον Γουόκαπ στο διαφημιστικό spot της ΔΕΗ), άφησε πίσω του όλες τις αρνητικές σκέψεις στην διάρκεια και μετά το τέλος των τελικών και παρουσιάστηκε στην πρώτη συγκέντρωση. Η μαγνητική που έκανε, όμως, την Τετάρτη (20/06) έδειξε ότι έχει ύπουλο οστικό οίδημα πίσω από το δεξί γόνατο, πρόβλημα που δεν είναι αμελητέο.

Οι συζητήσεις που έκανε με το επιτελείο του Παναθηναϊκού, της Εθνικής ομάδας αλλά και τον φυσιοθεραπευτή που εμπιστεύεται με κλειστά μάτια (ο Δημήτρης Σκορδής θεωρείται εκ των κορυφαίων στην Ευρώπη), κατέληξαν σε δύο επιλογές:

Η πρώτη τον ήθελε να «σφίγγει τα δόντια» και να παίζει στο προολυμπιακό (από ελάχιστα έως καθόλου στα δύο πρώτα ματς, ώστε να βοηθήσει πιο ουσιαστικά στα δύο νοκ-άουτ). Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν ελλόχευε ο κίνδυνος να επιβαρυνθεί το πρόβλημα και η ζημιά και αναγκαστικά να μείνει εκτός Ολυμπιακών Αγώνων, αν η Εθνική προκρινόταν.

Η δεύτερη ήταν να τεθεί εκτός, ώστε να κάνει ένα μήνα θεραπεία και να απαλλαγεί οριστικά από τις ενοχλήσεις. Η απόφασή του είχε να κάνει και με την συνολική επιβάρυνση που είχε υποστεί φέτος το κορμί του, σε συνδυασμό και με την ηλικία του (34) και τα δύο απαιτητικά χρόνια του συμβολαίου του που βρίσκονται μπροστά του...

Υπήρχε και μία τρίτη να μείνει εκτός και αν γινόταν τελείως καλά και παίρναμε το εισιτήριο για τους Ολυμπιακούς, να ενσωματωνόταν στην ομάδα λίγο πριν φύγει για την Γαλλία, αλλά κάτι τέτοιο είχε υποθετικό χαρακτήρα και δεν θα ήταν δίκαιο για τις προσπάθειες που θα καταβάλουν οι υπόλοιποι guard.

Υγ.: Άκουσα και διάβασα πολλά σχόλια προβληματισμού για την μεγάλη δυσαναλογία προσπαθειών για δίποντο (19) και τρίποντο (41), που είχε η Εθνική απέναντι στην Πολωνία. Η εμπειρία μου σχεδόν 37 χρόνων μέσα στα γήπεδα και συζητήσεων με προπονητές, μου έχει διδάξει ότι ο τρόπος επίθεσης εξαρτάται τις περισσότερες φορές από το τι σου δίνει η αντίπαλη άμυνα και τις λιγότερες από την δική σου επιθυμία.