Mην υποτιμάτε την ομάδα τους

Το «δίκαιο» σκορ στο Παναθηναϊκός - Μαρσέιγ θα ήταν 2-0. Το «δίκαιο» σκορ στο Μαρσέιγ - Παναθηναϊκός θα ήταν 4-1: 3-0 στο πρώτο ημίχρονο, 4-1 τελικό. Oμως φαίνεται πως ο Θεός της μπάλας, αυτός ο αόρατος τύπος που έκλεισε τα μάτια του πέρυσι εναντίον της Σλάβια Πράγας, ήθελε να προκριθεί αυτός που διψούσε περισσότερο. Εκείνος που εργάστηκε περισσότερο και πιο μεθοδικά, εκείνος που ήταν πιο μελετημένος, εκείνος που το ήθελε περισσότερο. Κι ας ήταν το αουτσάιντερ, κι ας μην έχει Ομπαμεγιάνγκ και Ουνάχι και Σαρ και Εντιαγέ και Κοντογκμπιά.

Ναι, η Μαρσέιγ δεν βρισκόταν στον ίδιο βαθμό ετοιμότητας. Ναι, έχει μια καινούρια ομάδα με έναν προπονηταρά, ο οποίος όμως δεν διάβασε σωστά ούτε το πρώτο, ούτε το χθεσινό ματς. Στη Λεωφόρο τον υποτίμησε τον Παναθηναϊκό. Και ο Μαρθελίνο και όλος ο οργανισμός της Μαρσέιγ. Το έχουν αυτό το κουσούρι οι Γάλλοι. Δεν σε «βλέπουν» εσένα τον Ελληνα και πολλούς άλλους. Γι’ αυτό και την παθαίνουν ορισμένες φορές.

Χθες το «δεν είχαμε προετοιμαστεί για πέναλτι» του Μαρθελίνο, δείχνει πόσο τον ξανα-υποτίμησε τον Παναθηναϊκό. Και η συμπεριφορά της ομάδας του στο β΄ μέρος έδειξε πόσο πνευματικά απροετοίμαστη ήταν η Μαρσέιγ για τα σενάρια που μπορεί να της προκύψουν στο παιχνίδι. Αγωνιστικά – ποδοσφαιρικά ήταν καλύτερα μελετημένη αυτή τη φορά. Ψυχολογικά και πνευματικά ο Παναθηναϊκός ήταν και πάλι ο «σκληρός»!

Δεν είναι καθόλου εύκολο για μια ομάδα που έπαιξε μόνο δύο ευρωπαϊκά ματς τα τελευταία χρόνια να στέκεται όρθιος μετά από τον καταιγισμό που είχε υποστεί στο πρώτο ημίχρονο – το χειρότερο σε απόδοση στη θητεία του Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Να πάρει από τις αρχές του β’ μέρους τις ανάσες και τους χώρους που του πρόσφερε απλόχερα η γηπεδούχος θεωρώντας ότι θα «τελειώσει» τους Πράσινους με κάποια αντεπίθεση, σταδιακά μετά το 60’ και τις δυο πρώτες αλλαγές (Μπερνάρ – Ιωαννίδης) να πατάει πιο σταθερά στο γήπεδο και πέντε λεπτά μετά την είσοδο και των Μλαντένοβιτς – Τσέριν, εκεί γύρω στο 75’ να ξεκινά το δικό της σφυροκόπημα.

Κρύβει τόνους δουλειάς από πίσω της αυτή η «αντίδραση» του Παναθηναϊκού, δεν εξαντλείται στο επιφανειακό καφενειακού επιπέδου «δεν είχε τίποτα να χάσει, βγήκαν όλοι μπροστά». Αμ δε βγήκαν όλοι μπροστά! Βγήκε ως σύνολο ο Παναθηναϊκός όταν πήρε τα πάνω του μετά την πρώτη ευκαιρία του στο 76’ με το γυριστό του Παλάσιος. Μυρίστηκε το φόβο του αντιπάλου, άκουσε τη βουβαμάρα του Βελοντρόμ, οπλίστηκε με αυτοπεποίθηση και δικαιώθηκε στο 90’+7’ από την ανοησία του Γκεντουζί, ως αποτέλεσμα του σφυροκοπήματος στα τελευταία 20 λεπτά. Και του never give up που τον χαρακτηρίζει εδώ και δυο χρόνια: αν ο Μαρθελίνο είχε μελετήσει διεξοδικά αυτή την ομάδα θα ήξερε και πόσα ματς πήρε πέρυσι μετά το 80’…

Όλα αυτά τα απίθανα και ιστορικά που έγραψαν μια ανεξίτηλη ποδοσφαιρική ιστορία που θα μνημονεύεται για χρόνια (πρώτος αποκλεισμός στα προκριματικά στην ιστορία της Μαρσέιγ, πρώτη επικράτηση επί τόσο ανώτερου αντιπάλου σε προκριματική φάση για τον Panathinaikos, πρώτη φορά πέναλτι… γενικώς στην πλούσια ευρωπαϊκή διαδρομή του) δεν επρόκειτο να συμβούν αν δεν είχε ενισχυθεί εφέτος. Αν δεν είχε πια στον πάγκο τον Μπερνάρ, τον Παλάσιος, τον Μλαντένοβιτς, τον Τσέριν, τον Γεντβάι που παίζει αντί του Σένκεφελντ.

• Δεν θα είχαν συμβεί χωρίς τον VAR (που δεν είχε με τη Σλάβια) και ακριβοδίκαιη διαιτησία του Elite Ολιβερ (που επίσης δεν είχε με τη Σλάβια).
• Δεν θα είχαν συμβεί χωρίς τον Μπρινιόλι που τον κράτησε όρθιο πέντε φορές κατά τη διάρκεια του αγώνα.
• Δεν θα είχαν συμβεί χωρίς το άστρο που έλαμψε πολλάκις με αποκορύφωμα το οφσάιντ της μύτης του παπουτσιού του Σαρ στο «3-1» του Βιτίνια και το απίθανο πέναλτι - γκολ του Κλεϊνχέισλερ που… αποκρούστηκε, αλλά δεν αποκρούστηκε από τον Ρουμπέν Μπλάνκο που μπήκε στο 120’ ως «πεναλτάκιας» και έφαγε 5/5.
• Μα κυρίως: δεν θα είχαν συμβεί χωρίς τον «μην υποτιμάτε την ομάδα μου».

Χωρίς αυτόν, ο Παναθηναϊκός δεν θα είχε καν προσεγγίσει τη σκέψη για ομίλους του Champions League! Η Μπράγκα δεν θα τον υποτιμήσει όπως η Μαρσέιγ. Δεν έχει τους παίκτες επιπέδου Μαρσέιγ, έχει όμως ταυτότητα – χαρακτήρα – δίψα – πείρα. Αυτή τη φορά το πρώτο ματς θα διεξαχθεί εκτός έδρας. Αυτή τη φορά η ρεβάνς θα γίνει σε 60.000 και όχι 14.000 θεατές. Αυτή τη φορά το ζευγάρι ξεκινά από 50%-50% και όχι από 80%-20%. Ποιος να ξέρει τι θα γίνει…

Ο,τι κι’ αν γίνει, όμως, την υπέρβαση την έκανε ήδη για τρίτη σερί σεζόν ο Γιοβάνοβιτς! Ότι ο Παναθηναϊκός θα ήταν εφέτος πιο όμορφος, πιο παραγωγικός, πιο αποδοτικός, το περιμέναμε, το βλέπαμε, ερχόταν. Ότι θα κατέθετε τη μαχητική ψυχή, θα έβρισκε την αποτελεσματικότητα και θα έχτιζε τόσο γρήγορα κάτι από το DNA του Panathinaikos, ελάχιστοι το περίμεναν. Τα «μπράβο» αξίζουν σε όλους, από τον Γιοβάνοβιτς έως τον εργαζόμενο των 800 ευρώ στην ΠΑΕ.

Υ.Γ. 1: Για τον Αράο και τις… υπόλοιπες μεταγραφές, έχουμε χρόνο μπροστά μας.

Υ.Γ.2: Απ’ όσα ακούστηκαν σήμερα κρατώ μόνο το πρωθυπουργικό warning για αποκλεισμό από την Ευρώπη. Για να δω τι θα συμβεί την επόμενη φορά που πάλι θα κάνουν το γύρο του κόσμου σκηνές που εκτυλίχθηκαν στην Ελλάδα.