Ακόμα και ο Πεπ μαθαίνει από τα λάθη του

Έντεκα χρόνια είναι πολλά. Ήταν Μάιος του 2011, όταν ο Πεπ Γκουαρδιόλα κατακτούσε για δεύτερη φορά το Champions League με την υπερηχητική Μπαρτσελόνα. Τότε κανείς δεν περίμενε ότι θα περνούσε τόσος καιρός και μέχρι σήμερα αυτή η ποδοσφαιρική ευφυΐα δε θα είχε σηκώσει ξανά την κούπα με τα... μεγάλα αφτιά. Στην τριετία του στο Μόναχο ο ίδιος δεν «έδεσε» ποτέ με το DNA της Μπάγερν, ίσως γιατί το μέγεθος του συλλόγου ερχόταν σε σύγκρουση με το δικό του «εγώ». Το καλοκαίρι του 2016, ο Καταλανός τεχνικός πήρε τα κλειδιά της Μάντσεστερ Σίτι με έναν και μόνο στόχο. Την κατάκτηση της κορυφής της Ευρώπης. Και μετά τη χθεσινή πρόκριση επί της Ρεάλ, απέχει ένα βήμα από το ποδοσφαιρικό «Έβερεστ».

Ο περσινός αποκλεισμός της Σίτι από τη Ρεάλ στα ημιτελικά ενδεχομένως να πόνεσε περισσότερο τον οργανισμό του συλλόγου, ακόμα και από το χαμένο τελικό του 2021. Ο τρόπος που ήρθε αυτός ο αποκλεισμός από τη «βασίλισσα» (με δύο γκολ στις καθυστερήσεις και ένα ακόμη στην παράταση) πιθανότατα να χτύπησε «καμπανάκι» και στον ίδιο τον Γκουαρδιόλα, ο οποίος κατάλαβε ότι το ποδόσφαιρο είναι πιο απλό απ’ ότι το έχει ο ίδιος στο μυαλό του. Έτσι, αποφάσισε να αφήσει στην άκρη τη σύνθετη προσέγγιση στον τρόπο λειτουργίας της ομάδας και να κάνει τα... βασικά. Αυτά, που τον φέρνουν απέναντι από ένα ιστορικό τρεμπλ με τους «πολίτες».

Τι απόφαση πήρε δηλαδή ο Πεπ Γκουαρδιόλα; Να χρησιμοποιεί κάθε παίκτη στη φυσική του θέση. Και πιστέψτε μας, αυτό αποτέλεσε τεράστια κοσμογονία στο μυαλό του Ισπανού, ο οποίος ως «παιδί» του Γιόχαν Κρόιφ είναι το δόγματος πως «όλοι παίζουν παντού» σε ένα ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο. Ο 52χρονος τεχνικός έβαλε αμυντικό χαφ στη θέση του αμυντικού χαφ, σεντερ φορ στη θέση του σέντερ φορ κτλ. Και έβαλε στην άκρη την επιλογή σύνθετων συστημάτων, με τους μισούς και βάλε ποδοσφαιριστές της ενδεκάδας να εναλλάσσουν θέσεις στον αγωνιστικό χώρο ανάλογα τη φάση.

Για να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς, εξακολουθεί να το κάνει, αλλά ελάχιστα και σε τέτοιο βαθμό που δημιουργεί πλεονέκτημα στην ομάδα του και δεν την μπερδεύει περισσότερο. Ο λόγος για τη χρησιμοποίηση του Τζον Στόουνς στη θέση του αμυντικού χαφ, δίπλα στον Ρόδρι, όταν η ομάδα επιτίθεται. Με τον Άγγλο στόπερ να παίρνει θέση στο κέντρο της άμυνας, όταν η Σίτι βρίσκεται σε φάση άμυνας. Όπως, δηλαδή, έκανε και ο Ότο Ρεχάγκελ στο Euro 2004, με τον Κώστα Κατσουράνη. Ο Έλληνας άσος ήταν στο πλευρό του Δέλλα και του Καψή, όταν η εθνική αμυνόταν και ανέβαινε στα χαφ δίπλα στους Μπασινά και Ζαγοράκη, όταν η «γαλανόλευκη» αναπτυσσόταν.

Αντίθετα με το «τρικ» με τον Στόουνς, ο Γκουαρδιόλα έφερε μια αρμονία στις υπόλοιπες θέσεις, με πιο τρανό παράδειγμα αυτό του Ιλκάι Γκιντογκάν. Μόνο τερματοφύλακας δεν έχει μέχρι αγωνιστεί μέχρι σήμερα, υπό τις οδηγίες του Γκουαρδιόλα. Από αμυντικό χαφ σε ένα σύστημα στην ουσία χωρίς αμυντικό χαφ, μέχρι «ψευτοεννιάρι» σε ένα σύστημα χωρίς κλασικό σεντερ φορ. Και φυσικά δεν ήταν εξίσου αποδοτικός με τους Ρόδρι και Χάαλαντ, αντίστοιχα, ενώ ο ίδιος απελευθερώθηκε με την παρουσία του στον άξονα ως «οκτάρι». Και αφού αναφερθήκαμε στον Έρλινγκ Χάαλαντ, πόσο διαφορετικά θα μπορούσε να είχε γραφτεί η ιστορία, αν τόσα χρόνια η Μάντσεστερ Σίτι είχε έναν επιθετικό τέτοιου επιπέδου και δεν προσπαθούσε ο Πεπ να αποδείξει ότι μπορεί να φτάσει στην κορυφή χωρίς κλασικό επιθετικό. Όπως, δηλαδή, έκανε με την Μπαρτσελόνα. Μόνο που Λιονέλ Μέσι είναι ένας...